Νέα έκδοση: Φιλική Εταιρεία του Γιώργου Καραμπελιά

Τίτλος: Φιλική Εταιρεία – Ήταν ώριμη η Επανάσταση; 
Συγγραφέας: Γιώργος Καραμπελιάς
Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019
Σελ. 336
Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία για ηλεκτρονικές παραγγελίες επισκεφτείτε το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο
Γιώργος Καραμπελιάς
Η Φιλική Εταιρεία , Ήταν ώριμη η επανάσταση;
Εναλλακτικές Εκδόσεις
336 σελίδες
Το βιβλίο αυτό δεν σκοπεύει να αποτελέσει μια ακόμα αφήγηση των γεγονότων, των σχετικών με τη δημιουργία της Φιλικής Εταιρείας, αλλά θέλει να επιμείνει στους παράγοντες που οδήγησαν στη δημιουργία της και τις πολλαπλές συνιστώσες που τη συναποτέλεσαν· να διερευνήσει τις βαθύτερες αιτίες των επιτυχιών της αλλά και το ανολοκλήρωτο της ιδεολογικής της συγκρότησης. Ένα δοκίμιο που, με αφορμή τη Φιλική Εταιρεία, θέλει να είναι ένας ακόμα λόγος περί της ιδιοπροσωπίας του νεώτερου ελληνισμού.
Η μεγάλη αναγεννησιακή προσπάθεια του ελληνισμού μετά το 1700 κατέστησε δυνατή τη συγκρότηση της Φιλικής Εταιρείας και την πυροδότηση της Επανάστασης·  η ελευθερία μας, υπογραμμίζει ο Δημήτρης Βικέλας, κατεκτήθη δια της «σπάθης» και «θυσιών ακαταλογίστων».
Παρότι θα ιδρυθεί από ριζοσπαστικά στοιχεία, πνευματικούς απογόνους του Ρήγα Βελεστινλή, η επιτυχία της Εταιρείας θα στηριχτεί στον συνδυασμό μιας αταλάντευτης επαναστατικής βούλησης με τη συνείδηση πως ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας θα πρέπει να συμπεριλάβει το σύνολο των δυνάμεων του γένους.
Το βιβλίο του Γ. Καραμπελιά αποτελεί και  μια απάντηση στην κυριολεκτική εξαφάνιση, από τη σύγχρονη πανεπιστημιακή και ιστοριογραφική παραγωγή, της επαναστατικής οργάνωσης που οδήγησε στη γένεση του ελληνικού κράτους, της Φιλικής Εταιρείας. Καθόλου τυχαία, σε όλη την ιστορική περίοδο της ύστερης μεταπολίτευσης, δεν θα υπάρξει  ούτε μια διδακτορική μελέτη σε ελληνικό πανεπιστήμιο, και η μοναδική γνωστή διατριβή, εκείνη του Γεωργίου Φράγκου, θα γραφτεί στην Αμερική το 1970!
Και αυτό συμβαίνει εν πολλοίς επειδή η ίδια η συγκρότηση της Φιλικής Εταιρείας αναιρεί εν τοις πράγμασι το σχήμα της έκρηξης της Επανάστασης ως της αποκλειστικής συνέπειας της επέκτασης του δυτικού Διαφωτισμού. Διότι δεν ήταν η διανόηση και οι λόγιοι που θα αναλάβουν να ενοποιήσουν τον ελληνικό κόσμο σε μία μεγάλη επαναστατική απόπειρα, αλλά την αρχική πρωτοβουλία θα πάρουν «οι κατεστραμμένοι εμποροϋπάλληλοι», για τους οποίους μιλούσε ο Καποδίστριας, και στην οποία θα συμμετάσχουν εν τέλει, όλες οι ηγέτιδες δυνάμεις του ελληνικού κόσμου. Οι έμποροι, οι ναυτικοί, οι στρατιωτικοί, οι προεστοί, οι κληρικοί, οι Φαναριώτες και οι οι λόγιοι θα συμμετάσχουν εν τέλει στην Εταιρεία και θα ξεσηκώσουν τις μεγάλες μάζες του λαού –κατ’ εξοχήν την αγροτιά– χωρίς τις οποίες καμιά επαναστατική απόπειρα δεν θα μπορούσε να τελεσφορήσει και οι οποίες ήταν έτοιμες να δεχτούν το μήνυμα της Επανάστασης.
Σήμερα δε, στα πλαίσια της γενικευμένης απογοήτευσης που κατατρύχει τους Έλληνες, αρκετοί αμφισβητούν την επιλογή της επαναστατικής οδού  και υποστηρίζουν πως υπήρξε αρνητική για τον ελληνισμό.  Όμως η ακύρωσή της θα είχε, άραγε, τις ευεργετικές συνέπειες που προεξοφλούνται ή, αντίθετα, θα  είχε αρνητικές επιπτώσεις, με άδηλες συνέπειες για το μέλλον; Πάντως, ο  βαθύτατος διχασμός ως προς την ακολουθητέα στρατηγική θα αφήσει ανολοκλήρωτο το όραμα της Φιλικής να απελευθερώσει το σύνολο του ελληνισμού.
Στο Παράρτημα του βιβλίου παρατίθενται τεκμήρια του επαναστατικού σχεδιασμού: Το «Σχέδιον Γενικόν» αφορά τους γενικούς στόχους της επανάστασης, το «Μέγα Σχέδιον» την οργάνωση εξέγερσης στο ελλείπον κέντρο, την Κωνσταντινούπολη, το δε «πολεμικόν Σχέδιον Σάββα» αφορά τον σχεδιασμό στα Βαλκάνια, οι δε διακηρύξεις του Αλέξανδρου Υψηλάντη φωτίζουν τις ιδεολογικές κατευθύνσεις της Εταιρείας. Πρωτότυποι χάρτες και διαγράμματα φωτίζουν την κοινωνική σύνθεση και τη γεωγραφική εξάπλωση της Εταιρείας.
Διακόσια χρόνια μετά το κατόρθωμα της Φιλικής, οι Έλληνες καλούνται είτε να το ακυρώσουν, μέσα από μια μοιραία υποστροφή, είτε να το ολοκληρώσουν, κατ’ εξοχήν πνευματικά, ιδεολογικά, πολιτισμικά.

Στο ανά χείρας δοκίμιο δεν επιμένω στις λεπτομέρειες της συγκρότησης της Εταιρείας των Φίλων, αλλά επιχειρώ να διερευνήσω πριν από όλα την ωριμότητα και την επικαιρότητα του επαναστατικού διαβήματος του ’21, τέτοιο που το σχεδίασε και το πυροδότησε η επαναστατική οργάνωση. Γι’ αυτό και το έργο αναπτύσσεται σε τρία μέρη:
Αρχικώς, παρουσιάζεται διαγραμματικά η διαδρομή του σκλαβωμένου γένους και οι επαναστατικές απόπειρες που κατέληξαν στην Εταιρεία και την Επανάσταση, από τον Κροκόνδειλο Κλαδά έως τον Ρήγα Βελστινλή και από τον Διονύσιο φιλόσοφο έως το Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο.
Το δεύτερο μέρος αφορά στην οργάνωση της Εταιρείας, τον αρχικό πυρήνα της, τα μέλη της και την κοινωνική και γεωγραφική τους προέλευση. Αναπτύσσεται ιδιαίτερα το ζήτημα των διαφορετικών τάσεων και συνιστωσών της επαναστατικής οργάνωσης, έκφραση και αντανάκλαση της κοινωνικής και χωροταξικής συγκρότησης του υπόδουλου Ελληνισμού. Από τον Κωνσταντίνο Ράδο, που έριξε πρώτος την ιδέα της συγκρότησης της εταιρείας, μέχρι την ελλείπουσα ηγεσία της, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος αφορά στο κεντρικό ζητούμενο της πραγμάτευσής μας, την ίδια τη βασιμότητα του επαναστατικού διαβήματος.  Οι Έλληνες έπρεπε να προβούν στην κήρυξη της Επανάστασης ή, αντίθετα, θα έπρεπε να περιμένουν την ωρίμανση των συνθηκών, όπως συμβούλευε ο «σοφός Κοραής» και οι περισσότερες κεφαλές του γένους;
Στο Παράρτημα του τόμου παρατίθενται ορισμένα από τα σημαντικότερα τεκμήρια του επαναστατικού σχεδιασμού της Εταιρείας, καθώς  και κάποιες από τις διακηρύξεις του Αλέξανδρου Υψηλάντη που φωτίζουν τις ιδεολογικές κατευθύνσεις της, ενώ έχουν διαμορφωθεί και ορισμένοι πρωτότυποι χάρτες και διαγράμματα για την κοινωνική σύνθεση και τη γεωγραφική εξάπλωσή της.
Αρχικώς παρατίθενται τα τρία βασικά κείμενα του επαναστατικού σχεδιασμού: Το «Σχέδιον Γενικόν» αφορά στους στόχους και τον προγραμματισμό του συνολικού εγχειρήματος· το «Μέγα Σχέδιον» ή «Σχέδιον Μερικόν» διερευνά τη δυνατότητα και προτείνει τα μέσα για την οργάνωση ενός κινήματος στο ελλείπον κέντρο του ελληνισμού, την Κωνσταντινούπολη· τέλος, το «πολεμικόν Σχέδιον Σάββα» (υπογεγραμμένο από τον Σάββα Καμινάρη Φωκιανό) αφορά τον σχεδιασμό των επαναστατικών κινήσεων στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στη Σερβία. Και παρότι αυτό, όπως και το Μέγα Σχέδιον, δεν ετέθη σε εφαρμογή και ο ίδιος ο συντάκτης του αποσκίρτησε τελικώς στους Τούρκους, αποτυπώνει αδρά τη βαλκανική διάσταση του εγχειρήματος της Εταιρείας.
Ακολούθως, αναπαράγονται δύο από τις διακηρύξεις-επιστολές του Αλεξάνδρου Υψηλάντη: η πρώτη, προς τους προκρίτους και τους καπετάνιους των ναυτικών νησιών, κατ’ εξοχήν εκείνους της Ύδρας, πραγματεύεται διά μακρών την αντιπαλότητα των Ελλήνων με τους Εγγλέζους και αποτελεί το μοναδικό ανάλογο κείμενο της Επανάστασης, καταδεικνύοντας την εξαιρετική οξυδέρκεια  και το πολιτικό αισθητήριο της επαναστατικής ηγεσίας· η δεύτερη, επιστολή προς τους προκρίτους και τα μέλη της Εταιρείας στο σύνολο των νησιών του Αιγαίου, με κομιστή τον Δημήτριο Θέμελη, καλεί τους Έλληνες να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και να εγκαταλείψουν την  «μα­ταί­α(ν) ἐ­κεί­νη(ν) πρό­λη­ψι(ν), ὅτι πο­τὲ μό­νοι μας δὲν ἐμ­πο­ροῦ­μεν νὰ ἐ­λευ­θε­ρω­θῶμεν, ἀλ­λὰ πρέ­πει νὰ προ­σμέ­νω­μεν ἀ­πὸ ξέ­νους τὴν σω­τη­ρί­αν μας».
Το παράρτημα κλείνει με το γνωστότερο κείμενο, την επαναστατική προκήρυξη «Μάχου ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος» του ΑλέξανδρουΥψηλάντη, στις 24 Φεβρουαρίου 1821, με την οποία εγκαινιάστηκε η Επανάσταση από το επαναστατικό στρατόπεδο του Ιασίου και η οποία είχε συνταχθεί από τον Γεώργιο Κοζάκη-Τυπάλδο.


*Στο εξώφυλλο «Ο όρκος των Φιλικών», πίνακας του Νίκου Εγγονόπουλου (ελαιογραφία σε καμβά, 1952). Το νέο μέλος ορκίζεται μπροστά στον λόγιο, τον στρατιωτικό σε ξένη υπηρεσία, τον κλεφταρματωλό, τον έμπορο και τον ιερέα.

Συγκροτήθηκε το νέο Δ.Σ του Φορέα Διαχείρισης Πάρκου Τρίτση

Με αρκετή καθυστέρηση από την ημέρα που ο υπουργός Περιβάλλοντος Κωστής Χατζηδάκης ανακοίνωσε ότι περνά στα χέρια της περιφέρειας Αττικής και χωρίς δομικές αλλαγές, δημοσιοποιήθηκαν τα νέα μέλη που θα συγκροτούν το Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου Τρίτση.

Θετικό στοιχείο η επάνοδος εκπροσώπου του Δήμου Ιλίου στο διοικητικό συμβούλιο του Φορέα (και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο) γεγονός που σημαίνει ότι θα έχει πλέον λόγο για τα τεκταινόμενά του, αφού άλλωστε το μεγαλύτερο κομμάτι του πάρκου βρίσκεται στα διοικητικά όριά του. Αντίθετα, εντύπωση προκαλεί η απουσία αιρετού από το Δήμο Αγίων Αναργύρων-Καματερού, ο οποίος επέλεξε να εκπροσωπηθεί από τον γενικό του γραμματέα.
Πρόεδρος, όπως αναμενόταν και από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, ορίστηκε ο Αντιπρύτανης Έρευνας και Δια Βίου Εκπαίδευσης, καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Σταύρος Ζωγραφάκης και αναπληρωτής πρόεδρος ο Δημήτρης Μαυροειδάκος, διοικητικός υπάλληλος της ΣΤΑ.ΣΥ.
Ως τακτικά μέλη ορίστηκαν ο οικονομολόγος Γιώργος Κώττης, ο δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος, ο γ.γ. του Δήμου Αγίων Αναργύρων-Καματερού Βασίλης Αναλυτής, η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Δήμου Ιλίου για το περιβάλλον και τον πολιτισμό Ανδριάννα Ζησιμάτου-Καλομοίρη, καθώς και οι περιφερειακοί σύμβουλοι Δυτικού Τομέα Χαράλαμπος Αλεξανδράτος και Μαρία Αγγελοπούλου.
Η θητεία του νέου διοικητικού συμβουλίου θα είναι τριετής.

Δείτε τις θερμαινόμενες αίθουσες του δήμου Ιλίου

Με στόχο την προστασία των ευπαθών κοινωνικά ομάδων του πληθυσμού που πλήττονται από τις χαμηλές θερμοκρασίες, η Πολιτική Προστασία του Δήμου Ιλίου ενημερώνει ότι τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019 και την Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019 θα λειτουργήσουν οι παρακάτω θερμαινόμενοι χώροι:

• Από τις 8:00 π.μ. έως τις 8:00 μ.μ.:

1. To Δημαρχείο Ιλίου, Κάλχου 48-50, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων (τηλ. 2132030187)
2. Τα παρακάτω Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων (Κ.Α.Π.Η.):

Κ.Α.Π.Η.	ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ	ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Α΄	Δαναών 35	210 2620001
Β΄	Μελίκης 17	210 2638951
Δ΄	Θεοδώρας 48	210 5061531

1. Η αίθουσα προσωπικού της Διεύθυνσης Διαχείρισης Απορριμμάτων και Πρασίνου, που βρίσκεται επί της οδού Μπίμπιζα 1, Ίλιον.
2. Διανυκτέρευση: 

Μετά τις 8:00μ.μ. θα λειτουργεί για διανυκτέρευση η αίθουσα προσωπικού της Διεύθυνσης Διαχείρισης Απορριμμάτων και Πρασίνου επί της οδού Μπίμπιζα 1, Ίλιον.

• Τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης Πολιτικής Προστασίας για όλο το 24ωρο:
• Αρμόδια Αντιδήμαρχος Παναγιώτα Μηλιώνη 6973238164

Αρμόδιος Υπάλληλος Βασίλης Αποστολόπουλος 69837925

Οι μαθητές του 12ου γυμνασίου Αχαρνών δημιουργούν, κατασκευάζουν και ψήνουν

Διάφορα είδη ψωμιού, κέικ, μπισκότα αλλά και σαπούνια κατασκεύασαν μαθητές μαζί με τους καθηγητές στο 12ο γυμνάσιο Αχαρνών (Ολυμπιακό χωριό), στο πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, του προγράμματος ERASMUS+ “From Barter to Bitcoin” και της τεχνολογίας.

Συγχαρητήρια στα παιδιά και τους καθηγητές τους: Αικατερίνη Κεχαγιά, Τριανταφυλλιά Λούκου, Αθηνά Στακιά. 

 doxthi.gr

Κυκλοφορεί η Ρήξη Δεκεμβρίου

Κυκλοφορεί η Ρήξη Δεκεμβρίου

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης (φ. 156). Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Δαναΐδων 7), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

Η ώρα της αλήθειας, του Γιώργου Καραμπελιά

Παρουσίαση: Φιλική Εταιρεία το νέο βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Συνειδητός ορθόδοξος κληρικός, άριστος ιστορικός, σπουδαίος άνθρωπος,

του Κωνσταντίνου Χολέβα

Επικαιρότητα

Προϋπολογισμός 2020, Προϋπολογισμός που αγνοεί τις βασικές προτεραιότητες της χώρας,

του Γιάννη Ξένου

Τα ελληνοτουρκικά, ο εκσυγχρονισμός και η θεωρία του κατευνασμού, του Γιώργου Ρακκά

Η λιβυκή κρίση και η Ελλάδα, του Δημήτρη Παπαμιχαήλ

Τοπική Αυτοδιοίκηση 

Κριτική στον προϋπολογισμό του Δήμου Αθηναίων, του Νίκου Ντάσιου

Θεσσαλονίκη: Το μεταναστευτικό στο δημοτικό συμβούλιο και η νέα ιερά εξέταση

Κοινωνία – Παιδεία 

Ομόνοια, όχι Διχασμός, της Αναστασίας Καντά

Με αφορμή το Κοινωνικό Μέρισμα, του Νίκου Ντάσιου

Ένα ταξίδι στα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου…, του Τάσου Χατζηαναστασίου

Διεθνή:

Οι βρετανικές εκλογές και το «No Society», του Γιώργου Ρακκά

Ο Τζούλιαν Ασάντζ είναι θύμα βασανισμού, του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Η επερχόμενη μετανάστευση  από την υποσαχάρια  Αφρική, του Κρίστοφερ Κάλντγουελ

Πολιτισμός – Βιβλίο – Θέατρο – Χορός – Κινηματογράφος

Η ιστορία του Κώστα, του Γ. Α. Λαουρδέκης

Η θανατηφόρα γοητεία της Dark wave, του Τάσου Αναστασίου

«The Thread» ή ο εκσυγχρονισμός της παράδοσης μάς ήρθε από τα ξένα…,

της Μαριάννας Δεσύπρη

Παναΐτ Ιστράτι: Ο σημερινός συγγραφέας Ζωή, έργο, ελληνική μοίρα, του Σπύρου Κουτρούλη

Βιο-ναζί και ζωοφιλία, του Κωνσταντίνου Μαυρίδη

Ο χορός της φωτιάς του Άρη Μπινιάρη, Μια παράσταση για τον Πόντο, του Κώστα Σαμάντη

cineρήξη: Ευτυχία & Ο Μπουνιουέλ στον λαβύρινθο με τις χελώνες, του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

τα σκίτσα του Νικόλα….

…και άλλα πολλά

Μεταναστευτικό και παγκοσμιοποίηση – Η αποκόλληση των ελίτ από την κοινωνία

Του Γιώργου Ρακκά από το slpress.gr 

 

Το μεταναστευτικό αδιέξοδο που βιώνουμε ως χώρα και κοινωνία τους τελευταίους μήνες αποκαλύπτει πολλά για την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδας και στην Ευρώπη. Mέσω αυτού εκφράζεται μια νέα πολιτική διαίρεση: Από τη μια πλευρά βλέπουμε από τα γκάλοπ ότι τα ποσοστά των πολιτών που αντιτίθενται στην παράνομη μετανάστευση είναι συντριπτικά, κυμαίνονται μεταξύ 75-85%.

Από την άλλη έχουμε τις πολιτικές και τις μορφωτικές ελίτ να αρνούνται ακόμα και την χρήση των όρων που περιγράφουν την παράνομη μετανάστευση, καταγγέλλοντας ότι οποιαδήποτε απόρριψή της συνιστά “απανθρωπιά”, ενώ μέμφονται την ελληνική κοινωνία για ρατσισμό και μισαλλοδοξία. Όσο μειοψηφική κι αν είναι αυτή η άποψη μέσα στην Ελλάδα σήμερα, κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στα επιτελεία όλων των μακρόβιων κοινοβουλευτικών κομμάτων, στους κόλπους των ΜΜΕ, στα πανεπιστήμια, στα ινστιτούτα και στις ΜΚΟ, με τις γνωστές ελάχιστες εξαιρέσεις.
Αυτές οι ελίτ, ωστόσο, υποτίθεται ότι έχουν ρόλο σε μια λειτουργική δημοκρατία να εκφράσουν στον δημόσιο χώρο, αλλά και να μεταβιβάσουν στην διαδικασία λήψης αποφάσεων τις στάσεις και τις βουλήσεις που εκδηλώνει η κοινωνία: Πρέπει να την εκπροσωπούν, πράγμα που αρνούνται να το κάνουν, χρησιμοποιώντας μάλιστα εσκεμμένα ένα λόγο που τους πολώνει εναντίον της.
Έτσι, σήμερα έχουμε δυο απόψεις για το μεταναστευτικό αδιέξοδο. Την άποψη της κοινωνικής πλειοψηφίας και την άποψη των πολιτικών και μορφωτικών ελίτ. Η πρώτη βλέπει το ζήτημα πρακτικά και το αντιμετωπίζει με έναν εθνικό ρεαλισμό. Βλέπει ότι η Ελλάδα μετεξελίσσεται σε μόνιμο χώρο υποδοχής και εγκατάστασης των μεταναστευτικών ροών που θέλουν να πάνε προς τη δυτική Ευρώπη, καθώς τα βόρεια σύνορά της παραμένουν κλειστά. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης σκληραίνουν τις εθνικές μεταναστευτικές τους πολιτικές, ενώ η Τουρκία ενορχηστρώνει την διόγκωση των πληθυσμιακών μετακινήσεων.

Οι ελίτ καταγγέλλουν την κοινωνία

Έχει σημασία να σταθούμε στο εξής: Οι ελίτ στηλιτεύουν την κοινωνική πλειοψηφία για ξενοφοβία, ρατσισμό και απανθρωπιά. Η τελευταία, όμως, δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα σε ιδεολογική βάση. Δεν τοποθετείται για τον “άλλον” από θέση αρχών, αλλά επί του συγκεκριμένου. Η στάση της κοινωνίας θα ήταν πολύ διαφορετική αν μιλούσαμε για μερικές δεκάδες χιλιάδες (ή και εκατοντάδες χιλιάδες) ανθρώπων που συρρέουν στην Ελλάδα εξαιτίας μιας αιφνίδιας διεθνούς κρίσης.
Ή αν το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που σήμερα εισέρχονται στην χώρα δεν προέρχονταν από χώρες και κοινωνίες που περνούν τόσο έντονη φάση ισλαμοποίησης. Ή αν η παραμονή τους ήταν όντως βραχυχρόνια στην Ελλάδα και δεν υπήρχε ως μόνη προοπτική η μόνιμη εγκατάσταση. Εάν συνέβαινε ένα από τα παραπάνω, το αρνητικό 85% θα γινόταν μάλλον μειοψηφικό ποσοστό.
Το πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία, δηλαδή, δεν είναι ιδεολογικό, αν ο “μετανάστης” είναι αδερφός, φίλος ή εχθρός, αλλά πολιτικό: Αφορά στο τι φυσιογνωμία θα έχει η ελληνική κοινωνία σε δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια. Αν θα εκφράζει ακόμα τον ελληνικό πολιτισμό, ακόμα και έτσι όπως τον έχει καταντήσει η κάμψη των τελευταίων δεκαετιών. Ή αν η Ελλάδα θα μεταβληθεί σε χώρο πολυπολιτισμικών συγκρούσεων για να απορροφηθεί από το γεωπολιτικό σύστημα της οθωμανικής ανατολής της.
Αφορά, επίσης, και στο επίπεδο της δημοκρατίας και της αυτοδιάθεσης της Ελλάδας, που σήμερα βρίσκεται σε ένα ιδιότυπο “καθεστώς εξαίρεσης”. Αυτό που της ζητείται επί της ουσίας είναι αυτή μόνη να συνεχίσει να υποδέχεται τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς, παραδίδοντας την φύλαξη των συνόρων και την μεταναστευτική της πολιτική στα χέρια της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και των ΜΚΟ. Κι αυτό, την ίδια στιγμή που οι εταίροι φτιάχνουν αργά αλλά συστηματικά την Ευρώπη-φρούριο, αφήνοντάς την εκτός.

Μεταναστευτικό και “ανθρωπιστικό diktat”

Προφανώς, για κάτι τέτοιο δεν έχει ρωτηθεί ο ελληνικός λαός. Άρα τα τετελεσμένα που δημιουργούνται παρακάμπτεται κάθε έννοια δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Έχουμε, λοιπόν και σχετικοποίηση της εθνικής ανεξαρτησίας, καθώς αυτό που ζητείται από το ελληνικό κράτος είναι να αγνοήσει τα ίδια τα σύνορά του, μεταβάλλοντας όλο τον μηχανισμό φύλαξής τους σε μηχανισμό υποδοχής παράνομων μεταναστών. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα “ανθρωπιστικό diktat” που επιβάλλεται στην Ελλάδα από τον ξένο παράγοντα, με την πιο επίσημη σφραγίδα του ΟΗΕ, που καθοδηγείται από τη συμμαχία όλου του κατεστημένου της παγκοσμιοποίησης, από την Μέρκελ μέχρι τον Σόρος.
Επί τούτων τοποθετείται αυτή η κοινωνικά πλειοψηφική άποψη. Αντίθετα, η άποψη που κυριαρχεί στις ελίτ μιλάει για τον “άλλον” και για τον “ξένο” με ιδεολογικούς όρους. Προτάσσει την πολιτική της απροϋπόθετης φιλοξενίας, ως αιχμή ενός ολόκληρου συστήματος αξιών που ισχυρίζεται ότι επικεντρώνεται σε πανανθρώπινες αξίες.
Υπάρχει μια διαφορά κλίμακας μεταξύ της άποψης των ελίτ και της άποψης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η πρώτη τοποθετείται αναφερόμενη στον εαυτό της. Η δεύτερη τοποθετείται αναφερόμενη στη συλλογική μοίρα του ελληνικού έθνους, στο μέλλον που θα έχει κατά τις δεκαετίες που έρχονται. Έχει μεγάλη σημειολογική αξία: Η άποψη της κοινωνικής πλειοψηφίας μιλάει τη γλώσσα του “εμείς”, ενώ οι ελίτ μιλούν διαρκώς για τον “άλλον”.
Αυτό συμβαίνει γιατί όλη αυτή η ιδεολογία της αφηρημένης συμπόνοιας, της στομφώδους ανθρωπιάς που δεν γνωρίζει υποτίθεται σύνορα, είναι αυτοαναφορική. Διατυπώνεται για την άντληση ηθικού κεφαλαίου, κύρους και αναγνώρισης, πράγματα που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο για την επιβεβαίωση της ίδιας της ανωτερότητάς του. Επίσης, διατυπώνεται με ριζοσπαστικό τρόπο γιατί επιδιώκει ακριβώς να οριοθετηθεί απέναντι στην κοινωνία.

Η αποκόλληση των ελίτ

Στις δημαγωγικές της εκφάνσεις (θα πούμε και γι’ αυτές), η κοινωνία καταγγέλλει αυτήν την στάση σαν “προδοτική”. Δεν είναι, όμως, γιατί η έλλειψη εθνικής ενσυναίσθησης δεν είναι (μόνο) θέμα εξαγοράς ή μειοδοσίας. Αποτελεί μία κοινωνική πραγματικότητα. Οι νέες ελίτ δεν αισθάνονται απολύτως μέρος μιας ενιαίας πολιτιστικής κοινότητας με τους απλούς Έλληνες, με τον λαό. Όσο κι αν αυτός είναι διαφοροποιημένος στο εσωτερικό του, που είναι, εντούτοις υπάρχει.
Οι ελίτ αισθάνονται μεγαλύτερη κοινότητα με τους ομοϊδεάτες τους στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες και στη Νέα Υόρκη. Και εκείνοι το ίδιο. Γι’ αυτό και η ιδεολογία τους είναι “αποσχιστικού τύπου”. Πρόκειται για μια στάση που μπορεί να είναι καινοφανής σχετικά με ό,τι έχουμε συνηθίσει. Μέχρι τώρα, ξέραμε ότι οι ελίτ επιλέγουν δυο δρόμους για να ηγηθούν της κοινωνίας:

• Πρώτον, τον δρόμο της κυριαρχίας, που προϋποθέτει τον καταναγκασμό και την επιβολή στους “από κάτω”.
• Δεύτερον, τον δρόμο της ηγεμονίας, που προϋποθέτει την πειθώ, και την διατύπωση ενός σχεδίου, το οποίο να ανταποκρίνεται, έστω και εν μέρει, και στις ανάγκες των “από κάτω”.

Σήμερα, έχουμε να κάνουμε με εγκατάλειψη. Όταν, δηλαδή, αυτού του τύπου οι ελίτ υπερασπίζονται απ’ την μια μεριά την μετανάστευση σαν «λύση του δημογραφικού» και από την άλλη καταγγέλλουν όσους μιλούν για «εσκεμμένη υποκατάσταση πληθυσμών» σαν συνωμοσιολόγους, δεν καταλαβαίνουν (ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν) πως είναι εκείνοι που υιοθετούν την υποκατάσταση πληθυσμών ως πολιτικό πρόγραμμα. Σαν να λένε, δηλαδή, ωμά και απροκάλυπτα στους “από κάτω” ότι «δεν μας ενδιαφέρει ποιοί είστε, εσείς ή ο “άλλος”, το ίδιο μας κάνει».

Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία

Στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει. Οι ελίτ δεν θεωρούν πως η προάσπιση του εθνικού χαρακτήρα της κοινωνίας αποτελεί βάσιμο διακύβευμα για τον 21ο αιώνα. Θεωρούν ότι το ελληνικό κράτος και η ελληνική κοινωνία δεν είναι απαραίτητο να αποτελεί φορέα του ελληνικού έθνους. Πιστεύουν ότι με την παγκοσμιοποίηση η ιστορία του εθνικού κράτους έχει λήξει. Νομίζουν ότι η πολιτική του 21ου αιώνα έχει να κάνει με την ευημερία, την ειρήνη, την ασφάλεια και την σταθερότητα, μεγέθη που δεν επιδέχονται αναγκαστικά εθνικών επιθετικών προσδιορισμών. Γι’ αυτό φροντίζουν να τους μειώνουν σιγά-σιγά, μέχρι εξαφάνισης, και από την ίδια την ρητορική τους.
Η διαίρεση που περιγράφεται εν τάχει εδώ είναι μάλλον η κυριότερη αιτία, για την οποία το μεταναστευτικό ζήτημα έχει εξελιχθεί σε αδιέξοδο στην Ελλάδα. Είναι και ο αποκλειστικός λόγος, για τον οποίον εμφανίζονται στην ελληνική κοινωνία δημαγωγικές φωνές, που θέλουν να πλειοδοτήσουν πολιτικά στην αντίθεσή της με την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Σε αυτές τις φωνές εστιάζουν οι ελίτ για να δικαιολογήσουν και να περάσουν την στάση τους, υιοθετώντας την γνωστή τακτική του “ακροδεξιού μπαμπούλα”, κρύβοντας από πίσω το πραγματικό πρόβλημα. Πρόκειται για αυτοεκπληρούμενη προφητεία, γιατί η στάση της κοινωνίας είναι δεδομένη, η ανησυχία της αναφέρεται σε ένα πραγματικό πρόβλημα που όντως κρίνει το μέλλον και τον χαρακτήρα του ελληνισμού μέσα στον 21ο αιώνα. Άρα, αυτό που ζητάει είναι έκφραση και εκπροσώπηση, όχι ποινικοποίηση και ιδεολογική καταστολή.

Ελεύθερη είσοδος σε 422 Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Περιστερίου

Μικροί και μεγάλοι από τις 6 Δεκεμβρίου 2019 μέχρι και τις 6 Ιανουαρίου 2020 μπορούν να διασκεδάσουν ΔΩΡΕΑΝ στις 422 εορταστικές εκδηλώσεις και δράσεις. Από τις 11 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ στην Πλατεία Δημαρχείου (σταθμός Μετρό "Περιστέρι") με το Carousel, το Λούνα Παρκ, τα Γιορτινά Τρενάκια, την ωραιότερη Φάτνη της Αττικής και στην 1η Παιδική Χαρά - 9 Μούσες με το εορταστικό Καραβάκι και το "Σπίτι του Αϊ Βασίλη"!!!
Καθημερινά διοργανώνονται καλλιτεχνικά δρώμενα στην πλατεία του Δημαρχείου με τη συμμετοχή ξωτικών, ανιματέρ, ζογκλέρ, αλλά και συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, θέατρο σκιών, παρουσιάσεις βιβλίων, εορταστικά εργαστήρια και μουσικά δρώμενα.

Το πρόγραμμα των εορταστικών εκδηλώσεων και δράσεων του Δήμου Περιστερίου έχει ως εξής: 

ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ – ΣΤΑΣΗ ΜΕΤΡΟ «ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
17.30  Μεγάλη Χριστουγεννιάτικη Παρέλαση με Άι Βασίληδες, χρώματα, μουσικές και πολλές εκπλήξεις, πλημμυρίζουν τους δρόμους της πόλης με τη συμμετοχή πολιτιστικών & αθλητικών συλλόγων και χιλιάδων δημοτών μας.
19:00  Ανάβουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης, με την παιδική χορωδία του Εθνικού Ωδείου Περιστερίου και το “Κάτι παραπάνω”. Εορταστική συναυλία με τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΑΡΓΥΡΟ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
12.00  Χριστουγεννιάτικη θεατρική παράσταση “Τα μαγικά φλουριά των Χριστουγέννων”. 
17.00  Παράσταση θεάτρου σκιών “Ο Καραγκιόζης και ο Άγιος Βασίλης” από τον Θίασο Σκιών Σπυρόπουλου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00 Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-20.00 Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
12.00-13.00  ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ. Οι Αγαπημένοι μας Μάγοι εντυπωσιάζουν και ψάχνουν να βρουν ένα βοηθό μάγου.
18:30 Ποπ & Χριστουγεννιάτικες μελωδίες από τη Δημοτική Φιλαρμονική Ορχήστρα Περιστερίου.

ΤΡΙΤΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30 ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΕΡΤΖΙ ΜΑΒΙ. Με αφορμή τη νέα δισκογραφική τους δουλειά, οι Βερτζί Μαβί θα παρουσιάσουν καινούργιες συνθέσεις, καθώς και κάποια ευρύτερα διαδεδομένα τραγούδια σε μια μοναδική χριστουγεννιάτικη συναυλία!

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30  Χριστουγεννιάτικη γιορτή με παραδοσιακούς χορούς απ' όλη την Ελλάδα, από τον Σύλλογο Μεσσηνίων Δυτικής Αττικής.

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30  Η ΒΟΥΛΑ ΡΕΦΕΝΕ με τους ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ φιλοξενούν τη ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΛΕΟΝΤΙΟΥ. Για πρώτη φορά μαζί επί σκηνής, οι δύο ερμηνεύτριες τραγουδούν στο κλίμα των ημερών και μας παρουσιάζουν ένα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ με παραδοσιακά κάλαντα και θαλασσινά τραγούδια.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30  Μουσικοχορευτική παράσταση “Παραδοσιακό γλέντι στο Αιγαίο” από το Σύλλογο διάσωσης και διάδοσης ελληνικών λαϊκών χορών “Ο ΜΕΝΟΥΣΗΣ”.

ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
12:00  Οικολογική παιδική παράσταση “Η Απειλή των Κόουζ”.
13.00-14.00  Διαδραστική παράσταση. Μεγάλος διαγωνισμός σοκολάτας!
18:30  Παραδοσιακοί χοροί από τη Θάσο και τη Σαμοθράκη από τα Κέντρα Φιλίας (ΚΕ.ΦΙ.) Δήμου Περιστερίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-14.00  Διαδραστικό παιχνίδι - Καραόκε. Ο Μπλάιντ ο Κακοφωνίξ προσπαθεί να κάνει μια μπάντα, φέρνει τα όργανα του και προσπαθεί να βάλει τα παιδιά στο πνεύμα της Μουσικής.
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
12.00-13.00  Διαδραστική θεατρική παράσταση “Ξωτικο-μπελάδες”.
18:30  Παραδοσιακοί χοροί και χορογραφίες με Χριστουγεννιάτικα φτερουγίσματα αγάπης από τον Πανελλήνιο Αθλητικό Σύλλογο “ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ”.

ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30  Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση με παραδοσιακούς χορούς, λαϊκούς χορούς και δρώμενα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, από το Εργαστήρι παραδοσιακών χορών Δήμου Περιστερίου.

ΤΡΙΤΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30  Τα χορευτικά σχήματα του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών “ΜΑΣΧΑ” Περιστερίου θα παρουσιάσουν χορούς και έθιμα από τη Θράκη.

ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30  ΣΥΝΑΥΛΙΑ με τους ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΨΙΑΣ. Μια μοναδική εμφάνιση των Υπεράνω Υποψίας όπου θα παρουσιάσουν το άλμπουμ τους “Ως το τέλος” και κλασικά ροκ και ποπ αγαπημένα τραγούδια από τα 80s έως και σήμερα.

ΠΕΜΠΤΗ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
18:30  Χριστουγεννιάτικα παραδοσιακά κάλαντα, τραγούδια & χοροί από την Κρήτη, από τον Λαογραφικό χορευτικό όμιλο “ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ”.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
11.00-14.00 & 17.00-20.00  Χριστούγεννα με Υγεία “Με οδηγό το Διαβήτη”. Μια χριστουγεννιάτικη δράση του ΚΕΠ Υγείας Περιστερίου και της ΜΚΟ “Με οδηγό το διαβήτη”. Εξετάσεις Γλυκόζης: 11.00-13.00 & 18.00- 20.00, Επικοινωνία με τους γιατρούς: 11.00-14.00, Δρώμενα για τα παιδιά: 11.00-13.00 & 17.00- 19.00, Διανομή ενημερωτικού υλικού και δώρα για τα παιδιά καθ’ όλη την διάρκεια της δράσης.
11.00-12.00  “Ο Άι Βασίλης και τα σκανταλιάρικα ξωτικά”. Μια χριστουγεννιάτικη κωμωδία για παιδιά. Παραμονή Πρωτοχρονιάς και ο Άι Βασίλης ετοιμάζεται να ξεκινήσει τη διανομή των δώρων. Έχει μόνο 24 ώρες για να μοιράσει σε όλα τα παιδιά του κόσμου τα δώρα και να τα κάνει χαρούμενα και ευτυχισμένα.
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
12.00-19.00  Οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη και φέτος βρίσκονται στο ειδικά διαμορφωμένο εργαστήριό τους. Face painting, εργαστήρι χριστουγεννιάτικων στολιδιών και κονκάρδων για όλα τα παιδιά (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ - ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ).
18:30  STREET SANTA PARTY ΣΤΗΝ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΒΕΑΚΗ με τον ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΑΟΥΣΟΠΟΥΛΟ σε ξένες επιτυχίες και τον ΝΙΚΟ ΜΑΡΚΟΓΛΟΥ σε ελληνικές επιτυχίες. Ένα φαντασμαγορικό πάρτυ για όλες τις ηλικίες με πολλές - πολλές εκπλήξεις! Χορηγοί επικοινωνίας: ATHENS DEE JAY 95.2 και ΛΑΜΨΗ 92.3.

ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
12.00-19.00  Οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη και φέτος βρίσκονται στο ειδικά διαμορφωμένο εργαστήριό τους. Face painting, εργαστήρι χριστουγεννιάτικων στολιδιών και κονκάρδων για όλα τα παιδιά (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ - ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ)
14.00  Σχολή Τσίρκου από την Fabrica. Διασκεδάστε με ξυλοπόδαρα, ζογκλερικά και ακροβατικά.
18:30  Γιορτάζουμε μαγικά με μια φαντασμαγορική συναυλία με τον μοναδικό ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΜΠΑΝΗ! Χορηγός επικοινωνίας ΛΑΜΨΗ 92.3.

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00  ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤOΥΓΕΝΝΑ κύριοι Βι και Βι. Η συγγραφέας των εκδόσεων “Θύρα”, Τίνα Βλασταράκου- Μεταξά, θα παρουσιάσει το νέο της βιβλίο (ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΝΕΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ)
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-13.00  Παράσταση Τσίρκου. Η performance Mr and Mrs Bubble καλεί το κοινό να βοηθήσει τους δύο ήρωες να μοιραστούν με τους θεατές τις σαπουνοφουσκο-εφευρέσεις τους.
12.00-19.00  Οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη και φέτος βρίσκονται στο ειδικά διαμορφωμένο εργαστήριό τους. Face painting, εργαστήρι χριστουγεννιάτικων στολιδιών και κονκάρδων για όλα τα παιδιά (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ - ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ)
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
17:00  Παράσταση θεάτρου σκιών “Ο Καραγκιόζης και ο Άγιος Βασίλης” από τον Θίασο Σκιών Σπυρόπουλου.
18:30  Χριστουγεννιάτικα τραγούδια από όλον τον κόσμο. Μια συναυλία με τα καλύτερα Χριστουγεννιάτικα τζαζ τραγούδια όλων των εποχών από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο.

ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00  Θεατρική παράσταση “Τα χαμένα γλυκά του Άι Βασίλη.
12.00-19.00  Οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη και φέτος βρίσκονται στο ειδικά διαμορφωμένο εργαστήριό τους. Face painting, εργαστήρι χριστουγεννιάτικων στολιδιών και κονκάρδων για όλα τα παιδιά (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ - ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ).
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
18:30  Μουσικά, χορευτικά & γευστικά ήθη και έθιμα της Κρήτης από τον Σύλλογο Αδελφότητας Κρητών Περιστερίου.

ΤΡΙΤΗ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-19.00  Οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη και φέτος βρίσκονται στο ειδικά διαμορφωμένο εργαστήριό τους. Face painting, εργαστήρι χριστουγεννιάτικων στολιδιών και κονκάρδων για όλα τα παιδιά (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ - ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ).
12.00-20.00  Ο Πίνκι το ξωτικό των Χριστουγέννων με μπρίο, κέφι και ατέλειωτη όρεξη για παιχνίδι μας καλωσορίζει στην πιο όμορφη πλατεία των Χριστουγέννων.
12:30  “Η Έλσα συναντά το Χιονάνθρωπο Φρόντο”.
18:00  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΦΛΑΜΕΝΚΟ. Μια μαγευτική χορευτική παράσταση με άρωμα Ισπανίας από τη σχολή χορού της Δήμητρας Κασκάνη και το εργαστήρι φλαμένκο του Δήμου Περιστερίου.

ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
11.00-13.00 & 17.00-21.00  Ο Άγιος Βασίλης και το ξωτικό του περιμένουν τα παιδιά στο σπίτι του αγαπημένου Άγιου για να γράψουν την επιθυμία τους (1η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ - 9 ΜΟΥΣΕΣ).
12.00-19.00  Οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη και φέτος βρίσκονται στο ειδικά διαμορφωμένο εργαστήριό τους. Face painting, εργαστήρι χριστουγεννιάτικων

Ο Δήμος Ιλίου συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης για τους σεισμοπαθείς στην Αλβανία

Ο Δήμος Ιλίου εκφράζει την αλληλεγγύη του στον λαό της Αλβανίας και, σε συνεργασία με επιτροπή Βορειοηπειρωτών της πόλης μας, συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες από τον καταστροφικό σεισμό.

Συγκεκριμένα, συγκεντρώνονται:
Τρόφιμα μακράς διαρκείας, όπως ζυμαρικά, ρύζι, κονσέρβες, λάδι, ζάχαρη, αλάτι, γάλα μακράς διαρκείας, κρουασάν, μπισκότα, φρυγανιές, αλεύρι, αλάτι.
Είδη προσωπικής υγιεινής, όπως οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σαμπουάν, αφρόλουτρα, σφουγγάρια, σαπούνια, πετσέτες προσώπου-σώματος, ξυραφάκια, αφρό ξυρίσματος, χτένες, χαρτιά υγείας, πάνες μωρουδιακές και ενηλίκων, μωρομάντηλα.
Φάρμακα, όπως αντιβιοτικά, παυσίπονα, γάζες-επιδέσμους, βαμβάκι, αντισηπτικά, φυσιολογικό ορό, αναλγητικά, αντιπυρετικά, αντιφλεγμονώδη, οξυζενέ, οινόπνευμα.
Εμφιαλωμένο νερό
Κλινοσκεπάσματα
Ρουχισμός, όπως παιδικά μπουφάν και ενηλίκων, παπούτσια παιδικά και ενηλίκων κατά προτεραιότητα, αλλά και υπόλοιπο ρουχισμό.
Παιδικά παιχνίδια
Όλα τα είδη θα συγκεντρώνονται στο Αθλητικό Κέντρο Ραδιοφωνίας (Πριάμου & Πρέσπας) από 30/11/2019 έως 6/12/2019, από τις 8.00 π.μ – 8.00 μ.μ

Η Ελλάδα των μνημονίων, η φύση της μεταπολεμικής ανάπτυξης και η διάσωση της μικρής ιδιοκτησίας

Του Ευάγγελου Κοροβίνη από το Αντίφωνο

1. Το διεθνές πλαίσιο

Σήμερα η παγκοσμιοποίηση αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα: Ένας ελεγχόμενος προς το παρόν εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας που μπορεί όμως ανά πάσα στιγμή να καταστεί ανεξέλεγκτος. Μια ηπιότερη μεν εμπορική διένεξη ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης που κινδυνεύει όμως, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ – Κίνας, να ρίξει την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, τη γερμανική, σε ύφεση. Μια εντεινόμενη προσπάθεια αρκετών ευρωπαϊκών χωρών να σφραγίσουν τα σύνορά τους στους μετανάστες. Και τέλος, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης παραδέχονται ότι κάτι πρέπει να αλλάξει.

Πώς από τη χρυσή εποχή των πρώτων δεκαετιών μεταπολεμικής ανάπτυξης φθάσαμε στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και μετέπειτα στην κρίση της; Και πώς τοποθετείται η Ελλάδα σ’ αυτό το πλαίσιο;

Το 1944 συνάφθηκε η συμφωνία του Bretton Woods που στο επίκεντρό της βρισκόταν η θέσπιση ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων μεταξύ των κρατών. Η φιλοσοφία της συμφωνίας αυτής ήταν η πεποίθηση ότι ο καλύτερος τρόπος για να ενισχυθεί το διεθνές εμπόριο και οι επενδύσεις μακροπρόθεσμα ήταν η διασφάλιση της ευρωστίας των εθνικών οικονομιών. Οι επί μέρους χώρες θα άνοιγαν τα σύνορά τους μόνον στην έκταση που αυτό το άνοιγμα δεν θα διατάρασσε την κοινωνική ειρήνη στο εσωτερικό τους και τη συνοχή τους.

Από το 1980 και μετά αρχίζει να απελευθερώνεται η κίνηση κεφαλαίων μεταξύ των κρατών και να «απορρυθμίζεται» ο χρηματοπιστωτικός τομέας γενικότερα, με τη δημιουργία ολοένα και περισσότερων περίτεχνων, αλλά και σαθρών, όπως αποδείχθηκε, πιστωτικών προϊόντων. Η παγκοσμιοποίηση καθίσταται τώρα ο αδιαμφισβήτητος στόχος. Οι εθνικές οικονομίες θεωρούνται πλέον απλά μέσα για την υλοποίηση αυτού του στόχου. Η διεύρυνση της παγκόσμιας αγοράς αναγορεύεται σε θεμελιώδη μοχλό ανάπτυξης.Οι εθνικές οικονομίες εκκαλούντο να ενθαρρύνουν πάση θυσία τις εξαγωγές τους και να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις ακόμη και αν αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο οικονομικής αστάθειας.

Θα πρέπει να υπογραμμισθεί πάντως ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στην περίοδο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ήταν σαφώς χαμηλότεροι από εκείνους της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Η υπερχρέωση ιδιωτών και κρατών συντηρούσε τεχνητά την ανάπτυξη και συγκάλυπτε την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους και τις ασθενείς επιδόσεις των άλλων – πλην του χρηματοπιστωτικού – τομέων της οικονομίας.

2. Οι δύο φάσεις της μεταπολεμικής ανάπτυξης στην Ελλάδα

Στην ελληνική περίπτωση η χρυσή εποχή της μεταπολεμικής ανάπτυξης διέφερε απ’ αυτή των χωρών του κέντρου του συστήματος σε δύο κυρίως σημεία. Η εντυπωσιακή για τα ελληνικά δεδομένα εκβιομηχάνιση που σημειώθηκε μετά τη λήξη του εμφύλιου πολέμου στηρίχθηκε στους δασμούς επί των εισαγομένων προϊόντων και στο χαμηλό εργατικό κόστος. Η εκβιομηχάνιση ακολούθησε κατά τα άλλα το γνωστό την περίοδο αυτή μοντέλο υποκατάστασης των εισαγωγών. Ένα δεύτερο στοιχείο που διαφοροποιεί την ελληνική περίπτωση ήταν ότι το κράτος μέσα από ένα πολυσύνθετο πλέγμα ρυθμίσεων θα στηρίξει την αναπαραγωγή της μικρής ιδιοκτησίας και επιχειρηματικότητας. Γίνεται λόγος για αναπαραγωγή, διότι το μεγάλο οικονομικό και πολιτικό βάρος της μικρής ιδιοκτησίας αποτέλεσε βασική ιδιαιτερότητα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας από τα πρώτα, μετά την επανάσταση του 1821, χρόνια.

Αν το ελληνικό κράτος ανταποκρίθηκε σ’ ένα σχετικά ικανοποιητικό βαθμό στο ρόλο του ως αναπτυξιακός μοχλός στην πρώτη φάση της μεταπολεμικής ανάπτυξης, δεν μπόρεσε να κινηθεί με την ίδια επάρκεια στην επόμενη φάση, στην περίοδο δηλαδή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Πού οφείλεται η αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί στο νέο του ρόλο, να διασφαλίσει δηλαδή μία βαθμιαία και ελεγχόμενη διεθνοποίηση της εγχώριας οικονομίας; Ορισμένοι τονίζουν ότι η κρίση του 1973 που σηματοδότησε την εξάντληση του μοντέλου ανάπτυξης της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου (με την ανάδυση του στασιμοπληθωρισμού) συνέπεσε με την πτώση της χούντας. Πτώση που συνοδεύθηκε από την εμφάνιση έντονων οικονομικών διεκδικήσεων που οδήγησαν στην αύξηση του εργατικού κόστους, με αποτέλεσμα να μειωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Η Ελλάδα υιοθέτησε κεϋνσιανές πολιτικές αναδιανομής του εισοδήματος για να κατευνάσει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό και να ενσωματώσει ειρηνικά τα λαϊκά στρώματα στην εθνική ζωή. Και όλα αυτά σε μια εποχή που αυτές οι πολιτικές είχαν αρχίσει να καθίστανται «ντεμοντέ» στην αναπτυγμένη Δύση, στα πλαίσια του επελαύνοντος νεοφιλελευθερισμού.

Από το 1985 και εντεύθεν, οι ελληνικές ελίτ στράφηκαν διστακτικά και με κεϋνσιανά διαλείμματα, υποτροπές και παλινδρομήσεις προς τον νεοφιλελευθερισμό (ιδιωτικοποιήσεις, περιοριστική εισοδηματική πολιτική, συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας). Αποκαταστάθηκε έτσι σε κάποιο βαθμό η κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά ποτέ δεν έφθασε στο ύψος των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, με εξαίρεση κάποιους τομείς οικονομικής δραστηριότητας, όπως θα φανεί παρακάτω.

Δεν επρόκειτο όμως απλώς και μόνον για διστακτική στροφή στον νεοφιλελευθερισμό. Διότι κατ’ αρχήν στην ελληνική περίπτωση η παραγωγική συρρίκνωση που άρχισε να παρουσιάζεται από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 (πριν την ένταξη δηλαδή στην ΕΟΚ) με τη σταδιακή μετατροπή, για παράδειγμα, των περισσότερων παραδοσιακών βιομηχανιών σε «προβληματικές», δεν βρήκε μια  αντιρρόπηση και αντιστάθμιση με τη δημιουργία νέων βιομηχανιών που να ενσωματώνουν τεχνολογικές καινοτομίες, όπως συνέβη σε άλλες χώρες.

Τι προέκυψε και δεν μπόρεσε η Ελλάδα να επιδοθεί σε νέες ανταγωνιστικές παραγωγικές οικονομικές δραστηριότητες; Αρκετοί αποδίδουν την ελληνική αδυναμία στον επιθετικό συντεχνιασμό, στην ατροφία και διάβρωση του παραγωγικού ήθους, στην υπερκατανάλωση εισαγομένων και όχι πλέον εγχώριων προϊόντων και τέλος στον αδιάλλακτο κτητικό ατομικισμό που χαρακτήρισαν την περίοδο της μεταπολίτευσης.

Τα υπαρκτά αυτά παρακμιακά φαινόμενα αποτελούν την οικονομική όψη της «αλλά ελληνικά» στροφής προς τον μεταμοντέρνο μηδενισμό. Δεν θα μπορούσαν βέβαια να γιγαντωθούν χωρίς την αποφασιστική συμβολή του πελατειακού πολιτικού συστήματος. Όντως, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη Δύση, τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα και την πρώτη του 21^ου το μεταμοντέρνο άτομο ζει αγνοώντας ότι διαβιώνει σε κοινωνία. Στη Δύση όμως τα πολιτικά πάθη μαράθηκαν και επικράτησε η ειρήνη της ευζωίας. Μια νέα εκδοχή της ελευθερίας, η ελευθερία της ιδιωτικής επιθυμίας από κάθε είδους κανονιστικά πλαίσια, ανήλθε στο προσκήνιο. Αυτού του είδους η μηδενιστική ελευθερία υπερφαλάγγισε την παραδοσιακή αστική ελευθερία της ιδιωτικής ανεξαρτησίας και την αμφιλεγόμενη σοσιαλιστική (που χωρίς να συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις φιλοδόξησε να συναρθρώσει και τους τρεις αναβαθμούς της ελευθερίας, την ιδιωτική, την κοινωνική και την πολιτική).

Στην ελληνική περίπτωση όμως τα πολιτικά πάθη κάθε άλλο παρά ατρόφησαν. Τα παρακμιακά και εκφυλιστικά φαινόμενα γιγαντώθηκαν στα πλαίσια ενός κατά διαστήματα θορυβώδους και φατριαστικού διαγκωνισμού και διελκυστίνδας, μεταξύ της δεξιάς και της κεντροαριστεράς, για το ποια πολιτική δύναμη θα εγγυηθεί και θα προωθήσει παροχές χωρίς παραγωγικό υπόβαθρο, με την αριστερά να μην βαρύνεται μεν με κυβερνητικές ευθύνες, αλλά να πλειοδοτεί σε οικονομικές διεκδικήσεις και να έχει χάσει το παλαιό παραγωγικό της ήθος. Στην εικόνα αυτή πρέπει να προστεθεί η διαπλοκή του πολιτικού προσωπικού με το μεγάλο κεφάλαιο και οι δυσμενέστατες επιπτώσεις της.

Πράγματι, το πελατειακό πολιτικό σύστημα καλλιέργησε και ενθάρρυνε στον χώρο της οικονομίας έναν δυστροφικό δυϊσμό ανάμεσα σε έναν συρρικνούμενο ή έστω στάσιμο παραγωγικό τομέα (μεταποίηση, γεωργία, τουρισμός, ναυτιλία, ορυχεία, τεχνολογίες αιχμής) και σε έναν ολοένα διογκούμενο μη εκτιθέμενο στον διεθνή ανταγωνισμό τομέα (δημόσια διοίκηση, τράπεζες, εμπόριο, οικοδομή και δημόσια έργα). Καθώς οι δύο αυτοί τομείς χαρακτηρίζονται από ανισότητες αμοιβών και κερδών, δημιουργούνται στρεβλά κίνητρα και για τους εργαζόμενους και για τους επιχειρηματίες. Στους μεν εργαζόμενους δημιουργείται το κίνητρο να διορισθούν πάση θυσία στο Δημόσιο (υψηλότερες αμοιβές, μονιμότητα, χαλαρά εργασιακά ήθη), στους δε επιχειρηματίες να γίνουν με οποιονδήποτε τρόπο προμηθευτές του Δημοσίου ή εργολάβοι δημοσίων έργων, μηδενίζοντας σχεδόν το επιχειρηματικό ρίσκο και εξασφαλίζοντας σίγουρα και υψηλά κέρδη.

Η κατάσταση αυτή, βέβαια, δεν ήταν βιώσιμη μεσομακροπρόθεσμα. Ο υπερδανεισμός του Κράτους συγκάλυπτε τις δομικές ανεπάρκειες της οικονομίας και συντηρούσε την υπερκατανάλωση. Όταν όμως η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση μπήκε σε κρίση, οι στρόφιγγες της απλόχερης δανειοδότησης του ελληνικού κράτους έκλεισαν απότομα και το όλο σαθρό οικοδόμημα άρχισε να καταρρέει.

Η δημοσιονομική κρίση ήταν πάντως σύμπτωμα και όχι βασική αιτία της χρεοκοπίας. Η θέση ότι η ελληνική παθογένεια συνδέεται αποκλειστικά και μόνον με τη δημοσιονομική ασωτία των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, που αξιοποίησαν τα προ κρίσης χαμηλά επιτόκια, δεν ευσταθεί. Το πρόβλημα σχετιζόταν κυρίως με την παραγωγική συρρίκνωση και το μεγάλο παραγωγικό έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας.

Συνολικά, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, λοιπόν, το μεν ξένο κεφάλαιο κατά βάσιν αποεπενδύει, το εγχώριο φοβούμενο τον διεθνή ανταγωνισμό και θέλοντας να αξιοποιήσει τη θαλπωρή της κρατικής αγκάλης «δραπετεύει» και «κρύβεται» στον προστατευμένο από τις πιέσεις της παγκόσμιας αγοράς τομέα οικονομικών δραστηριοτήτων, ενώ οι μικροεπιχειρηματίες ακολουθούν και αυτοί το ρεύμα μετατοπιζόμενοι σε παρασιτικές δραστηριότητες (π.χ. από την βιοτεχνία ένδυσης, υπόδησης και τροφίμων στο μικρεμπόριο εισαγομένων).

3. Η περίοδος των μνημονίων

Στην περίοδο που ακολούθησε, στην «περίοδο των μνημονίων», το εγχώριο πολιτικό προσωπικό επέδειξε και πάλι χαρακτηριστική αδυναμία να συλλάβει και να εφαρμόσει, έστω και αργά, ένα σχέδιο εθνικής ανόρθωσης, με δική του πρωτοβουλία.

Η πίεση για «μεταρρυθμίσεις», η πίεση άκριτης και βίαιης προσαρμογής στα ευρωπαϊκά δεδομένα, υπήρξε εισαγόμενη, μέσω τρόικας. Οι πολιτικοί εφάρμοζαν πρόθυμα τα «προγράμματα στήριξης», τα μνημόνια, αλλά σπάνια προσπάθησαν να τα δικαιολογήσουν στους πολίτες. Αντίθετα, συχνά τα παρουσίαζαν σαν αναγκαίο κακό που επιβάλλεται στη χώρα από τους ισχυρούς ξένους. Η τακτική αυτή απέβλεπε, μεταξύ των άλλων, στην ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους.

Οι κυβερνήσεις, την περίοδο των μνημονίων δεν έλαβαν, λοιπόν, μέτρα ανάταξης της χώρας. Έκοψαν απλώς δαπάνες και αύξησαν τους φόρους αποκαθιστώντας μια ισορροπία στα δημόσια οικονομικά, ενώ επέβαλαν και κάποιες μεταρρυθμίσεις, σημαντικότερη από τις οποίες ήταν η αναμόρφωση και η ανεξαρτητοποίηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Το βαθύ πελατειακό κράτος επιβίωσε και αναπαράχθηκε όμως στις νέες συνθήκες. Η τρόικα άφησε το πολιτικό σύστημα ανέγγιχτο και τα προνόμια του πολιτικού προσωπικού άθικτα, ώστε να της γίνει απρόσκοπτα «η βρώμικη δουλειά».

Η μεγαλύτερη απώλεια στην περίοδο της κρίσης ήταν η φυγή ταλαντούχων νέων στο εξωτερικό (500.000) καθώς το καθεστώς της αναξιοκρατίας δεν ανατράπηκε και οι ευκαιρίες για δημιουργική δουλειά με καλές αποδοχές παρέμειναν σπάνιες.

4. Η διάσωση του μικροϊδιοκτητικού χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας

Μετά τη λήξη και του τρίτου μνημονίου γίνεται προσπάθεια να προσελκυσθούν ξένες επενδύσεις. Προς το παρόν όμως μόνον ο τουρισμός και η αγορά ακινήτων προσελκύει ξένες επενδύσεις.

Για μια αποφασιστική στροφή προς νέες παραγωγικές δραστηριότητες (στην μεταποίηση και αλλού) κάθε άλλο παρά φθάνουν οι φοροελαφρύνσεις που προωθεί η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας. Επιπλέον, η στροφή προς παραγωγικές δραστηριότητες ούτε πρέπει ούτε μπορεί να μονοπωληθεί από μεγάλες και μόνον επιχειρήσεις, ξένες ή εγχώριες.

Για ορισμένους, η μαζική εμμονή στην μικροεπιχειρηματικότητα που χαρακτηρίζει την εθνική μας οικονομία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Γι’ αυτούς, η εμπέδωση «ορθολογικών» παραγωγικών σχέσεων και η κυριαρχία τυπικών μορφών καπιταλισμού προϋποθέτει τον «θάνατο του εμποράκου», την υπαγωγή δηλαδή της πλειοψηφίας των αυτοαπασχολούμενων σε καθεστώς εξαρτημένης μισθωτής εργασίας. Η καπιταλιστική «εκλογίκευση» πρέπει να κατατείνει στην προλεταριοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία βέβαια ότι η μικροεπιχειρηματικότητα απέκτησε από ένα σημείο και μετά παρασιτικά κατά βάσιν χαρακτηριστικά, με εξαίρεση σ’ ένα βαθμό τους τομείς της γεωργίας και του τουρισμού. Ότι η καθολική αντίσταση στην προλεταριοποίηση πήρε στρεβλές μορφές, υποβοηθούντος και του προβληματικού πολιτικού συστήματος.

Αντί όμως να εξαπολύονται μύδροι κατά των μικρών

Κυκλοφορεί το Άρδην με αφιέρωμα στην Τουρκία

Διαβάστε στο Άρδην (τ. 116) που κυκλοφορεί σε βιβλιοπωλεία και περίπτερα.

Ανακοίνωση Άρδην, Κάντε ησυχία… Η Τουρκία εισβάλλει, δολοφονεί και εποικίζει

Γιώργος Καραμπελιάς, Οι πρώτες εκατό ημέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Γιώργος Ρακκάς, Παρασιτικός εθνομηδενισμός ή εθνικός εκσυγχρονισμός;

Σταύρος Λυγερός, Τα επτά μέτρα που μπορούν να λύσουν το μεταναστευτικό

Γιώργος Ρακκάς, Η μετανάστευση ως αγορά

Αφιέρωμα: Ο Ερντογάν επί τω έργω

Βασίλειος Μαρτζούκος, Αποτροπή ή κατευνασμός;

Σάββας Καλεντερίδης, Το χρονικό της κουρδο-τουρκικής σύγκρουσης στην Συρία

Κώστας Γρίβας, Αντίσταση ή εξαφάνιση

Μ. Οικονομάκη & Γ. Χρηστίδης, Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή

Η τουρκική πολιτική πριν το ΑΚΡ

Η πολιτική του ΑΚΡ στη Μέση Ανατολή

Μέχρι την Αραβική Άνοιξη

Ο«κουρδικός πονοκέφαλος» στη Συρία

 Προσέγγιση με Ρωσία – ένταση με ΗΠΑ

Άγκυρα – Ερµπίλ – Βαγδάτη

Ισραήλ – Αίγυπτος – Ελλάδα – Κύπρος

Προσέγγιση με το Ιράν

Συμπερασματικά

Φάκελος: Κίτρινα Γιλέκα

Λ. Τελό – Σ. Μάγιερ, Το Μπορντώ των αστών πληρώνει τα ρήγματά του

Κριστόφ Γκιλλουί, Τι λένε τα Κίτρινα Γιλέκα

Συνέντευξη: Αλέν Ντε Μπενουά – Αλέν Μίνκ, Το σύστημα πρόκειται να εκραγεί;

Κόσμος, Κοινωνία, Ιδέες, Βιβλίο

Π. Ριμπέρ, Οι μετεγκαταστάσεις της γερμανικής  βιομηχανίας στην Κεντρική Ευρώπη

Βλ. Γκαρσίν-Μπερσόν, Χονγκ Κονγκ: Γιατί  εξερράγη τελικά η βόμβα των ανισοτήτων;

Φωτεινή Τζαβέλλα, Φάρμακο: χαμένο στη μετάφραση

Κώστας Θεολόγου, Η αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας στο πλαίσιο της εκπαίδευσης

Ιωάννης Σαΐνης, Καταγωγικοί τόποι και καταγωγικοί μύθοι

Ιωάννης Κ. Τσέγκος, Double bind

Το τεύχος που θα κυκλοφορήσει, όπως και όλα τα παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα προμηθευτείτε και από τα γραφεία του Άρδην, Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα, τηλ. επικοινωνίας 2103826319.