Άρδην, να αλλάξουμε ρότα· άρδην, να αποκαθηλώσουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα·

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020

Ο καφέ κάδος και ο κ. Πατούλης


Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 
Πρόκειται για ένα τιτάνιο έργο, που αναλογικά χρειάζεται όντως ακόμα μεγαλύτερες δυνάμεις από αυτές ενός Ηρακλή όταν καθάρισε τους στάβλους με τα 3.000 βόδια του βασιλιά της Ήλιδας Αυγεία. Επιτέλους όμως, το 2020 θα είναι η «χρονιά της Ανακύκλωσης» στην Αττική. Το υπόσχεται μετά μεγάλης βεβαιότητας ο κ. Πατούλης που αισιοδοξεί ότι στη θητεία του θα κάνει την Αττική «Πράσινη Περιφέρεια»!
Υπάρχει όντως «πεδίον δόξης λαμπρόν» (και αμέριστες ευχές) για να το πετύχει για να γίνει έτσι ένας σύγχρονος Ηρακλής! Αφού σήμερα σε μια συνολικά παραγόμενη ποσότητα σύμμικτων απορριμμάτων 320.000 τόνων περίπου το χρόνο, π.χ. μόνο για το Δήμο Αθηναίων* οι συσκευασίες που συλλέγονται χωριστά (π.χ. στο μπλέ κάδος) είναι μόλις 18.000 τόνοι, βρίσκεται δηλαδή στο απογοητευτικό 5,6%. (Τα ίδια και σε πολλούς άλλους Δήμους.)
Η ζωή των δημοτών της Αθήνας (και αμέτρητων μεταναστών, τουριστών, επισκεπτών κλπ) πρόκειται όμως ν’ αλλάξει άρδην μια και όπως φαίνεται στη φωτογραφία (κοντά στο Πεδίο του Άρεως) άρχισε η τοποθέτηση και των καφέ κάδων για τη ξεχωριστή συλλογή του οργανικού κλάσματος (ζυμώσιμα, απόβλητα κουζίνας και κήπων, κλπ) με στόχο την παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων «κομπόστ» μετά από επεξεργασία σε ανάλογη μονάδα. Εδώ η υπάρχουσα κατάσταση για τους «Ηρακλείδες» του «Κλεινού Άστεως» και της Περιφέρειας είναι όμως πιο δυσχερής και πολύ πιο επίπονος. Από τους περίπου 130.000 τόνους οργανικών αποβλήτων (βιοαποβλήτων) της Αθήνας το χρόνο συλλέγονται χωριστά μόλις 1.500 τόνοι, δηλαδή το 1,1%. Η προσπάθεια για να πετύχουμε ευρωπαϊκούς και εθνικούς στόχους είναι όντως «ασύλληπτη» στα χρονικά περιθώρια που τίθενται.
Η φωτογραφία όμως δεν είναι καθόλου μα καθόλου ενθαρρυντική. Έχουν εξαγγελθεί αγορές προμηθειών πολλών εκατομμυρίων ευρώ για εξοπλισμό συλλογής και μεταφορά βιοαποβλήτων, όμως οι πολίτες ακόμα «αγρόν αγοράζουν» για κάτι που θα τους δυσκολέψει πολύ αφού πρέπει ν΄ αλλάξουν παλιές συνήθειες και νοοτροπίες, και μάλιστα άρδην. Γίνεται όμως αυτό χωρίς συστηματική και συνεχή ενημέρωση-ευαισθητοποίηση των πολιτών; Που, έστω καθ’ υπεροβήν, είναι το Α και το Ω στη διαχείριση των βιοαποβλήτων; Ίδωμεν!

* περίπου 1,8 εκατ. τόνοι/έτος για όλη την Περιφέρεια Αττικής.

Ο υβριδικός πόλεμος της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας


του Τάσου Χατζηαναστασίου*
Το ότι η Τουρκία ακολουθεί, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία, επεκτατική πολιτική έναντι της Ελλάδας είναι πλέον πανθομολογούμενο. Το πιστοποιούν τόσο οι δηλώσεις όσο και οι ενέργειές της εδώ και πολλές δεκαετίες. Εξάλλου, ποτέ δεν έκρυβε τις προθέσεις της, τις οποίες με υπομονή και επιμονή καταφέρνει τελικά να υλοποιήσει.
Για την επίτευξη των στόχων της, η Τουρκία χρησιμοποιεί κάθε πρόσφορο μέσον, από την άσκηση ψυχολογικής πίεσης, τους εκβιασμούς, τον εκφοβισμό και την απειλή πολέμου ως την ωμή χρήση βίας όπως στην περίπτωση των Κωνσταντινουπολιτών και της Κύπρου. Παράλληλα, χρησιμοποιεί κι αυτό το είδος πολέμου, που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως «υβριδικό», που στοχεύει στην άλωση των συνειδήσεων του πληθυσμού προκειμένου να αποδεχτεί την τουρκική επικυριαρχία και, πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση της Ελλάδας, τη μετατροπή της σε τουρκικό προτεκτοράτο.
Πρόκειται για έναν τομέα, στον οποίον το τουρκικό κράτος αποδεικνύεται εξαιρετικά εφευρετικό και αποτελεσματικό. Εξάλλου, δεν είναι απαραίτητη η εδαφική επέκταση προκειμένου να ασκηθεί πλέον πολιτικός έλεγχος, αρκεί η υπαγωγή μιας χώρας στην επιρροή μιας άλλης χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στους τουρκικούς στόχους δεν περιλαμβάνεται και η απόσπαση ελληνικών εδαφών είτε μέσω κάποιας μορφής αυτονομίας στη Θράκη, είτε μέσω της κατάληψης νησιών του Αιγαίου. Ο κίνδυνος, επίσης να περιέλθει ολόκληρη η Κύπρος σε τουρκικό έλεγχο, παρότι αποσοβήθηκε προσωρινά μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν το 2004, δεν έχει παρέλθει. Αντίθετα, επανέρχεται διαρκώς υπό τη λεοντή μιας υποτιθέμενης «λύσης» του Κυπριακού κατά πώς εξυπηρετεί τις τουρκικές επιδιώξεις με παραμονή στρατευμάτων, του καθεστώτος των τουρκικών «εγγυήσεων» και της «πολιτικής ισότητας» των Τουρκοκυπρίων, δηλαδή του πλήρους ελέγχου της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.
Τα μέσα που χρησιμοποιεί η Τουρκία προκειμένου να αυξήσει την επιρροή της στη χώρα, να παραλύσει ουσιαστικά τις αντιστάσεις και να επιτύχει τους στόχους της είναι ποικίλα αλλά τόσο εμφανή που θα έπρεπε ήδη να έχουν προκαλέσει τις αντίστοιχες αντιδράσεις. Το γιατί δεν συμβαίνει αυτό σε μαζική κλίμακα είναι προς διερεύνηση, αλλά δε θα μας απασχολήσει εδώ. Εδώ θα μας απασχολήσουν οι μορφές που λαμβάνει ο υβριδικός πόλεμος σε βάρος της χώρας μας.
  1. Οι μεταναστευτικές ροές χρησιμοποιούνται από την Τουρκία ως μέσον άσκησης πίεσης προς την Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα και δεν αποτελούν αυτοτελές φαινόμενο. Ποιος πείθεται ότι ένα κράτος σαν την Τουρκία, δεν μπορεί να ελέγξει το ποιος εγκαταλείπει παράνομα τη χώρα; Πολύ περισσότερο, όταν πολλοί μετανάστες από την Αφρική έρχονται στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας στην οποία έχουν φτάσει με επιδοτούμενες πτήσεις των Τουρκικών Αερογραμμών. Όταν η ίδια η τουρκική κυβέρνηση απειλεί ότι θα αυξήσει τις ροές ομολογώντας κυνικά ότι η ίδια ελέγχει τη «στρόφιγγα». Όταν έχει ήδη εξασφαλίσει, στο όνομα υποτίθεται των Σύρων προσφύγων που φιλοξενεί στο έδαφός της, μία ζώνη, ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό, εντός του συριακού εδάφους υπό τον δικό της στρατιωτικό έλεγχο. Η δοκιμασία των αντοχών του κρατικού μηχανισμού και των κοινωνικών υπηρεσιών, η απασχόληση του στρατού στη διαχείριση του μεταναστευτικού και η αποδιοργάνωση των ακριτικών νησιών, όλα αυτά αποτελούν στόχους της Τουρκίας που εξυπηρετούν τον γενικότερο σκοπό της που δεν είναι άλλος από την υπαγωγή της χώρας στον πλήρη έλεγχό της. Η δε μόνιμη πλέον παρουσία ισχυρών μουσουλμανικών θυλάκων στα γειτονικά με την Τουρκία νησιά με άμεση αναφορά, όπως η πακιστανική αλλά και οι ηττημένοι ισλαμιστές του Ιράκ και της Συρίας, στην Τουρκία, διαμορφώνει και μία πληθυσμιακή βάση του τουρκικού επεκτατισμού, που διαρκώς ενισχύεται.
  2. Τα τουρκικά σίριαλ δεν είναι αθώες οριεντάλ σαπουνόπερες με μουστακαλήδες αρσενικούς, εξευρωπαϊσμένες νεαρές και γιαγιάδες με τη ισλαμική μαντήλα. Επιδοτούνται και στηρίζονται στοχευμένα καθώς απευθύνονται ειδικά στα χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου στρώματα σε όλα τα Βαλκάνια προκειμένου να προβάλλουν την τουρκική κοινωνία, να εθίσουν στο άκουσμα της τουρκικής γλώσσας και να εξοικειώσουν γενικότερα τον πληθυσμό με την τουρκική πραγματικότητα, τόσο τη δυτικοποιημένη όσο και την παραδοσιακή. Καλογυρισμένα και καλοπαιγμένα αναδεικνύουν πρότυπα και αξίες, στα οποία μπορούν τα λαϊκά στρώματα να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και να ταυτιστούν καθιστώντας συμπαθείς τους Τούρκους, ειδικά τους άρρενες ηθοποιούς, και την Τουρκία. Πώς να αντισταθείς στις τουρκικές επιδιώξεις όταν έχεις ερωτευτεί τον Τζαν Γιαμάν κι ας κάνει απρεπείς χειρονομίες με φόντο την Ακρόπολη; Δε συζητάμε βεβαίως για τους προφανείς στόχους σειρών όπως ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής ή εκείνη η δήθεν αστυνομική («Εζέλ») που έχει γυριστεί στα κατεχόμενα της Κύπρου και συνέχισε να προβάλλεται παρά τη γενική κατακραυγή.
  3. Η τουρκική προπαγάνδα στην ελληνική τηλεόραση είναι συγκαλυμμένη μεν αλλά επίσης ισχυρή. Είτε μέσω παραγωγών δημοφιλών εκπομπών μαζικής αποβλάκωσης όπως το «Survivor» είτε ακόμη με τον τρόπο παρουσίασης των ειδήσεων και άλλων «ενημερωτικών» εκπομπών όπου είναι εμφανής η προσπάθεια εξιδανίκευσης της Τουρκίας και εξοικείωσης της ελληνικής κοινής γνώμης με την τουρκική πραγματικότητα.
  4. Οι Τουρκικές Αερογραμμές έχουν σκανδαλωδώς φτηνές πτήσεις γιατί προφανώς επιδοτούνται και έχουν καταστεί η πλέον ανταγωνιστική εταιρία στην Ευρώπη. Ως χορηγός δε στο ευρωπαϊκό διασυλλογικό πρωτάθλημα μπάσκετ έχει γίνει συνώνυμο σχεδόν του μπάσκετ στην Ευρώπη.
  5. Μία διαχρονική ελληνική παθογένεια, οι διακοπές και οι αγορές καταναλωτικών προϊόντων στην Τουρκία επειδή «συμφέρει», αποτελεί επίσης μία καλή διαφήμιση για το τουρκικό καθεστώς, που παρουσιάζεται έτσι ως φιλόξενο και ανεκτικό. Τα ταξίδια για αναψυχή και αγορές συνοδεύονται συνήθως από σχόλια για το πόσο φιλόξενοι και ευχάριστοι είναι οι Τούρκοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες του τουρισμού, λες και θα περίμενε κανείς να πετούν τους Έλληνες τουρίστες στη θάλασσα όπως καυχώνται ότι έκαναν στους προγόνους μας το 1922. Είναι μέγιστη αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι αυτό μπορεί να έχει οποιαδήποτε αντανάκλαση και στο πώς βλέπουν το καθεστώς στο Αιγαίο, το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις γενικότερα. Ναι, είναι φτηνότερα να πηγαίνει και να ψωνίζει κανείς στην Τουρκία όπως και στα κατεχόμενα στην Κύπρο. Οι Έλληνες αντιστασιακοί στη δικτατορία δια στόματος της Μελίνας Μερκούρη καλούσαν τους δημοκράτες όλου του κόσμου να μην επισκέπτονται την Ελλάδα κι αυτό θεωρούνταν μία προοδευτική πράξη αντίστασης. Ακόμη περισσότερο τώρα που δεν μιλάμε απλώς για ένα καθεστώς φίμωσης των ελευθεριών, φυλακίσεων, διώξεων και βασανιστηρίων αλλά που κατέχει ελληνικό εθνικό έδαφος και απειλεί με πόλεμο τη χώρα μας.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν όψεις αυτού που ονομάζουμε υβριδικό πόλεμο στο πλαίσιο των γενικότερων τουρκικών επιδιώξεων. Το ότι δεν πρόκειται για υπερβολές ή αποκυήματα «αντιτουρκικής» εμμονής ή φαντασίας, αποδεικνύεται και από το ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε ανάλογη δραστηριότητα από την πλευρά της Ελλάδας. Ούτε τα ελληνικά σίριαλ διακινούνται με κρατική μέριμνα στη γειτονική ή σε κάποια άλλη χώρα, ούτε επιδοτούνται αεροπορικές πτήσεις για να μεταφέρουν χριστιανικούς ή άλλους πληθυσμούς οι οποίοι στη συνέχεια θα διοχετευτούν στη Σμύρνη ή την Αδριανούπολη. Ούτε βέβαια, επιδοτούνται μεγάλες επιχειρήσεις για να προχωρήσουν σε εξαγορές και μεγάλα έργα στην Τουρκία. Το αλησμόνητο εγχείρημα της Εθνικής Τράπεζας με την εξαγορά τουρκικής τράπεζας, δεν μπορεί να ενταχθεί σε μία τέτοια οργανωμένη επιθετική πολιτική.
Όλα αυτά, παράλληλα με τις εξαγορές λιμανιών, σπιτιών, επιχειρήσεων κ.λp., (τελευταία μάθαμε και για την ιδιαίτερα δελεαστική προσφορά τουρκικού κατασκευαστικού ομίλου για το  νέο γήπεδο του… ΠΑΟΚ, κάτι που θα έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία για μία δημοφιλή και μάλιστα προσφυγική ομάδα) λειτουργούν επικουρικά και ενισχυτικά εξυπηρετώντας το όραμα της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο κενό που αφήνουν οι ανταγωνισμοί των δυτικών δυνάμεων και η δική μας ολιγωρία και αδιαφορία.
Η συνειδητή και συστηματική απόρριψη κάθε μορφής τουρκικής επιρροής στη χώρα μας αποτελεί καθήκον πατριωτικό, δημοκρατικό, ατομικό και συλλογικό. Αποτελεί επίσης, πράξη αντίστασης και αλληλεγγύης στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στο τουρκικό φασιστικό κράτος. Αποτελεί, τέλος, πράξη αυτοσεβασμού και μέτρο της συνειδητοποίησης εκ μέρους μας της κρισιμότητας της κατάστασης.

* Δρ Ιστορίας, εκπαιδευτικός

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

Δημοτικό Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο δημιουργεί ο Δήμος Αγίων Αναργύρων-Καματερού


Την ίδρυση του Δημοτικού Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΔΕΑΠ), έναν καινοτόμο φορέα δια βίου μάθησης ανακοίνωσε ο Δήμος Aγίων Αναργύρων- Καματερού.

Το θέμα αποφασίστηκε σε συνάντηση που είχε ο Δήμαρχος Σταύρος Τσίρμπας με τη Διδάκτορα Πανεπιστημίου και εκπαιδευτικό Δήμητρα Μόσχου και την υπ. Διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και διευθύντρια στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Αγ. Αναργύρων Μαρία Ευαγγελίου.
Όπως τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση, η σύσταση του εκπαιδευτικού ιδρύματος φιλοδοξεί να δώσει την ευκαιρία στους δημότες να αναπτύξουν τα ενδιαφέροντα τους, να αποκτήσουν νέες γνώσεις και δεξιότητες και να έρθουν σε επαφή με νέα γνωστικά πεδία και αντικείμενα επιστήμης προκειμένου να διευρυνθούν οι ορίζοντες τους.
Στο πλαίσιο αυτό, θα κληθούν πανεπιστημιακοί, διδάκτορες και ερευνητές να πλαισιώσουν το Δημοτικό Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Αγίων Αναργύρων –Καματερού με τη διδασκαλία των γνωστικών τους αντικειμένων.
Δικαίωμα συμμετοχής θα έχουν όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΔΩΡΕΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΣΤΟ ΛΥΡΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ

Σεπτή εντολή και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Κλήμεντος αντιπροσωπεία ιερέων με επικεφαλής
τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο Πρωτ. π. Ελευθέριο Κουναλάκη επισκέφθησαν το Λύρειο Ίδρυμα που επλήγη από τη φονική πυρκαγιά του 2018, με σκοπό να τελέσουν τον αγιασμό, με την άδεια του επιχωρίου Μητροπολίτου Κηφισίας κ. Κυρίλλου, στο αυτοκίνητο που η Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου δώρησε στο Ίδρυμα για να καλύψει τις ανάγκες μεταφοράς των παιδιών στο σχολείο και σε κάθε άλλη μετακίνησή τους. Το κόστος του αυτοκινήτου καλύφθηκε εκ του ποσού της τελευταίας λαχειοφόρου αγοράς που διεξήχθη στην Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου το 2018, καθώς ο λαχνός που κληρώθηκε βρέθηκε στους αδιάθετους λαχνούς. 
Η ηγουμένη της Ιεράς Μονής μοναχή Μαρία και οι αδελφές, αφού ευχαρίστησαν τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Περιστερίου κ. Κλήμη για αυτή τη προσφορά αγάπης προς το Ίδρυμα και την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος, ξενάγησαν τους πατέρες στους χώρους του Ιδρύματος και αναφέρθηκαν στο σπουδαίο έργο ανιδιοτελούς αγάπης που προσφέρουν στα παιδιά αλλά και σε ηλικιωμένες κυρίες που φιλοξενούνται σε αυτό.

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020

Κυλικεία Σχολείων με καλαμάκια από σιτάρι στον δήμο Αγίας Βαρβάρας

Στην επιστημονική ημερίδα με θέμα «Πρότυπο Σχολικό Κυλικείο» που διοργάνωσε  το σωματείο σχολικών κυλικείων Νομού Αττικής,
o αντιδήμαρχος Παιδιού του δήμου Αγίας Βαρβάρας  Σωτηρόπουλος Δημήτρης, πως θέλει να ενσωματώσει στην καθημερινότητά των παιδιών τρόπους για να προστατέψουν το κοινό μας «σπίτι», το περιβάλλον.
Ανακοίνωσε ότι ,  Πρώτος ο δήμος Αγίας Βαρβάρας , ανταλλάσσοντας μέρος από τα πλαστικά καπάκια που συγκέντρωσε εδώ και 3 μήνες, φέρνει στα κυλικεία των σχολείων για τους μαθητές της πόλης, τα οικολογικά καλαμάκια που κατασκευάζονται από σιτάρι λέγοντας μεταξύ άλλων  ότι  "Πρέπει να προτρέψουμε τους μαθητές μας στον «πράσινο» τρόπο ζωής, ώστε να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους στην προστασία του πλανήτη μας!"

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020

Η μετανάστευση ως αγορά


Η οικονομία των μετακινούμενων πληθυσμών και τα υπερκέρδη της
του Γιώργου Ρακκά από το Άρδην τ. 116 
Το σύγχρονο φαινόμενο της μετανάστευσης καθορίζεται μεταξύ άλλων και από έναν αυτοτροφοδοτούμενο πολλαπλασιαστικό παράγοντα, τις διαστάσεις του οποίου συχνά υποτιμούμε στον δημόσιο διάλογο: Την αγορά που έχει αναπτυχθεί για την υποστήριξή της. Γύρω από την κολοσσιαία μετακίνηση πληθυσμών της εποχής μας έχουν στηθεί διάφορες «βιομηχανίες»: Από την ανθρωπιστική οικονομία μέχρι την οικονομία των διακινητών, αλλά και εκείνην των εμβασμάτων, οι οποίες απορροφούν τεράστια κεφάλαια, κάτι που ανατροφοδοτεί και κλιμακώνει περαιτέρω την ίδια τη μετανάστευση.
Οι διάφοροι τομείς των οικονομικών της μετανάστευσης δεν σχετίζονται άμεσα ή απευθείας μεταξύ τους, λόγου χάρη τα εμβάσματα, με τους τζίρους των διακινητών, ή το συνολικό ύψος της χρηματοδότησης του ανθρωπιστικού κλάδου που δραστηριοποιείται μέσα στο φαινόμενο. Αναμφίβολα συνεπιδρούν όμως επάνω του, γεγονός που δείχνει το πόσο πολύπλοκα έχει εξελιχθεί, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα είναι μια κατ’ εξοχήν χώρα που αναπτύσσονται αυτοί οι παράγοντες και γι’ αυτό έχει σημασία να τους εξετάσουμε έστω και συνοπτικά.


Η οικονομία των διακινητών
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, η οικονομία της παράνομης διακίνησης ανθρώπων υπολογίστηκε το 2018 στα 7 δισ.$ ετησίως. Τα πραγματικά μεγέθη της όμως είναι αδύνατον να υπολογιστούν, εξαιτίας της σκιώδους φύσεως των δραστηριοτήτων της. Γι’ αυτό και υπάρχει μεγάλη διχογνωμία για τον πραγματικό παγκόσμιο οικονομικό της αντίκτυπο, ακόμα και μεταξύ των μεγάλων διεθνών οργανισμών. Έτσι, ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού για τη Μετανάστευση (IOM), δήλωσε στο Ρόιτερς το 2017, ότι ο οργανισμός του ανεβάζει κατά πολύ αυτό το ποσό στα… 35 δισ.$ (1).
Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, δεν κατέστη δυνατό να βρεθούν συγκεντρωτικά στοιχεία που να υπολογίζουν έστω και κατά προσέγγιση τα έσοδα που αποκομίζει η οικονομία των λαθροδιακινητών από τη συστηματική τους δραστηριότητα στα νησιά του Αιγαίου, τον Έβρο αλλά και τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Αξίζει, όμως, για να συλλάβουμε την ένταση των δραστηριοτήτων, να αναφερθούμε σε ένα παράδειγμα από το 2015: Σύμφωνα με μια έκθεση της Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας για την Καταπολέμηση του Πολυεθνικού Οργανωμένου εγκλήματος, 100 βάρκες κατά μέσο όρο έφταναν ημερησίως στα νησιά του Αιγαίου, σε μεταφορές πληθυσμών που απέδιδαν 1 εκ.$ ημερησίως στους διακινητές που τις οργάνωναν από τις τουρκικές πόλεις (2).
Ενδιαφέρον, ωστόσο, παρουσιάζει και το πώς οι διακινητές μετακινούν αυτά τα κεφάλαια έξω από την Ελλάδα: Η Χαουάλα είναι ένα μουσουλμανικό σύστημα πίστης, ιδιαίτερα διαδεδομένο κατά τον Μεσαίωνα, που σήμερα γνωρίζει νέα άνθιση. Στηρίζεται στη μεταφορά χρημάτων μέσω κωδικών, που ανταλλάσσονται από τους χειριστές αυτού του συστήματος τηλεφωνικά. Ο τελευταίος κόμβος του δικτύου πραγματοποιεί την συναλλαγή που ξεκίνησε ο πρώτος, και η εκκαθάριση των πιστώσεων μεταξύ των κόμβων, γίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα (3).
Το σύστημα αυτό είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένο στην Ελλάδα, κυρίως μεταξύ των μουσουλμανικών κοινοτήτων» γράφει ήδη από το 2012, η Έφη Λαμπροπούλου καθηγήτρια Εγκληματολογίας του Παντείου (4). Σε δημοσίευμα από το αστυνομικό ρεπορτάζ, μαθαίνουμε ότι τον Οκτώβριο του 2014 εξαρθρώθηκε μια απόληξη αυτού του παράνομου δικτύου, που λειτουργούσε επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, όπου «ο broker της οδού 3ης Σεπτεμβρίου που συνελήφθη προχθές υπολογίζεται ότι το τελευταίο διάστημα διαχειρίστηκε χρηματικά ποσά που διακινήθηκαν στο εξωτερικό άνω των 4.500.000 ευρώ» (5).
Τα ποσά αυτά δεν προέρχονται μόνον από τα κεφάλαια των διακινητών, η Χαουάλα λειτουργεί ταυτόχρονα και ως άτυπο δίκτυο διακίνησης εμβασμάτων, μιας και χρεώνει ως προμήθεια μόλις ένα 5%, το μισό δηλαδή από τα επίσημα δίκτυα μεταφοράς χρημάτων (Western Union, Money Transfer κ.ά.). Φυσικά, εξαιτίας του άτυπου χαρακτήρα του, επιλέγεται και για τη διακίνηση κεφαλαίων που σχετίζονται με τον ISIS, όπως π.χ. για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας του στη Συρία από την Ευρώπη (6).

Εμβάσματα
Τα εμβάσματα που προαναφέραμε, αποτελούν τον δεύτερο μεγάλο παράγοντα αυτοτροφοδότησης του μεταναστευτικού φαινομένου. Στην περιγραφή που ακολουθεί, βλέπουμε πως αντιπροσωπεύουν μια κολοσσιαία μεταφορά κεφαλαίων από τις χώρες υψηλού εισοδήματος, κυρίως την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, προς τον υπόλοιπο πλανήτη.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ύψος των συνολικών εμβασμάτων που πραγματοποιήθηκαν παγκοσμίως το 2018 είναι 689 δισ.$. Από αυτά, τα 539 δισ.$ αφορούν στη μεταφορά κεφαλαίων από τις χώρες υψηλού μέσου εισοδήματος, προς τις χώρες μεσαίου και χαμηλού μέσου εισοδήματος. Για να κατανοήσουμε το πραγματικό χρηματοοικονομικό αποτύπωμα των εμβασμάτων σε παγκόσμια κλίμακα, αξίζει να αναφέρουμε ότι το ύψος τους ισούται με το τριπλάσιο της επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας που χορηγούν οι αναπτυγμένες στις αναπτυσσόμενες χώρες, και, κινείται επίσης στα ίδια μεγέθη με τις Ξένες Άμεσες Επενδύσεις –στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερο αν από τη σχετική στατιστική κατηγορία των χωρών μεσαίου εισοδήματος εξαιρέσουμε την Κίνα για ευνόητους λόγους (7).
Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία από τους διεθνείς οργανισμούς αναφέρονται στο 2017, και υπολογίζουν το ύψος των εμβασμάτων που διαρρέουν από τη χώρα στα 2 δισ.$, ή το 1% του ΑΕΠ της χώρας. Το πόσο αυτό ισοδυναμεί με τη συνεισφορά του κρατικού ταμείου στο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων για το ίδιο έτος. Κυριότερες χώρες είσπραξης των εμβασμάτων είναι: H Αλβανία (608,4 εκ,$), η Γεωργία (94,1 εκ.$), η Βουλγαρία (86,4 εκ.$), η Νιγηρία (78,7 εκ.$) και το Πακιστάν (77,8 εκ.$) (8).
Παρ’ όλο που η συνεισφορά των εμβασμάτων σε κεφάλαια είναι τόσο βαρύνουσα για την οικονομία των χωρών μεσαίου και κατώτερου εισοδήματος, ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος τους απορροφάται στην οικονομία με μη παραγωγικό τρόπο: Αυξάνει την κατανάλωση των νοικοκυριών (και άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι επιδεινώνει τα εμπορικά ελλείμματα των συγκεκριμένων χωρών, αντί να αναβαθμίζει την παραγωγικότητά τους), κατευθύνεται σε επενδύσεις σε ακίνητα, ή για την εκπαίδευση των μελών τους, ενώ επίσης επενδύεται και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που διατηρούν άλλα μέλη της οικογένειας.
Από τον όγκο των εμβασμάτων μπορούμε να κατανοήσουμε το γιατί η σύγχρονη μετανάστευση αποτελεί –πολύ περισσότερο απ’ ό,τι παλαιότερα– μια μορφή έμμεσης ανακατανομής του πλούτου, ο οποίος διανέμεται άνισα μεταξύ των πιο πλούσιων και των φτωχότερων χωρών. Η εικόνα αυτή επιβεβαιώνει πλήρως την άποψη του Παναγιώτη Κονδύλη, που θεωρούσε τη σύγχρονη μετανάστευση περισσότερο έναν «αγώνα κατανομής» πλανητικής κλίμακας(9): Αυτό που συμβαίνει, στην πραγματικότητα, είναι ότι οι μεγάλες μάζες, που βρίσκονται μεν έξω από τη Δύση, έχουν όμως έρθει σε επαφή με την καταναλωτική της κουλτούρα, και την εικόνα της ως τόπου αφθονίας, επιδιώκουν μέσω της μετανάστευσης να κόψουν δρόμο προς την ευημερία της.


«Οικονομία του ανθρωπισμού»
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι ανθρωπιστικές δραστηριότητες απορρόφησαν το 2018 πόρους της τάξης των 28,9 δισ.$ παγκοσμίως (10). Οι ΜΚΟ, δηλαδή, διαχειρίζονται σημαντικά κεφάλαια, και αυτό εξηγεί και τη βαρύτητα που έχουν αποκτήσει στη σύγχρονη κοινωνική και πολιτική ζωή.
Η Ε.Ε. διαθέτει δύο ειδικά ταμεία για τη μετανάστευση, το Ταμείο Μετανάστευσης, Ασύλου και Ενσωμάτωσης, το οποίο διαχειρίζεται για την περίοδο 2014-2020 κεφάλαια της τάξης των 6,6 δισ.€, και το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας με 3,8 δισ.€. Ωστόσο, κονδύλια για τη μετανάστευση περιλαμβάνονται και σε άλλα χρηματοδοτικά προγράμματα για την Ευρώπη, όπως το Horizon 2020 ή το Ταμείο για την Ευρωπαϊκή Συνοχή (11).
Από τα κεφάλαια των δυο ταμείων, για την Ελλάδα αναλογούν 1,69 δισ. €, τα οποία, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατανεμήθηκαν ως εξής: Ελληνικές αρχές 794 εκ. €, Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες 506,67 εκ. €, Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (IOM) 119,7 εκατ. €, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου 26 εκατ. €, οι διάφορες διεθνείς ΜΚΟ – εταίροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 201 εκατ. €, ενώ τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα στοιχεία (Οκτώβριος 2018) είχαν εγκριθεί αλλά παρέμεναν αδιάθετα επιπλέον 44,6 εκατ.€ προς Διεθνείς Οργανισμούς ή ΜΚΟ (12).
Σε αυτούς τους πόρους θα πρέπει να συνυπολογιστούν και η χρηματοδότηση Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που προέρχονται από ιδίους πόρους ή χορηγίες ιδιωτών, δεν υπάρχουν ωστόσο γι’ αυτές αξιόπιστα στοιχεία. Το γεγονός αυτό, όπως και το γενικότερο έλλειμμα καταγραφής και εποπτείας στην δραστηριότητα των ΜΚΟ (που βρίσκεται η κάθε μια, πόσους ανθρώπους απασχολούν, τι ακριβώς κάνουν), αποτελεί μια ακόμη τρανταχτή ένδειξη για το υποτυπώδες της μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και το κενό ασφαλείας που αυτό συνεπάγεται.
Για την αδυναμία της Ελλάδας να θεσπίσει καθεστώς πλήρους διαφάνειας ως προς την χρηματοδότηση των οργανώσεων αυτών, έχει προειδοποιήσει και ο διεθνής διακυβερνητικός οργανισμός που είναι αρμόδιος για να καταπολεμήσει το ξέπλυμα χρήματος (Financial Action Task Force). Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ΜΚΟ που άρχισε να ελέγχεται πρόσφατα (Μάιος 2019) από τις ελληνικές αρχές έπειτα από καταγγελία ξένων αρχών. Η εν λόγω οργάνωση είχε αναπτύξει υπερδεκαετή δράση πάνω στο μεταναστευτικό, και απορροφούσε μάλιστα κονδύλια από τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Μεταναστευτικής Πολιτικής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της καταγγελίας, η συγκεκριμένη ΜΚΟ είχε από το 2011 έως και το 2018 ακαθάριστα έσοδα ύψους 23,13 εκατ.€ και επιχορηγήσεις ύψους 9,7 εκ. €, ενώ βρέθηκε να έχει λάβει σημαντική οικονομική ενίσχυση από fund σαουδαραβικών συμφερόντων που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα (13).
Το οικονομικό αποτύπωμα των μη κυβερνητικών οργανώσεων στην ελληνική κοινωνία αυξάνει διαρκώς, δεδομένης της κρίσης και της συρρίκνωσης στην οποία υπόκεινται και άλλοι κλάδοι, ιδίως στις περιοχές που επιβαρύνονται περισσότερο από τις μεταναστευτικές εισροές. Εκεί, η αρνητική σχέση που διέπει τους κλάδους της φιλοξενίας των μεταναστών με τον τουρισμό, διαμορφώνει συνθήκες μονοκαλλιέργειας των ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων μεταβάλλοντας έτσι τόπους με μια πολύμορφη οικονομία, σε χώρους που ασκούν κατ’ αποκλειστικότητα δραστηριότητες φύλαξης, φιλοξενίας και διαχείρισης των πληθυσμιακών ροών (14). Βλέπουμε έτσι το πώς «η μεταβολή της χώρας σε χώρο», είναι κάτι παραπάνω από ένα εύληπτο σχήμα λόγου, και αποτυπώνει ανάγλυφα την πραγματικότητα.

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020

Τσικνοπέμπτη στο στέκι του Άρδην


Γλέντι: Τσικνοπέμπτη στο Άρδην! (20-2-20)
Την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου στις 21.00 τσικνίζουμε στο στέκι του Άρδην, (Ξενοφώντος 4). 
Φαγητό, ποτό, μουσική και χορός.
Για κρατήσεις τηλεφωνήστε εγκαίρως στο 210 3826319.