Άρδην, να αλλάξουμε ρότα· άρδην, να αποκαθηλώσουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα·

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019

Η Επανάσταση του 1821 και το ανολοκλήρωτο της Εθνικής Παλιγγενεσίας


Του Γεωργίου Παπασίμου*
Ο φετινός εορτασμός της Επανάστασης του 1821, μόλις τρία χρόνια πριν την συμπλήρωση των 200 χρόνων από την έναρξή της, βρίσκει την Ελλάδα να διανύει μία από τις χειρότερες περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας της, αφού η «γάγγραινα» έχει εισχωρήσει βαθιά σε όλα τα μέλη του «οργανισμού» της. Η εικόνα αυτής της βύθισης και της παρακμής, πιστοποιήθηκε και με την τελευταία έκθεση του Ο.Η.Ε. για την ευτυχία των εθνών. Η Χώρα μας γίνεται όλο και πιο φτωχή και πιο δυστυχισμένη, κατρακυλώντας στην ογδοηκοστή δεύτερη θέση, με την Φινλανδία να φιγουράρει ως πιο ευτυχής Χώρα στον πλανήτη.
Η Ελλάδα συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες της μνημονιακής κηδεμονίας, πίσω από την οποία κρύβονται οι στρατηγικοί στόχοι των δανειστών για εκποίηση των φυσικών πόρων και της δημόσιας περιουσίας της. Αυτή η στρατηγική «νεο-αποικιοποίησης» βρίσκεται σήμερα σε πλήρη υλοποίηση, με «πρόθυμους εκτελεστές» το «ημιθανές» πολιτικό προσωπικό και την «κλεπτοκρατική» οικονομική ολιγαρχία. Η «αιμορραγία» είναι συνεχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο «εξοστρακισμός» της νέας γενιάς των επιστημόνων, η οποία, αντί να ενεργοποιηθεί ως «ατμομηχανή» για την ανάπτυξη της Χώρας, χρησιμοποιείται ως έτοιμο εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό στις καπιταλιστικές οικονομίες της Δύσης.
Τα τεράστια προβλήματα της οικονομίας συνέχονται με τα μείζονα εθνικά θέματα, εξαιτίας κυρίως  της επιθετικότητας της γείτονος Τουρκίας και των άλλων «εξαπτερύγων» της στην περιοχή, σε συνδυασμό με τον εξουσιαστικό εθνομηδενισμό, που ήδη έχει προχωρήσει σε εκχώρηση εθνικών δικαιωμάτων μας, με την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών. Τα οξύτατα, πλέον, κοινωνικά προβλήματα συνέχονται με απροσδιόριστες εφιαλτικές καταστάσεις, λόγω της έλλειψης κοινωνικής συνοχής και της γιγάντωσης του δημογραφικού προβλήματος.
Οι συνθήκες όμως αυτές έχουν ως αποτέλεσμα και την σταδιακή και υποδόρια κάμψη των «αντιστασιακών αντανακλαστικών», που χαρακτηρίζουν την ιστορική μας διαδρομή, ως μικρού ιστορικού Λαού, όπως ανέπτυξε ο σπουδαίος Έλληνας ιστορικός Νίκος Σβορώνος, σύμφωνα με τον οποίο, ο αντιστασιακός χαρακτήρας αποτελεί ένα εκ των κεντρικών διαχρονικών στοιχείων, που διέπουν το σύνολο της Νεοελληνικής Ιστορίας: «Είναι η προσπάθειά του να διαφυλάξει την ιδιαίτερη προσωπικότητά του σαν λαός». Η διαδικασία σταδιακής ανάπτυξης της εθνικής συνείδησης και συγκρότησης των μικρότερων ιστορικών Λαών, προϋπέθετε την διεκδίκηση της πολιτικής τους ανεξαρτησίας και της οικονομικής και πολιτικής τους αυτονόμησης, μέσα από την πάλη, ενάντια σε υπερεθνικές Αυτοκρατορίες στην αρχή και, στη συνέχεια, ενάντια σε υπερεθνικά ιμπεριαλιστικά συγκροτήματα. Η αντιστασιακή αυτή διαδικασία των Ελλήνων ξεκινά από την Τουρκοκρατία, εκφράζεται στην Επανάσταση του 1821 και συνεχίζει όλον τον 19ο αιώνα εναντίον των εξω-ελλαδικών δυνάμεων, που παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην μοίρα του Ελληνισμού και κορυφώθηκε με το «Έπος του ’40», την Εθνική και Αντιφασιστική Αντίσταση του 1940 – 1945 και την ΕΑΜική Αντίσταση.
Αυτός ο αντιστασιακός χαρακτήρας άρχισε να εμφανίζει ρωγμές κατά την περίοδο της «ύστερης Μεταπολίτευσης», όπου στο πλαίσιο του παρασιτικού καταναλωτικού μοντέλου και της «κίβδηλης» ευημερίας, ενδυναμώθηκε και ο λεγόμενος «εθνομηδενισμός», ως υποτίθεται ο αντίποδας του εθνικισμού, δυσφημώντας και εξοβελίζοντας τον πατριωτισμό που συνδέεται με τον αντιστασιακό χαρακτήρα.
Και, ενώ θα περίμενε κανείς, εξαιτίας του μνημονιακού «οδοστρωτήρα», που διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και δημιούργησε συνθήκες απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, να ενισχυθεί αυτός ο αντιστασιακός χαρακτήρας του Λαού μας, παρατηρούμε, δυστυχώς, το αντίθετο Την παραπέρα υπονόμευσή του, συμβάλλοντας σημαντικά σ’ αυτό, μεταξύ άλλων, και η αίσθηση, που έχουν τα σημερινά «πενόμενα» κοινωνικά στρώματα (εργαζόμενοι, αγρότες, μικρομεσαίοι επαγγελματίες), για το ότι το ανεπαρκές, εξαρτημένο και νεοφιλελεύθερο Ελληνικό Κράτος και το πολιτικό σύστημα, μαζί με το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό εξουσίας, αίρει καθημερινά τα κοινωνικά, πολιτικά, δημοκρατικά και οικονομικά τους δικαιώματα. Αυτό, όμως, έχει περαιτέρω συνέπειες, αφού δημιουργεί συνθήκες αποστέρησης της μνήμης και του ιστορικού παρελθόντος.
            Για αυτόν τον λόγο, η Επανάσταση του 1821, που αποτελεί σημείο αναφοράς του Ελληνικού Έθνους, κάθε φορά, που οι συνθήκες απαιτούν τον επανακαθορισμό της πορείας του και την αναζήτηση τρόπων για την διόρθωση αυτής, πρέπει να παίξει τον ρόλο του καταλύτη για την αναγκαία εθνική αφύπνιση. Και αυτό γιατί, αυτή ανέδειξε όλα τα ουσιαστικά προβλήματα, που είχε να αντιμετωπίσει ο Ελληνισμός ως σύγχρονο Κράτος, πολλά εκ των οποίων, 197 χρόνια μετά, παραμένουν άλυτα, δίνοντας τον χαρακτήρα του ανολοκλήρωτου της Εθνικής Παλιγγενεσίας, που ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821.

*Δικηγόρος. Site: http://www.gpapasimos.gr/ Twitter: @PapasimosG

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Κυκλοφορεί το Άρδην τ. 114 με αφιέρωμα στον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου

Κυκλοφορεί σε περίπτερα και βιβλιοπωλεία το νέο τεύχος του Άρδην τ. 114 με αφιέρωμα στον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και φακέλους για την επόμενη μέρα μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική βουλή και τα Βαλκάνια.
Διαβάστε στο Άρδην 
τεύχος 114, Δεκέμβριος 2018 – Φεβρουάριος 2019
Γ. Καραμπελιάς, Oι Πρέσπες εγκαινιάζουν μια νέα ιστορική περίοδο 
Γ. Ρακκάς, Μακεδονικό: Τίποτα δεν τελείωσε, όλα τώρα αρχίζουν 
Δ. Κουγιουμτζόγλου, Οι «μύθοι» 10+1 ερωταποκρίσεων για το Μακεδονικό 
Γ. Καραμπελιάς, Η γένεση του Μακεδονισμού
Γ. Παπαθανασόπουλος, Η Ορθόδοξη Εκκλησία το 2018 
Γ. Ξένος, Η φωνή του Ερντογάν στους τηλεοπτικούς μας δέκτες 
Γ. Ρακκάς, Συνταγματική Αναθεώρηση 
Αφιέρωμα: Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου
Εισαγωγικό σημείωμα
Κ. Χατζηαντωνίου, Από τη Χιμάρα του 1912 στους Βουλιαράτες του 2018 
Αθ. Γκότοβος, Οι Βορειοηπειρώτες στην Κατοχή 
Στ. Ντάγιος, Ο ελληνισμός κατά τη διάρκεια του κομουνιστικού καθεστώτος
Κ. Δημητρόπουλος, Η πολιτική των εκπαιδευτικών διακρίσεων 
Μ. Σερβιτζόγλου, H Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Αλβανία 
Φάκελος: Βαλκάνια
Γ. Χρηστίδης, Οι Βουλγαροτουρκικές σχέσεις 
Ε. Κοροβίνης, Η τουρκική εξωτερική πολιτική επί Ερντογάν
Μπ. Βιτκίν, Σερβία
Τ. Πορτ, Η Ρουμανία, χώρα μονοκομματισμού 
Ιστορία, Πολιτισμός, Βιβλίο
Λ. Βάσσης, Η μορφή και το ήθος του Μάρκου Μπότσαρη 
Ν. Μπινιάρης, Ο ευρωπαϊκός εμφύλιος: 100 χρόνια από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 
Σπ. Γεωργίου, Προσεγγίσεις στη νεοελληνική ιδιοπροσωπία 
Γ. Κεκαυμένος, Γρηγόριος Ε΄
Εκκλησία και γένος εν αιχμαλωσία
Η Τουρκία του Ερντογάν
Γραφτείτε συνδρομητές στο Άρδην είναι η πιο φτηνή και σίγουρη λύση για να λαμβάνετε το περιοδικό (για έξι τεύχη πληρώνετε 35 ευρώ). Στείλτε μας τα στοιχεία σας στο perardin@gmail.com (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, Ταχυδρομικός κώδικας και τηλέφωνο επικοινωνίας) και στην συνέχεια τα αναλαμβάνουμε όλα εμείς.

Το κίνημα Άρδην ανακοινώνει την υποψηφιότητα του Γ. Καραμπελιά για τον δήμο Αθηναίων

Το κίνημα Άρδην ανακοινώνει την υποψηφιότητα του Γιώργου Καραμπελιά για τον δήμο Αθηναίων. Τις επόμενες μέρες μέρες θα δημοσιευτεί η διακήρυξη της δημοτικής κίνησης.

Απέναντι στην παρακμή της Ελλάδας και της Αθήνας, πατριωτική Αναγέννηση
του Γιώργου Καραμπελιά
Η απόφαση να παρουσιάσουμε ένα ψηφοδέλτιο στις εκλογές του Δήμου της Αθήνας που να αντιστρατεύεται την παρακμή που πνίγει τους Έλληνες, τόσο στην Αθήνα όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα, ανταποκρίνεται σε ένα σύνολο από ανάγκες και παραδοχές.
Είναι ανάγκη να αρχίσει να συγκροτείται και στο πολιτικό πεδίο μία πρόταση που να αντιστρατεύεται τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό και καθεστωτισμό, και παράλληλα να μην επιτρέπει σε φασιστικές, φασίζουσες και πατριδοκαπηλικές αντιλήψεις να μονοπωλούν τα πατριωτικά αισθήματα του ελληνικού λαού. Αυτό που έγινε μέσα από τον μεγάλο πατριωτικό ξεσηκωμό και την καθολική εναντίωση στη Συμφωνία των Πρεσπών θα πρέπει να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά και στο πολιτικό πεδίο, παρά τον πόλεμο που θα εξαπολύσουν για να το εμποδίσουν ή να το συκοφαντήσουν όλα τα εγχώρια και ξένα συνασπισμένα συμφέροντα.
Δυστυχώς, ένα πολιτικό κίνημα, ικανό να αντιπαρατεθεί ανοικτά, να ανατρέψει το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό και να εγκαινιάσει μια νέα ιστορική περίοδο για την Ελλάδα, δεν έχει ακόμα συγκροτηθεί στον τόπο μας. Βέβαια καταβάλλονται αρκετές προσπάθειες από διαφορετικές κατευθύνσεις, όμως παραμένουν ακόμα ασυντόνιστες και δεν μπορούν να ενοποιηθούν σε ένα ενιαίο και διακριτό πολιτικό σχήμα, το οποίο να μπορεί να πείσει τον ελληνικό λαό.
Εμείς από το Άρδην, εδώ και δεκαετίες πασχίζουμε να διαμορφωθεί ένας ιδεολογικός και πολιτικός πόλος που θα παρεμβαίνει στο ιδεολογικό και πολιτικό τοπίο μιας παρακμασμένης Ελλάδας. Με μια τέτοια στόχευση έχουμε αποδυθεί σε έναν πολύπλευρο ιδεολογικό αγώνα με έντυπα (Άρδην, Ρήξη, Λόγιος Ερμής), βιβλία, παρεμβάσεις, εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, ώστε να διαμορφωθεί ένα απαραίτητο ιδεολογικό και οραματικό υπόστρωμα, ικανό να αντιμετωπίσει τον κυρίαρχο –σε Πανεπιστήμια, ΜΜΕ και κόμματα– εθνομηδενισμό· αγώνα στον οποίο συμπορευτήκαμε επί πολλά χρόνια με πολλούς φίλους και ομάδες.
Παράλληλα, επί δεκαετίες, συμμετέχουμε σε πολιτικές κινητοποιήσεις, που αφορούν τόσο τα εθνικά θέματα –από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μέχρι τον Οτσαλάν, το Σχέδιο Ανάν κ.λπ.– όσο και την οικονομικο-κοινωνική λαίλαπα των μνημονίων, με τη συμμετοχή μας στη «Σπίθα», του Μίκη Θεοδωράκη, όσο και στο κίνημα των «αγανακτισμένων». Εξάλλου, από τις δημοτικές εκλογές του 2014, παρουσιάσαμε δημοτικούς συνδυασμούς σε μεγάλες πόλεις (π.χ., Πάτρα και Θεσσαλονίκη) ή συνδεθήκαμε πολιτικά με υπάρχουσες δημοτικές κινήσεις («Σπάρτακος» στην Κομοτηνή), ενώ από το Φθινόπωρο του 2016 προχωρήσαμε και στη συγκρότηση του Κινήματος Άρδην που έχει καταθέσει τον τίτλο του στον Άρειο Πάγο. Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια δοκιμάσαμε επανειλημμένα να διαμορφωθεί, είτε με τη μορφή μετώπου είτε ακόμα και εκλογικής σύμπραξης, κάποιο πολιτικό σχήμα που να μπορεί να εμφανιστεί στην κεντρική πολιτική σκηνή, χωρίς όμως αυτό να καταστεί δυνατό.
Oλοι οι φίλοι του Άρδην αλλά και αρκετοί φίλοι μας από τον ευρύτερο δημοκρατικό, πατριωτικό χώρο κρίναμε ότι θα πρέπει να πραγματοποιηθούν κάποια επιπλέον ουσιαστικά βήματα για την πολιτική συγκρότηση του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου, στην οποία να συμβάλουμε και εμείς. Σε αυτά τα πλαίσια, και αφού διερευνήσαμε και συνεχίζουμε να διερευνούμε τη δυνατότητα μιας ευρύτερης συνεννόησης στο γενικό πολιτικό πεδίο, αποφασίσαμε να παρέμβουμε στις εκλογές του δήμου της Αθήνας με τη δική μου υποψηφιότητα, και έναν δημοτικό συνδυασμό με ευρύτερο χαρακτήρα και απεύθυνση, που να αποτελεί, έστω εν μέρει, ένα επιπλέον πολιτικό βήμα στη συγκρότηση του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου που τόσο ανάγκη έχει η πατρίδα μας.
 ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Επιλέξαμε την κάθοδο στον δήμο της Αθήνας, γιατί με αυτή εξασφαλίζονται ορισμένες προϋποθέσεις. Αρχικώς, διότι η πολιτική αντιπαράθεση στον Δήμο Αθηναίων ενέχει και έναν ευρύτερο πολιτικό χαρακτήρα. Απέναντι σε τρεις συστημικούς υποψηφίους (εκ των οποίων ο ένας δελφίνος της Νέας Δημοκρατίας) που έχουν το ίδιο ή ανάλογο πολιτικό προφίλ, εκείνο της παγκοσμιοποιημένης και αποεθνικοποιημένης Αθήνας των ΜΚΟ, και από την άλλη πλευρά στη φοβική ή φασιστική αναδίπλωση, είναι δυνατό και πρέπει να υπάρξει μια εναλλακτική πρόταση. Μια εναλλακτική πρόταση που να συνδυάζει την εμμονή στην παράδοση και το άνοιγμα στην ελληνική οικουμενικότητα και τον πολιτισμό, τον πατριωτισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Και οι εκλογές στην Αθήνα, ταυτόχρονα πρωτεύουσα του υπαρκτού ελληνισμού και μια πόλη με χιλιάδες προβλήματα και ανάγκες, επιτρέπουν τον συνδυασμό και τη σύνθεση ανάμεσα στον ελληνισμό και την τοπικότητα, το καθολικό όραμα και τη συγκεκριμενοποίησή του στις γειτονιές της Αθήνας:
Η απόρριψη του υδροκεφαλισμού και του παρασιτισμού που καταστρέφει την Ελλάδα και μιας Αθήνας χωματερής της παγκοσμιοποίησης και του airbnb, πρέπει  να συνοδευτεί με συγκεκριμένα μέτρα αποκέντρωσης και ενίσχυσης  της γειτονιάς.
Η εμμονή στο δημογραφικό ζήτημα και τη φυγή των νέων, ως των κορυφαίων στοιχείων της ελληνικής παρακμής, θα πρέπει να εξειδικευτεί στη λήψη συγκεκριμένων μέτρων από τον δήμο της Αθήνας για την ενίσχυση των νέων ζευγαριών και την επιστροφή των κατοίκων στις γειτονιές που έχουν εγκαταλείψει·
Μια πρόταση που θα συνδυάζει τη γενική αναφορά στο μεταναστευτικό πρόβλημα με τις συγκεκριμένες προτάσεις για την απογκετοποίηση πολλών περιοχών του κέντρου της Αθήνας·
Η επισήμανση της σημασίας της ορθοδοξίας για τον ελληνισμό θα πρέπει να εξειδικευτεί στη διασύνδεση των δήμων και των κοινωνικών υπηρεσιών με το κοινωνικό έργο των ενοριών, σε αντίθεση με την ολοκληρωτική παράδοση των κοινωνικών υπηρεσιών στις ποικιλώνυμες και αδρά αμειβόμενες ΜΚΟ·
Η αλληλεγγύη και η σημασία του κοινοτισμού και της κοινοτικής παράδοσης των Ελλήνων, συνδεδεμένη με την αντιμετώπιση του ζητήματος των αστέγων και της φτώχιας δίπλα στη σπατάλη και τη χλιδή·
Η επικέντρωση στη διαχρονική πολιτισμική παράδοση χιλιετιών και η παρέμβαση σε μια πόλη όπου ο πολιτισμός κινείται ανάμεσα στα «παλλόμενα πέη» των ποικιλώνυμων Γιαν Φαμπρ και τα σαρβάιβορ που έχουν κατακλύσει τον τηλεοπτικό ορίζοντα. Προτάσσοντας έναν πολιτισμό σύγχρονο, αλλά ταυτόχρονα ριζωμένο στην ελληνική διαχρονία, με έργα που θα επιμένουν στην συνέχεια του πολιτισμού της Αθήνας ως της πόλης του Σωκράτη, της Αγίας Φιλοθέης, του Μακρυγιάννη και του Σεφέρη.
Η σύνδεση του συνολικότερου κυκλοφοριακού προβλήματος της χώρας, και των τεράστιων πόρων που σπαταλούνται, με την καθημερινή, απίστευτη ταλαιπωρία των πολιτών της Αθήνας, κ.λπ., κ.λπ.·
Η άρνηση του αυτιστικού μοντέλου του εγκλωβισμού της νεολαίας στο αποξενωτικό σύστημα των σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων, θα πρέπει να προβάλλει ως εναλλακτική λύση μια νέα κοινωνικότητα και την πολιτισμική δραστηριότητα της νέας γενιάς.
Ως χώρα και ως λαός δεν έχουμε πλέον άλλα περιθώρια ούτε άλλο δρόμο πέρα από τη μεταβολή του πολιτισμικού μας κεφαλαίου στο τελευταίο όπλο για την επιβίωσή μας. Εν ολίγοις, μια πρόταση που θέλει να συνδυάσει  το όραμα μιας Αθήνας, μητρόπολης του ελληνισμού το 2021, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, σε μια Ελλάδα αποκεντρωμένη και ζωντανή μέχρι το τελευταίο χωριό,  σε διασύνδεση  με την καθημερινότητα όλων, σε μια αξιοβίωτη πόλη.


 http://ardin-rixi.gr/archives/211303