Μανώλης Γλέζος: Εις μνήμην

Αποχαιρετούμε τον Μανώλη Γλέζο, έναν μεγάλο Έλληνα που αγωνίστηκε για οχτώ δεκαετίες για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση. Έναν άνθρωπο που τον κλαίνε όλοι οι Έλληνες άσχετα από ιδεολογίες και κόμματα.
Έναν άνθρωπο με τον οποίο συμπορευτήκαμε πολλές δεκαετίες, γιατί αγαπούσε πάντα την Ελλάδα, το χώμα της, τους ανθρώπους της, την ιστορία της, έναν πραγματικό ευπατρίδη πατριώτη.
Στη μνήμη του, τις επόμενες ημέρες αυτό το κείμενο θα εμπλουτίζεται διαρκώς από σχετικά κείμενα που θα μας στέλνουν σύντροφοι, φίλοι και αναγνώστες.
Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο που είχε δημοσιεύσει στο Άρδην το 2003   αφιέρωμα σχετικό με τον Κοινοτισμό. Η πλούσια δραστηριότητα του Μανώλη Γλέζου  γύρω από τον κοινοτισμό είναι εν πολλοίς άγνωστη σε σχέση με την υπόλοιπη πολιτική του ζωή. Το 1986 εκλέχτηκε κοινοτάρχης στην Απείρανθο της Νάξου και έθεσε σε εφαρμογή μορφές άμεσης δημοκρατίας.  Δημοσιεύουμε το κείμενο του Δαμιανού Βασιλειάδη, συνοδοιπόρου του επί πολλά έτη στον αγώνα για την διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. 

Α-Ρ

Αυτοδιοίκηση όχι ετεροδιοίκηση

Του Μανώλη Γλέζου από το Άρδην τ. 44 (Νοέμβριος 2003)

Με την επέλαση της παγκοσμιοκρατίας εναντίον εθνών, λαών, πολιτών αβίαστα προβάλλει το καίριο αίτημα, που κυριαρχεί στις αγραυλούσες κοινωνικές δυνάμεις, στις πρωτοπόρες πολιτικές ομάδες: «Κανένας πια δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για τον άλλον. Όλοι μαζί θα συναποφασίζουμε για τις τύχες μας».

Μπροστά στη βία, τα βασανιστήρια, την ανέχεια, τη δίψα, την πείνα, τις αρρώστιες, την αμάθεια, την αγραμματοσύνη, τις πολεμικές επεμβάσεις και το θάνατο, που μαστίζουν την ανθρωπότητα εξαιτίας της παγκοσμιοκρατίας, θέλουν δεν το θέλουν, μελετητές και κοινωνιολόγοι, μια και μόνη είναι η λύση: η κατάργηση της όποιας μορφής εξουσία και η αυτοδιοίκηση εθνών, λαών, κρατών, πόλεων, κωμοπόλεων και χωριών, δήμων και κοινοτήτων.
Ο Όμηρος πρώτος, είτε καταγράφει την εποχή του, είτε την φαντάζεται, μας προσφέρει δύο εκπληκτικά παραδείγματα.
Πρώτον: Για να ξεχωρίσει τον τρόπο ζωής των Κυκλώπων (αυτοί οι οποίοι τα πράγματα, μόνο μέσα σ’ έναν κύκλο τα βλέπουν …) από την κοινωνία των ανθρώπων, αναφέρει ότι δεν είχαν ούτε θέμιστες, ούτε έγνοια ο ένας για τον άλλον. Βασική, συνεπώς, αρχή της κοινωνίας των ανθρώπων, κατά τον Όμηρο, είναι η θεσμοθετημένη έγνοια των μελών της κοινωνίας ανάμεσά τους.
Δεύτερο: Μας δίνει μια καταπληκτική περιγραφή λαϊκής συνέλευσης (αγορής) στην Ιθάκη, όπου ο Τηλέμαχος, παρά την αντίδραση των μνηστήρων (της εξουσίας και όχι μόνον της Πηνελόπης), έπεισε τη σύναξη των Ιθακησίων και του παραχώρησε πλεούμενο να ταξιδέψει στην Πύλο να ρωτήσει τον Νέστορα για την τύχη του πατέρα του Οδυσσέα.
Απο τότε, από την Ομηρική εποχή (3.000 χρόνια πριν) και ως τους Δήμους του Κλεισθένη και ως τα κοινά των Ελλήνων στην Τουρκοκρατία, η οργανωμένη μορφή της κοινωνίας, στην πρωτοβάθμια μορφή της, Δήμος ή Κοινότητα, παρουσίασε σ’ όλη την διαδρομή της πολυποίκιλη βέβαια πολυμορφία, αλλά γύρω απο μια βασική αρχή, της συνύπαρξης, όπου άπας ο λαός, «μικροί τε και μεγάλοι, με ολονών τη βουλή» συναπεφάσιζαν για όλα.

Αφιέρωμα στην προετοιμασία του 1821 – Εθνική και Ορθόδοξη ταυτότητα (βίντεο)

H ταύτιση εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας κατά την Τουρκοκρατία, δεν αποτελεί παραδοξότητα αλλά μια πραγματικότητα που έχει να κάνει με τον θεσμικό ρόλο της Εκκλησίας, ιδιαίτερα μετά το 1453. Η ταυτότητα αυτή συγκροτείται τόσο ενάντια στους εξισλαμισμούς όσο και τον επιθετικό καθολικισμό.

Αφιέρωμα στην προετοιμασία του 1821 – Παιδεία και Εκκλησία (βίντεο)

Ήταν μύθος το Κρυφό Σχολειό; Ποιος ήταν ο χαρακτήρας του;
Η μελέτη της συμβολής της Εκκλησίας στην παιδεία του Γένους κατά την Τουρκοκρατία και Λατινοκρατία, δείχνει πως ήταν δεμένη με την εκπαίδευση των Ελλήνων σε όλες της τις εκφάνσεις.

Διαβάστε για το Κρυφό Σχολειό

• Γεώργιος Κεκαυμένος, Το κρυφό σχολειό, Εναλλακτικές Εκδόσεις
• Το Κρυφό Σχολειό, Άρδην τ. 64
• Παιδεία και εθνικὴ συνείδηση στον Ελληνικό Κόσμο, πρακτικά συνεδρίου
• Μύθος ή θρύλος το κρυφό σχολειό;*, Άρδην τ. 64
• Οι διακεκαυμένες αλήθειες ενός «μύθου»

Ο φράχτης, τα ανοικτά σύνορα και οι δικαιωματιστές – Για να μην ξεχνάμε

Λυγερός Σταύρος

Τις τελευταίες ημέρες που βρίσκεται σε εξέλιξη η μάχη του Έβρου, κατά γενική ομολογία αποφασιστικό ρόλο στην ανάσχεση της προσπάθειας μαζικής εισόδου μεταναστών στην ελληνική επικράτεια έπαιξε ο περιβόητος φράχτης. Γι' αυτό και τώρα αποφασίσθηκε να κατασκευασθεί φράχτης και σε αρκετά ακόμα σημεία της συνοριακής γραμμής. Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι.

Στις αρχές του 2011, τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Εθνικής Άμυνας είχαν αποφασίσει να κατασκευάσουν φράχτη μήκους 12,5 χιλιομέτρων στην περιοχή της Νέας Βύσσας (βόρειο τμήμα του νομού Έβρου), εκεί που τα ελληνοτουρκικά σύνορα παύουν να είναι το ποτάμι και γίνονται χερσαία. Ο φράκτης αυτός, που συνδυάζεται και με μια πλατιά τάφρο, κατασκευάστηκε με διπλό σκοπό:

• Πρώτον, είναι εμπόδιο για την παράνομη είσοδο μεταναστών.

Από την εξέγερση των νησιών στην παλλαϊκή κινητοποίηση στον Έβρο

Του Γιώργου Καραμπελιά από την Ρήξη (φ. 158) που κυκλοφορεί  Η αποφασιστική εξέγερση των κατοίκων των νησιών ενάντια στην εισβολή των ΜΑΤ, την οποία αδυνατούσαν μέχρι χθες ακόμα να συλλάβουν όλοι οι αργόσχολοι χρυσοκάνθαροι της πλατείας Κολωνακίου, οι Κασιμάτηδες και Μανδραβέληδες της Καθημερινής, οι μπιζημπόντηδες του χρηματιστηρίου και οι ψευδοανθρωπιστές των ΜΚΟ, της Αριστεράς και των Εξαρχείων, αποτέλεσε την απαρχή των γεγονότων που μέσα σε δέκα μέρες κορυφώθηκαν στα σύνορα του Έβρου.  

Στις Καστανιές, μπροστά στην ανοικτή μετατροπή του μεταναστευτικού σε αυτό που στην ουσία είναι, δηλαδή σε ανοικτή επιβουλή της νεοθωμανικής Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, υποχρεώθηκαν προς στιγμήν να σιγήσουν –τουλάχιστον πρόσκαιρα– οι περισσότεροι, και να μείνουν να «διαμαρτύρονται» για τον ελληνικό «ρατσισμό» εκείνοι , το 5% ή 3% που καταγράφτηκε και στη δημοσκόπηση της Pulse της 3ης Μαρτίου, δηλαδή ο σκληρός εθνομηδενιστικός πυρήνας των αλληλέγγυων, υπαλλήλων των ΜΚΟ και άλλων ψευδοδιεθνιστών της Αριστεράς.  

Προφανώς η εθνομηδενιστική υποχώρηση υπήρξε πρόσκαιρη, μια και ήδη ο Τσίπρας τα έστριψε ελαφρώς, για την ώρα, μπροστά στο «αριστερό» ακροατήριο την Πέμπτη 5 Μαρτίου, ενώ ο περιβόητος υβριστής των πάντων, Στέφανος Κασιμάτης στις 6 Μαρτίου στην «Καθημερινή» περιγράφει σε μισή σελίδα τα δίκια του Ερντογάν για το μεταναστευτικό υπογραμμίζοντας πως, «όπως γράφει και ο Τζωρτζ Σόρος, όσον αφορά τη Συρία…η Τουρκία αξίζει την υποστήριξη της Ευρώπης’».  

Πάντως η πλειοψηφία των Ελλήνων κατανόησε πως η κρίση αυτή αφορά την ίδια την εθνική ακεραιότητα της χώρας, για το εάν θα επιβεβαιωθεί μέσω του μεταναστευτικού-προσφυγικού η απειλή του Οζάλ από το 1988, ότι μέρος της Ελλάδας θα καταληφθεί μέσω της αποστολής μουσουλμανικού πληθυσμού χωρίς να χρειαστεί πόλεμος! Τελικώς, οι νησιώτες με τον ανυποχώρητο αγώνα τους κέρδισαν μία πρώτη μεγάλη μάχη. Υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής που είχε αποστείλει στο νησί, και να υπερασπιστεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον Έβρο και τα θαλάσσια σύνορα.

 Για άλλη μία φορά η ψευδοελίτ βρέθηκε απέναντι στην πραγματικότητα του λαού, τον οποίο πιστεύει ότι μπορεί να διαχειρίζεται ανενόχλητη. Διότι κατά τον ίδιο τρόπο που η αντίδραση ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών ξεκίνησε από τη Μακεδονία για να γενικευτεί σε όλη την Ελλάδα γκρέμισε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και διέλυσε το κόμμα του Καμμένου, έτσι και τώρα η αντίδραση στην εγκατάσταση μουσουλμανικών πληθυσμών στη χώρα θα πάρει πανελλαδικές διαστάσεις και θα απειλήσει κυριολεκτικά την κυριαρχία του συμπλέγματος πολιτικών κομμάτων ΜΜΕ και ΜΚΟ. Είναι φανερό λοιπόν πως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη – μία κυβέρνηση σημιτικής κοπής , με στήριξη ΝΔ–, θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει πραγματικά το ζήτημα.  

Α. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να αφαιρέσει οριστικά και αμετάκλητα τη διαχείριση του μεταναστευτικού από τις ΜΚΟ. Το ελληνικό κράτος θα πρέπει να έχει την αποκλειστική διαχείρισή του. Οι ΜΚΟ των φιλανθρώπων μπορούν να δραστηριοποιηθούν στην Αφρική, τη Συρία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, εκεί όπου γεννιέται το ζήτημα των μετακινήσεων των ξεριζωμένων πληθυσμών.  

Β. Θα πρέπει να πιέσει επίμονα την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναιρέσει το Δουβλίνο και να υποχρεώσει όλες τις χώρες της ΕΕ να δέχονται όσους καταφθάνουν στην Ελλάδα (το 2019 από τις 120.000 παράνομες εισόδους στην Ένωση, οι 75.000 πραγματοποιήθηκαν από την Ελλάδα). Παράλληλα και κυρίως η FRONTEX θα πρέπει να εγκατασταθεί στα τουρκικά παράλια, μια και η Τουρκία έχει λάβει πάνω από 6 δισ. ευρώ για το προσφυγικό, διαφορετικά να πρέπει τεθεί βέτο από την Ελλάδα στη χρηματοδότησή της και εν τέλει να τεθεί και πάλι στο τραπέζι η τελωνειακή Ένωση ΕΕ-Τουρκίας, που είναι το μόνο ζήτημα που καίει πραγματικά την Τουρκία.  

Γ. Να γίνει αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων της χώρας, θαλάσσιων και χερσαίων, να εκδιωχθούν οι ΜΚΟ από οποιαδήποτε εμπλοκή τους. Τα νέα κλειστά κέντρα ελέγχου των όποιων εισόδων παρ’ όλα αυτά θα γίνονται, να εγκατασταθούν εκτός των νησιών της πρώτης γραμμής, κατά προτίμηση σε μικρά νησιά με πρόσβαση σε μεγαλύτερα ή την ηπειρωτική Ελλάδα και όχι βέβαια μεταφορά τους σε κέντρα στην ηπειρωτική χώρα. Κάτι τέτοιο και θα λύσει το πρόβλημα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και θα αποτελεί στοιχείο αποτροπής νέων εισροών, ενώ θα βγάλει και τις ΜΚΟ έξω από το παιγνίδι που παίζουν με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες για να θησαυρίζουν.  

Και αυτό διότι, όπως καταλαβαίνουμε, δεν είναι δυνατό πλέον να ανοίξει πάλι θέμα εγκατάστασής τους στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όχι μόνο λόγω της πάνδημης αντίδρασης των κατοίκων, αλλά και γιατί έχουν γίνει απολύτως καταφανείς οι προθέσεις της Τουρκίας για την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης των νησιών και της Ελλάδας στο σύνολό της. Επί πλέον, μετά την κινητοποίηση ολόκληρου του ελληνικού λαού και της ίδιας της Κυβέρνησης για την αποτροπή της «εισβολής» μέσω μεταναστών στον Έβρο, δεν είναι εφικτή ούτε η δημιουργία κέντρων ελέγχου στην ηπειρωτική χώρα. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται πλέον στα κάγκελα και οποιαδήποτε δημιουργία νέων κλειστών κέντρων είναι κυριολεκτικά ανέφικτη χωρίς νέες εμφύλιες συγκρούσεις.

 Όταν πριν από μερικούς μήνες είχαμε τολμήσει να προτείνουμε, ως μόνη εφικτή λύση, την εγκατάσταση των κέντρων υποδοχής και ελέγχου σε μικρά νησιά, με λίγους κατοίκους ή και εντελώς ακατοίκητα, τότε αυτή μας η πρόταση συκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε ως «εγκλεισμός στα ξερονήσια». Οι εθνομηδενιστές εργαλειοποιούν μια αποτρόπαια μνήμη και εικόνα του εμφυλίου σχετικά με μια ριζικά διαφορετική πραγματικότητα.  

Και όμως, αν δεν θέλουμε κολαστήρια όπως εκείνο της Μόριας, ή βίαιες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και τοπικών πληθυσμών, πρέπει αυτά τα κέντρα να εγκατασταθούν σε σχετικά απομονωμένες περιοχές και βέβαια όχι στη… Μακρόνησο.

 Εξάλλου, μετά τη συμφωνία που έχει αποδεχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εκείνοι οι μετανάστες των οποίων απορρίπτονται οι αιτήσεις ασύλου θα πρέπει να βρίσκονται σε νησιά, για να δεχτεί η Τουρκία τον επαναπατρισμό τους. Μέχρις ότου γίνει κάποια νέα συμφωνία με την Τουρκία, αυτή θα βρίσκει πρόσχημα την πιθανή μεταφορά τους στην ηπειρωτική Ελλάδα για να μην επιτρέπει τον επαναπατρισμό τους.  

Πολλά από τα νησιά αυτά βρίσκονται κοντά σε μεγαλύτερα νησιά ή στην ηπειρωτική Ελλάδα και σχετικά σχέδια έχουν ήδη παραδοθεί στις κυβερνητικές αρχές. Πρόσφατα ο στρατηγός Φράγκος πρότεινε τα Αντίψαρα, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από τα Ψαρά και που διαθέτουν ελικοδρόμιο, ο υφυπουργός Στεφανής είχε προτείνει τα Λέβιθα κοντά στην Αμοργό, ενώ ο βουλευτής της ΝΔ Άγγελος Συρίγος στην εκδήλωση του Άρδην στις 4 Μαρτίου πρότεινε και τη νησίδα Άγιος Γεώργιος, δίπλα στη Σαλαμίνα. Εκεί θα ήταν δυνατή η κατασκευή, σε σύντομο χρονικό διάστημα, κέντρων ελέγχου, και μάλιστα μπορούν μέσα λίγες εβδομάδες να γίνουν ελαφρές κατασκευές και μπορούν να μεταφερθούν οι εγκαταστάσεις από τη Βιάλ και τη Μόρια, μέχρις ότου ολοκληρωθούν σταθερότερες δομές. Σε αυτά μπορεί να εξασφαλίζεται η τροφοδοσία και η ύδρευση και να μπορούν πολλοί από τους εργαζόμενους να πηγαινοέρχονται καθημερινά. Τα κέντρα μπορούν να κατασκευαστούν με τη συνδρομή και τον έλεγχο της ΕΕ, που έχει υπογράψει τις σχετικές συμφωνίες επαναπροώθησης με την Τουρκία, και του ΟΗΕ.

Και όπως μας πληροφορεί το CNN Greece στις 6 Μαρτίου, η κυβέρνηση εξετάζει άμεσα την εφαρμογή του μέτρου: «…η Ελλάδα απαντά με αποτροπή και συλλήψεις στις περιπτώσεις των μεταναστών που περνούν στο ελληνικό έδαφος. Προχωρά επίσης στην κατασκευή δύο κλειστών κέντρων κράτησης και άμεσης επιστροφής για όσους περνούν παράνομα τα ελληνικά σύνορα. Ως δεύτερο σχέδιο, η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα σε αραιοκατοικημένα νησιά, αν το προτείνουν τα δημοτικά συμβούλια της Μυτιλήνης ή της Χίου…».  

Με τη δημιουργία τους, πέραν του ότι θα πάψουν οι συγκρούσεις με τους τοπικούς πληθυσμούς και θα ελέγχονται οι παράνομα εισερχόμενοι στη χώρα, θα δοθεί και ένα μήνυμα σε όλους ότι πλέον δεν είναι εφικτή η μετάβαση μέσω της Ελλάδας στην υπόλοιπη Ευρώπη και επομένως θα μειωθούν δραστικά και οι ροές και η εργαλειοποίησή τους από τον Ερντογάν και την τουρκική ΜΙΤ.  

Κατανοούμε ότι η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδιασμού δεν θα είναι εύκολη. Διότι πολλοί καλοθελητές, Έλληνες και ξένοι, θα σπεύσουν να τη συκοφαντήσουν αυτή την πρόταση και θα βάλουν λυτούς και δεμένους στην κυβέρνηση ώστε να μην την εφαρμόσει. Γι’ αυτό και–κάτω και από την πίεση των ΜΚΟ και πολλών φιλανθρώπων με το αζημίωτο– υπήρξε αρχικώς απόρριψη της σχετικής πρότασης. Πάντως σήμερα επανέρχεται μετ’ επιτάσεως.  

Είναι επίσης βέβαιο ότι θα αποτελέσει την τελευταία γραμμή αμύνης του εθνομηδενισμού. Μια και έχει πλέον αποτύχει η ταύτιση του μεταναστευτικού με το δίπολο «ανθρωπισμός-ακροδεξιά», η σύγκρουση θα βρει προνομιακό πεδίο τα «ξερονήσια». Εν τούτοις, είναι η μόνη εφικτή και πραγματοποιήσιμη πρόταση και τον ρεαλισμό της κατέδειξαν περίτρανα τα πρόσφατα γεγονότα στα νησιά, καθώς και η επιχειρούμενη και καθοδηγούμενη από τους Τούρκους εισβολή.
 

Υ.Γ. Και για να μην ξεχνιόμαστε, υπενθυμίζουμε πως η Ιταλία έχει την νησίδα Λαμπεντούζα για την υποδοχή μεταναστών και προσφύγων ενώ η «ανθρωπιστική» Δανία τον Νοέμβριο του 2018 αποφάσισε να δημιουργήσει στο απομονωμένο νησί Λίντχολμ στα ανοικτά της χώρας κέντρο που «θα φιλοξενεί τους αιτούντες άσυλο το αίτημα των οποίων έχει απορριφθεί και έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα, καθώς και ξένους υπηκόους που δεν έχουν άδεια παραμονής, αλλά δεν μπορούν να απελαθούν νομίμως». Όμως οι ανθρωπιστές μας και οι αλληλέγγυοι δεν συγκεντρώνονται στη Δανία αλλά στην απειλούμενη από τον Ερντογάν Ελλάδα. Διότι μόνο η Ελλάδα διαθέτει ελίτ και Αριστερά που μισούν τη χώρα τους σε τέτοιο βαθμό.
 

 http://ardin-rixi.gr/archives/215827

Κυκλοφορεί η Ρήξη Μαρτίου - Η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί το Σάββατο η Ρήξη Μαρτίου

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης (φ. 158). Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Δαναΐδων 7), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

Το μεταναστευτικό ως όπλο της Τουρκίας, του Βασίλη Στοϊλόπουλου

​​

Από την εξέγερση των νησιών στην παλλαϊκή κινητοποίηση στον Έβρο, του Γιώργου Καραμπελιά

Αφιέρωμα: Μεταναστευτικό και ελληνικός εθνομηδενισμός

Α΄ Οι ρίζες του εθνοµηδενισµού των ελληνικών ελίτ, του Γιώργου Καραμπελιά

Β΄ Δικαιωµατισµός:  ο σκληρός πυρήνας της σύγχρονης Αριστεράς, του Γιώργου Καραμπελιά

Γ΄ Στις ρίζες του εθνοµηδενισµού, του Γιώργου Καραμπελιά

Επικαιρότητα:

Η στρατηγική του Ερντογάν αποτυγχάνει στη Συρία, της Μαρί Ζεγκό

Τζορτζ Σόρος: «Να στηρίξουμε τον Ερντογάν»

Ο Τούρκος «νονός της τρομοκρατίας», το μεταναστευτικό και η «συριακή τραγωδία», του Γιώργου Ρακκά

Η πολυπολιτισμική βάση αποδοχής της μετανάστευσης, του Γιάννη Ξένου

Το σύνδρομο του Πολύφημου στο μεταναστευτικό, του Χρήστου Κλειώση

Ένταση σε Έβρο & Αιγαίο, μπίζνες στη Θεσσαλονίκη…, του Γιώργου Ρακκά

Για το «Ποτάμι», του Τάσου Αναστασίου

Τα γκέτο ανομίας, ο δημόσιος χώροςκαι το «δικαίωμα στην πόλη», Μένουμε Θεσσαλονίκη

Διεθνή:

Κορωνοϊός και παγκόσμια οικονομία, του Νίκου Ντάσιου

Η κοινότητα είναι ο τελευταίος χώρος πολιτικής εμπιστοσύνης, του Jean-Thomas Lesueur

Από τον μηδενιστικό βιγκανισμό των Εξαρχείων στην εξαφάνιση του ανθρώπου, του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Λουκής Ακρίτας,Ένας «Νέος με καλάς συστάσεις» από τη Μόρφου της Κύπρου, του Γιάννη Μιχαλακόπουλου

Ένα σήμα, για τη διοργάνωση «Ελλάδα 2021», με …πολυκύμαντο νόημα!, του Δημήτρη Λουζικιώτη

Ιστορία: 

Ένας στους δέκα φιλικούς ήταν ορθόδοξος κληρικός, του Κωνσταντίνου Χολέβα

Πολιτισμός – Βιβλίο – Θέατρο – Χορός – Κινηματογράφος

Εμβριθής  στοχασμός, του Σπύρου Γεωργίου

Μακάριος Δρουσιώτης: Ιδεοληψίες και υποταγή στον νεοθωμανισμό, του Σπύρου Κουτρούλη

Ναζίνο: το νησί των κανιβάλων, του Κωνσταντίνου Μαυρίδη

Το ανθρώπινο πρόσωπο της Ηλέκτρας, του Κώστα Σαμάντη

Του Κουτρούλη ο γάμος, του Ανδρέα Ανδριόπουλου

cineρήξη: Η αόρατη ζωή της Ευριδίκης Γκουσμάο & Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς, του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

τα αθλητικά της Ρήξης…

…και άλλα πολλά

Ή με την πατρίδα τους ή με τον εχθρό

Η είδηση είναι φρέσκια. 1.000 κομάντος της τουρκικής αστυνομίας θα προστατεύουν τους μετανάστες –εισβολείς. Τι θα κάνουν; Θα τους βοηθούν στο πέρασμα του Εβρου και θα αποτρέπουν τις επαναπροωθήσεις. Πώς θα τις αποτρέπουν;
Σύμφωνα με την λογική των ψυχοπονιάρηδων με s΄il vous plait, καθώς έτσι απαιτούν να δρουν οι ελληνικές δυνάμεις καταστολής.
Από τα παραπάνω καθίσταται προφανές πως η μεθοριακή κρίση, αλλάζει επίπεδο. Οι Τούρκοι επιδιώκουν θερμό επεισόδιο, κάτι που αυτομάτως καθιστά τους μετανάστες ένα όπλο στα χέρια του εχθρού.
Δεν μπορεί να αντιμετωπισθούν ως μεμονωμένα, αναξιοπαθούντα άτομα, αλλά ως ένα συμπαγές πλήθος που αποτελεί βραχίονα της τουρκικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που, σε τελική ανάλυση, επιβουλεύεται τα ελληνικά σύνορα.
Συνεπώς, η δράση αυτής της συμπαγούς ομάδας χιλιάδων ατόμων, έχει όλα τα χαρακτηριστική της εισβολής, όπως άλλωστε παραδέχθηκε και ο Α. Τσίπρας και ο τέως υπουργός Αμύνης Ε.Αποστολάκης. Τα όσα συμβαίνουν στον Έβρο και στα νησιά δεν αποτελούν πλέον ανθρωπιστική κρίση, αλλά επιχείρηση εχθρικής δύναμης.
Αυτό το αναγνωρίζει όλη η Ελλάδα, πλην των προοδευτικούληδων και των σεσημασμένων επαγγελματιών του ανθρωπισμού, που προσφάτως, απονέμουν και πιστοποιητικά ανθρωπιάς.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν ζουν σε ένα ειδικό Σύμπαν. Φτιαγμένο από αυτούς γι΄αυτούς, θέλουν σώνει και καλά να βάλουνε κι εμάς μέσα σε αυτό.
Αίφνης, ο άλλος αισθάνεται πως η Ελλάδα του θυμίζει Αλαμπάμα του 60. Προφανώς δεν έχει ζήσει στην Αλαμπάμα του 60. Γιατί όμως αισθάνεται έτσι; Γιατί κυκλοφορούν στους δρόμους οπλισμένοι πολίτες που ελέγχουν τις διαβάσεις.
Αυτός και οι όμοιοι του αγνοούν ή κάνουν πως αγνοούν, ότι στην Ελλάδα υπάρχει και λειτουργεί η Εθνοφυλακή που αποτελεί τμήμα του Ελληνικού Στρατού. Την ίδρυσε το 1982 ο Α. Παπανδρέου. Οι άνδρες της ούτε στρατόκαυλοι είναι, όπως τους αποκαλούν διάφοροι λελέδες, ούτε πολεμοκάπηλοι. Συμμετέχουν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σε κοινές ασκήσεις με τον Στρατό και η αποστολή τους είναι να φυλάσσουν τα σύνορα της πατρίδος μας.
Αυτοί λοιπόν οι λελέδες της «διανόησης», πιστεύουν πως το κυρίαρχο ζήτημα σήμερα δεν είναι η υπεράσπιση των συνόρων, αλλά ο εκφασισμός της Ελληνικής κοινωνίας. Στα πρόσωπα των εθνοφυλάκων βλέπουν ακροδεξιούς παρακρατικούς, που καταλύουν τους δημοκρατικούς μας θεσμούς. Την ίδια στιγμή, αυτοί οι λελέδες, υιοθετούν και διακινούν με ευκολία όλα τα ψεύδη της τουρκικής προπαγάνδας και μερίδας των «αλληλέγγυων». Πιστεύουν τον εχθρό και όχι την εκλεγμένη Ελληνική κυβέρνηση.
Ας το αντιληφθούμε όλοι. Μετά την κλιμάκωση που επιχειρούν οι Τούρκοι με την αποστολή ειδικών δυνάμεων, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Και η κυβέρνηση δείχνει και έτοιμη και αποφασισμένη.
Αυτοί οι ελάχιστοι που ίστανται στην μέση -είμαι επιεικής- θα ήταν μια αμελητέα ποσότητα, αν δεν κατείχαν θέσεις που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Τα όσα υποστηρίζουν, αναπαράγονται με αστραπιαία ταχύτητα σε εκατομμύρια πολίτες. Γι΄αυτό και ο αγώνας ενάντια στις ιδέες τους, ενάντια στα θολοκουλτουριάκα «πιστεύω» τους θα πρέπει να είναι σκληρός και αμείλικτος.
Στις κρίσιμες στιγμές ενός Εθνους, οι πολίτες παίρνουν θέση. Ή με την πατρίδα τους ή με τον εχθρό.

 https://www.liberal.gr/apopsi/me-tous-eisboleis-i-me-tous-ellines/290255

Γ. Καραμπελιάς: Μεταναστευτικό, ζήτημα πλέον Εθνικής μας επιβίωσης και συνοχής (ηχητικό)

Από την ιστοσελίδα neakriti.gr Η εθνική μας αφύπνιση  ξεκίνησε από τον Έβρο, από τον τρόπο που αντέδρασε ο απλός πολίτης, λέει ο συνιδρυτής του «Άρδην» και ιστορικός ερευνητής Γιώργος Καραμπελιάς στον 98.4.
Υποστήριξε μάλιστα ότι η μετάθεση  του μεταναστευτικού, από ζήτημα μονοδιάστατου “ανθρωπισμού” –όπως το παρουσίαζαν οι φιλάνθρωποι των πολυεθνικών, οι ΜΚΟ με πρωτεργάτη τον Σόρος και οι υπάλληλοί τους  οριζόντια στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας, σε κατ’ εξοχήν ζήτημα εθνικής επιβίωσης και συνοχής, είναι αποφασιστικής σημασίας για τη νέα ιστορική περίοδο στην οποία έχουμε εισέλθει. Ο Γ. Καραμπελιάς είπε πως προφανώς, το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, στις παγκόσμιες διαστάσεις του, έχει ανθρωπιστική πλευρά. Πρόκειται για ανθρώπους ξεριζωμένους από τους πολέμους και τις καταστροφές που προκάλεσε η παγκοσμιοποίηση, την οποία προώθησαν οι παλιές αποικιακές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ωστόσο, σε μία χώρα, όπως η Ελλάδας,  που όχι μόνο δεν υπήρξε αποικιακή δύναμη αλλά υπέστη πρώτη την αποικιοκρατία της Δύσης (μετά το 1204) και τις τουρκικές εισβολές ήδη από το Ματζικέρτ (1071), η ανθρωπιστική διάσταση είναι δευτερεύουσα. Διότι, προφανώς, η Ελλάδα δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα των εκατοντάδων εκατομμυρίων απελπισμένων που έβγαλε στους “πέντε δρόμους” η πολιτική της Δύσης και των πολυεθνικών. Αντίθετα, η ίδια κινδυνεύει με ιστορική εξαφάνιση, αποτελώντας το σύνορο Ανατολής και Δύσης, και ενώ κατέστη καταφανής και η χρησιμοποίησή του από την ιμπεριαλιστική Τουρκία για να μας υποτάξει. Παράλληλα, αυτή η αντίσταση συνιστά ταυτόχρονα και αντίσταση στον γερμανικό, και όχι μόνο, ιμπεριαλισμό, που θέλει να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα σαν τεράστιο hot spot της Ευρώπης. Αυτό φάνηκε καθαρά από τη στάση της Γερμανίας στις πρώτες μέρες της κρίσης. Ο ελληνικός λαός ήταν υποχρεωμένος να πραγματοποιήσει αυτό το αναγκαίο ιδεολογικό άλμα από τον “κατευθυνόμενο ανθρωπισμό” στη συνειδητοποίηση της ύψιστης γεωπολιτικής απειλής που συνιστά το μεταναστευτικό για την Ελλάδα. Έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τους απαραίτητους μετασχηματισμούς που πρέπει να πραγματοποιηθούν στη νέα ιστορική περίοδο. Και δείχνει αυτές τις μέρες να το πραγματοποιεί. Πηγή

Μεταναστευτικό και Αριστερά στην Ελλάδα

ΜΕΡΟΣ Α΄ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

του Γιώργου Καραμπελιά 
Ο Ερντογάν αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή με «πρωτότυπο» τρόπο το «δόγμα Οζάλ», ότι δεν θα χρειαστεί στρατιωτική εισβολή στην Ελλάδα για να καταλάβουμε τα νησιά, αλλά θα αρκέσει η μετακίνηση μερικών εκατομμυρίων μουσουλμάνων για να αλλάξουν χέρια. Όμως φάνηκε μάλλον να προκαλεί την αφύπνιση των Ελλήνων. Και όλα άρχισαν από την ανυποχώρητη και ηρωική αντίσταση των νησιωτών απέναντι στα ΜΑΤ που έστειλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να επιβάλει την παραμονή των μεταναστών στα νησιά τους ανοίγοντας ασύγγνωστα τον δρόμο για την μεσοπρόθεσμη ισλαμοποίηση τους. Αυτή η αντίσταση αποτέλεσε και την αφετηρία της μεταστροφής της κυβέρνησης μπροστά στην οργανωμένη εισβολή της Τουρκίας με τη χρησιμοποίηση των μεταναστών. 
Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε –ανάγκα και θεοί πείθονται– όπως είχε κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπροστά στις κινητοποιήσεις για το Mακεδονικό να απαντήσει στην τουρκική επιχείρηση. Και αυτό παρότι όπως έχουμε καταγγείλει επανειλημμένα το σύστημα Μητσοτάκη Μπακογιάννη είναι στενά συνδεδεμένο με τις ΜΚΟ και επηρεάζεται σκανδαλωδώς από τις επιταγές Σόρος.
Η «πανουργία της ιστορίας» οδήγησε μία κυβέρνηση με ισχυρά εθνομηδενιστικά γονίδια στη λήψη των αναγκαίων μέτρων για την υπεράσπιση των συνόρων. Όπως έχουμε επαναλάβει ad nauseam τον τελευταίο καιρό, εξελέγησαν πιστεύοντας πώς τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν αφορούν spreads και επιτόκια ενώ η Ελλάδα «παίζει τα ρέστα της» για την εθνική της επιβίωση.
Γύρω από το αίτημα της αποτροπής της –μέσω μεταναστών– τούρκικης εισβολής έχει επιτευχθεί η ύψιστη λαϊκή ενότητα η οποία, και ορθά, έχει οδηγήσει σε δεύτερο πλάνο, έστω πρόσκαιρα τις κυβερνητικές αθλιότητες της προηγούμενης εβδομάδας στα νησιά και έχει κάνει να σιγήσουν οι ανθρωπιστικές κραυγές των φιλελέδων της δεξιάς. Εντούτοις, παρότι ο ελληνικός λαός πιέζει για ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, εμφανίστηκαν και πάλι στο προσκήνιο οι μηδίζοντες της πρόσφατης Ελληνικής ιστορίας τα κόμματα της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής. Μιας Αριστεράς η οποία  από την δεκαετία το 1990 και μετά έχει απεμπολήσει κάθε πατριωτική παρακαταθήκη που τους είχε αφήσει ο Βελουχιώτης και ο Πέτρουλας και έχει μεταβληθεί στον θερμότερο θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και της κατεδάφισης των εθνικών ταυτοτήτων.
Ας δούμε λοιπόν μέσα από τις ανακοινώσεις τους πως αντιμετὠπισαν το ζήτημα της μεταναστευτικής-προσφυγικής κρίσης.
Ο Σύριζα, και ο συνήθως λαλίστατος Τσίπρας εσίγησαν επί τέσσερις ημέρες και δεν είχαν εκδώσει επίσημη ανακοίνωση, διότι αυτή τη στιγμή προσπαθούν να μαντρώσουν τους Πασόκους και δεν ενδεικνύονταν οι ανοικτά φιλομεταναστευτικές τοποθετήσεις. Όμως δεν άφησαν και «αποπροσανατολισμένα» τα μέλη του στενού πυρήνα  Με ανακοίνωση της  Νεολαίας Σύριζα της 1^ης Μαρτίου 2020 (η οποία δεν είχε καν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της αλλά βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην «Αυγή», και την «Εφημερίδα των Συντακτών», εφημερίδες του στενού κομματικού πυρήνα!) τοποθετούνται ανοικτά υπέρ του εποικισμού της χώρας, τον οποία είχε εξάλλου υποστηρίξει μόλις μερικές ημέρες πριν το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Σύριζα, Αντώνης Λιάκος. Διαβάζουμε λοιπόν μεταξύ άλλων:
«Άμεση αποσυμφόρηση των νησιών! Κανένα κλειστό κέντρο κράτησης!… Η κυβέρνηση ακολουθώντας το δόγμα “αποτροπή” και κλειστές δομές κρίνει πως θα ανακόψει τις προσφυγικές ροές, τη στιγμή που άνθρωποι προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα με κίνδυνο τη ζωή τους… Οι πρόσφυγες θα πρέπει να τύχουν της προστασίας που το διεθνές δίκαιο επιβάλλει και η ελληνική κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να μην το εφαρμόζει… Να μπει ένα τέλος στην Ακροδεξιά κατηφόρα. Με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες θα ζήσουμε μαζί!»
Η τοποθέτηση του Τσίπρα την Τρίτη 3 Μαρτίου στο Mega, με την οποία και συναινεί στο κλείσιμο των συνόρων, έχει δύο πλευρές. Πρώτον, ήταν απολύτως οπορτουνιστική μετά τέσσερις ημέρες σιωπής, μια και περίμενε πρώτα την τοποθέτηση των ηγετών της ΕΕ. Δεύτερον, με αυτή προδιαγράφει μάλλον την μετακίνηση του επίσημου Σύριζα πέραν της κλασικής Αριστεράς, προς μία θέση ηπιότερου main stream κεντροαριστερού εθνομηδενισμού, στη γραμμή του σημιτικού ΠΑΣΟΚ και του ΓΑΠ. Και αυτό γιατί ο Τσίπρας και οι «προεδρικοί» του Σύριζα έχουν συνειδητοποιήσει ότι η παλαιότερη γραμμή δεν είναι ανεκτή από τον ελληνικό λαό στη νέα συγκυρία. Παράλληλα βέβαια δεν εγκαταλείπει την «Αριστερά», έχοντας επιφορτίσει τον Σκουρλέτη, τον Λιάκο, τη Νεολαία Σύριζα, τον Κυρίτση, την Εφημερίδα των Συντακτών, και τα τρολ του διαδικτύου να κρατάνε τα μπόσικα του σκληρού εθνομηδενισμού και  της ανοικτής υποστήριξης του εποικισμού της χώρας, «για να λυθεί το δημογραφικό».
Πάντως αν όλοι έχουμε εξοικειωθεί πλέον με την ρητορική των ποικιλώνυμων Λιάκων, αφήνουμε συνήθως στο απυρόβλητο την ιστορική και αστείρευτη μήτρα του εθνομηδενισμού, το ΚΚΕ, το οποίο πρωτοστατεί την τελευταία περίοδο, σε «αντιρατσιστικές» κορώνες και κινητοποιήσεις έχοντας υπερκεράσει τον ίδιο τον Σύριζα. Καθώς ο Τσίπρας απομακρύνεται σταδιακώς από την «Ἁριστερά» λόγω  ανοίγματος προς την κεντροαριστερά, πιστεύει ότι  μπορεί να αποσπάσει ένα μέρος του «αριστερού» ακροατηρίου από τον Σύριζα ιδιαίτερα στη νεολαία. Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Ριζοσπάστη στις 2 Μαρτίου: «Κλιμακώνει την καταστολή η κυβέρνηση απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες» ενώ η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ  της 1^ης Μαρτίου αναφέρει: «Όσο η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που ξεριζώνουν λαούς, που μεθοδεύουν τον εγκλωβισμό των προσφύγων σε νησιά και σύνορα(!)… τόσο το πρόβλημα θα οξύνεται. » Βέβαια πρόσφατα (στις 24 Νοεμβρίου 2019) η ΚΝΕ Δυτικής Αττικής πρόβαλε ντοκιμαντέρ με τον εύγλωττο τίτλο «1989-2019, 30 χρόνια από την ‘πτώση’ του αντιφασιστικού-προστατευτικού τείχους του Βερολίνου». Στα ελληνικά σύνορα αποκλειστικά δεν θέλουν τείχη οι «διεθνιστές». (Πηγή: https://www.iefimerida.gr/politiki/kke-kanei-ekdilosi-gia-teihos-toy-berolinoy)
Το «ΜΕΡΑ25» όπως ήταν αναμενόμενο πρωτοστατεί σε εθνομηδενισμό και ανησυχεί μήπως δυσαρεστήσουμε «τους κύκλους των προοδευτικών δυνάμεων ανά τον κόσμο» δηλαδή τον  κύριο Σόρος,.. Διαβάζουμε την 1^ης Μαρτίου στην ιστοσελίδα του κόμματος: «Ο Διακομματικός Μνημονιακός Εθνικισμός ενισχύει το πρόβλημα: ριζοσπαστικός διεθνισμός η μόνη λύση: … μια αναμενόμενη αύξηση των μεταναστευτικών ροών ήταν αρκετά ώστε να κορυφωθεί η ξενοφοβία… Το ΜέΡΑ25 δεν θα επιτρέψει… την καλλιέργεια της ξενοφοβίας που, θα στερήσει ό,τι ερείσματα έχουν απομείνει.. στους κύκλους των προοδευτικών δυνάμεων ανά τον κόσμο…Το ΜέΡΑ25 δεν θα επιτρέψει στον Διακομματικό Μνημονιακό Εθνικισμό να παρουσιάσει τους κατατρεγμένους στον Έβρο ως στρατό εισβολής…»
Αν αυτές είναι οι τοποθετήσεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς οι εξωκοινοβουλευτικές της παραφυάδες δεν είναι δυνατόν παρά να υπερθεμετατίζουν σε «αντιεθνικισμό» για να υπογραμμίζουν τη «συνεπέστερη» ρητορεία τους. Διαβάζουμε έτσι σε ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Να απαιτήσουμε: ανοικτά σύνορα,  άμεσος απεγκλωβισμός / ελεύθερη μετακίνηση προς την ηπειρωτική Ελλάδα και όχι εγκλωβισμός στα νησιά, Καμιά φυλακή, κανένα στρατόπεδο-γκέτο, ούτε στα νησιά, ούτε πουθενά!   – Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες» ( https://antarsya.gr/node/5583). «Για όσους πρόσφυγες / μετανάστες θελήσουν να μείνουν στον τόπο μας, να δοθούν πλήρη δικαιώματα στην εργασία, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, την κοινωνική πρόνοια. Να εγκατασταθούν στον αστικό ιστό», αναφέρει σχετική προκήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αγίας Παρασκευής – Χολαργού – Παπάγου
Οι «αντιεξουσιαστές», που έχουν ως κύριο εχθρό τους, τους Έλληνες «νοικοκυραίους» και όχι βέβαια τους Τούρκους στρατοκράτες πλειοδοτούν: Διαβάζουμε σε ανακοίνωση της «Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Αθήνας» ήδη από τις 22 Φεβρουαρίου «-Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-hot spot. -Ανοιχτά σύνορα, ελευθερία κίνησης και χαρτιά για τους πρόσφυγες/μετανάστες/στριες…. Σίτιση, περίθαλψη και στέγαση μέσα στον αστικό ιστό για όλους τους ανθρώπους». Οι δε εγκατεστημένοι και παχυλά αμειβόμενοι από τις ΜΚΟ, τον Σόρος,  και την Ύπατη Αρμοστεία του  ΟΗΕ στα νησιά, που παριστάνουν τους «αλληλέγγυους», με το αζημίωτο, έχουν το θράσος να εγκαλούν τους Έλληνες επειδή αντιστέκονται. Διαβάζουμε στο Indymedia σε ανακοίνωση «Για τα γεγονότα της Λέσβου 1.3.20»: «Τις τελευταίες ώρες, ενώ χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες είναι εγκλωβισμένοι/ες στη γκρίζα ζώνη των συνόρων στον Έβρο, δεχόμενοι/ες βίαιη καταστολή από ΜΑΤ και στρατό, στο νησί της Λέσβου το ρόλο της βίαιης “φύλαξης” των συνόρων έχουν αναλάβει οι κάτοικοι του νησιού…!». Και καταλήγουν αγωνιστικά: «Ζούμε μαζί, δουλέυουμε μαζί…, Λέσβος, 1/3/2020». Όπως ειλικρινώς τονίζουν «δουλεύουν μαζί». Μόνο  που δεν μένουν μαζί γιατί οι ίδιοι είναι εγκατεστημένοι με όλες τους τις ανέσεις σε διαμερίσματα και ξενοδοχεία ενώ οι «σύντροφοί» τους εγκαταβιούν στο κολαστήρι της Μόριας, όπου θέλουν να τους κρατάνε για να εξασφαλίζουν τον παχυλό μισθό τους.
Στην ίδια ιστοσελίδα διαβάζουμε τη θρασύτατη ανακοίνωσή αντιεξουσιαστών  για την Ορεστιάδα την 1 Μαρτίου 2020, τη στιγμή που εξελίσσονταν οι μεθοδευμένες από τους Τούρκους επιθέσεις στα σύνορά μας: «Ενημέρωση για τον σημερινό τραμπουκισμό σε αλληλέγγυους/ες στην Ορεστιάδα 01/03/2020:  Πριν λίγο πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην κεντρική πλατεία της Ορεστιάδας με πανό και κείμενα με αφορμή την κατάσταση στις Καστανιές… Μέσα σε λίγη ώρα δεκάδες φασίστες όλων των ηλικιών μαζί με ”αγανακτισμένους” νοικοκυραίους… ξεκίνησαν να βρίζουν χυδαία και να τραμπουκίζουν, ενώ προσπάθησαν να κατεβάσουν αρκετές φορές το πανό, το οποίο και τελικά κατάφεραν να πάρουν και να το σκίσουν. Ύψωσαν την σημαία του κράτους που τόσο αγαπάνε, τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο και… απομακρυνθήκαμε μαζικά από την πλατεία ακούγοντας γιουχαρίσματα τόσο από τους ίδιους όσο και από τους θαμώνες των καφετεριών. Μαυροκόκκινη Συσπείρωση για την Κοινωνική Χειραφέτηση ‘Nessun Potere’».
Οι «νοικοκυραίοι» της Ορεστιάδας τους εξεδίωξαν χωρίς να προβούν σε καμιά βιαιοπραγία, όπως αυτές που έχουν συνηθίσει οι ίδιοι ενάντια σε ανυπεράσπιστους πολίτες, παρά την προβοκατόρικη συμπεριφορά τους, και εν συνεχεία «ύψωσαν την σημαία του κράτους που τόσο αγαπάνε» την οποία οι ίδιοι μισούν θανάσιμα και… υπερτάτη ύβρις «τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο» ενώ οι διεθνιστές απομακρύνθηκαν «μαζικά» χιουχαϊζόμενοι! Πάντως, όλες οι ανακοινώσεις και αφίσσες τους είναι γραμμένες και στα τουρκικά, παρότι στην Ορεστιάδα δεν υπάρχουν Τούρκοι.
Νομίζω πως δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Και βέβαια δεν μιλάμε καθόλου  για τον «αριστερό» οχετό του διαδικτύου, του Facebook και για την Εφημερίδα των Συντακτών. Ελάχιστες ανακοινώσεις μικρότερων αριστερών ομάδων, όπως της ΚΟΕ, που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και εκδίδει τον Δρόμο της Αριστεράς, ή της Αναρχικής Ομάδας Πυργίται, συντάσσονται με τον ελληνικό λαό και το δικαίωμά του στην αντίσταση απέναντι στην τουρκική επιχείρησή «εισβολής» δια των μεταναστών.

Η αποστομωτική απάντηση ενός Εβρίτη στην κ. Ακρίτα

«Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω μια απάντηση στο άρθρο της κας Έλενας Ακρίτα για την κατάσταση στον Έβρο.
Επειδή κυρία Ακρίτα είπατε τη γνώμη σας, θέλω να πω και εγώ τη δική μου, ένας Εβρίτης, ένας Ορεστιαδίτης που έζησε τα γεγονότα λίγο πιο κοντά από εσάς.

Καταρχάς θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα 20χρονα παλικάρια μας μια χαρά ξέρουν να χειρίζονται τα όπλα τους και αν χρειαστεί θα είναι στην πρώτη γραμμή, γιατί αυτό που μετράει είναι η ψυχή κι όχι η ηλικία. Γιατί καλό είναι να μη μισούμε κανέναν αλλά επειδή δεν μιλήσατε καθόλου για αγάπη, σας υπενθυμίζω αυτή τη μαγική λέξη και το τι μπορεί να κάνει η Αγάπη για την Πατρίδα.
Κι όταν αγαπάς και προστατεύεις την πατρίδα είναι το καλύτερο σημάδι. 
«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Άλλωστε, είμαι σίγουρος ότι έχετε διαβάσει πολλαπλάσια βιβλία από εμένα και σίγουρα γνωρίζετε το βιβλίο “Στα μυστικά του Βάλτου” της Πηνελόπης Δέλτα. Θυμηθείτε λοιπόν τον Αποστόλη και τον Γιωβάν. Με τέτοια βιβλία μεγαλώσαμε, κυρία Ακρίτα. Φαίνεται οι δάσκαλοί μας και οι καθηγητές μας στον Έβρο έκαναν καλά τη δουλειά τους γιατί έχουμε στο μυαλό μας την Ιλιάδα και βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα, δεν μπορούμε να τα ξεχάσουμε έτσι απλά.
Και για να ξέρετε ακόμη καλύτερα, αυτοί που έτρεξαν πρώτοι να υπερασπιστούν τα σύνορά μας ήταν οι Εβρίτες αστυνομικοί, συνοριοφύλακες, εθνοφύλακες, πυροσβέστες, απλοί πολίτες. Κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ονόματα και οικογένειες:
Η Ειρήνη είναι έγκυος αλλά ο σύζυγός της γυρνούσε στο σπίτι για 3 ώρες κάθε 24ωρο και έφευγε χωρίς καν να μπορεί να κοιμηθεί από την υπερένταση. Η Χ που δεν θέλω να πω το όνομά της έχει ανίατη ασθένεια και κινητικά προβλήματα και ο σύζυγός της έλειπε συνεχώς αφήνοντάς της μόνη με 4 παιδιά. Ο Γιάννης και η Χρύσα και οι δύο αστυνομικοί άφησαν τα 3 παιδιά τους όπου βρήκαν και ήταν συνέχεια εκεί. Ο Θοδωρής (ο Τεό για εμάς τους φίλους) συνοριοφύλακας, άυπνος για 3 μέρες, δεν του έβγαινε η φωνή όταν μίλησα μαζί του. Και κανένας από αυτούς δεν γκρίνιαξε, αντί αυτών γκρινιάζετε εσείς, κυρία Ακρίτα, κάπως άκριτα (μήπως έγινε λάθος στο ληξιαρχείο και μπήκε λάθος ο τόνος στο επώνυμο σας;).
Και δεν ήταν μόνο αυτοί, ήταν οι αγρότες στο Τυχερό, στον Πέπλο, στο Διδυμότειχο και σε άλλα σημεία που πήραν τα τρακτέρ και φώτιζαν τα σύνορα για να βλέπουν αυτοί οι άνθρωποι τη νύχτα να μπορούν να κάνουν ό,τι έπρεπε να κάνουν, ήταν οι εθελοντές που έτρεξαν να βοηθήσουν, ήταν οι γυναίκες από τα χωριά που έφτιαχναν πίτες για να ταΐσουν τους υπερασπιστές των συνόρων μας, ήταν οι αρχές των δήμων και των χωριών που μάς καθησύχαζαν και μάς ενημέρωναν.
Βλέπετε, κυρία Ακρίτα, ο «εχθρός» δεν ήταν η οικογένεια των μεταναστών. Ίσως δεν είδατε ότι τουρκικά drones πετούσαν καπνογόνα στην Ελλάδα. Μπορεί να μην είδατε την εικόνα με τους μαυροφορεμένους μασκοφόρους άντρες με στρατιωτικό υλικό να πετάνε επίσης καπνογόνα. Ίσως δεν αναρωτηθήκατε πώς βρέθηκαν τόσα εργαλεία με τα οποία κόβανε τον φράχτη κάποιοι. Ίσως δεν μάθατε ότι άνοιξαν φυλακές και ποινικοί κατευθύνθηκαν στα σύνορά μας. Ίσως δεν υπέπεσε στην αντίληψή σας ότι η μεταφορά αυτών των ανθρώπων ήταν δωρεάν κι ότι αν και η Βουλγαρία είναι δίπλα δεν προσπάθησε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να περάσει από εκεί. Ίσως δεν μάθατε ότι το 90% δεν ήταν Σύριοι με τις οικογένειές τους. Ίσως πλέον να έχετε καταλάβει τι δέχθηκε ο Έβρος και ότι καταφέραμε να αντέξουμε.
Όχι, κυρία Ακρίτα, δεν μισούμε τον Σύριο πρόσφυγα και την οικογένειά του, και ας βάζει το παιδί του πάνω από τον καπνό και ας το χτυπάει για να κλάψει για να πάρει πλάνα η τηλεόραση. Ούτε μισούμε τον απλό Τούρκο πολίτη, ίσα ίσα συνυπάρχουμε όμορφα και φιλικά. Απλά φοβόμαστε, φοβόμαστε που κάποιοι σαν κι εσάς δεν λένε να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ και να δουν μια ξεκάθαρη εικόνα.
Φοβόμαστε που κρίνετε εκ του ασφαλούς χωρίς πιθανότατα να έχετε πατήσει το πόδι σας στον Βόρειο Έβρο. Φοβόμαστε που δίνουμε μάχη για την πατρίδα μας και υπάρχουν άνθρωποι που κρίνουν και γκρινιάζουν και δεν λένε ένα ευχαριστώ σε αυτούς που βοήθησαν. Ένα ευχαριστώ και ένα μπράβο βρε παλικάρια.
Κυρία Ακρίτα, το χωριό Καστανιές και όλα τα χωριά μας έχουν 200-300 κατοίκους το κάθε ένα στην καλύτερη περίπτωση. Σε απόσταση 500μ υπήρχαν πάνω από 10.000 άνθρωποι, κάποιοι από αυτούς πετούσαν δακρυγόνα, καμένα ξύλινα δοκάρια, πέτρες και ό, τι άλλο μπορούσαν να βρουν, κόβανε τον φράχτη.
Κι όμως κανένας από εμάς δεν έφυγε, κανένας δεν φοβήθηκε γιατί όλοι γίναμε μια γροθιά, γιατί έχουμε εμπιστοσύνη.
Σάς προσκαλώ και σάς προκαλώ να έρθετε να μείνετε στις Καστανιές για έναν μήνα, μια εβδομάδα, έστω 2-3 μέρες. Μόνη σας σε ένα σπίτι στο χωριό, και όταν το βράδυ κλείνετε το φως και έχετε στα 500μ ένα εξαγριωμένο πλήθος κόσμου με τις ριπές του ανέμου να φέρνουν κατά κύματα τις φωνές τους να μπορείτε να κοιμηθείτε, και θα το κάνετε, αλλά πρώτα πρέπει να πιστέψετε στους ανθρώπους αυτούς που τόσο άδικα κρίνατε ότι είναι ανεπαρκείς.
Και μπορεί να μην μπορώ να πω «η Ελλάδα μου» όπως λέτε, αλλά μπορώ να πω «ο Έβρος μου» γιατί ζω εδώ με τα παιδιά μου, άσχετα αν πρέπει να φεύγω κάθε τόσο για να κάνω τις δουλειές μου σε μεγάλα αστικά κέντρα. Άσχετα αν τρέχω με 200 χιλιόμετρα την ώρα για να προλάβω τον γιο με αιμορραγία 120 χιλιόμετρα μακριά. Άσσχετα αν υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν 180 χιλιόμετρα για να κάνουν αιμοκάθαρση στην Αλεξανδρούπολη και άλλα τόσα για να επιστρέψουν τρεις φορές την εβδομάδα γιατί δεν φτάνουν οι θέσεις στο Διδυμότειχο.
Αλλά Αγαπώ τον τόπο μου και μού φτάνει ένα Μπράβο και ένα Ευχαριστώ. Αλλά για αυτά τα τόσα προβλήματα που έχουμε δεν θυμάμαι (μακάρι να κάνω λάθος) να γκρινιάζετε γιατί δεν είναι «Ο Έβρος σας», κυρία Ακρίτα.
Βλέπετε κυρία Ακρίτα μπορεί να έχετε εσείς το όνομα αλλά εμείς έχουμε τη χάρη να ονομαζόμαστε ακρίτες και η ανάρτησή σας, εκτός από τις προφανώς σωστές τοποθετήσεις σας, με αρκετή δόση ειρωνείας, είναι γενικά εκτός θέματος. Για την κατάσταση στον Έβρο θα μιλούσατε, έτσι ξεκινάτε την ανάρτησή σας…
Φαίνεται ότι δεν καταλάβατε τι συνέβη. Και ναι, σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο δεν θα υπάρχουν συγκρούσεις, όπλα, διλήμματα ηθικής, πρόσφυγες, μετανάστες, λαθρομετανάστες, Ειδομένες, Έβροι, Ερντογάν, καπνογόνα, φράχτες.
Όμως ο κόσμος δεν είναι έτσι. Δεν μπορεί κάποιος να παραμένει τόσο εγκληματικά ρομαντικός κι αθώος απέναντι στην ωμή πραγματικότητα και τα σκληρά προβλήματα, που οπωσδήποτε με κάποιο τρόπο πρέπει να επιλυθούν.
Μακάρι να ήταν εύκολο να βρεθεί ο ιδανικός τρόπος αντιμετώπισης. Οι ειρωνείες (εκ του ασφαλούς) δεν λύνουν προβλήματα. Απλά προσβάλλουν τόπους και ανθρώπους.
Και να ξέρετε κυρία Ακρίτα ότι σε αυτή την αλυσίδα ανθρώπων, καταστάσεων, ενημερώσεων, σχεδιασμού, επικοινωνίας και επαναλαμβάνω κυρίως Ανθρώπων εδώ στον Έβρο δεν θα βρείτε κανέναν αδύναμο κρίκο. Γκρινιάξτε για κάτι άλλο.»
Τυμπανίδης Γεώργιος


 https://www.newside.gr/2020/03/i-apostomotiki-apantisi-enos-evriti-stin-k-akrita/#