Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου
Κυκλοφορεί το Σάββατο το νέο φύλλο της Ρήξης. Την
Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου στα περίπτερα
όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4)
και Θεσσαλονίκη (Δαναΐδων 7), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια).
Διαβάστε στην Ρήξη:
Αφιέρωμα: 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Άρδην
Πολιτικές προοπτικές του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου
Απολογισμός της 2ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Άρδην
Δημοσιεύονται οι χαιρετισμοί των:
Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη: Όχι πλέον
«πατριωτική αριστερά» αλλά «δημοκρατικός πατριωτισμός»
Ρούντι Ρινάλντι: Να χτίσουμε το κίνημα από την αρχή
Βαγγέλη Πισσία: Για έναν κοινωνικό-δημοκρατικό πατριωτισμό
Βασίλη Ασημακόπουλου: Δημοψήφισμα για το Μακεδονικό
Πολιτική:
Γιώργος Ρακκάς: Ο Αλέξης στο Αλεξάνδρειο – η δημοκρατία σε προσαγωγή
Γιάννης Ξένος: Η μπάμπουσκα Πετσίτης
Μανώλης Εγγλέζος – Δεληγιαννάκης: Καταλήψεις που γεννούν ελπίδα
Τάσος Αναστασίου: Δεν πέφτουν εύκολα
Δημήτρης Ναπ. Γιαννάτος: Η μνησίκακη εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ
Οικονομία:
Νίκος Ντάσιος: Πρώτος μεταμνημονιακός (;) Προϋπολογισμός
Ελευθέριος Τζιόλας: Υπάρχει θετικό αύριο για την ελληνική οικονομία;
Ενέργεια:
Δημήτρης Μπούσμπουρας: Τι συμβαίνει στον ενεργειακό σχεδιασμό;
Κίνημα
Άρδην: Η αντίσταση και η αλληλεγγύη νίκησαν, Το Κέντρο Πολιτικής και
Πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής» θα παραμείνει για έξι χρόνια ακόμα στον
χώρο του.
Διεθνή:
Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Τα κίτρινα γιλέκα και η ενεργειακή μετάβαση
Βασίλης Στοϊλόπουλος: Η Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή
Πολιτισμός:
Κωνσταντίνος Κουρτίδης: Ελληνιστικές επιρροές στην τέχνη της Άπω Ανατολής
Ιωάννης Μιχαλακόπουλος: Τα Στροφαδονήσια των συμβολισμών και της λήθης…
Επιστήμη:
Χρίστος Δαγρές: Ολοταχώς προς τον μετάνθρωπο
Λησμονημένες Ιστορίες:
Κωνσταντίνος Μαυρίδης: Τεντ Καζίνσκυ ή Γιουναμπόμπερ
Βιβλίο:
Σπύρος Κουτρούλης: Ο «Βασίλης ο Αρβανίτης», ο Σολωμός Σολωμού και ο Κ. Κατσίφας
Κινηματογράφος:
Κωνσταντίνος Μπλάθρας: Γυναίκες που περάσατε από ’δω & Κλέφτες
καταστημάτων
Tα φετινά Χριστούγεννα ας αναστήσουν το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων,
ας ζεστάνουν τις παγωμένες καρδιές τους και ας χαρίσουν σ’ αυτούς που
αγωνίζονται την ζωή που τους αξίζει.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα και Ευτυχισμένη η νέα χρονιά.
62 νέα παγκάκια, πέραν των 100, που είχαν τοποθετηθεί το καλοκαίρι,
μπήκαν στο Μητροπολιτικό Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» κατά μήκος της μεγάλης
λίμνης, καθώς και στην πλατεία συντριβανίου για τους επισκέπτες του. Παράλληλα
συνεχίζονται οι εργασίες – παρεμβάσεις. Συγκεκριμένα και η είσοδος του
Μητροπολιτικού Πάρκου από την οδό Σπ. Μουστακλή είναι πλέον
φρεσκοβαμμένη. Σε λίγες μέρες πρόκειται να ολοκληρωθεί το βάψιμο και
στις υπόλοιπες εισόδους, που δεν είχαν βαφτεί εδώ και πολλά χρόνια. Στο
μεταξύ, έτοιμη προς παράδοση είναι η μια από τις δυο αίθουσες -η
δεύτερη υπολογίζεται ότι θα έχει ετοιμαστεί εξ ολοκλήρου την ερχόμενη
βδομάδα- στην Οθωνική αυλή. Στόχος είναι οι δύο χώροι να φιλοξενούν
επιστημονικές συναντήσεις, σεμινάρια, εκθέσεις, συνεδριάσεις και
εκδηλώσεις. Οι δυο αίθουσες θα παραχωρούνται με ευθύνη του Φορέα
Διαχείρισης του Πάρκου «Αντώνη Τρίτσης». https://antilogos.net
Μία
μικρή βόλτα να κάνεις στις γειτονιές του Καματερού και θα διαπιστώσεις
ότι εκτός από το γνωστό και χρόνιο πρόβλημα με την καθαριότητα και τα
σκουπίδια υπάρχει και η υποβάθμιση στον Δήμο μας σε έργα οδοποιίας και
πεζοδρόμησης. Να
θυμίσουμε, ΔΩΔΕΚΑ χρόνια (12) στους Αγίους Αναργύρους και ΟΚΤΩ χρόνια
(8) δήμαρχος στο Καματερό ο κ. Σαράντης με μηδενικό έργο.
Πεζοδρόμια
ανύπαρκτα ή διαλυμένα, δρόμοι γεμάτοι λακκούβες και με πολλές
κακοτεχνίες, αποτελούν πηγή κινδύνου για την ασφάλεια των πεζών όσο και
για εκείνους που οδηγούν αυτοκίνητο.
Αν
τύχει και βρέξει τότε ο κίνδυνος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο αφού τα
προηγούμενα χρόνια στο Καματερό ζήσαμε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις.
Σε
κεντρικούς δρόμους του Γεροβουνού, του Άτταλου και άλλων συνοικιών του
Καματερού οι κάτοικοι βιώνουν την συνεχή υποβάθμιση, η ασφάλεια των
πολιτών από τις ανύπαρκτες διαβάσεις, τα χαλασμένα πεζοδρόμια και την
κακή ποιότητα των δρόμων είναι τεράστιος και δεν φαίνεται φως στο
τούνελ.
Μάλιστα
το φαινόμενο αυτό παρατηρείται έξω από σχολεία, νηπιαγωγεία, αθλητικούς
χώρους δηλαδή σε μέρη που είναι πολυσύχναστοι από παιδιά και γονείς.
Ολοκληρώθηκε το Σάββατο το βράδυ με επιτυχία η 2η πανελλαδική
συνδιάσκεψη του κινήματος Άρδην. Η πρώτη, ανοιχτή συνεδρία είχε τον
χαρακτήρα ενός οργανωμένου διαλόγου, πάνω στις προοπτικές συγκρότησης
του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου, στον οποίο και ανταποκρίθηκαν
κόμματα, οργανώσεις, συλλογικότητες και προσωπικότητες, με τοποθετήσεις
ουσιαστικές πάνω στο πλαίσιο συζήτησης (βλ. Πολιτικές προοπτικές του
δημοκρατικού πατριωτικού χώρου) που κατατέθηκε από την εισήγηση του του
Άρδην, που αποτελούσε δημιούργημα συλλογικής επεξεργασίας του κινήματος
και παρουσιάστηκε από τον Γιώργο Καραμπελιά. Παρενέβησαν με τοποθετήσεις και χαιρετισμούς οι εξής: Μάριος Γεωργιάδης – αντιπρόεδρος της Βουλής – βουλευτής Ένωσης Κεντρώων Μανώλης Μηλιαράκης – επίτιμος πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας Νίκος Βασιλειάδης – πρόεδρος Ελεύθερης Πατρίδας Δημήτρης Στρατούλης – μέλος Π.Γ. της ΛΑΕ Ρούντι Ρινάλντι – εκδότης εφ. Δρόμος της Αριστεράς – ΚΟΕ Μιχάλης Πατσίκας – Ανένδοτος Αγώνας για την Δημοκρατία και την Μακεδονία Δαμιανός Βασιλειάδης – Πατριωτική Συσπείρωση Παναγιώτης Μαντάς – ΔΗΚΚΙ Γιώργος Παπαγιαννόπουλος – πρωτοβουλία 14ης Μαΐου Διονύσης Φλαμιάτος – Επανεκκίνηση (Restart) Βαγγέλης Πισσίας – δημιουργός της κίνησης Ένα Καράβι για τη Γάζα Γιώργος Παπαδόπουλος – Τετράδης, δημοσιογράφος, Βασίλης Ασημακόπουλος – πρ. μέλος ΚΕ Σύριζα, δικηγόρος Κώστας Καραΐσκος – Άρδην Θράκης, Σπάρτακος Κομοτηνής Γρηγόρης Πέτρου – Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα Νίκος Καραβαζάκης – Βήμα Σαρωνικού Όθων Ιακωβίδης – Ανένδοτος Αγώνας για την Δημοκρατία και την Μακεδονία Γεράσιμος Ποταμιάνος – Οικονομολόγος Γιάννης Δουλφής – Οικονομολόγος Στην
εκτεταμένη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε αναδείχθηκαν από τους
περισσότερους ομιλητές πολλοί κοινοί προβληματισμοί και κοινές
εκτιμήσεις. Για: – Την ανάγκη έκφρασης του δημοκρατικού
πατριωτικού ρεύματος στην παλλαϊκή αντίθεση ενάντια στην Συμφωνία των
Πρεσπών, ιδιαίτερα μέσα από την προώθηση του αιτήματος για δημοψήφισμα,
ως μέσου κινητοποίησης του ελληνικού λαού και πίεσης για την
ευθυγράμμιση του κοινοβουλίου με την λαϊκή βούληση, αλλά και την ύπαρξη
μιας οργανωμένης παρέμβασης μέσα στις ίδιες τις κινητοποιήσεις. –
Την σταδιακή διαμόρφωση ενός πολιτικού χώρου που θα υπερβαίνει την
παραδοσιακή διαίρεση αριστεράς– δεξιάς, αντιπαρατίθεται στις
παγκοσμιοκρατικές εθνομηδενιστικές ελίτ, και συνθέτει το πατριωτικό
αίτημα με την κοινωνική δικαιοσύνη σ’ ένα νέο αντιστασιακό αίτημα.
–
Την δημιουργία ενός μόνιμου «χώρου διαλόγου», που θα επιτρέψει την
επιτάχυνση των πολιτικών και ιδεολογιών διεργασιών –ενώ άλλοι έθεσαν την
ανάγκη να υπάρξουν αμεσότερες κινήσεις για την εκλογική παρέμβαση των
δημοκρατικών, πατριωτικών δυνάμεων κατά τις αλλεπάλληλες, επερχόμενες
εκλογικές αναμετρήσεις.
Οι τοποθετήσεις άγγιξαν όλο το
φάσμα της τρέχουσας πολιτικής ατζέντας, ξεκινώντας από τα εθνικά θέματα,
το μεταναστευτικό και το δημογραφικό, περνώντας στην αντιμετώπιση της
οικονομικής λεηλασίας και της καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων, και την
ανάγκη να ανασυγκροτηθεί η οικονομία της παραγωγικά, την παιδεία, τον
πολιτισμό και την δημοκρατική αναγέννηση της χώρας. Η συζήτηση άγγιξε
και τις γενικότερες ευρωπαϊκές εξελίξεις, τα γεγονότα στην Γαλλία, και
την ευρύτερη κατάσταση των κοινωνιών της Δύσης όπου οι παγκοσμιοκρατικές
ελίτ βρίσκονται σε ανοιχτή αντίθεση με το αίσθημα και τα αιτήματα των
περισσότερων ευρωπαϊκών λαών. Όλοι σχεδόν οι ομιλητές τόνισαν την
επικαιρότητα της συνάντησης, και της κρίσιμης σημασίας να υπάρξει σήμερα
μια δημοκρατική, πατριωτική απάντηση στην πανεθνική, υπαρξιακή κρίση
που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, λίγο πριν κλείσει τα 200 ελεύθερα χρόνια του
νεότερού της βίου, και χαιρέτησαν την πρωτοβουλία του Άρδην για την
πραγματοποίηση αυτού του διαλόγου. Κατά τις εσωτερικές
συνεδριάσεις του Κινήματος Άρδην που ακολούθησαν της συζητήθηκαν επίσης
οι προοπτικές πολιτικής συγκρότησης του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου. Η
προτεραιότητα που οι περισσότεροι ομιλητές έδωσαν στο λαϊκό
αντικυβερνητικό κίνημα καταγγελίας της συμφωνίας των Πρεσπών εκφράζει
και το καθοριστικό ρόλο που έπαιξε η αντιστασιακή πατριωτική αφύπνιση
της ελληνικής κοινωνίας ώστε να συντελεστεί αυτή η πρώτη ευρεία
συνάντηση που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου. Ως εκ
τούτου αναδεικνύεται από μόνο του ένα πεδίο άμεσης συνεργασίας σε αυτό
ακριβώς το πεδίο, και αυτό θα είναι και το πρώτο άμεσο αντικείμενο για
την δημιουργία ενός χώρου ‘μόνιμου διαλόγου’ που θα ακολουθήσει άμεσα. Παράλληλα
ξεκίνησε η εσωτερική οργανωτική ανασυγκρότηση του Άρδην, μέσα από την
σύσταση εκλογικής, οικονομικής και επιτροπής επικοινωνίας, αλλά και την
ανάδειξη τοπικών σωμάτων με αφετηρία την Αττική. Η εκλογική επιτροπή, θα
αναλάβει να διερευνήσει την δυνατότητα πολιτικών συνεργασιών για την
κοινή κάθοδο δημοκρατικών-πατριωτικών δυνάμεων στις επερχόμενες
εκλογικές αναμετρήσεις, τις εθνικές ή τις ευρωεκλογές. Στην συνδιάσκεψη
παρευρέθηκαν πάνω από 200 σύνεδροι, από την Αττική αλλά και πολλές
πόλεις και περιοχές της Ελλάδας, την Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, την
Κομοτηνή, τη Θεσσαλία, την Σπάρτη και την Μεσσηνία, το Ηράκλειο κ.ά.
Για ηλεκτρονικές παραγγελίες επισκεφτείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Σε
ολόκληρη τη μακρά περίοδο των έξι ή επτά αιώνων της κατοχής,
τουλάχιστον μετά το 1204, η ορθοδοξία αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα της
διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, ακριβώς διότι η ελληνική
ιδιοπροσωπία, κατέναντι των των Τούρκων αλλά και των Λατίνων,
αναδεικνύεται, πρωταρχικώς, ως θρησκευτική ιδιοπροσωπία. Τα εκατομμύρια
των εξισλαμισθέντων της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων χάθηκαν οριστικά
για την ελληνισμό. Συναφώς, ο ρόλος της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός: ο
ελληνισμός επιβίωσε διά της ορθοδοξίας.
Στη Δύση, η καθολική θρησκεία αποτέλεσε επί πολλούς αιώνες τον αντίπαλο
της εθνικής συγκρότησης των ευρωπαϊκών λαών, ο διαφωτισμός θα στραφεί
κατ’ εξοχήν εναντίον του Πάπα και της καθολικής Εκκλησίας, η δε εθνική
ταυτότητα θα επιβεβαιωθεί, συχνά, μέσω της σύγκρουσης με την Εκκλησία.
Αντίθετα, ο ελληνικός κόσμος δεν αντιμετωπίζει μόνο μια διπλή κατοχή
–την Τουρκοκρατία και τη Φραγκοκρατία–, αλλά και μια διττή πνευματική
απειλή: Η τουρκική κατοχή είναι ταυτοχρόνως και ένα διαρκές εγχείρημα
επιβολής του ισλάμ, διά των εξισλαμισμών και του παιδομαζώματος, ενώ η
φραγκική παρουσία δεν περιορίζεται στα κατεχόμενα εδάφη αλλά και
επιχειρεί να μεταβάλει τον ελληνικό κόσμο σε θρησκευτικό-πνευματικό
παράρτημα της Δύσης.
Παράλληλα, λοιπόν, με τη διαρκή αντίσταση στα μέτωπα των πολεμικών
συγκρούσεων, ο ελληνισμός θα διασωθεί ακουμπώντας στις μείζονες
πνευματικές παρακαταθήκες του, στην ορθόδοξη πίστη, τη γλώσσα, τη
συνείδηση της ιστορικής του διαχρονίας και, τέλος, τη λαϊκή παράδοση.
Και η Εκκλησία, ως ο σημαντικότερος θεσμός του υπόδουλου γένους, θα
διεξάγει έναν αδιάκοπο «διμέτωπο» αγώνα για να διασφαλίσει την
ορθόδοξη-ελληνική ιδιοπροσωπία.
ISBN: 960-427-197-9
Το
κίνημα Άρδην θα πραγματοποιήσει το διήμερο 8 και 9 Δεκεμβρίου 2018 την
2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του. Η πρωινή συνεδρία του Σαββάτου (10.00 το
πρωί έως 14.00) είναι ανοιχτή σε όποιον επιθυμεί να την παρακολουθήσει
και το θέμα συζήτησης είναι οι προοπτικές του πατριωτικού δημοκρατικού
χώρου. Έχουν προσκληθεί πολιτικά κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες
του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου να παρέμβουν με ολιγόλεπτο χαιρετισμό
ή παρέμβαση. Θα ακολουθήσει συζήτηση. Στα γραφεία του Άρδην, Ξενοφώντος
4, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΡΔΗΝ Η
δεκαετής, πλέον, μνημονιακή περιπέτεια της χώρας ολοκλήρωσε βίαια και
καταστροφικά αυτό που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις Σημίτη, υποσχόμενες έναν
21ο αιώνα ισχυρής Ελλάδας και κοινωνικής ευημερίας. Αντ’ αυτών, η
παρασιτική ενσωμάτωση της Ελλάδας στην παγκοσμιοποίηση επιφύλασσε μια
βαθιά κατάρρευση, που δεν είναι μόνον οικονομική, ή κοινωνική, αλλά
ολική και υπαρξιακού χαρακτήρα: Με τη μεταβολή της σε οικονομική
αποικία, τις απειλές του νεοθωμανισμού, τη δημογραφική και παραγωγική
κατάρρευση, τη φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση των λαϊκών και των
μεσαίων στρωμάτων, την πολιτιστική παρακμή. Ή ο ελληνικός λαός θα
αντιστρέψει αυτούς τους αρνητικούς όρους, ή θα αντιμετωπίσει το φάσμα
της έκλειψής του, «ολοκληρώνοντας» έτσι άδοξα το εκκρεμές στοίχημα της
ελευθερίας που εγκαινιάστηκε 200 χρόνια πριν, με την Επανάσταση του
1821. Σήμερα η κοινωνία έχει διχαστεί βαθύτατα σε δύο μεγάλες
κοινωνικές και, εν τέλει, πολιτικές, παρατάξεις. Από τη μια βρίσκονται
οι «παγκοσμιοκράτες», δηλαδή οι οικονομικές, πολιτικές
και πνευματικές ελίτ, οι «μποέμ νεοαστοί» των μήντια και του θεάματος,
οι κινητικοί πλούσιοι και προνομιούχοι που έχουν συνδέσει τη δική τους
ευμάρεια με τον εθνομηδενισμό, δηλαδή την παράδοση της
χώρας στην παγκοσμιοποίηση και τη συνακόλουθη όξυνση των κοινωνικών
ανισοτήτων. Με πρωτοπόρο την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τη «σύμμαχό» της
επί της ουσίας εθνομηδενιστική, νεοφιλελεύθερη συνιστώσα της ΝΔ, την
ευρωπαϊστική σοσιαλδημοκρατία του ΚΙΝ.ΑΛ. και του Ποταμιού και, βεβαίως,
τη νατοϊκή πτέρυγα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και τους… αντίφα.
Αυτό το μπλοκ, παρά τις επί μέρους διαφορές μεταξύ τους, αποτελεί ένα
εξουσιαστικό οικοσύστημα που μονοπωλεί όλες τις θέσεις ισχύος, από το
κοινοβούλιο, τα ΜΜΕ, το κράτος και τα υπουργεία, μέχρι το πανεπιστήμιο,
περιθωριοποιώντας οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά τη συντριπτική
πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας Από την άλλη βρίσκονται όσοι
υπερασπίζονται το ρίζωμα της ελληνικής κοινωνίας, τη συνοχή της
κοινότητάς της, την αυτοτέλεια του κράτους, την ανάκτηση της
βιωσιμότητάς της, καθώς και τη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού στο
παρόν και το μέλλον – ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, όσοι επιθυμούν να
παραμείνει ενεργός ο ελληνισμός μέσα στην Ιστορία και κατά τον αιώνα που
έρχεται. Ο πόλος του πατριωτισμού, αν και συσπειρώνει κομμάτια πλειοψηφικά της
ελληνικής κοινωνίας, τους χαμένους, και φτωχοποιημένους από την κρίση,
αλλά και, ταυτόχρονα, όσους επιμένουν να βαστούν στα πόδια της την
εσωτερική, πνευματική και παραγωγική δυναμική της χώρας, παραμένει
αποκλεισμένος από το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, καθώς και από το
πνευματικό και πολιτιστικό κατεστημένο. Έτσι, με την εξαίρεση
μαζικών αυθόρμητων και ασυντόνιστων ξεσπασμάτων, η αγωνία, το ένστικτο
αυτοσυντήρησης, η αυτοάμυνα της ελληνικής κοινωνίας βρίσκει προς το
παρόν χώρο να εκφραστεί είτε μειοψηφικά, είτε «πληβειακά», μέσω μιας
οργής συχνά δίχως ιεραρχημένους στόχους. Γεγονός που επιτρέπει σε λογιών
λογιών δυνάμεις τυχοδιωκτών και πατριδοκαπήλων να αδράχνουν την
ευκαιρία να εκμεταλλευτούν και να εκτρέψουν τη γενική δυσαρέσκεια. Υπάρχει, δηλαδή, έλλειμμα συσπείρωσης
και μετωπικής έκφρασης του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου. Και αυτή η
αδυναμία συσπείρωσης, ο κατακερματισμός, δεν είναι μόνο ευθύνη των
«καπετανάτων», αλλά αντικατοπτρίζει μια επί της ουσίας έλλειψη ενός
οράματος και ενός κοινού σχεδίου που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο
πατριωτικό αίτημα. Διότι, στο εσωτερικό του δημοκρατικού πατριωτικού
χώρου, άλλοι προτάσσουν την οικονομική και κοινωνική διάσταση και άλλοι
την εθνική και γεωπολιτική, χωρίς να επιτυγχάνουν την αναγκαία σύνθεση
ανάμεσα σε αυτές τις δύο παραμέτρους.
Γι’ αυτό εξάλλου και κατά
την τελευταία δεκαετία, όπου η κρίση εντάθηκε, πήραν προβάδισμα οι
δυνάμεις που καπηλεύτηκαν το θυμικό της αγανάκτησης: Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.
ΕΛ. και η Χρυσή Αυγή, στα πρώτα χρόνια των μνημονίων, ενώ σήμερα,
απατεώνες και τυχοδιώκτες που θέλουν κι εκείνοι να καβαλήσουν το
πανευρωπαϊκό κύμα του δεξιού λαϊκισμού. Ωστόσο τα πεπραγμένα της
πανθομολογουμένως χειρότερης κυβέρνησης που πέρασε ποτέ από την πρόσφατη
ιστορία της χώρας, αποδεικνύουν περίτρανα τους κινδύνους που ελλοχεύουν
όταν απουσιάζει το όραμα και το πρόγραμμα από το λαϊκό σώμα. Διότι,
ο αντίπαλός μας, η παγκοσμιοκρατία, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και στο
γήπεδο της πρακτικής πολιτικής, που διαμορφώνει το μέλλον της χώρας.
Γι’ αυτό και θα πρέπει να απαντήσουμε στις πραγματικές συλλογικές
ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Δηλαδή, στα μεγάλα «πώς» που αφορούν
στην εθνική στρατηγική για την υπεράσπιση των δικαίων και της
ακεραιότητας της χώρας, την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας, την
κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, την ανασυγκρότηση της παραγωγής
της, της εκπαίδευσής της, της δημογραφίας, της άμυνάς της, τη διατήρηση
της εθνικής συνοχής και του περιβάλλοντος, την αποκατάσταση και την
αξιοποίηση του πολιτιστικού της κεφαλαίου. Το αίτημα για εθνική
επιβίωση δεν μπορεί να ικανοποιηθεί χωρίς ένα όραμα που να συνθέτει τις
αξίες του πατριωτισμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του οικολογικού
μέτρου, της δημοκρατίας, της πολιτιστικής αναγέννησης. Εξάλλου
σήμερα, σε όλη την Ευρώπη, οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης έχουν
εξαντληθεί και το ζήτημα που τίθεται είναι εάν αυτήν τη νέα
αντιπαγκοσμιοποιητική πλειοψηφία των λαών θα την εκφράσουν δυνάμεις
αντιδραστικές ή δυνάμεις που θα επιχειρούν τη σύνθεση πατριωτισμού και
δημοκρατίας. Πόσω μάλλον στην Ελλάδα, που δεν είναι μια χώρα της Δυτικής
Ευρώπης, αλλά μια «χώρα των συνόρων» μεταξύ Ανατολής και Δύσης και
απειλείται τόσο η εδαφική της ακεραιότητα όσο και η εθνική της συνοχή.
Εάν
δεν συγκροτηθεί ένας πατριωτικός δημοκρατικός πόλος, ικανός να εκφράσει
τις ανάγκες της κοινωνίας για έναν εκσυγχρονισμό της χώρας, που να
πατάει στις δικές μας δυνάμεις και παραδόσεις, αναπόφευκτα οι κυρίαρχες
ελίτ θα ολοκληρώσουν το ξεπούλημα της πατρίδας και του λαού της οι δε
πατριδοκάπηλοι θα συνεχίσουν «να πουλάνε πατρίδα» με το αζημίωτο –
σύμφωνα την εύστοχη έκφραση του Νεοκλή Σαρρή.
Με
βάση αυτό το σκεπτικό πιστεύουμε πως είναι ανάγκη να ανοίξει ένας
διάλογος στα πλαίσια ολόκληρου του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου. Και
σαν ένα βήμα προσκαλούμε όλους να παρακολουθήσουν και να τοποθετηθούν σχετικά,
στην ειδική συνεδρία που έχουμε προβλέψει κατά τη συνδιάσκεψη του
Κινήματος Άρδην, το Σάββατο στις 8 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, που αφορά
ακριβώς στη διερεύνηση της δυνατότητας της διαμόρφωσης ενός κινήματος
του δημοκρατικού πατριωτισμού που θα παρεμβαίνει σε όλα τα μεγάλα
ζητήματα, ακόμα και στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.
Ανοιχτή επιστολή απευθύνει ο Δήμαρχος
Ιλίου Νίκος Ζενέτος προς τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Χρήστο
Σπίρτζη, μετά τη συνάντηση που είχαν μαζί
του εκπρόσωποι του Δήμου Ιλίου, στις
27.11.2018, για μείζονος σημασίας προβλήματα της πόλης, τα οποία
άπτονται των αρμοδιοτήτων του Υπουργού και η επίλυσή τους απαιτεί
αποφασιστικές παρεμβάσεις.
«Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Αντιπαρέρχομαι τον χαρακτηρισμό «ο
άθλιος δήμαρχος» που εκφράσατε στους συνεργάτες μου κατά την έναρξη της
συνάντησής σας. Ο πολιτικός μου πολιτισμός δεν μου επιτρέπει να σας
ανταποδώσω τον χαρακτηρισμό. Ας σας κρίνουν οι 140.000 πολίτες του
Ιλίου, αφού δεν κάνατε τίποτα για την επίλυση σημαντικών ζητημάτων που
επηρεάζουν την καθημερινότητα και την ποιότητα της ζωής τους.
Οφείλετε, κύριε Υπουργέ, να δώσετε εξηγήσεις στους κατοίκους του Ιλίου στα παρακάτω:
1. Ως πότε θα ταλαιπωρούνται χωρίς ΜΕΤΡΟ, αφού εσείς αλλάξετε τον προγραμματισμό του έργου;
2. Ως πότε θα ταλαιπωρούνται από τις ανεπαρκείς αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες είναι στην αρμοδιότητα σας;
3. Ως πότε τα παιδιά μας θα είναι
μαθητές δευτέρας κατηγορίας και θα κάνουν μάθημα σε μισθωμένη
πολυκατοικία; Ένα έργο που είχε προγραμματιστεί και εσείς το παγώσατε;
4. Ως πότε θα περιμένουν την ανάπλαση
του σκεπασμένου Ρέματος Εσχατιάς, το οποίο, επίσης, είχε δρομολογηθεί
και εσείς δεν ασχοληθήκατε καν με το θέμα;
Ο Δήμαρχος Ιλίου
Νίκος Ζενέτος»
Στη συνάντηση, η οποία πραγματοποιήθηκε
σε συνέχεια της παράδοσης σχετικού υπομνήματος στον Βουλευτή Β΄ Αθηνών
κ. Γεώργιο Καρρά, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στο Δημαρχείο Ιλίου στις
09.10.2018 και ο οποίος ήταν παρών στη συζήτηση, τον Δήμαρχο Ιλίου,
λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, εκπροσώπησαν ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών
Υπηρεσιών κ. Γεώργιος Λιόσης, ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας και
Υγείας κ. Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος και ο Πρόεδρος ΔΕΚΤΕ κ. Γεώργιος
Φερεντίνος.
Του Γιώργου Καραμπελιά από το slpress.gr Eδώ
και μερικές βδομάδες, έχουν ξεκινήσει καταλήψεις διαμαρτυρίας των
μαθητών υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας και ενάντια στη Συνθήκη
των Πρεσπών. Το κίνημα αυτό αποτελεί εξέλιξη της γενικής κινητοποίησης
που ξεκίνησε από τα συλλαλητήρια σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας
και εκφράστηκε και στις συμβολικές πράξεις διαμαρτυρίας κατά τις
παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει
την ενδοτικότητά της απέναντι σε Σκοπιανούς και Αλβανούς, καθώς και την
κυριολεκτικά ανεκδιήγητη συμφωνία των Πρεσπών, βάζει μπροστά μια
εμφυλιοπολεμική συκοφαντία και καταδικάζει τις κινητοποιήσεις ως
υποκινούμενες από φασίστες και χρυσαυγίτες. Στην πραγματικότητα, αυτές
είναι αυθόρμητες, γιατί ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας,
ιδίως στη Μακεδονία, αντιδρά απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και
στον γενικότερο εθνομηδενισμό που διοχετεύει η κυβέρνηση στα σχολεία,
φτάνοντας να θέλει να καταργήσει ακόμα και τις εθνικές γιορτές και την
ίδια την ιστορική μνήμη του ελληνισμού. Κι όμως, σε αυτό το
κίνημα, υπάρχει μια κρυμμένη δυναμική. Η αναγέννηση του πατριωτικού
αισθήματος μέσα στη νεολαία ωθεί κομμάτια της να θέτουν σε πρώτη
προτεραιότητα το «εμείς», μιλώντας για λογαριασμό της κοινωνίας ως
συνόλου, με τρόπο που έχει να συμβεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι
μαθητές δεν καταλαμβάνουν τα σχολεία για τα κυλικεία ή τις εκδρομές,
όπως τόσο συχνά συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Χαρακτηριστική για το
ήθος και τα κίνητρα των κινητοποιούμενων μαθητών είναι η επιστολή
μαθητή, προέδρου του δεκαπενταμελούς ενός σχολείου, που δεν
πραγματοποίησε κατάληψη αλλά συμπαραστέκεται στους καταληψίες και
συμμερίζεται τις απόψεις τους: «Πριν από μέρες συζητήθηκε και
στο δικό μας σχολείο το ενδεχόμενο της κατάληψης σε ένδειξη διαμαρτυρίας
για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αποφασίσαμε ότι δεν θα κάνουμε κατάληψη
γιατί κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σε βάρος της μάθησής μας. Αυτό δεν
σημαίνει, όμως, ότι συμφωνούμε με την προδοτική συμφωνία που χαρίζει
στους βόρειους γείτονές μας κομμάτι της ιστορίας μας. Κατανοούμε πλήρως
όλους τους μαθητές των σχολείων που βρίσκονται σε κατάληψη». (Thestival team, Κοινωνία, 27/11/18 20:55 )
Από την εποχή του Κυπριακού
Ουσιαστικά,
μαθητικές κινητοποιήσεις για ένα εθνικό θέμα έχουν να πραγματοποιηθούν
από την περίοδο των κινητοποιήσεων για την Κύπρο, στη δεκαετία του 1960
και του 1970. Εμφανίζεται δηλαδή, για πρώτη φορά, μια προοπτική
υπέρβασης των ψευδοκινημάτων, του «σπάω-καίω-καταστρέφω», τα οποία
εξουδετέρωσαν κατά το άμεσο παρελθόν τις αντιστασιακές διαθέσεις της
νεολαίας, καθιστώντας τες, εν τέλει, αυτοκαταστροφικές και στρέφοντάς
τες σε μηδενιστική κατεύθυνση. Σε αντίθεση με τον μηδενισμό, ο
πατριωτισμός της νεολαίας μπορεί να αποκτήσει και ένα ευρύτερο
«κοινωνικό βάθος», δηλαδή να θέσει αιτήματα ανασυγκρότησης του
υποβαθμισμένου σχολείου, του μισοδιαλυμένου πανεπιστημίου, ακόμα και του
ίδιου του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος. Έτσι, οι μαθητές στην
Κατερίνη, δίπλα στις ελληνικές σημαίες και τα συνθήματα για τον Παύλο
Μελά, έχουν και ένα πανώ με το σύνθημα: «Οι μαθητές δεν σκύβουν το κεφάλι / Παλεύουνε για μόρφωση και κοινωνία άλλη».
Ίσως, μέσα στη γενική παρακμή που μας έχουν βυθίσει οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,
αλλά και οι κοσμοπολίτικες και ημιμαθείς πνευματικές ηγεσίες της χώρας,
αυτή η πατριωτική αφύπνιση της νεολαίας να αποτελεί μια αχτίδα φωτός και
ελπίδας. Στην καταστολή αυτής, ακριβώς, της ελπίδας και της
προοπτικής στοχεύει η «εμφυλιακή μηχανική» της κυβέρνησης που θέλει
–κυριολεκτικά– να στρέψει το κίνημα προς τον χρυσαυγιτισμό, που εξάλλου
είναι και ο καλύτερος σύμμαχός της. Κάλλιο το πατριωτικό δυναμικό,
σκέφτεται, να εκτραπεί προς τον μπαμπούλα της ακροδεξιάς, παρά να
απελευθερωθεί, ανατρέποντας τις ιδεολογικές ισορροπίες του ετοιμοθάνατου
πολιτικού σκηνικού. Εξ ου, και το κρεσέντο του ψευδο-αντιφασισμού των
τελευταίων ημερών, ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να σπονσοράρει
την ακροδεξιά, μέσα από την τεχνητή υπερδιόγκωση μειοψηφικών
περιστατικών. Κι αυτή την κυβερνητική στρατηγική στηρίζουν και
κάποιες ομάδες της άκρας αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου (και,
δυστυχώς, και της ΚΝΕ που συκοφαντεί το μαθητικό κίνημα ως ακροδεξιό).
Τρομοκρατούν και απειλούν τους μαθητές, όπως συνέβη στον Γέρακα ή τη
Θεσσαλονίκη, όπου οι εθνομηδενιστές πραιτοριανοί έχουν αντικαταστήσει,
εν έτει 2018, τους αγανακτισμένους «πολίτες»-παρακρατικούς και Εκοφίτες
των διαδηλώσεων του 1960.
O ανθελληνισμός των Αντίφα
Στην
πραγματικότητα, τα σκανδαλωδώς ανθελληνικά, φιλοτουρκικά και
φιλοσκοπιανά συνθήματα των «Αντίφα», οι εκβιασμοί και οι απειλές των
διευθυντών των σχολείων και των περιφερειών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,
καθώς και οι ύβρεις των υπουργών, θέλουν ακριβώς να στρέψουν κάθε
πατριωτική αμφισβήτηση προς την κατεύθυνση των φασιστών, για να μπορούν
να εμφανίζουν ως «αντιφασιστικό» τον δικό τους ενδοτισμό και
εθνομηδενισμό. ΣΥΡΙΖΑ, Αντίφα και χρυσαυγίτες έχουν κοινό συμφέρον να
εμφανίσουν τις πατριωτικές κινητοποιήσεις ως φασιστικές. Το
«εμφυλιοπολεμικό κλίμα» συμφέρει και τους δυο, γιατί έτσι επιτυγχάνεται η
διαίρεση της χώρας σ’ ένα «αριστερό έθνος» και σ’ ένα «δεξιό έθνος»,
αντί για ένα ενιαίο και ενωμένο ελληνικό έθνος. Την απάντηση όμως, την δίνουν οι ίδιοι οι μαθητές. Διαβάζουμε και πάλι στην επιστολή του μαθητή που προαναφέραμε: «Πιστεύετε
ότι εμείς οι Μακεδόνες νέοι θα περιμέναμε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής
ή οποιαδήποτε άλλη ακροδεξιά οργάνωση για να διατρανώσουμε την αντίθεσή
μας στη Συμφωνία των Πρεσπών; Eμείς οι μαθητές των σχολείων της Βόρειας
Ελλάδας γνωρίζουμε ιστορία. Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα
του «φασίστα», τότε είστε γελασμένοι. Είστε μια χούφτα νοματαίοι και
θέλετε να επιβάλετε την άποψή σας για τη Συμφωνία των Πρεσπών στη
συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και λέτε εμάς φασίστες; Όσο
για εσάς που κυκλοφορείτε με σβάστικες στα μπράτσα και προσπαθείτε να
καπελώσετε το αγνό πατριωτικό αίσθημα, να γνωρίζετε ότι ούτε ένας από
τους ήρωες που έχυσαν το αίμα τους για τη Μακεδονία δεν θα ήθελε να έχει
παρτίδες μαζί σας». (Thestival team, Κοινωνία, 27/11/18 20:55 ) Όπως
τονίζει, με τόσο ώριμο και υπεύθυνο τρόπο ο νεαρός μαθητής, απέναντι
στο θανάσιμο δίπολο εθνομηδενιστών και ναζιστών, υπάρχει μόνο μια
διέξοδος: ο δημοκρατικός πατριωτισμός. Γι’ αυτό και οι μαθητές, όταν
ξεπουλιέται ένα κομμάτι της πατρίδας και της ιστορίας μας, έχουν όχι
μόνο δικαίωμα αλλά και πατριωτικό καθήκον να κάνουν επιτέλους καταλήψεις
και κινητοποιήσεις για τη Μακεδονία, κι όχι βέβαια για τις τυρόπιτες
στα κυλικεία ή για τις εκδρομές, όπως συνέβαινε μέχρι χθες. Άμποτες ν’
αρχίσει αυτή η τόσο αναμενόμενη αφύπνιση της νεολαίας μας από τον
δημοκρατικό πατριωτισμό.
Ο Γιώργος Καραμπελιάς συνομίλησε την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018 με τον εκδότη της εφημερίδας «Δρόμος της Αριστεράς», Ρούντυ Ρινάλντι, με θέμα: «Ο «λαϊκισμός» και η κρίση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος».
Την αντίθεσή του εξέφρασε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ιλίου με την κατασκευή μονάδας επεξεργασίας λυμάτων
(υπ’ αριθμ. 379/2018 απόφαση του φορέα) εντός της έκτασης του Πάρκου
«Αντώνης Τρίτσης» και καταδικάζει κάθε είδους μεθοδεύσεις, από όπου κι
αν προέρχονται, οι οποίες αποκλείουν τον Δήμο Ιλίου από συζητήσεις,
αποφάσεις και πρωτοβουλίες, τέτοιου μεγέθους, που προγραμματίζονται να
υλοποιηθούν εντός των διοικητικών του ορίων.
Το θέμα εισηγήθηκε ο Δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος
ο οποίος σημείωσε χαρακτηριστικά: «Οι εν κρυπτώ μεθοδεύσεις του Φορέα
Διαχείρισης Μητροπολιτικού Πάρκου Περιβαλλοντικών & Εκπαιδευτικών
Δραστηριοτήτων & Ανάπτυξης Κοινωνικής Οικονομίας «Αντώνης Τρίτσης»,
για την κατασκευή μονάδας επεξεργασίας λυμάτων εντός της έκτασης του
Πάρκου, είναι καταδικαστέες και προσβάλλουν το Δημοτικό Συμβούλιο και
τους πολίτες του Δήμου Ιλίου, στα διοικητικά όρια του οποίου βρίσκεται ο
συγκεκριμένος χώρος. Η σχετική πρόταση της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., η οποία
εγκρίθηκε από το Δ.Σ. του Φορέα και μάλιστα χωρίς μελέτη περιβαλλοντικών
επιπτώσεων, αφήνει περιθώρια πολλών διαφορετικών ερμηνειών και μέσα σε
αυτή διαφαίνεται μια υπερπροσπάθεια να πείσουν για την αναγκαιότητά της,
χρησιμοποιώντας σαθρά επιχειρήματα, όπως τη χρήση τέτοιου είδους
μονάδων σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Η συγκεκριμένη λύση άρδευσης του Πάρκου είναι ελλιπής
και χαρακτηρίζεται από προχειρότητα και επιπολαιότητα. Διερωτόμαστε, αν
ο στόχος είναι η αναζήτηση νερού για τις ανάγκες του Πάρκου ή αν
υπάρχει άλλου είδους σκοπιμότητα. Διότι δεν γίνεται λόγος για σημαντικά
ζητήματα όπως, η λειτουργία του συστήματος, η μεταφορά και διαχείριση
των υπολειμμάτων, η καταλληλότητα του νερού που θα τροφοδοτήσει τον
βιότοπο και οι επιπτώσεις της λειτουργίας της μονάδας στο περιβάλλον
(δυσάρεστες μυρωδιές, κουνούπια, χρήση βαρέων οχημάτων). Με αίσθημα
ευθύνης απέναντι στους πολίτες και στο Πάρκο, το οποίο αποτελεί
αναπόσπαστο κομμάτι του Ιλίου, επιβάλλεται η εφαρμογή μιας οικολογικής
πρότασης, περιβαλλοντικά εναρμονισμένης αφενός με τον βιότοπο, αφετέρου
με τον αστικό ιστό της περιοχής μας, κάνοντας χρήση της υπάρχουσας
γεώτρησης στο ποικίλο όρος, εκμεταλλευόμενοι, παράλληλα, την πράσινη
ενέργεια από ανεμογεννήτριες ή φωτοβολταϊκά. Είμαστε κατηγορηματικά
αντίθετοι και θα εμποδίσουμε με κάθε τρόπο την προσπάθεια κατασκευής
μονάδας επεξεργασίας λυμάτων εντός της έκτασης του Πάρκου «Αντώνης
Τρίτσης» και καταδικάζουμε κάθε είδους μεθοδεύσεις, από όπου κι αν
προέρχονται, οι οποίες αποκλείουν τον Δήμο Ιλίου από συζητήσεις,
αποφάσεις και πρωτοβουλίες, τέτοιου μεγέθους, που προγραμματίζονται να
υλοποιηθούν εντός των διοικητικών του ορίων.» Αξίζει να σημειωθεί
ότι, την Απόφαση καταψήφισαν ο κ. Κωνσταντίνος Κάβουρας & κ.
Αθανάσιος Τσακανίκας από τη Δημοτική Παράταξη «Συνεργασία Ριζοσπαστικής
Αυτοδιοίκησης Αλληλέγγυα Πόλη», ο κ. Γεώργιος Σταματόπουλος &
Πετρούλα Κυριακοπούλου από τη Δημοτική Παράταξη «Λαϊκή Συσπείρωση Ιλίου»
και ο κ. Παναγιώτης Κουτσιανάς από τη Δημοτική Παράταξη «Αριστερό Σχήμα
Ιλίου».
Την
έντονη αντίδραση από την Ένωση Συλλόγων Γονέων Αγίων
Αναργύρων-Καματερού έχει προκαλέσει η καθυστέρηση από την πολιτεία της
επίλυσης των κτιριακών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα σχολεία του
Δήμου. Η δυσαρέσκεια αποτυπώθηκε και στη σχετική συνάντηση που
πραγματοποιήθηκε στην ΚΤΥΠ ΑΕ, όπου οι εκπρόσωποι της Ένωσης Γονέων
διαπίστωσαν ότι σε κανένα από τα ζητήματα δεν οδεύει σε άμεση λύση.
«Όταν
πριν από μια δεκαετία ξεκινήσαμε να ζητάμε την ανέγερση νέων σχολικών
μονάδων στην πόλη μας, προβλέποντας ότι το μαθητικό δυναμικό παρά την
μείωση του στις περισσότερες περιοχές της πατρίδας μας, στον Δήμο μας,
λόγω της ανοικοδόμησης , θα είναι διαρκώς αυξανόμενο, δεν περιμέναμε
, να μην έχει γίνει τίποτα από μεριάς ΚΤΥΠ, παρά μόνο ίσως μια
απαλλοτρίωση που ήταν και μια διαδικασία που την είχαν ξεκινήσει άλλοι
γονείς πριν από εμάς. Μας είναι αδύνατον να καταλάβουμε, πως επιτρέπεται
παιδιά να κάνουν μάθημα σε παραπήγματα, σε μικρά σιδερένια σπιτάκια ,
σε αίθουσες χωρίς παράθυρα, σε προθάλαμους καυστήρων» τονίζουν σε
ανακοίνωση τους. Προσθέτουν δε, πως ακόμα και τώρα, το Υπουργείο
Παιδείας, μέσω της Γ Διεύθυνσης Αθηνών, ιδρύει δυο καινούργια
νηπιαγωγεία στο Καματερό, το 13ο και 14ο και τονίζουν ότι πρέπει να να
ξεκινήσουν οι διαδικασίες αποκατάστασης της αδικίας αλλά και της
ταλαιπωρίας στην οποία υποβάλλονται γονείς και παιδιά.
Συγκεκριμένα, ζητούν:
Α. Το χτίσιμο του 12ου Νηπιαγωγείου Καματερού (το οικόπεδο είναι καθαρό)
Β. Το χτίσιμο του 7ου Νηπιαγωγείου Καματερού (το οικόπεδο είναι καθαρό)
Γ. Το χτίσιμο του 9ου
Δημοτικού Καματερού, το οποίο και θα αποσυμφορήσει τα 3,4,8,1,2,
Δημοτικά και το σχολείο έχει ιδρυθεί ( το οικόπεδο προς εκκαθάριση).
Δ. Το κτίσιμο του 5ου-10ου Νηπιαγωγείου Καματερού το οποίο θα αποσυμφορήσει το 5ο Δημοτικό Καματερού. Να σημειωθεί εδώ ότι το 10ο Νηπιαγωγείο , είναι στεγασμένο σε πλατύσκαλο του 5ου Δημοτικού , ( το οικόπεδο είναι καθαρό).
Ε. Την γενική επισκευή του γυμναστηρίου του 1ου Λυκείου-1ου Γυμνασίου Καματερού , καθώς και την τοποθέτηση ασανσέρ στο κτήριο , όπως ο νόμος προβλέπει.
ΣΤ.
Ανέγερση κτηρίου που θα στεγάσει το Πειραματικό Γυμνάσιο και το
Πειραματικό Λύκειο της πόλης, να οποία είναι σήμερα φιλοξενούμενα με
άλλες σχολικές μονάδες.
Ζ. Ανέγερση για την στέγαση του 11ου , 13ου , 14ου Νηπιαγωγείων Καματερού.
Η. Έναρξη όλων των διαδικασιών για την ίδρυση λειτουργία και στέγαση, των σχολικών μονάδων που χρειάζεται ο Δήμος, μας.
Τα εργαστήρια του μοντέρνου τμήματος
του Δημοτικού Ωδείου Περιστερίου απευθύνονται σε σπουδαστές του ωδείου,
αλλά και σε όσους έχουν γνώση μοντέρνου οργάνου:
σαξοφώνου, ηλεκτρικής - ακουστικής
κιθάρας, keyboards, ηλεκτρικού μπάσου, ντραμς και vocals. Στο πλαίσιο
των εργαστηρίων πραγματοποιούνται κύκλοι μαθημάτων όπου τα μέλη των
γκρουπ πειραματίζονται στα διάφορα είδη της μοντέρνας μουσικής Rock,
Blues, Jazz κ.α. Υπεύθυνοι καθηγητές: Βαλεντίνος Ντούλιας, Παναγιώτης
Μπουραζάνης.
Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής για τα τμήματα των
εργαστηρίων στη Γραμματεία του Δημοτικού Ωδείου Περιστερίου. Καθημερινά
14:00- 20:00, Τηλ. 2105783260. Η μόνη υποχρέωση για όσους μη σπουδαστές
του Ωδείου συμμετέχουν στα εργαστήρια είναι η εγγραφή (20 €).
Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου
Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης. Την
Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου στα περίπτερα
όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4)
και Θεσσαλονίκη (Δαναΐδων 7), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια).
Διαβάστε στην Ρήξη:
Αφιέρωμα: Η δολοφονία του Κων/νου Κατσίφα και η Βόρειος Ήπειρος
Γράφουν:
Κώστας Δαμαβολίτης: Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Ράμα
Γιώργος Ρακκάς: Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δίπλα στον Σολωμό Σολωμού
Μιχάλης Χατζηπέτρου: Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας στο Πάνθεον των ηρώων
Βασίλης Στοϊλόπουλος: Η ελληνική μειονότητα & οι ελληνοαλβανικές σχέσεις
Γιάννης Ξένος: Το καθεστώς Ράμα και οι διώξεις που υφίσταται η ελληνική μειονότητα της Β. Ηπείρου
Κώστας Σαμάντης: Οι επίγονοι του Αλκιβιάδη, ο βανδαλισμός του γλυπτού της Βορείου Ηπείρου στην Πατησίων
Κάλεσμα του Κινήματος Άρδην, Β΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Άρδην – 8 & 9 Δεκεμβρίου 2018
Μετά τον Γιάνη ο υπερκινητικός κ. Νίκος, του Γιώργου Καραμπελιά
Εκκλησία και Πολιτεία, του π. Γεώργιου Μεταλληνού
Μερικά σημεία για τις σχέσεις κράτους, εκκλησίας και κοινωνίας, του Γιώργου Ρακκά
Εκδήλωση του Άρδην για τις σχέσεις Έθνους, Κράτους και Εκκλησίας
Τα 12 οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, του Δημήτρη Παπαμιχαήλ
Ζούμε σε άλλη χώρα πλέον …, του Τάσου Αναστασίου
Πανεπιστήμιο & εγκληματικότητα: Το χαμένο στοίχημα, του Μένουμε Θεσσαλονίκη
Τουρκικό προξενείο Θεσσαλονίκης: «Ελάτε να γιορτάσουμε τον διώκτη και κατακτητή σας»
Διεθνή
Το αμφιλεγόμενο διεθνές «Σύμφωνο» για το Μεταναστευτικό, του Βασίλη Στοϊλόπουλου.
Πασίφικα και η σύγκρουση των φύλων, του Δημήτρη Μπούσμπουρα
Η κρίση του κλίματος στην επικαιρότητα, του Lawrence Davidson
Πολιτισμός
Ο κύριος Μόραλης και τα κορίτσια του είναι πάλι εδώ, του Μάνου Στεφανίδη
Κυκλική οικονομία: Πόσο μας αφορά;, του Νίκου Ντάσιου
Ένα αεροπλάνο που το έλεγαν… «Κυρήνεια», του Γιάννη Μιχαλακόπουλου
Ζωρζ Μπερνανός: Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου, του Σπύρου Κουτρούλη
Οι ναζί και η κατασκευή των νέων ειδώλων, του Κων/νου Μαυρίδη
Ψυχρός πόλεμος και ένας αποχαιρετισμός στον Δήμο Θέο, του Κων/νου Μπλάθρα
Τα ασχολίαστα… Σκίτσα και σχόλια του Νικόλα Δημητριάδη
Του Αντώνη Δεωνά Οι
αποκαλύψεις που έκανε το «Pitsounicity.gr» σχετικά με τις εν «κρυπτώ»
αποφάσεις του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου Αντώνης Τρίτσης, ξεσήκωσαν
θύελλα αντιδράσεων από τους εμπλεκόμενους Δημάρχους,
Αγιων Αναργύρων και Ιλίου, οι οποίοι πληροφορήθηκαν τα σχέδια του φορέα από το συγκεκριμένο δημοσίευμα.
Το θέμα αφορά στην δημιουργία μονάδων
ανακύκλωσης αποβλήτων μέσα στο Πάρκο, με την δικαιολογία ότι θα
τροφοδοτούν με καθαρό νερό τις τρεις τεχνητές λίμνες του Πάρκου, κατά
την περίοδο ξηρασίας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα
Διαχείρισης συνεδρίασε μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού κι έπιασε σε
καλοκαιρινή ραστώνη όλους τους αρμοδίους, με αποτέλεσμα να μη γίνει
αντιληπτή από κανένα η συγκεκριμένη απόφαση. Το σχέδιο προχωρούσε
κανονικά και θα αιφνιδίαζαν τους πάντες, μέχρι που αποκαλύφθηκε από το
δημοσίευμα του «Pitsounicity.gr», με αποτέλεσμα να προκληθεί casus
belli, μεταξύ των Δημάρχων Αγίων Αναργύρων και Ιλίου και του Φορέα
Διαχείρισης και να κηρύξει ο Δήμαρχος Ιλίου κ. Ζενέτος Persona non grata
τον πρόεδρο και τα μέλη του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου.
Οι πληροφορίες μας λένε ότι στο συγκεκριμένο Πάρκο, σχεδιάζουν τελικά να κατασκευάσουν πέντε μονάδες βιολογικού καθαρισμού,
όπου θα επεξεργάζονται βοθρολύματα του Δήμου Φυλής, από τα οποία θα
παράγεται «καθαρό νερό» με το οποίο θα τροφοδοτούνται οι τρεις τεχνητές
λίμνες του πάρκου καθώς επίσης θα χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο νερό
και για πότισμα του πρασίνου του πάρκου.
Σύμφωνα με την απόφαση που έχουμε στα
χέρια μας της 24 ης Συνεδρίασης του Φορέα που πραγματοποιήθηκε στις
7/6/2018, εταίροι του είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η ΕΥΔΑΠ, η
Ουγγρική εταιρεία BIOPOLUS που έχει έδρα στη Βουδαπέστη και η ΜΚΟ ΜED SOS (Μεσόγειος SOS).
Όπως λένε οι τοπικοί παράγοντες, σκοπίμως
δεν κλήθηκαν το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, το Βιολογικό, καθώς και τα
τμήματα περιβάλλοντος που λειτουργούν στα ΑΕΙ της χώρας.
Επίσηςδεν ελήφθησαν υπ’ όψη οι ολοκληρωμένες μελέτες που υπάρχουν για τα πηγάδια και τις γεωτρήσεις του Πάρκουοι οποίες παραμένουν έως σήμερα αναξιοποίητες.
Γιατί δεν ελήφθησαν υπ’ όψη οι ήδη
υπάρχουσες υπόγειες ποσότητες νερού, από τη στιγμή μάλιστα που το
πρακτικό της συνεδρίασης του Δ.Σ του Φορέα Διαχείρισης στην παράγραφο 5,
αναφέρει για το έργο που προτείνει: «Στοχεύει στον εμπλουτισμό του
υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα της χρήσης Αειφόρων Συστημάτων Αστικής
Αποτράγγισης για τη χρήση της απορροής από τις αστικές γειτνιάζουσες
περιοχές και στην παράλληλη απομάκρυνση ρυπογόνων φορτίων. Αφορά επίσης
στην επεξεργασία του υπόγειου νερού με χρήση καινοτόμων λύσεων αλλά και
γεωτρήσεων εντός του Πάρκου. Αποσκοπεί στην ενίσχυση των υπαρχόντων
τεχνητών λιμνών με τη χρήση του νερού από τις παραπάνω τεχνολογίες».
Με απλά λόγια σκοπεύουν στην κατασκευή
μονάδων επεξεργασίας λυμάτων που θα έρχονται από τους γύρω δήμους και θα
καταλήγουν στο Πάρκο. Δηλαδή θα γίνει μια χαβούζα στο Πάρκο Αντώνης
Τρίτσης, με την αιτιολογία ότι με το νερό που θα παράγεται, θα
τροφοδοτούνται οι τρεις λίμνες και θα ποτίζονται τα δέντρα του πάρκου.
Μόνο που το νερό αυτό θα είναι ακατάλληλο, γιατί θα περιέχει μεγάλες ποσότητες βαρέων μετάλλων,
όπως λένε ειδικοί επιστήμονες, γι’ αυτό και δεν κλήθηκε το Γεωπονικό
Πανεπιστήμιο να συμμετάσχει στη μελέτη. Θα χαλούσε τα σχέδια, επειδή θα
απέρριπτε μια τέτοια απόφαση, να πέφτει αυτό το νερό σε λίμνες μέσα στις
οποίες ζουν οργανισμοί, όπως ψάρια, πάπιες, θαλάσσιες χελώνες και
επίσης σ’ αυτές παίζουν παιδιά.
Για του λόγου το αληθές σας παραθέτουμε
τις αποφάσεις της Συνεδρίασης του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου Αντώνης
Τρίτσης και τα συμπεράσματα δικά σας.
του Δημοσθένη Γκαβέα από την huffingtonpost.gr Στις 28 Οκτωβρίου 2018, ανήμερα της εθνικής εορτής, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, βορειοηπειρώτης
Έλληνας ομογενής, έπεσε νεκρός από τα πυρά της αλβανικής αστυνομίας στο
χωριό Βουλιαράτες. Αν και ο Κατσίφας φέρεται να έκανε χρήση όπλου
έπειτα από διαπληκτισμό που είχε με Αλβανό αστυνομικό, οι συνθήκες κάτω
από τις οποίες έπεσε νεκρός παραμένουν ασαφείς, καθώς το αλβανικό κράτος
δεν έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις. Προβληματίζει δε ο τρόπος που η
αλβανική κυβέρνηση χειρίστηκε το τραγικό περιστατικό τόσο με τις
δηλώσεις του Έντι Ράμα, όσο και με την αδικαιολόγητη καθυστέρηση της
παράδοσης της σορού του Έλληνα ομογενή στους οικείους του, αφού
χρειάστηκε να περάσουν δέκα ημέρες από το θάνατό του για να συμβεί αυτό.
Επίσης, κριτική ασκείται και στην ελληνική κυβέρνηση για τον τρόπο που
χειρίστηκε και εξακολουθεί να χειρίζεται τη συγκεκριμένη υπόθεση, ενώ
ερωτήματα προκύπτουν για τη χρονική συγκυρία που σημειώθηκε το συμβάν
και πως μπορεί αυτό να επηρεάσει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις.
«Εκφράζουμε τη βαθειά λύπη μας για το θάνατο του Έλληνα ομογενή και τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του.Σε κάθε περίπτωση, είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι η επιχείρηση έφτασε σε σημείο απώλειας ανθρώπινης ζωής.Αναμένουμε
από τις αλβανικές αρχές την απόλυτη διαλεύκανση των συνθηκών υπό τις
οποίες έχασε τη ζωή του ο εν λόγω Έλληνας πολίτης και θα προβούμε στις
απαραίτητες ενέργειες άμεσα». Αυτή ήταν η πρώτη και ουσιαστικά η μοναδική ανακοίνωση που εξέδωσε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας και στη συνέχεια ακολούθησε μια εκκωφαντική σιωπή με φοβικά χαρακτηριστικά. Ακολούθησε το μήνυμα στο Twitter του Αλβανού πρωθυπουργού, του Έντι Ράμα, στο οποίο ανέφερε τα εξής: «Αγαπητοί
γείτονες! Αντί να χαρακτηρίζουμε ως απαράδεκτη την απώλεια ζωής ενός
τρελού που πυροβόλησε την αστυνομία μας, η οποία έκανε μόνο τη δουλειά
της, καλύτερα να ευχαριστήσουμε μαζί τον Θεό που σήμερα δεν χάθηκε καμία
αθώα ζωή από μια εξτρεμιστική τρέλα».
Ο
κ. Ράμα χαρακτήρισε τον Κατσίφα τρελό και εξτρεμιστή, διάφορα
δημοσιεύματα και στην Ελλάδα προσέδωσαν στον Κωνσταντίνο Κατσίφα
χαρακτηριστικά ακραίου εθνικιστή, ενώ τα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν διαρροή που
ανέφερε ότι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε συλληφθεί το 2008 για κατοχή
και διακίνηση ναρκωτικών. Λίγες ώρες αργότερα ο δικηγόρος της
οικογένειας διευκρίνισε ότι για τη συγκεκριμένη υπόθεση ότι ο
Κωνσταντίνος είχε «αθωωθεί πανηγυρικά». Τα
Βορειοηπειρωτικά σωματεία καταγγέλλουν ότι η είδηση δεν διορθώθηκε και
έθεσαν το ερώτημα ποια είναι η σκοπιμότητα της διαρροής αυτής ενώ ακόμη
δεν έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες σχετικά με το περιστατικό που οδήγησε
στον θάνατό του από πυρά των ειδικών δυνάμεων της Αλβανικής Αστυνομίας.
Ποιος ήταν ο Κατσίφας; Ένθερμος πατριώτης που προσπάθησε να εμποδίσει την υποστολή της ελληνικής σημαίας, ακραίος; «Δεν
τον γνώριζα τον Κωνσταντίνο, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι ενώ
είχαμε μια τραγική εξέλιξη, χάθηκε ένας άνθρωπος, η αντίδραση αυτού που
υποτίθεται ότι έχει την εμπιστοσύνη του αλβανικού λαού να τον
κυβερνήσει, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, ο Έντι Ράμα, εκφράζεται με έναν
καθ΄όλα απαράδεκτο τρόπο για κάθε πολίτη αυτού του κόσμου που ζει σε
συνθήκες ευνομούμενης Δημοκρατίας» δήλωσε στη HuffPost Greece o βουλευτής και Πρόεδρος του Κόμματος Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βαγγέλης Ντούλες. Τόνισε δε πως από την άλλη πλευρά πρέπει να εστιάσουμε σε δύο κρισιμότατες στιγμές για την όλη υπόθεση, ούτως ώστε να λάμψει η αλήθεια. «Είναι
απαραίτητο να λάμψει η αλήθεια. Πρώτον, τι οδήγησε τον Κωνσταντίνο, ενώ
είχε βγει όπως όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι, οι συγχωριανοί του,
περιμένοντας την ώρα για την έναρξη των επίσημων τελετών, να πάει
ξαφνικά και να πάρει το όπλο και να πυροβολεί στο κέντρο του χωριού;
Αυτό πρέπει οπωσδήποτε να ερευνηθεί και να δοθούν από τις αρχές
πειστικές απαντήσεις. Το δεύτερο, ενώ κρίνεται από πολλούς ειδικούς,
ακόμη και από τον πρώην πρωθυπουργό της Αλβανίας, ότι θα έπρεπε να είχε
προηγηθεί προειδοποίηση, διαπραγμάτευση, τραυματισμός στα άκρα και
επομένως ακινητοποίηση, πριν οδηγηθούν στην μοιραία απόφαση της
εκτέλεσης, ποιος έδωσε την εντολή και γιατί να οδηγηθούν στην τελική
λύση;».
Όπως
υπογραμμίζει ο κ. Ντούλες, από τον Κατσίφα δεν κινδύνευε κανείς, ήταν
μακρυά από το χωριό, στο βουνό και σε σημείο που δεν υπήρχε ούτε καν
ένας βράχος για να καλυφθεί. «Οι αστυνομικές δυνάμεις είναι
άρτια εκπαιδευμένες για δύσκολες επιχειρήσεις με όλο τον απαραίτητο
εξοπλισμό και ενώ τον είχαν περικυκλωμένο γιατί δεν οδηγήθηκαν στη λύση
της σύλληψης αλλά οδηγήθηκαν σε αυτή του θανάτου; Οι απαντήσεις σε αυτά
τα δύο αμείλικτα ερωτήματα θα διαλευκάνουν την υπόθεση ούτως ώστε να
αντιληφθούμε όλοι μας τι συνέβη και γιατί συνέβη» καταλήγει ο κ.
Ντούλες ο οποίος ήταν αυτός που επικοινώνησε με τον Πρόεδρο της Αλβανίας
προκειμένου να δοθεί η σορός του Κωνσταντίνου Κατσίφα στην οικογένειά
του. Όμως πόσο εύκολο είναι να διαλευκανθεί η υπόθεση όταν οι αλβανικές αρχές δεν συνδράμουν προς αυτή την κατεύθυνση; «Δεν υπάρχει μόνο ασάφεια αλλά και σκότος»υπογραμμίζει ο ένας εκ των δικηγόρων της οικογένειας Κατσίφα, ο κ. Αλέξανδρος Λυκουρέζος στη HuffPost Greece. «Ισχυριζόμαστε
ότι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δολοφονήθηκε. Οι συνθήκες κάτω από τις
οποίες έγινε αυτή η πράξη δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί. Για να είμαι
πιο ακριβής, για να μπορέσει κάποιος να τις αξιολογήσει και να τις
ανιχνεύσει πρέπει να δει τη δικογραφία που έχει σχηματιστεί στα Τίρανα.
Εδώ υπάρχει το εξής παράξενο και πρωτότυπο. Η Εισαγγελία Σοβαρών
Αδικημάτων των Τιράνων, η οποία έχει επιληφθεί της υποθέσεως άνοιξε την
υπ΄αριθμόν 206 ποινική δικογραφία. Σε αυτή, σύμφωνα με το έγγραφο που
έχουμε με ημερομηνία 30/10/2018, αναφέρονται τα εξής ποινικά αδικήματα:
Απόπειρα δολοφονίας υπαλλήλου της κρατικής αστυνομίας, παράνομη
οπλοφορία, παραγωγή όπλων, εκρηκτικών υλών και πυρομαχικών. Όλο αυτό το
σκέλος της δικογραφίας είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία γιατί έχουμε μια
δικογραφία που αφορά τον νεκρό και ταυτοχρόνως στη δικογραφία υπάρχει
και η εκ προθέσεως δολοφονία που προφανώς ερευνάται τι έχουν κάνει οι
αστυνομικές ειδικές δυνάμεις της Αλβανίας. Αυτό είναι το πρώτο πολύ
περίεργο. Το δεύτερο επίσης πάρα πολύ περίεργο και σκοτεινό, είναι
ότι όταν έγινε η ιατροδικαστική έκθεση ή να το πω πιο σωστά, όταν έγινε
η νεκροτομή και η νεκροψία στο Αργυρόκαστρο, από τους ιατροδικαστές που
ήρθαν από τα Τίρανα, οι αλβανικές αρχές και συγκεκριμένα ο εισαγγελεύς
Αργυροκάστρου, αρνήθηκε την παρουσία κατά τη διάρκεια της νεκροψίας και
νεκροτομής στον τεχνικό σύμβουλο της οικογένειας Κατσίφα, στον
ιατροδικαστή κύριο Βουγιουκλάκη. Έτσι ο κ. Βουγιουκλάκης είχε μόνο μια
μακροσκοπική ανασκόπηση του σώματος» σχολιάζει ο κ. Λυκουρέζος και
προσθέτει πως οι ιατροδικαστές είχαν κάνει συρραφή των πληγών, έπλυναν
το σώμα και στη συνέχεια το μετέφεραν στα Τίρανα. Το τρίτο περίεργο, σύμφωνα
με τον κ. Λυκουρέζο είναι ότι έχουν περάσει δέκα ημέρες (τόσες είχαν
περάσει την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) και δεν έχει παραδοθεί η
σορός στην οικογένεια για να γίνει η κηδεία. «Αυτό κατά την άποψη τη
δική μου αποτελεί μια βαρύτατη προσβολή στην μνήμη του νεκρού και
δεύτερον η παραμονή της σορού στο νεκροτομείο Τιράνων δεν συμβάλει κατά
οιοδήποτε τρόπο στη διερεύνηση των συνθηκών του συμβάντος αυτού. Υπάρχει
δε και το πόρισμα των ιατροδικαστών το οποίο επίσης δεν έχουμε δει»
σχολιάζει ο κ. Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ο οποίος θέτει και ένα τέταρτο ζήτημα και
αυτό αφορά στο αποδεικτικό υλικό που προφανώς έχει συγκεντρώσει η
εισαγγελία Τιράνων στη συγκεκριμένη δικογραφία, και τόσο ο ίδιος όσο και
άλλος δικηγόρος που έχει προσλάβει η οικογένεια, δεν έχουν μέχρι
στιγμής πρόσβαση. «Αυτή τη στιγμή λοιπόν η προτεραιότητα
είναι να επιστραφεί η σορός για να γίνει η κηδεία και αμέσως μετά να
δούμε το υλικό της δικογραφίας και να αξιολογήσει κανείς που καταλήγει η
δικογραφία αυτή, πως ανιχνεύεται, πως εντοπίζεται και πως ερευνώνται οι
συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή του ο Κωνσταντίνος Κατσίφας»
σημειώνει ο ίδιος. Ενημερώνει δε πως ταυτόχρονα θα ανοίξει και μια
δικογραφία στην Ελλάδα γιατί ο Κατσίφας ήταν Έλληνας υπήκοος και σύμφωνα
με το άρθρο 7 του ελληνικού ποινικού κώδικα οι
ελληνικοί νόμοι εφαρμόζονται και σε εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος
Ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό. «Συνεπώς έχει αρμοδιότητα το
ελληνικό δικαστήριο. Θα διαταχθεί κάποια προκαταρκτική εξέταση και θα
συγκεντρωθεί ότι μπορεί να συγκεντρωθεί αλλά όπως καταλαβαίνετε ο άξονας
και ο κριτής όλου του υλικού είναι στην Αλβανία» καταλήγει. Ήταν ο Κατσίφας εθνικιστής; Σήκωσε όπλο για να αποτρέψει την υποστολή της σημαίας; Τι ακριβώς συνέβη στις 28 Οκτωβρίου που οδήγησε στο θάνατό του με δύο σφαίρες στην καρδιά; «Ξέρουμε
ότι δεν είχε καμία σχέση με καμία οργάνωση και κανένα κόμμα. Μόνος του
ασχολιόταν και έκανε ότι έκανε Ήταν ένα παιδί, που όπως όλοι λένε στο
χωριό και όσοι τον γνώριζαν, ήταν πάντα δραστήριος, έτοιμος να τρέξει να
βοηθήσει, ήταν το καλό παιδί του χωριού, είχε σκάσει το λάστιχο κάποιου
έσπευδε να βοηθήσει. Ήταν τέτοιος τύπος. Χαμογελαστός, αισιόδοξος. Τώρα
όσον αφορά τον εθνικισμό του. Το παλικάρι είχε τα ιδανικά τα οποία
είχαν όλοι οι Έλληνες πριν από κάποια χρόνια, είχε τα ιδανικά που είχαν
και οι στρατιώτες που πολέμησαν τους Ιταλούς σ΄εκείνη την περιοχή. Είχε
τον εθνικισμό όπως περιγράφεται από τον Ίωνα Δραγούμη και τον Διονύσιο
Σολωμό και σε καμία περίπτωση δεν ήταν πιο εθνικιστής από το Θεοδωράκη ή
τον Μανώλη Γλέζο» σχολιάζει στη HuffPost Greece o Σπύρος Κούτουλας, πρόεδρος της Ένωσης Χειμαρριωτών «Η ΧΕΙΜΑΡΡΑ». Ο
ίδιος τονίζει ότι ακόμη και το προφίλ του στο Facebook δεν παρέπεμπε σε
χρυσαυγίτες, δεν έβριζε και δεν καταφερόταν εναντίον μεταναστών,
μειονοτήτων, Ρομά. «Στο προφίλ του Κατσίφα δεν υπάρχει καμία
τέτοια ορολογία που να συνδράμει στο να του φτιάξουν αυτή την ταυτότητα,
την ψεύτικη, η οποία και κυκλοφόρησε στα ΜΜΕ. Σε όλη την ιστορία του
στο FB υπάρχει μόνο ένα στοιχείο που προκαλεί τους Αλβανούς και αυτό
ήταν σε μια ιδιαίτερη στιγμή, κατά τ΄άλλα όλες του οι αναρτήσεις
απευθύνονται στους Βορειοηπειρώτες και αναφέρεται στην Βόρεια Ηπειρο» λέει ο κ. Κούτουλας και προσθέτει πως η Βόρειος Ήπειρος είναι μια λέξη με την οποία μέχρι το 1945 κανείς δεν είχε πρόβλημα. «Οι
Αλβανοί ίσα- ίσα που αναγνωρίζουν την Ήπειρο και την διεκδικούν ακόμη
ακόμη και στα σχολικά τους βιβλία. Σε αυτά γράφουν ότι η Αλβανία φτάνει
μέχρι τον Αμβρακικό Κόλπο. Το όνομα Πύρρος για παράδειγμα το
χρησιμοποιούν πάρα πολύ, θεωρούν ότι ο Πύρρος ήταν βασιλιάς τους,
γι΄αυτό και δεν τους ενοχλούσε ο όρος Βόρειος Ήπειρος γιατί το έβλεπαν
γεωγραφικά. Τη Βόρεια την έχουμε εμείς και την νότια την έχουν
κατακτημένη οι Έλληνες. Όμως από το 1990 και μετά άρχισε να τους ενοχλεί
πάρα πολύ και εμείς δεν μπορούμε αυτόν τον όρο να τον απεμπολήσουμε
επειδή ενοχλεί ιδεολογικά κάποιους σε Αλβανία και Ελλάδα. Και πολύ
περισσότερο όταν έχουμε μεγαλώσει τόσες γενιές γνωρίζοντας ότι
καταγόμαστε από εκεί. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι η ελληνική μειονότητα
είναι μια μειονότητα αναγνωρισμένη από την Αλβανία, η οποία έχει
υπογράψει τη σύμβαση πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, που λέει μεταξύ
άλλων ότι πρέπει να γίνονται σεβαστά όλα δικαιώματα, οπότε όλη αυτή η
κουβέντα είναι τελείως άκυρη. Πρέπει να επικεντρωθούμε στο περιστατικό». Ας πούμε για το περιστατικό. «Προκλήθηκε από έναν Αλβανό αστυνομικό ο οποίος τον παρενοχλούσε συνέχεια. Θα
σας πω τι έχει γίνει βάσει της πληροφόρησης που είχα από ανθρώπους και
συγγενείς που ήταν εκεί στο χωριό, στο καφενείο. Ο Κωνσταντίνος κάθεται
μέσα στο καφενείο μαζί με πολύ κόσμο, μεταξύ αυτών και ελλαδίτες, τα
στοιχεία των οποίων είναι γνωστά. Εκεί στη Δρόπολη έχει αναλάβει ένας αστυνομικός και το υπογραμμίζω αυτό, έχει κατηγορηθεί και έχει καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών. Ωστόσο
έλαβε για κάποιο λόγο αμνηστία, τον επανέφεραν στο σώμα και τον
τοποθέτησαν σε μειονοτική περιοχή. Πρέπει να σημειώσω ότι η τοπική
κοινωνία ποτέ δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα με τους Αλβανούς αστυνομικούς.
Στην περιοχή, στη Δρόπολη, υπάρχουν πολλοί Έλληνες επιχειρηματίες που
έχουν την έδρα των επιχειρήσεών τους και οι αστυνομικοί τους προσέχουν,
ελπίζοντας ότι θα τους βρουν καμία δουλειά, θα τους βρουν κανένα σπίτι.
Σκεφτείτε πως είναι οι αστυνομικοί στην επαρχία. Δεν κολλάνε τόσο πολύ
στο εθνικό. Ωστόσο ο συγκεκριμένος αστυνομικός είναι ένας ακραίος
εθνικιστής Αλβανός και παρενοχλούσε συνέχεια τον Κωνσταντίνο, τον
καλούσε στο τμήμα του έκανε παρατηρήσεις.
Εκδηλώσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
Λίγο πριν το τέλος
Το
πρωί της επίμαχης ημέρας, το καφενείο ήταν κατάμεστο. Απ΄εξω και η
αστυνομία γιατί αναμενόταν η τελετή για την εθνική επέτειο. Τότε ο
συγκεκριμένος αστυνομικός μπήκε μέσα στο καφενείο και προκάλεσε για
ακόμη μια φορά τον Κωνσταντίνο. Του έλεγε: «Μας πρήξατε
με τις γιορτές σας, τώρα θα έρθουν και άλλα δύο λεωφορεία από την
Κλεισούρα, λες και δεν μας φτάνατε εσείς”. Κάποια στιγμή κοιτάζει τον
Κωνσταντίνο και του λέει: “Μου έχουν δώσει εντολή να τις κατεβάσω τις
σημαίες”. Τον κορόιδευε, τον πείραζε και του απάντησε ο Κωνσταντίνος: “Εντάξει εάν είσαι άνδρας κατέβασέ τες». -“Θα σου θα σου δείξω εγώ πόσο άντρας είμαι” ανταπάντησε και έβγαλε το όπλο του. -“Εχω και εγώ όπλο μην νομίζεις ότι έχεις μόνο εσύ” ήταν αντίδραση του Κωνσταντίνου. Φεύγει
πηγαίνει σπίτι, βγάζει τον σταυρό του και τον δίνει στην μητέρα του
παίρνει το όπλο του και κατεβαίνει. Έξω από το καφενείο είναι 30-40
αστυνομικοί και τους λέει, με το όπλο στα χέρια “που είναι αυτός” και οι
αστυνομικοί δεν τον σταματάνε δεν του κάνουν τίποτα. Ούτε να τον
αποκλείσουν, τίποτα… Εικάζω πως επειδή στην Αλβανία η έννοια της
βεντέτας είναι πολύ ισχυρή και επειδή οι αστυνομικοί ξέρουν την όλη
υπόθεση και γνωρίζουν ότι ο συγκεκριμένος αστυνομικός τον προκαλεί, το
όλο θέμα πλέον είχε ξεπεράσει το εθνικό, το κρατικό, γι′ αυτούς είναι
ένας τύπος που αντιδικεί με έναν άλλο. Όπως με
ενημέρωσαν, ο αστυνομικός πήγε και κρύφτηκε πίσω από έναν τοίχο και
άρχισε να πυροβολεί. Είχε πάρει θέση μάχης και εκείνη την ώρα έχουμε το
βίντεο με τον Κωνσταντίνο που τρέχει να κρυφτεί. Στη συνέχεια έφυγε πήγε
προς το βουνό. Βρήκε εκείνον τον βοσκό κάθισε μαζί του περίπου 45 λεπτά
και μετά άρχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω. Όπως κατέθεσε ο βοσκός
ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί, δεν υπήρξε ανταλλαγή πυρών. Αυτό
που δεν ξέρουμε είναι εάν ο Κωνσταντίνος Κατσίφας κρατούσε όπλο εκείνη
την ώρα ή εάν το είχε κρύψει και πήγαινε να παραδοθεί. Δεν
ξέρουμε τι γίνεται. Η αστυνομία πρέπει να απαντήσει. Λένε ότι το drone
το είχαν κατεβάσει εκείνη την ώρα. Όμως οι αστυνομικοί που συμμετείχαν
στην ομάδα είχαν κάμερες ενσωματωμένες στις στολές τους». Εν
τω μεταξύ ο αρχηγός της αλβανικής Αστυνομίας ανέφερε ότι δεν ήταν αφορμή
η σημαία. Όπως είπε ο Κατσίφας «πυροβολούσε στον αέρα και όταν πήγαν τα
περιπολικά, πυροβόλησε εναντίον των αστυνομικών». «Πληρούνταν τα
κριτήρια για να κληθεί η ειδική ομάδα RENEA και έγινε
χρήση όπλων κάτω από νόμιμες προϋποθέσεις» δήλωσε μετά το συμβάν και
διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει βίντεο από drone με την ανταλλαγή
πυροβολισμών.
Υπάρχουν
πάνω από 20 μάρτυρες που μπορούν να επιβεβαιώσουν το αντίθετο λέει ο κ.
Κούτουλας και σημειώνει ότι πρέπει να τεθεί το ερώτημα στην ΕΛ.ΑΣ., για
το εάν αποδέχεται αυτή την ενημέρωση δεδομένου ότι μέχρι τη στιγμή της
ενημέρωσης, που έσπευσε να την οικειοποιηθεί δεν είχε μεταβεί στέλεχος
της ΕΛ.ΑΣ, για να συνδράμει στις έρευνες. Επίσης διερωτάται για το ποια
βήματα έχουν γίνει, στο πλαίσιο των συμφωνιών περί διακρατικής
συνεργασίας και έπειτα από πόσο καιρό, προκειμένου να διασφαλιστεί η
διερεύνηση των αληθινών συνθηκών θανάτου του Κωνσταντίνου Κατσίφα; Ο κ. Σπύρος Κούτουλας σχολιάζει την πρώτη ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών επισημαίνοντας το σημείο εκείνο που αναφέρει ότι σκοτώθηκε ένας Έλληνας και ότι θα μπορούσε αυτό να είχε αποφευχθεί. «Η
αναφορά αυτή για εμένα σημαίνει ότι το ΥΠΕΞ είχε εικόνα του τι συνέβη.
Όμως στη συνέχεια είχαμε τις διαρροές από την ελληνική αστυνομία περί
σύλληψης για ναρκωτικά και όλα τα άλλα και η υπόθεση πήρε διαφορετική
τροπή. Στη συνέχεια δεν υπήρξε η ανταπόκριση που θα έπρεπε να υπάρξει
από την ελληνική πλευρά απέναντι στην μειονότητα. Τι να σας πω ακόμη και
τον δικηγόρο εμείς, τα σωματεία, τον βρήκαμε, δεν τον βρήκε η πρεσβεία ή
το προξενείο όπως θα όφειλε». Ο κ. Κούτουλας κάνει λόγο για το βαθύ κράτος της Αλβανίας και αναφέρει ότι οι δομές του αλβανικού αστυνομικού κράτους και των μυστικών υπηρεσιών της περιόδου Χότζα μπορεί να έχουν υλικοτεχνικά εκσυγχρονιστεί, εξακολουθούν όμως να λειτουργούν με την ίδια στρατηγική. «Δείτε
όλες οι δομές και τα ΜΜΕ είναι συντεταγμένα με τις δηλώσεις Ράμα. Είπε
ότι ο Κατσίφας ήταν τρομοκράτης και η αστυνομία έκανε τη δουλειά της. Το
ίδιο αναπαρήγαγαν και τα ΜΜΕ. Ακόμη και τη σορό του Κατσίφα
χρησιμοποίησαν ως μέσο διπλωματίας, εάν δείτε τα αλβανικά ΜΜΕ λένε η
σορός θα παραδοθεί στην Ελλάδα, εννοώντας την οικογένεια. Γι΄αυτούς η
οικογένεια είναι η Ελλάδα και η εισαγγελία η Αλβανία. Από την άλλη
έχουμε την Ελλάδα που κάνει λόγο για ψυχραιμία, κατευνασμό. Συμφωνώ,
ψυχραιμία και ηρεμία ναι, αλλά και πολιτική ταυτόχρονα. Που είναι η
πολιτική από μέρους της χώρας μας;». Το τελευταίο διάστημα
στην Αλβανία εγείρεται και πάλι το θέμα των τσάμηδων, ενώ δεν πρέπει να
ξεχνάμε και το ζήτημα με τις απαλλοτριώσεις των ελληνικών περιουσιών
στην Χειμάρρα. Επίσης ο θάνατος του Κατσίφα συμβαίνει σε μια περίεργη
χρονική συγκυρία όπου ένα ενδεχόμενο ρήγμα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις
θα μπορούσε να δικαιολογήσει το πάγωμα των συνομιλιών για τις θαλάσσιες
ζώνες, κάτι που επιδιώκει η Άγκυρα η οποία επιχειρεί να τορπιλίσει την
όποια συμφωνία στην ευρύτερη περιοχή που θα υιοθετεί τις βασικές αρχές
στης Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας στην οριοθέτηση των θαλάσσιων
ζωνών. Μήπως η αναιμική αντίδραση της Αθήνας υποδηλώνει μια φοβία για κάποιο ατύχημα στα εθνικά μας θέματα; «Η
Ελλάδα και οι Έλληνες αντιμετωπίζουν την Αλβανία με φόβο και καχυποψία
ταυτόχρονα δε με περισσή αλαζονεία. Όμως το ζήτημα δεν είναι ψυχολογικό,
δεν είναι συναισθηματικό, είναι καθαρά θέμα πολιτικό» τονίζει ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς, πρώην πρέσβης της Ελλάδος στην Αλβανία.
«Δεν
αφορά καν τους πολίτες των δύο χωρών, είναι καθαρά θέμα πολιτικό. Στην
Ελλάδα το βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη συνέχειας και σταθερότητας της
πολιτικής μας απέναντι στην Αλβανία. Από την Αλβανία αντίθετα υπάρχει
μια συνέχεια, μια «θαυμαστή» συνέχεια και σταθερότητα στον τρόπο που
αντιμετωπίζει την Ελλάδα. Θα έλεγε κανείς ότι σε όλες τις διαδοχικές
αλβανικές κυβερνήσεις – θα εξαιρούσα ίσως κάποιος χρονιές της
πρωθυπουργικής θητείας του Σάλι Μπερίσα – υπάρχει πίσω από την σκηνή
ένας κεντρικός καθοδηγητής. Στην πραγματικότητα η Αλβανία επιλέγει τους
καλύτερους, τους πιο αφοσιωμένους και ειδικούς για να παρακολουθούν τις
σχέσεις με την Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια. Δηλαδή μπορεί να
άλλαξε το καθεστώς, όμως πίσω από τις κλειστές πόρτες οι άνθρωποι που
ασχολούνται με την Ελλάδα έχουν ακριβώς την ίδια νοοτροπία. Η εκτίμησή μου είναι ότι οι ελληνοαλβανικές σχέσεις θα παραμείνουν εύθραυστες, ευμετάβλητες και όπως και στο παρελθόν δεν θα ακολουθούν γραμμική πορεία» εκτιμά ο κ. Μαλλιάς.
Άρα τίθεται το ερώτημα. Τώρα τι κάνουμε εμείς; «Θα τόνιζα την ανάγκη σταθερότητας στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη γειτονική μας χώρα. Δεύτερον την αφαίρεση προσωπικών φιλοδοξιών από
αυτούς κυρίως τους πολιτικούς που χειρίζονται τα θέματα με την Αλβανία.
Δεν θα πρέπει τυχόν προσωπικές φιλοδοξίες και η ματαιοδοξία, κυρίως
εκείνων οι οποίοι κατέχουν υψηλές κυβερνητικές θέσεις να αποκτούν
μεγαλύτερη βαρύτητα στις σχέσεις μας με την Αλβανία από τη σταθερότητα
που απαιτούν οι σχέσεις» λέει ο κ. Μαλλιάς και διευκρινίζει:«Τι
θέλω να πω. Δεν πρέπει να μας καταλαμβάνει ξαφνικά ενθουσιασμός ότι
μπορούμε να λύσουμε όλα τα ζητήματα και ταυτόχρονα να υποτιμούμε ότι
απέναντί μας έχουμε αποφασισμένους διαπραγματευτές Αλβανούς οι οποίοι
έχουν πολλές φορές καλύτερη γνώση από εμάς. Εκείνο το οποίο τη στιγμή
αυτή, δικαιούμαι ή είμαι υποχρεωμένος να προσάψω είναι την
έλλειψη ενός καλού κλίματος συνεργασίας μεταξύ των αρμοδίων στην Ελλάδα
υπουργών με το κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο εκπροσωπεί αυθεντικά, παρά τα προβλήματα που έχει, την ελληνική εθνική μειονότητα στην Αλβανία» επισημαίνει
ο κ. Αλέξανδρος Μαλλιάς και θυμίζει ότι σε λίγους μήνες θα έχουμε
κρίσιμες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές σε ολόκληρη την Αλβανία. «Όταν
η Αθήνα, όταν οι κυβερνήσεις οι αλβανικές επιλέγουν να μην στηρίξουν
τους υποψηφίους του Κόμματος της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στη
Χειμάρρα και αλλού, τότε πετυχαίνουν με μεγάλη ευκολία έναν
στόχο που έχουν θέσει οι αλβανικές κυβερνήσεις εδώ και τριάντα χρόνια,
δηλαδή να αφομοιώσουν, κατ΄αρχήν να διώξουν τους Βορειοηπειρώτες από τις
πατρογονικές τους εστίες και δεύτερον να αφαιρέσουν τα ζητήματα της
μειονότητος από τον κεντρικό πυρήνα των διμερών σχέσεων. Με
άλλα λόγια, όσο η Ελλάδα συνεχίσει να μην στηρίζει ανοιχτά και δημόσια
το Κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τόσο υπονομεύει τη
διαπραγματευτική της θέση στο σημαντικό πακέτο των συμφωνιών, που θα
θέλαμε, που ελπίζουμε να υπογράψουμε με την Αλβανία».
Ο
κ. Μαλλιάς με έμφαση δηλώνει ότι είναι από εκείνους οι οποίοι δημόσια
εδώ και πολλές δεκαετίες, έχει ταχθεί υπέρ της σημασίας της ενίσχυσης
των θέσεων της χώρας μας με την Αλβανία, αλλά και με τον αλβανικό
παράγοντα στα Βαλκάνια, όμως παράλληλα εκφράζει τον φόβο πως όσο περνάει
ο καιρός «τόσο γινόμαστε και πιο λίγοι στην Ελλάδα που διατηρούμε αυτή
τη θέση». «Νομίζω ότι μια μεγάλη διαφορά την οποία είδαμε στον
τρόπο που αντέδρασαν οι δύο χώρες, οι δύο κυβερνήσεις, αν θέλετε και τα
μέσα ενημέρωσης, εις τον φόνο στις Βουλιαράτες την 28η Οκτωβρίου,
φοβούμαι πως είναι ότι η Αλβανία και η κυβέρνησή της θεωρεί, πιστεύει, πως διαχειρίζεται τις σχέσεις της με την Ελλάδα από θέση ισχύος. Αυτή
είναι μια επίδειξη η οποία διαχέεται σε όλα τα στρώματα της πολιτικής ή
των πολιτικών των Τιράνων και είναι στα χέρια της Ελλάδος να
αντιστρέψει αυτήν την πεποίθηση ή να την κλονίσει». Ο κ. Μαλλιάς υποστηρίζει μέσα σε τέσσερα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν διαγράψει το ίδιο ίδιο σφάλμα. «Το
2014 δώσαμε το «πράσινο» φως χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα για να
περιληφθεί και η Αλβανία στις υπό ένταξη χώρες και το 2018, τέσσερα
χρόνια αργότερα, πήραμε εμείς την πρωτοβουλία να πείσουμε τους
δύσπιστους εταίρους μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι πρέπει να αρχίσουν οι
ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Αλβανία. Η Ελλάδα εάν δεν αξιοποιεί
τα διπλωματικά μέσα που έχει, δίνει χώρο σε πολύ ακραίες και
εξτρεμιστικές φωνές να προτείνουν άλλα μέσα, τα οποία δεν είναι οι δικές
μας επιλογές. Δεν ξέρω τι πρέπει να συμβεί για να το αντιληφθούν
κάποιοι, πάντως οι προσωπικές επιλογές έχουν αποτύχει και στην Αλβανία.
Δεν υπάρχει καθόλου χώρος για προσωπικές πολιτικές και εγωκεντρικές
ταυτότητες στις σχέσεις Ελλάδος – Αλβανίας. Αυτό αφορά κυρίως, κατ΄αρχήν
και αποκλειστικά την Ελλάδα».