Ο δρόμος της θυσίας ήταν αυτός που ξεχώριζε τα παλληκάρια από τους ψευτόμαγκες

Ο Χριστός και οι ψευτόμαγκες

Ο δρόμος της θυσίας ήταν αυτός που ξεχώριζε τα παλληκάρια από τους ψευτόμαγκες.
Μέγα Σάββατο και η κουστωδία έστησε καραούλι για να βεβαιωθεί ότι Αυτός που τα έβαλε μαζί τους, ειναι τωρα ένα άψυχο σώμα σε έναν σφραγισμένο τάφο. Τον έπιασαν με μπαμπεσιά, τον χλεύασαν, τον βασάνισαν, τον δολοφόνησαν, τον λόγχισαν ακόμα και μετά θάνατον για να βεβαιωθούν ότι τον ξεφορτώθηκαν. Ήταν βλέπεις ανήσυχοι, αφού ακόμα αντηχούσαν στ’ αυτιά τους τα τελευταία λόγια του ληστή πάνω στον σταυρό: “Εσείς τον δολοφονείτε και όμως αυτός προσεύχεται για εσάς”!

Δεν τους είχε ξανατύχει βλέπεις κάτι παρόμοιο. Ένας άνθρωπος να φτύνει την εξουσία τους, να αρνειται τα πλούτη και τα αξιώματα που του έταζαν, να κλονίζει την τυραννία τους και να μην κιοτεύει ακόμα και στα πιο φρικτά μαρτύρια. 

Και τα πλήθη να τον ακολουθούν οχι επειδή μοίραζε αργύρια και βούρδουλα. Δεν τους έταζε οτι θα φάνε με χρυσά κουτάλια, οτι θα έχουν χαρέμια και δούλους. Το αντίθετο.

Τους έπειθε να αφήσουν τα πλούτη, την εγωπάθεια, την αδικία. Να υποκλιθούν στον αδύναμο, να προστατεύσουν με την ζωή τους ακόμα την γυναίκα, το παιδί, να δώσουν τον χιτώνα τους στον φτωχό.

Και πως τους έπεισε; Φιλοσοφώντας εκ του ασφαλούς σε κάποιον θρόνο ή κάποιο τηλεπαράθυρο; Όπως οι ινστρουχτορες, τσάμπα μάγκες της αρπαχτής;

Όχι. Ήταν ο πρώτος που μπήκε στην φωτιά για τις ιδέες του.

Ηταν Αυτός που δίδαξε τον δρόμο της θυσίας για τα υψηλά ιδανικά του Δικαίου, της Καλοσύνης, της Αλήθειας, της μπέσας, της μαγκιάς.

Ηταν Αυτός που δεν πρόδωσε αν και προδόθηκε.

Ήταν Αυτός που ακόμα και αιμόφυρτος δεν απαρνήθηκε την καλοσύνη, την αγάπη, την μπέσα.

Είναι αυτός που δίδαξε τι θα πει παλληκαριά και παρότι γυμνός στον σταυρό του μαρτυρίου, ξεβράκωσε τους ψευτόμαγκες με τα λοφία και τα χρυσοκέντητα άμφια.

Και ο δρόμος του, αυθύπαρκτη, υπερχρονική αυταξία για όποιον θέλει πραγματικά να ζήσει και να είναι πρώτος μεταξύ ίσων.

Θέλεις να είσαι και ο πρώτος γονιός; Θυσιάσου για την οικογένεια σου.

Θέλεις να είσαι ο καλύτερος σύντροφος; Θυσιάσου για τον σύντροφο σου.

Θέλεις να είσαι “και ο πρώτος δάσκαλος”; Θυσιάσου για τους μαθητές σου.

Θέλεις να είσαι ηγέτης; Θυσιάσου για τον λαό σου.
Εκεί ξεχωρίζουν οι Μεγαλέξαντροι από τους Αδόλφους, οι Χρυσόστομοι από τους Κεμάληδες.

Ο Λεωνίδας πρώτος θυσιάστηκε για να πείσει τον λαό του οτι πρέπει να θυσιαστεί. Δεν κάθησε στα ανάκτορα να τους στέλνει στον θάνατο.
Αυτό διδάσκει λοιπόν ο Χριστός σε καθε έναν που θέλει να ζήσει ελευθερος. Σε καθε έναν που θέλει να ειναι πραγματικός μάγκας και όχι ψευτόμαγκας.

Γι’ αυτό και τον πολεμούν λυσσαλέα τα λαμόγια απανταχού.

Γιατί ακόμα και σήμερα, στέκει επάνω στον σταυρό και τους υπενθυμίζει ότι ούτε τα πόδια Του δεν είναι ικανοί να φτάσουν.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ!
Α. Νοταράς

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Ή με τους σταυρωτές ή με τον Εσταυρωμένο

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Ή με τους σταυρωτές ή με τον Εσταυρωμένο.
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων.
Αυτοί που είναι με τον Εσταυρωμένο και αυτοί που ειναι με τους σταυρωτές.
Ο δρόμος της αρετής ή της κακίας στον μύθο του Ηρακλέους.
Της Τιμής ή της ατιμίας.
Του Μόχθου ή της αρπαχτής.
Της Πατρίδας ή της πάρτης.
Όταν λοιπόν βρεθούμε στο δίλημμα της Θυσίας ή της προδοσίας, μία είναι η επιλογή:
Αυτός που ακολουθεί τον Εσταυρωμένο, αξίζει αιώνια Τιμή. Αυτός που ακολουθεί τους σταυρωτές, αξίζει τριάντα αργύρια.

Η μεγάλη αντικατάσταση;

του Γιώργου Καραμπελιά* από το liberal.gr 

Όταν, πριν από χρόνια, τονίζαμε ότι το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα αποτελεί μια θρυαλλίδα στα θεμέλια της χώρας, όλοι οι χαβιαροαριστεροί αλλά και οι δικαιωματιστές της κεντροδεξιάς, χαρακτήριζαν μια τέτοια τοποθέτηση ως «ακροδεξιά». Μια πρόσφατη περιήγησή μου στο κέντρο της Αθήνας, επί δύο ημέρες, από την Ομόνοια μέχρι τον Άγιο Ελευθέριο και η επαφή μου με εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής, με έπεισε πως η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε περιγραφή και ότι τα πράγματα έχουν ήδη ξεφύγει σε βαθμό που είναι άδηλο αν μπορεί να υπάρξει επιστροφή.
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να τονίσουμε πως το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στα σύνορα Ανατολής και Δύσης και απειλείται από μία ισλαμική αναθεωρητική δύναμη,
όπως η Τουρκία, δεν αποτελεί, δυστυχώς, απλά ανθρωπιστικό ζήτημα, σα να επρόκειτο για τη Γαλλία ή την… Ουγγαρία. Αποτελεί και πρόβλημα εθνικής συνοχής ενώ έχει και γεωπολιτικές διαστάσεις. Αυτό το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά όταν γνωρίζουμε ότι η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες, πολύ πριν την προσφυγική κρίση, προωθεί και συντονίζει την παράνομη μετανάστευση προς την Ελλάδα.
Οι εθνομηδενιστές χρησιμοποιούν τα αισθήματα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού για τους ταλαιπωρούμενους πρόσφυγες και μετανάστες προκειμένου να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μεταβληθεί στο hot-spot της Ευρώπης, η οποία πλέον έχει κλείσει τα σύνορά της και αφήνει τη χώρα μας, μαζί με τις ΜΚΟ του κυρίου Σόρος, να αντιμετωπίζει μόνη της το ζήτημα. Έτσι μόνο από τις 18 Μαρτίου μέχρι 21 Απριλίου του 2019, 1985 άτομα έφθασαν στα νησιά, εκτός από εκείνους που εισήλθαν από τον Έβρο. Το ίδιο διάστημα 2.570 άτομα μετακινήθηκαν από τα νησιά στην ενδοχώρα, και ένα σημαντικό μέρος τους μεταφέρθηκε στην Αθήνα (βλ. «Καθημερινή», 24 Απριλίου 2019). Δηλαδή προωθείται σταδιακώς η μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, με τις ευλογίες της κυβέρνησης αλλά και της δημαρχίας Καμίνη στην Αθήνα. Ο ίδιος ο απερχόμενος δήμαρχος στον πρόσφατο απολογισμό της δημαρχίας του, αναφέρει με καμάρι τις 93 ΜΚΟ που συνεργάζονται με τον δήμο της Αθήνας για να οργανώσουν το κέντρο της πόλης ως… hot spot. Και μετά διαμαρτύρονται όλοι οι λεγόμενοι δικαιωματιστές, πως και γιατί διατηρούνται τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, παρά την απουσία οποιασδήποτε οργανωμένης παρουσίας της.

Το πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου και οδηγεί σταδιακά στην εκδίωξη των Ελλήνων πολιτών από ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης, το οποίο μεταβάλλεται σε γκέτο.
Άραγε τι θα μπορούσε πλέον να γίνει; Η Ελλάδα, για να μπορεί να διαχειριστεί και ανθρωπιστικά το ζήτημα των προσφύγων, που ζουν σε άθλιες συνθήκες, είναι υποχρεωμένη να πάρει μια σειρά από μέτρα. Πρώτον, να προστατεύσει πολύ πιο αποτελεσματικά τα σύνορά της από την παράνομη μετανάστευση, διότι η Ελλάδα διαθέτει σύνορα· δεύτερον, να επιδιώξει την επιστροφή των παράνομων μεταναστών στις χώρες τους· τρίτον, να οργανώσει την προσωρινή εγκατάσταση των αληθινών προσφύγων στη χώρα μας με όρους που θα αποφεύγουν την γκετοποίηση. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώνονται μόνο σε ορισμένες λαϊκές περιοχές ενώ εκείνοι που είναι υπεύθυνοι και αδιαφορούν για το ζήτημα να τους χρησιμοποιούν μόνο σαν υπηρετικό προσωπικό. Τέταρτον, να διεκδικήσει με τα πιο συντονισμένα μέτρα τη μεταφορά ενός μεγάλου μέρους τους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, θεωρητικώς, έχουν δεσμευτεί για κάτι τέτοιο.
Ταυτόχρονα, για όλους εκείνους τους μετανάστες που αποδέχονται την ένταξή τους στον ελληνικό πολιτισμό και βρίσκονται πολιτιστικά πλησιέστερα σε αυτόν, να οργανωθεί η μονιμότερη εγκατάστασή τους. Και πάντως, για την αποφυγή συνθηκών γκετοποίησης, θα πρέπει οπωσδήποτε να οριστεί ποσόστωση παρουσίας μεταναστευτικών πληθυσμών σε πόλεις και γειτονιές.
* O κ. Γιώργος Καραμπελιάς είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τον συνδυασμό «Αθήνα για την Ελλάδα».

Πρόταση του Κοινοτικόν για Συμμετοχικούς Προϋπολογισμούς

Από τον δημοτικό συνδυασμό «Κοινοτικόν«
Οι συμμετοχικοί προϋπολογισμοί ως εργαλεία ανάπτυξης των γειτονιών, των κοινοτήτων και ισχυροποίησης της Δημοκρατίας
Έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι τα διαβόητα νομοσχέδια «Καποδίστριας», «Καλλικράτης» και τώρα «Κλεισθένης», έβαλαν την οριστική ταφόπλακα στις κοινότητες της πατρίδας μας και προώθησαν ένα υπερσυγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό αλλά και ελεγχόμενο από το Κράτος μοντέλο αυτοδιοίκησης, το οποίο έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης για την αδυναμία αντιμετώπισης της κρίσης που γονάτισε τον τόπο μας. Ο Δήμος Πατρέων απορρόφησε αναγκαστικά όλες τις όμορες κοινότητες και μικρούς Δήμους, δημιουργώντας έναν αυτοδιοικητικό οργανισμό που οι αρμοδιότητές του εκτείνονται σε μήκος 40 και βάθος 25 χιλιομέτρων!
Με αφορμή τις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη του Δημάρχου και του νέου Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας, αποφασίσαμε ως «Κοινοτικόν» να παρουσιάσουμε τη σημαντικότερη μέθοδο για αναζωογόνηση των συνοικιών και των κοινοτήτων, η οποία είναι παράλληλα και μία διαφορετική οπτική για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη σχέση της Δημοτικής Αρχής με τους πολίτες, και τους ποικίλους κοινωνικούς εταίρους: τους συμμετοχικούς προϋπολογισμούς. Οι συμμετοχικοί προϋπολογισμοί είναι μια δημοκρατική διαδικασία στην οποία οι δημότες έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν και να αξιοποιούν τμήμα του δημοτικού προϋπολογισμού για έργα που επηρεάζουν αυστηρά την τοπική τους κοινότητα. Η πρακτική αυτή ξεκίνησε από το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας το 1989 και εφαρμόζεται πλέον σε πολλές πόλεις του κόσμου συμπεριλαμβανομένων των Τορόντο και Βανκούβερ στον Καναδά, της Νέας Υόρκης, του Ρέικιαβικ, του Παρισιού και του Ελσίνκι στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει πιλοτική εφαρμογή στο Δήμο Ιωαννίνων.
Η ιδέα εφαρμογής του συμμετοχικού προϋπολογισμού είναι απλή. Αρχικά οι κάτοικοι παρουσιάζουν προς συζήτηση ιδέες και έργα που πιστεύουν ότι θα ωφελήσουν την κοινότητά τους. Στη συνέχεια με τη βοήθεια εξειδικευμένων στελεχών του Δήμου μελετούν τη δυνατότητα εφαρμογής και τη σκοπιμότητά τους, μετατρέποντάς τα σε ρεαλιστικά έργα προς υλοποίηση και ψήφιση από τους δημότες. Αυτά που συγκεντρώνουν τις περισσότερες ψήφους υλοποιούνται από το Δήμο μέχρις εξαντλήσεως του σχετικού προϋπολογισμού. Σε τακτά χρονικά διαστήματα ο Δήμος αξιολογεί τα αποτελέσματα και προβαίνει σε ανάλογες τροποποιήσεις και βελτιώσεις.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου αποτελεί το Παρίσι. Ξεκίνησε το 2014 και σήμερα περίπου το 5% (€100 εκατ.) του ετήσιου προϋπολογισμού διατίθεται για το σκοπό αυτό. Υπάρχουν 21 προϋπολογισμοί, ένας για κάθε δημοτικό διαμέρισμα, και ένας συνολικός για όλο το Παρίσι.  Ενδεικτικά έργα περιλάμβαναν εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές, κατασκευή ποδηλατοδρόμων και χώρων πρασίνου σε εγκαταλειμμένα κτηριακά συγκροτήματα, οικόπεδα, μηχανοστάσια και σιδηροτροχιές, κάθετη καλλιέργεια, βρύσες πόσιμου νερού σε πλατείες, καθαρισμό και καλλωπισμό της πόλης. Στο Ελσίνκι ο ετήσιος προϋπολογισμός διαθέτει σε αντίστοιχα έργα €4,4 εκατ.
Στην Ελλάδα, αντίστοιχο πρόγραμμα φαίνεται να λειτουργεί στο Δήμο Ιωαννίνων και προβλέπει την υλοποίηση ήπιων, μικρής κλίμακας παρεμβάσεων και στις 6 Δημοτικές Ενότητες του Δήμου, οι οποίες αφορούν στην αναβάθμιση της γειτονιάς. Σε συνεργασία με το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του εκεί Πανεπιστημίου πραγματοποιούνται  συμμετοχικά εργαστήρια, στα οποία οι φοιτητές συνδράμουν με την τεχνογνωσία τους στην τεκμηρίωση των προτάσεων που κατατίθενται από τους πολίτες και τις ομάδες πολιτών. Οι προτάσεις υποβάλλονται ανά Δημοτική ενότητα και όχι για το σύνολο του Δήμου. Ο συνολικός προϋπολογισμός ανέρχεται σε 400.000 ευρώ ενώ ο μέγιστος προϋπολογισμός ανά πρόταση ορίζεται σε 50.000 ευρώ. Οι προτάσεις των ομάδων πολιτών πριμοδοτούνται έναντι των μεμονωμένων προτάσεων. Για την εφαρμογή του, ο Δήμος έχει δημιουργήσει ομάδα εργασίας στο Τμήμα προγραμματισμού και ανάπτυξης με αντίστοιχη διαδικτυακή εφαρμογή και λογισμικό.
Είναι φανερό ότι η ιδέα του συμμετοχικού προϋπολογισμού συνδέεται άμεσα με τις πολιτικές «Έξυπνης πόλης». Ως εκ τούτου έχει τη δυνατότητα να στηριχτεί περαιτέρω από ευρωπαϊκές δομές και προγράμματα,  όπως η «Ευρωπαϊκή Συνεργασία για την Καινοτομία στις Έξυπνες Πόλεις και Κοινότητες (EIPSCC), το πρόγραμμα «URBACT»  και άλλα. Να σημειώσουμε ότι στο δήμο Πατρέων ήδη εφαρμόζεται η διαδικτυακή εφαρμογή συλλογής, επεξεργασίας και αντιμετώπισης παραπόνων των δημοτών «Sense.City».
Εκτός από τις προφανείς ωφέλειες στην αναζωογόνηση των γειτονιών και των κοινοτήτων, ο συμμετοχικός προϋπολογισμός βοηθά μία πόλη να ενισχύσει την ικανότητά της να αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα, παθογένειες και σύγχρονες προκλήσεις, να κινητοποιεί τις δυνάμεις των πολιτών της μέσα από διεργασίες διερεύνησης, συμμετοχής, συλλογικής μάθησης και υλοποίησης. Αποτελεί καινοτομία στη διακυβέρνηση αλλά και στοιχείο ενός διαφορετικού οράματος για την πόλη.  Με τη βοήθεια του συμμετοχικού προϋπολογισμού αυξάνεται η συμμετοχή των δημοτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ενισχύεται η εμπιστοσύνη και η κατανόηση στους μηχανισμούς διάθεσης των δημοτικών οικονομικών πόρων, υποβοηθείται η ανάπτυξη κοινωνικών δικτύων, δημιουργούνται νέες ευκαιρίες και η αίσθηση ότι τα δημοτικά δρώμενα αφορούν τους ίδιους τους πολίτες. Επίσης ο Δήμος μπορεί να κινητοποιήσει πολίτες με εξειδικευμένες γνώσεις και δυναμική, οι οποίοι σε άλλη περίπτωση δεν θα αξιοποιούνταν, πολύ περισσότερο δεν θα ήταν γνωστές. Μια στρατηγική διεύρυνσης των «από τα κάτω προς τα πάνω» διαδικασιών, δηλαδή διεύρυνσης της τοπικής δημοκρατίας, θα έχει σαν βασικό της εργαλείο τους συμμετοχικούς προϋπολογισμούς.
Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν»

Η Μελαγχολία των Παλαιολόγων - Φώτης Κόντογλου

Τον καιρό που δούλευα στον Μυστρά, τύχαινε πολλές φορές να βρεθώ μοναχός μέσα στην Περίβλεπτο.Τ’ απόγεμα η εκκλησία σκοτείνιαζε κι αγρίευε. Από πάνου από την σκαλωσιά άκουγα πατήματα. «Κανένα φάντασμα θα περπατά», συλλογιζόμουνα, και γύριζα το κεφάλι μου πάντα κατά το μέρος που στεκόντανε ζωγραφισμένοι οι στρατιώτες και οι πολεμάρχοι. Στεκόντανε στη σειρά ένα γύρο, λίγο ψηλότερα από το χώμα, οι περισσότεροι με βγαλμένα μάτια, τρυπημένοι στο στήθος, πολλοί απ  αὐτοὺς
κομματιασμένοι από τις σπαθιές. Σε πολλά κεφάλια είχε απομείνει γερό ένα μάτι μοναχά, μα κείνο το μάτι έβλεπε σαν δέκα ζωντανά.
Μνήσθητί μου, Κύριε! Χρόνια πέρασα μέσα σε κείνη την εκκλησιά, και μ’  όλα τούτα ανατρίχιαζα, σύγκρυο με διαπερνούσε. Κείνοι οι χορταριασμένοι τοίχοι ήτανε ζωντανοί, καρδιές χτυπούσανε, νεύρα τανυζόντανε, σπαθιά, σαργίτες, ταρκάσια, σκουτάρια τρίζανε απάνω στα κορμιά. «Και ιδού, σεισμός και προσήγαγε τα οστά, εκάτερον προς την αρμονίαν αυτού. Και είδον· και ιδού επ  αὐτὰ νεύρα και σάρκες εφύοντο, και ανέβαινεν επ  αὐτὰ δέρμα επάνω. Και εισήλθεν εις αυτά το πνεύμα και έζησαν και έστησαν επί των ποδών αυτών, συναγωγή πολλή σφόδρα».
Ετούτοι είναι οι τελευταίοι στρατιώτες του Παλαιολόγου, τότε που ήρτανε και πιάσανε για μετερίζι της απελιπισίας το φημισμένο βουνό του Ταϋγέτου, σιμά στην αρχαία Σπάρτη. Ανεμοδαρμένο απάνου στον βράχο, μαραζωμένο, τα μάτια τους μελανιασμένα και λαμπερά από την θέρμη, από την αγρύπνια και την αγωνία. Ανατολίτες, στρατολογημένοι από τα μέρη της Σηλύβριας, της Μαύρης Θάλασσας, την Αγχίαλο, την Καβάρνα, κι άλλοι ντόπιοι απ  τὸν Δρόγγο των Σκορτών, το Σάλαβρο, το Βοίτουλο, τη Μάνη, τη Γρεμπενή, τον Αϊτό κ.α., αίματα παλιά. Δεν είναι στρατιώτες βαριοί, με κορμιά δυνατά. Τα χέρια τους και τα ποδάρια τους είναι κοκκαλιασμένα, τα κορμιά λιγνά, περπατάνε ελαφρά σαν φαντάσματα, πολεμιστές ενός βασιλείου που δεν είναι τούτου του κόσμου. «Θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου». Σαν τον αφέντη τους τον Κωνσταντίνο, ξέρουνε το κακό το ριζικό τους.
Κι οι άλλοι οι σύντροφοί τους είναι παραπονεμένοι, μα τούτος είναι πολύ θλιμμένος, φαρμάκι στάζει από το στόμα του. Στέκεται σαν πουλί αναφτερουγιασμένο. Στο  να χέρι του βαστά αλαφρά το δοξάρι και τ’ άλλο τ’ ακουμπά απάνω στο σπαθί. Από το λαιμό του είναι κρεμασμένη η περικεφαλαία πισ’  απὸ την ωραία κεφαλή του, στον έναν ώμο του έχει ριγμένο το ταρκάσι με τις σαγίτες και στον άλλον ώμο το σκουτάρι του.
Ώρες καθόμουνα και κουβέντιαζα μαζί του σε μια γλώσσα που δε χρειάζεται μηδέ στόμα για να τη πει, μηδέ αφτί, για να την ακούσει. Τον άκουγα που μου μιλούσε από τον άλλο κόσμο, σαν τ  αγέρι που φυσά απάνου στ  ἄγρια χορτάρια που  ναι φυτρωμένα σε κάστρο ρημαγμένο, μα καταλάβαινα καθαρά τι μου  λεγε.

Μεγάλη Τετάρτη: Ο Χριστός αποθεώνει την γυναίκα και ραπίζει τους εξουσιαστές

Στο πρόσωπο μιας πόρνης ο Χριστός αποθέωσε την γυναίκα, ανάγοντας την σε κοινωνό και πομπό του κηρυγμάτος Του. Έπειτα έπλυνε ο ίδιος τα πόδια των μαθητών του, κάνοντας την κοινωνική ισότητα πράξη σε όλα τα επίπεδα. Σε μία κοινωνία αδικίας και ανισότητας, όπου οι γυναίκες και οι κοινωνικά αδύναμοι εθεωρούντο αντικείμενα, ο Χριστός θέτει πάλι τον θεμέλιο λίθο του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού. Οι πολίτες κρίνονται από την αρετή και την καλοσύνη τους και όχι από τον διαχωρισμό της ισχύος και του αδίκου.

Την ίδια στιγμή το εξουσιαστικό ιερατείο ετοιμάζει την εξόντωση του οργανώνοντας την προδοσία του Ιούδα.

Είχε προηγηθεί το καθάρισμα του ναού από εμπόρους και τοκογλύφους, όπου ο Χριστός αποθέωσε και τα παιδιά. Μόνον τα παιδιά υμνούν την θεία χάρη.

2000 χρόνια μετά, ακόμα γυναίκες λιθοβολούνται και παιδιά θεωρούνται αντικείμενα εκμετάλλευσης.

β’ Μκ 11, 15: Όταν ήρθαν πάλι στα Ιεροσόλυμα (την επόμενη μέρα), μπήκε ο Ιησούς στον Ναό… Ιω 2, 14: Μέσα στον περίβολο του ιερού (Ναού) βρήκε αυτούς που πουλούσαν βόδια, πρόβατα και περιστέρια για τις θυσίες, και τους αργυραμοιβούς καθιστούς πίσω από τους πάγκους. Τότε έφτιαξε ένα μαστίγιο από σχοινιά και τους έβγαλε όλους έξω από τον περίβολο του Ναού, μαζί και τα πρόβατα και τα βόδια, και έριξε καταγής τα νομίσματα των αργυραμοιβών, και αναποδογύρισε τους πάγκους. Και είπε σε αυτούς που πουλούσαν τα περιστέρια: “Πάρτε τα αυτά από εδώ, μην κάνετε εμπορικό κατάστημα το σπίτι του Πατέρα μου. Μτ 21, 13: …Η Γραφή λέει: Ο οίκος μου πρέπει να είναι οίκος προσευχής (Ησαΐας 56, 7), εσείς όμως τον κάνατε σπήλαιο ληστών”. (Ιερεμίας 7, 11) Εκεί στον Ναό τον πλησίασαν κουτσοί και τυφλοί, και τους θεράπευσε. Όταν είδαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαύματα που έκανε, και τα παιδιά να φωνάζουν μέσα στον Ναό και να λένε “Δόξα στον Υιό του Δαβίδ”, αγανάκτησαν και του είπαν: “Δεν ακούς τι λένε αυτοί; ” Και ο Ιησούς τους λέει: “Και βέβαια τα άκουσα. Αλλά και εσείς δεν διαβάσατε ποτέ στην Γραφή, πως από το στόμα νηπίων και βρεφών έκανες να βγει τέλειος ύμνος;” (Ψαλμός 8, 3) Τους άφησε και βγήκε έξω από την πόλη, στη Βηθανία, και διανυκτέρευσε εκεί. Μκ 11, 18: Τα πληροφορήθηκαν αυτά οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς, και αναζητούσαν τρόπο να τον εξοντώσουν. Τον φοβούνταν όμως, γιατί ο λαός εντυπωσιαζόταν με τη διδασκαλία του.
Γυνή, βαλοῦσα σώματι Χριστοῦ μύρον,
Τὴν Νικοδήμου προὔλαβε σμυρναλόην.

Βιογραφία
Κατά την Μεγάλη Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.

Δύο μέρες πριν το Πάσχα, καθώς ο Κύριος ανέβαινε προς τα Ιεροσόλυμα, κι ενώ βρισκόταν στο σπίτι στου λεπρού Σίμωνα, τον πλησίασε μια πόρνη γυναίκα κι άλειψε το κεφάλι Του με πολύτιμο μύρο. Η τιμή του ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο άρωμα και γι’ αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ’ όλους ο Ιούδας. Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, για να μην αποτραπεί απ’ το καλό της σκοπό. Ανέφερε μάλιστα και τον ενταφιασμό Του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ιούδα από τη προδοσία, αλλά μάταια. Τότε απέδωσε στη γυναίκα την μεγάλη τιμή να διακηρύσσεται το ενάρετο έργο της σε ολόκληρο την οικουμένη.

Ο Ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι δύο ήταν οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο. Οι τρεις πρώτοι Ευαγγελιστές αναφέρουν μια και την ίδια γυναίκα, που πήρε την ονομασία πόρνη. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης όμως κάνει λόγο για άλλη γυναίκα, αξιοθαύμαστη και σεμνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που άλειψε τα άχραντα πόδια Του σκουπίζοντας τα με τις τρίχες των μαλλιών της.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθής, ἵνα μῄ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς, ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός, διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς.

(Μετάφραση Ανδρέας Θεοδώρου)
Να, ὁ Νυμφίος ἔρχεται στὸ μέσο τῆς νύχτας, κι εὐτυχισμένος θὰ εἶναι ὁ δοῦλος ποὺ θὰ τὸν βρεῖ (ὁ Νυμφίος) ξάγρυπνο νὰ τὸν περιμένει· ἀνάξιος ὅμως πάλι θὰ εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ θὰ τὸν βρεῖ ράθυμο καὶ ἀπροετοίμαστο. Βλέπε, λοιπόν, ψυχή μου νὰ μὴ βυθιστεῖς στὸν πνευματικὸ ὕπνο, γιὰ νὰ μὴν παραδοθεῖς στὸ θάνατο (τῆς ἁμαρτίας) καὶ νὰ μείνεις ἔξω τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ ἀνάνηψε κράζοντας· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶσαι ἐσὺ ὁ Θεὸς· σῶσε μας διὰ τῆς προστασίας τῶν ἐπουρανίων ἀσωμάτων δυνάμεων (τῶν Ἀγγέλων).

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Ὑπὲρ τὴν Πόρνην Ἀγαθὲ ἀνομήσας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοι προσῆξα, ἀλλὰ σιγῇ δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθῳ ἀσπαζόμενος, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ὅπως μοι τὴν ἄφεσιν, ὡς Δεσπότης παράσχῃς, τῶν ὀφλημάτων κράζοντι Σωτήρ. Ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.

(Μετάφραση Ανδρέας Θεοδώρου)
Ἀγαθὲ Κύριε, ἂν καὶ ἁμάρτησα πιὸ πολὺ ἀπὸ τὴν πόρνη ὅμως δέ σοῦ πρόσφερα (ὅπως ἐκείνη) βροχὴ δακρύων μετανοίας· ἀλλὰ πέφτω στὰ πόδια σου, σιωπηλὰ δεόμενος καὶ ἀσπαζόμενος τὰ ὁλοκάθαρα πόδια σου, νὰ μοῦ χορηγήσεις συγχώρηση τῶν πταισμάτων μου, κράζοντας Σωτῆρα μου: Λύτρωσέ με ἀπὸ τὸν ἠθικὸ βόρβορο τῶν ἁμαρτημάτων μου καὶ σῶσε με.

Κάθισμα
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Πόρνη προσῆλθέ σοι, μύρα σὺν δάκρυσι, κατακενοῦσά σου ποσὶ Φιλάνθρωπε, καὶ δυσωδίας τῶν κακῶν, λυτροῦται τῇ κελεύσει σου, πνέων δὲ τὴν χάριν σου, μαθητής ὁ ἀχάριστος, ταύτην ἀποβάλλεται, καὶ βορβόρῳ συμφύρεται, φιλαργυρίᾳ ἀπεμπολῶν σε. Δόξα Χριστὲ τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου.

(Μετάφραση Ανδρέας Θεοδώρου)
Μιὰ πόρνη γυναίκα σὲ πλησίασε, φιλάνθρωπε Κύριε, καὶ ἄδειασε στὰ πόδια σου ἀρώματα ἀνακατεμένα μὲ δάκρυα. Καὶ τὴ στιγμὴ ἐκείνη λυτρώθηκε μὲ τὸ πρόσταγμά σου ἀπὸ τὴ δυσωδία τῶν ἁμαρτημάτων της. Ἀντίθετα ὁ Ἰούδας, ὁ ἀχάριστος μαθητής, ἂν καὶ ἀνέπνεε τὴν εὐωδία της χάριτός σου, ἀπέβαλε αὐτὴ καὶ ἀναμίχτηκε μὲ τὴν ἀναθυμίαση τοῦ βορβόρου τῆς ἁμαρτίας, πουλώντας σε ἀπὸ φιλαργυρία. Δόξα, Χριστέ, στὴν εὐσπλαχνία σου!

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἰούδας ὁ δόλιος, φιλαργυρίας ἐρῶν, προδοῦναί σε Κύριε, τὸν θησαυρὸν τῆς ζωῆς, δολίως ἐμελέτησεν. Ὅθεν καὶ παροινήσας, τρέχει πρὸς Ἰουδαίους, λέγει τοῖς παρανόμοις. Τί μοι θέλετε δοῦναι, κᾀγὼ παραδώσω ὑμῖν, εἰς τὸ σταυρῶσαι αὐτόν;

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ἡ Πόρνη ἐν κλαυθμῷ, ἀνεβόα οἰκτίρμον, ἐκμάσσουσα θερμῶς, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς, καὶ ἐκ βάθους στενάζουσα. Μὴ ἀπώσῃ με, μηδὲ βδελύξῃ Θεέ μου, ἀλλὰ δέξαι με, μετανοοῦσαν, καὶ σῶσον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.

Ὁ Οἶκος
Ἡ πρῴην ἄσωτος Γυνή, ἐξαίφνης σώφρων ὤφθη, μισήσασα τὰ ἔργα, τῆς αἰσχρᾶς ἁμαρτίας, καὶ ἡδονὰς τοῦ σώματος, διενθυμουμένη τὴν αἰσχύνην τὴν πολλήν, καὶ κρίσιν τῆς κολάσεως, ἣν ὑποστῶσι πόρνοι καὶ ἄσωτοι, ὧν περ πρῶτος πέλω, καὶ πτοοῦμαι, ἀλλ’ ἐμμένω τῇ φαύλῃ συνηθείᾳ ὁ ἄφρων, ἡ Πόρνη δὲ γυνή, καὶ πτοηθεῖσα, καὶ σπουδάσασα ταχύ, ἦλθε βοῶσα πρὸς τὸν Λυτρωτήν· Φιλάνθρωπε καὶ οἰκτίρμον, ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.

Πρόσκληση προς την Ένωση Γονέων Αγίων Αναργύρων- Καματερού καθώς και τους Συλλόγους Γονέων

από το www.eebe-agan-kam.gr

ΕΝΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ, ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ & ΕΜΠΟΡΩΝ ΑΓIΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ-ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
Κτήριο ΚΕΚ Αγίων Αναργύρων(Δωδεκανήσου & Μουσουνίτσης 10)
Τηλέφωνο:6946533202-email:eebeagion@gmail.com

Πρόσκληση προς την Ένωση Γονέων Αγίων Αναργύρων- Καματερού καθώς και τους Συλλόγους Γονέων

Φίλοι γονείς σε Αγίους Αναργύρους – Καματερό,
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο εμποροβιοτεχνικός μας σύλλογος ήρθε σε επαφή με αρκετούς συλλόγους και σωματεία της περιοχής μας προκειμένου, για κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, να αναλαμβάνουμε και ανάλογες κοινές αγωνιστικές πρωτοβουλίες.
Το πιο κοινό τοπικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και εμείς ως γονείς, που είμαστε και επαγγελματίες της περιοχής, είναι το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης και ως συνέπεια, υποβάθμισης των σχολείων στο Δήμο Αγίων Αναργύρων-Καματερού. Οι περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη Παιδεία αναπόφευκτα επηρεάζουν κυρίως γειτονιές σαν τις δικές μας.
Ως συνέπεια της απαξίωσης του Δημόσιου Σχολείου καλούνται πλέον οι σύλλογοι Γονέων να μπουν σε ένα κυνήγι εσόδων προκειμένου να συμβάλλουν με κάθε τρόπο, ώστε να καλύπτονται άμεσες αλλά και πάγιες οικονομικές ανάγκες των σχολείων, συνέπεια της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων. Αθλητικές δραστηριότητες, παραδοσιακοί χοροί, bazaar,ελληνιστί παζάρια, με καθαρά εμπορικό χαρακτήρα (αγορές προϊόντων και μεταπώληση), εύρεση χορηγών, αποτελούν πλέον τις βασικές δραστηριότητες των Συλλόγων Γονέων.
Με αυτόν τον τρόπο απαξιώνεται ο ουσιαστικός τους ρόλος και μετατρέπονται, άθελά τους, σε εισπρακτικούς μηχανισμούς μεταφοράς χρημάτων πάλι από τους ίδιους τους γονείς. Δηλαδή πρακτικά όλοι εμείς που υπερφορολογούμαστε καλούμαστε έμμεσα να στηρίξουμε οικονομικά αυτό που το κράτος και οι Δήμοι έχουν υποχρέωση να κάνουν. Επιπλέον με τέτοιες πρωτοβουλίες πλήττονται τα μικρά καταστήματα που προσπαθούν με δυσκολία να επιβιώσουν.
Ως Ένωση ΕΒΕ Αγίων Αναργύρων-Καματερού θεωρούμε ότι η Παιδεία αποτελεί θεμελιώδη τομέα για την ανάπτυξη του ανθρώπου και της κοινωνίας και ότι θα πρέπει να παρέχεται εντελώς δωρεάν και να είναι αποκλειστικά δημόσια. Πόσο μάλλον θεωρούμε ότι οι διάφορες δραστηριότητες αθλητικές και πολιτιστικές πρέπει να είναι ενταγμένες σε ένα πλαίσιο δωρεάν και δημόσιων υποδομών. Τέλος θεωρούμε ότι τα κάθε είδους εποχιακά παζάρια που διοργανώνονται στα σχολεία από τους Συλλόγους Γονέων θα έπρεπε να είχαν χαρακτήρα ανταλλακτικό και όχι κερδοσκοπικό, αν το κριτήριο μας είναι η ανάπτυξη του κοινωνικού χαρακτήρα του παιδιού και όχι του εμπορικού.
Με μεγάλη χαρά θα θέλαμε να καλέσουμε σε ανοιχτή συζήτηση, όποτε αυτό συμφωνηθεί από κοινού, την Ένωση Γονέων Αγίων Αναργύρων- Καματερού καθώς και τους Συλλόγους Γονέων για να βρούμε από κοινού λύση σε αυτό το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα. Η Ένωση ΕΒΕ Αγίων Αναργύρων-Καματερού είναι δίπλα σε όλους για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης για τα παιδιά μας.

ΤΟ ΔΣ

 ΕΝΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ, ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ & ΕΜΠΟΡΩΝ ΑΓIΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ-ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
Κτήριο ΚΕΚ Αγίων Αναργύρων(Δωδεκανήσου & Μουσουνίτσης 10)
Τηλέφωνο:6946533202-email:eebeagion@gmail.com

Εταιρείες δημοσκοπήσεων ή εταιρείες παραπλάνησης;

του Γιώργου Καραμπελιά

Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο κείμενό μας, πριν από δύο εβδομάδες, ένας βρώμικος πόλεμος διεξάγεται ενάντια στον συνδυασμό μας, «Αθήνα για την Ελλάδα», που συνεχίζεται και επεκτείνεται. Έχουμε ήδη αναφερθεί στη προσπάθεια αποσιώπησης της παρουσίας του συνδυασμού μας, από εφημερίδες, τηλεοράσεις και ηλεκτρονικά μέσα γενικότερα, η οποία γίνεται όλο και πιο έντονη, καθώς διαπιστώνεται η απήχηση την οποία βρίσκει ο συνδυασμός αυτός στους πολίτες της Αθήνας.
Και αυτή τη φορά ο αποκλεισμός είναι διαπαραταξιακός. Για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς, διότι η εκλογική εμφάνιση και η επιτυχία ενός συνδυασμού του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου στην Αθήνα αποτελεί πρόβλημα για ολόκληρο το διεφθαρμένο σύστημα που κυβερνάει τη χώρα και έχει μεταβάλει την Αθήνα σε «χωματερή της παγκοσμιοποίησης». Προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν την εμφάνιση ενός τέτοιου πόλου στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά πως η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών υιοθετεί τις απόψεις του δημοκρατικού πατριωτισμού και μόνο ο αποκλεισμός και η συκοφαντία επιτρέπουν στο κομματικό σύστημα να μακροημερεύει. Γι’ αυτό λοιπόν, με κάθε μέσο, αποκλεισμός.
Επιπλέον, έχουν ένα ακόμα σοβαρό λόγο για να μας αποκλείουν. Με το νέο εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι δήμαρχοι που θα εκλεγούν στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών δεν θα διαθέτουν πλέον πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Στο παρελθόν, αντίθετα, ο συνδυασμός που εξέλεγε δήμαρχο είχε αυτοδικαίως και την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Έτσι, πλέον, ο νέος δήμαρχος θα είναι υποχρεωμένος να διασφαλίζει και τη συναίνεση δημοτικών συμβούλων από άλλους συνδυασμούς για να μπορεί να περάσει οτιδήποτε από το δημοτικό συμβούλιο. Κατά συνέπεια, ακόμα και συνδυασμοί που θεωρούν βέβαιο πως θα διασφαλίσουν την πλειοψηφία, όπως εκείνος του Μπακογιάννη στην Αθήνα, επειδή δεν πρόκειται να συγκεντρώσουν πάνω από 50% στον πρώτο γύρο, κάνουν ό,τι μπορούν για να κερδίσουν και την παραμικρή ψήφο από τον πρώτο γύρο.

 Έτσι, όλα τα κόμματα, με τους μηχανισμούς που διαθέτουν, παρεμβαίνουν κατ’ εξοχήν στους δημοσιογράφους, στα ΜΜΕ και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Και αν στο παρελθόν ήταν δυνατό να χρησιμοποιούμε τους κομματικούς ανταγωνισμούς ώστε να έχουμε μια ελάχιστη πρόσβαση στα ΜΜΕ, σήμερα εκστρατεύουν όλοι εναντίον μας.
Δημοσιογράφοι που στο παρελθόν επιζητούσαν την επαφή μαζί μας, και κάποιοι χαρακτηρίζονταν και φίλοι μας, εξαφανίζονται ή ακόμα και ακυρώνουν προσυμφωνημένες συνεντεύξεις, ενώ οι τηλεοράσεις μάς αποκλείουν επιδεικτικά και σκανδαλωδώς. Τέλος, εταιρείες δημοσκοπήσεων μας αποκλείουν εντελώς παράνομα από τις σχετικές έρευνες, πράγμα που επιβεβαιώνει  την αξιοπιστία(!) που έχουν πολλές από αυτές. Όλοι οι Έλληνες αναφέρονται στην έλλειψη αξιοπιστίας των εταιρειών δημοσκοπήσεων. Εμείς το ζούμε πάνω στο πετσί μας και μπορούμε να το βεβαιώσουμε και μπροστά στα δικαστήρια αν χρειαστεί.

Πριν από δύο εβδομάδες, αναφερθήκαμε στην περίπτωση  της εταιρείας ΚΑΠΑ Research  και τον σκανδαλώδη αποκλεισμό του συνδυασμού μας από δημοσκοπική έρευνα που διεξήγε για τον δήμο της Αθήνας. Τώρα αναφερόμαστε σε ένα νέο κρούσμα από τα πολλά που έχουν υποπέσει στην αντίληψή μας. Η εταιρεία δημοσκοπήσεων RASS απέκλεισε και αυτή την υποψηφιότητά μας, όπως το διαπιστώσαμε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε «ερευνητής» της εταιρείας με ψηφοφόρο μας. Ο ψηφοφόρος μας τον ρώτησε γιατί δεν περιλαμβάνεται ο Συνδυασμός μας, τον οποίο και υποστηρίζει, στις σχετικές ερωτήσεις και αυτός του απάντησε πως «αγνοεί ακόμα και το όνομα του συνδυασμού και του υποψηφίου δημάρχου». Σε σχετική επικοινωνία μου με την εταιρεία και την κ. Μαρία Καρακλιούμη,  μας δήλωσε  πως αυτοί τα κάνουν όλα σωστά (!) και μας περιλαμβάνουν στις ερωτήσεις ενώ άλλη υπέυθυνη η κ. Κοντολέφα μας δήλωσε ανερυθρίαστα  μερικές ώρες αργότερα πως είναι δικαίωμα των εταιρειών να συμπεριλαμβάνουν στους υποψηφίους που αναφέρουν στους πολίτες όποιους θέλουν!  Τους δηλώσαμε ότι δεν πρόκειται να αφήσουμε το ζήτημα αναπάντητο και προχωρήσαμε ήδη σε νομικές ενέργειες, με εξώδικο και προφανώς θα ακολουθήσουν και αγωγές κατά της εταιρείας και κατἀ οποιωνδήποτε δημοσιοποιήσουν τις σχετικές ψευδο-έρευνες, ενώ βεβαίως θα ακολουθήσουν και άλλες  κινήσεις μας αν χρειαστεί.

Γνωρίζουμε την αθλιότητα του συστήματος ενάντια στο οποίο παλεύουμε. Παραμένουν στην εξουσία την οποία έχουν διασφαλίσει από τα ντόπια και ξένα –προπαντός– αφεντικά τους, μέσω της διαφθοράς και της απάτης. Αυτή ενάντια στην οποία παλεύουμε για πάνω από πενήντα χρόνια. Όπως και αυτοί γνωρίζουν τους πραγματικούς αντιπάλους τους και μας συμπεριφέρονται αναλόγως. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνουμε πως το μοναδικό όπλο που διαθέτουμε είναι να πολλαπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να τους αποδείξουμε πως το ποτάμι έχει ξεκινήσει και τίποτε δεν μπορεί να το σταματήσει.
Παραθέτουμε το εξώδικο το οποίο αποστείλαμε ήδη στην εταιρεία και έπεται συνέχεια.

Νέο και ασφαλές κτίριο για το 3ο λύκειο Άνω Λιοσίων ζητά ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σύλλογος γονέων 3ου ΓΕΛ Α. Λιοσίων
Την Τετάρτη17 Απρίλη 2019 πραγματοποιήθηκε συνάντηση του ΔΣ του συλλόγου με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο,πρόεδρο της Β ΕΣΕ, Ανω Λιοσίων. Στην συνάντηση παρευρέθηκε αντιπροσωπεία του συλλόγου Διδασκόντων και μαθητές. Ζητήθηκαν από το ΔΣ απαντήσεις στα αιτήματα που είχαν
γίνει γνωστά στις αρμόδιες υπηρεσίες με προσκόμιση υπομνήματος από το σύλλογο γονέων.
Στο καίριο αίτημά μας για την ανέγερση καινούριου κτιρίου για την στέγαση του 3ου ΓΕΛ η απάντηση ήταν αρνητική. Η δημοτική αρχή δεν έχει κάνει καμία ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση. Υπενθυμίζουμε ότι το κτιριακό πρόβλημα του σχολείου εκκρεμεί εδώ και τουλάχιστον
μια δεκαπενταετία. Το κτίριο χρονολογείται από το 1974, είναι μισθωμένο και έχει κτιστεί και λειτουργήσει αρχικά ως βιοτεχνία
Καταγγέλλουμε όλες τις δημοτικές αρχές που μέχρι τώρα καμία από αυτές δεν έκανε τίποτα για να λυθεί το σοβαρότατο αυτό πρόβλημα. Ως σύλλογος είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας έως ότου επιτευχθεί ο στόχος όλης της σχολικής κοινότητας του 3ου ΓΕΛ που είναι: ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
Προς αυτή την κατεύθυνση ζητάμε να συμπράξουν μαζί μας ενεργά:
Η Ένωση Γονέων Α.Λιοσίων η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής, όλοι οι γονείς και οι καθηγητές της πόλης μας.
Σχετικά με τα επιμέρους οξυμένα προβλήματα του υπάρχοντος κτιρίου που αφορούν τον αντισεισμικό έλεγχο και τις απαραίτητες επισκευές (που έπρεπε να έχουν γίνει ήδη και χωρίς να χρειάζεται η παρέμβασή μας) ο αντιδήμαρχος απάντησε θετικά και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Θα είμαστε σε αναμονή για την ολοκλήρωση των επισκευών μέχρι την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς όπως είναι και η δέσμευση των αρμοδίων.
Σαν ΔΣ θα συνεχίσουμε να κάνουμε όσες ενέργειες χρειαστούν έως ότου καταφέρουμε τον στόχο μας.
ΝΕΟ και ΑΣΦΑΛΕΣ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ 

ΓΙΑ ΤΟ 3ο ΓΕΛ Α.ΛΙΟΣΙΩΝ
ΤΟ ΔΣ


 http://doxthi.gr/71387/neo-kai-asfales-ktirio-gia-to-3o-lykeio-ano-liosion-zita-o-syllogos-goneon-kai-kidemonon/

Οι πέντε διάτρητοι ισχυρισμοί του Βερολίνου για τις γερμανικές οφειλές

του Σταύρου Λυγερού από το slpress.gr 

Παρότι η ηττημένη Γερμανία ευνοήθηκε γενναιόδωρα από τους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ανταποκρίθηκε στην ηθική και συμβατική υποχρέωσή της προς την Ελλάδα για την καταβολή επανορθώσεων και βεβαίως για εξόφληση του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Ακολούθησε παρελκυστική τακτική όσον αφορά τις γερμανικές οφειλές. Παρέπεμψε την ικανοποίηση των ελληνικών διεκδικήσεων μετά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Όταν αυτή πραγματοποιήθηκε, το Βερολίνο ισχυρίσθηκε ότι το θέμα έχει κλείσει!

Ο πρώτος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι το ζήτημα έχει κλείσει με υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1960 και την καταβολή εκ μέρους της Γερμανίας 115 εκατ. μάρκων. Η αλήθεια είναι πως για να επιτύχουν την αποφυλάκιση του δημίου των 54.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν, που είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκιση, η γερμανική κυβέρνηση κατέβαλε 115 εκατ. μάρκα ως αποζημίωση, την οποία «δικαιούνται Έλληνες υπήκοοι διωχθέντες από 6 Απριλίου 1941 μέχρι τέλους του 1945, υπό οργάνων του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος δια λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς ή αντιθέσεως προς την εθνικοσοσιαλιστικήν κοσμοθεωρίαν». Δηλαδή για αποζημίωση κυρίως των Εβραίων θυμάτων του Γ’ Ράιχ.
Για να μην υπάρξει, μάλιστα, η οποιαδήποτε παρεξήγηση, σε επιστολή του (αποτελεί μέρος της συμφωνίας) προς τον υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας ο τότε Έλληνας πρεσβευτής στη Βόννη Θωμάς Υψηλάντης αναφέρει: «(η Ελλάδα) επιφυλάσσεται εντούτοις όπως προβάλη νέας απαιτήσεις, αίτινες προέρχονται εξ εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής». Με άλλα λόγια, η Αθήνα δεν έχει ποτέ παραιτηθεί από τις αξιώσεις της, κάτι που ομολογεί και η Γερμανία σε απαντητική ρηματική διακοίνωσή της στις 31-3-1967.
Ο δεύτερος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι μετά από τόσες δεκαετίες, οι ελληνικές διεκδικήσεις έχουν χάσει τη νομιμοποιητική τους βάση. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όμως, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται. Ειδικά για το κατοχικό δάνειο υπάρχει σύμβαση που δεσμεύει τη Γερμανία. Ας σημειωθεί ότι η ναζιστική Γερμανία είχε αρχίσει να πληρώνει τις δόσεις γι’ αυτό το δάνειο.

Η Διάσκεψη των Παρισίων και η «Συνθήκη 2+4»

Το ζήτημα των αποζημιώσεων ετέθη από την ελληνική πλευρά στη Διάσκεψη των Παρισίων (τέλη 1945-αρχές 1946). Η διάσκεψη είχε προσδιορίσει κατά προσέγγιση το ύψος των αποζημιώσεων προς την Ελλάδα σε 7,5 δισ. δολάρια. Η συμφωνία του Λονδίνου το 1953 δεν χάρισε στη Γερμανία τις οφειλές λόγω πολεμικών αποζημιώσεων. Απλώς τις πάγωσε έως την υπογραφή συμφώνου ειρήνης μεταξύ της ηττημένης και των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να μπορέσει η Γερμανία να ανακάμψει οικονομικά.
Μετά την επανένωση της Γερμανίας (31-8-1990) με την υπογραφή της «Συνθήκης 2+4», το εμπόδιο έχει εκλείψει. Πολύ περισσότερο που η ηττημένη του πολέμου είναι η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης. Το Βερολίνο, όμως, αντιστρέφει την πραγματικότητα και επικαλείται τη «Συνθήκη 2+4» για να υπεκφύγει, ισχυριζόμενο αυθαιρέτως ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει γενικά κλείσει.
Εάν το ζήτημα των αποζημιώσεων είχε χάσει τη νομιμοποιητική του βάση και είχε κλείσει, γιατί τον Μάιο 2013 το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών με υπογραφή Σόιμπλε ανέλαβε την υποχρέωση πρόσθετης αποζημίωσης των Εβραίων που επέζησαν του Ολοκαυτώματος; Στους Εβραίους δόθηκαν 772 εκατ. ευρώ για παροχή ιατρικής φροντίδας, καθώς και σύνταξη για το υπόλοιπο του βίου τους ύψους 300 ευρώ το μήνα! Ας σημειωθεί ότι και το 2000, η κυβέρνηση Σρέντερ είχε αποζημιώσει εκατοντάδες χιλιάδες ομήρους που είχαν μαρτυρήσει στα ναζιστικά στρατόπεδα.

Η απόφαση της Χάγης

Ο τρίτος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης το 2012 έκλεισε οριστικά το θέμα των αποζημιώσεων. Η αλήθεια είναι πως εκείνη η απόφαση αναγνώρισε την ετεροδικία, αλλά δεν αναφέρει πουθενά ότι οι αποζημιώσεις είναι αβάσιμες. Αντίθετα, αναγνωρίζει ότι το ζήτημα δεν παραγράφεται κι ότι αποτελεί διακρατική διαφορά, για την επίλυση της οποίας προτρέπει τα κράτη να συνεργαστούν.
Υπενθυμίζουμε ότι η δίκη εκείνη αφορούσε την προσπάθεια των κατοίκων του Διστόμου να αποζημιωθούν μέσω απόφασης ιταλικού δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, αφορούσε διεκδικήσεις ιδιωτών κι όχι του ελληνικού κράτους. Τον Οκτώβριο 2014, μάλιστα, το ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφαίνεται ότι η ετεροδικία δεν ισχύει όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Επίσης ότι πολίτες μπορούν να εγείρουν ατομικές αξιώσεις εναντίον κράτους. Η απόφαση αυτή των Ιταλών δικαστών ανοίγει νέους δρόμους για τη δικαίωση των θυμάτων του ναζισμού.
Ο τέταρτος γερμανικός ισχυρισμός είναι πολιτικός κι όχι νομικοφανής. Προσπαθεί να αποδώσει τις ελληνικές διεκδικήσεις στην κρίση και ειδικότερα σε μία προσπάθεια της Αθήνας να συμψηφίσει τις αποζημιώσεις με τις οφειλές προς τη Γερμανία. Είναι αλήθεια ότι πιεζόμενες από τη γερμανική διπλωματία οι ελληνικές κυβερνήσεις ολιγώρησαν. Καμία εξ αυτών, όμως, δεν παραιτήθηκε απ’ αυτές. Εάν είχε συμβεί αυτό το Βερολίνο θα είχε, βεβαίως, προσκομίσει το σχετικό έγγραφο.
Η επαναφορά του ζητήματος του κατοχικού δανείου και των αποζημιώσεων από την κυβέρνηση Τσίπρα το 2015 μπορεί να συμπίπτει χρονικά με τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Ευρωζώνη, αλλά ποτέ η Αθήνα δεν συνέδεσε τα δύο αυτά ζητήματα. Το γεγονός ότι η ίδια κυβέρνηση μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου έβαλε το ζήτημα στο ράφι για να μην ενοχλεί το Βερολίνο δεν σημαίνει τίποτα στο νομικό επίπεδο. Απλώς δείχνει το πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβανόταν αυτή την υπόθεση και βεβαίως μας υποψιάζει βασίμως ότι η τωρινή ανακίνηση έχει προεκλογικό χαρακτήρα.

Ο υπολογισμός του Γενικού Λογιστηρίου

Ο πέμπτος γερμανικός ισχυρισμός είναι αβάσιμος σε βαθμό γελοιότητας. Ισχυρίζονται ότι τα κοινοτικά κονδύλια που έλαβε η Ελλάδα από την ΕΕ είναι μία μορφή αποζημίωσης! Τα κοινοτικά κονδύλια δεν είναι βεβαίως, γερμανικά χρήματα και ούτε έχουν την παραμικρή σχέση με τις αποζημιώσεις για τα ναζιστικά εγκλήματα. Γι’ αυτό και κοινοτικά κονδύλια έλαβαν χώρες-μέλη που δεν συμμετείχαν στον πόλεμο, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Το προφανές επιβεβαιώνεται και από απάντηση της  Κομισιόν το 1995 σε σχετική ερώτηση του τότε ευρωβουλευτή Αλαβάνου.
Η τελευταία προσπάθεια του Βερολίνου να προβάλει ένα νέο επιχείρημα προήλθε από διαρροή στην εφημερίδα Die Welt. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της, στον υπ’ αριθμόν R27320 φάκελο του (γερμανικού) υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει έγγραφο που αναγνωρίζει «γερμανικό υπόλοιπο χρέους ύψους 476 εκατομμυρίων… Δεν πρόκειται, όμως, ούτε για δάνειο, ούτε για πίστωση, αλλά απλώς για ποσό που έχει υπολογιστεί»!
Ειδικά μετά τη συγκέντρωση και την ταξινόμηση όλων των επισήμων εγγράφων που συνδέονται με το κατοχικό δάνειο και τις κάθε είδους αποζημιώσεις, οι ελληνικές διεκδικήσεις είναι όχι μόνο ηθικά ισχυρές, αλλά και νομικά τεκμηριωμένες. Αυτό που πρέπει να προσδιορισθεί με διμερείς διαπραγματεύσεις είναι το ύψος των οφειλών της Γερμανίας αφενός λόγω του κατοχικού δανείου, αφετέρου λόγω των αποζημιώσεων. Η Επιτροπή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το κατοχικό δάνειο εκτιμάει το ύψος της γερμανικής οφειλής στα 11 δισ. ευρώ.
Η εκτίμηση θεωρήθηκε πολύ χαμηλή, αφού σύμφωνα με άλλους μάλλον μετριοπαθείς υπολογισμούς το ύψος της οφειλής κυμαίνεται γύρω στα 60 δισ ευρώ. Ο υπολογισμός, ωστόσο, είναι υπόθεση μίας επόμενης φάσης. Πρώτα, το Βερολίνο πρέπει να υποχρεωθεί να αναγνωρίσει την οφειλή του και στη συνέχεια να διαπραγματευθεί το ύψος της. Το ίδιο ισχύει και για τις κάθε είδους αποζημιώσεις, το ύψος των οποίων υπολογίζεται ότι είναι αρκετά πάνω από 100 δισ.

«Πρωτίστως ηθικό ζήτημα»!

Η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς (1997) για την αποζημίωση των κατοίκων του Διστόμου, την οποία επικύρωσε και κατέστησε τελεσίδικη η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου (2000) άνοιξε τον δρόμο για τις διεκδικήσεις ιδιωτών και επανέφερε στο προσκήνιο το ευρύτερο ζήτημα των ελληνικών διεκδικήσεων.
Από τότε, όμως, έχουμε αλλάξει και φάση και γήπεδο. Η μπάλα έδειξε το 2015 να φεύγει από τα χέρια των ιδιωτών και την υπόθεση να αναλαμβάνει το κράτος. Αυτό τουλάχιστον είχε φανεί τότε από τις διακηρύξεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Η δήλωσή του ενώπιον της Μέρκελ για πρωτίστως ηθικό ζήτημα, όμως, άφησε πολύ γρήγορα πικρή γεύση. Δεν άλλαξε, ωστόσο, ούτε κατά κεραία την ισχύ των ελληνικών διεκδικήσεων.
Το νεοαποικιακού χαρακτήρα σύμφωνο ελληνογερμανικής συνεργασίας, που υπέγραψαν οι Γιώργος Παπανδρέου και Άγκελα Μέρκελ τον Μάιο 2010, και που επέτρεψε στον Γερμανό υφυπουργό Φούχτελ να αλωνίζει την Ελλάδα δεν ήταν, βεβαίως, ο τρόπος για να εκκαθαριστεί το ναζιστικό παρελθόν. Ούτε, βεβαίως, το «Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον» (με προϋπολογισμό ένα εκατ. ευρώ!), στόχος του οποίου ήταν –κατά ομολογία του ίδιου του Γερμανού πρεσβευτή Πέτερ Σόοφ– «η αναζήτηση ενδεδειγμένων δράσεων για την επεξεργασία  του παρελθόντος»! Με άλλα λόγια στόχος του ήταν να χρηματοδοτήσει το ξαναγράψιμο της ιστορίας…

Μεγάλη Τρίτη: Όσα “Κύριε Ελέησον” και αν πεις, αν δεν αγωνιστείς για τον αδύναμο εν ζωή, δεν σου πρέπει παράδεισος

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ – η μυσταγωγία που οδηγεί στην ελευθερία ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Κράτα την ψυχή σου ελεύθερη ώστε να σπάσεις τις αλυσίδες σαν έρθει η στιγμή.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ: Η διδαχή της σημερινής ημέρας είναι άλλο ένα βήμα προς την αυτογνωσία και τον κοινωνικά υπεύθυνο τρόπο ζωής. Η Παραβολή των ταλάντων διδάσκει την προσπάθεια, τον αγώνα και τον μόχθο του ανθρώπου. Τον προσωπικό αγώνα και την προσπάθεια που είναι απόλυτα ατομική ευθύνη, χωρίς κάποια Θεία χείρα βοηθείας. Αγώνας όχι για να υπηρετήσεις το δόγμα ή κάποια εξουσιαστική δομή, όπως υπαγορεύουν οι άλλες θρησκείες, αλλά για να αναβαθμίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Όλα αυτά σε μία εποχή που οι κοινωνίες – πλην των ελληνοκεντρικών – ηταν υπόδουλες και ζούσαν για να υπηρετούν δυνάστες. Όπου η κάστα όριζε το μέλλον του ανθρώπου από την γέννηση του. Μία παραβολή – επανάσταση.
Η παραβολή των δέκα παρθένων είναι συγκλονιστική. Δεν υπάρχει παράδεισος για όποιον δεν στάθηκε κοινωνικά υπέυθυνος στον βίο του. Για όποιον δεν βοήθησε τον συνάνθρωπο του. Δεν στάθηκε στον αδύναμο, σε αυτόν που είχε ανάγκη. Και το λέει ο ίδιος ο Χριστός! Όταν όλοι, μα όλοι οι φορείς, ηγέτες, προφήτες θρησκειών απαιτούσαν την απόλυτη υποταγή στο δόγμα και την εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων της εκάστοτε θρησκευτικής δομής! Όχι τον συνάνθρωπο, την κοινωνία.
Μιλάμε για την συγκρότηση ενός βίου δικαίου και κοινωνικής συνεργασίας σε συνθήκες απόλυτου εξουσιαστικού σκότους. Μιλάμε για την μεταλαμπάδευση του άδολου Ελληνικού φωτός, που ανήγαγε τον άνθρωπο ως απόλυτη υπερχρονική αυταξία με σκοπό τον δίκαιο βίο και όχι την δουλεία σε επίγειους αφέντες.
Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει αυτό το πραγματικό θαύμα Φωτός, πως θα κατανοήσει την μεταλαμπάδευση του Αγίου Φωτός και του συμβολισμού του.
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ – ΤΑ ΤΑΛΑΝΤΑ
Η Μεγάλη Τρίτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την παραβολή των ταλάντων. Κάποιος άρχοντας πραγματοποιεί ένα μακρινό ταξίδι, και πριν φύγει μοιράζει στους δούλους του τμήματα από την περιουσία του. Στον ένα δίνει πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον τρίτο ένα. Μετά την επιστροφή του οι δούλοι του δίνουν λογαριασμό. Αυτός που πήρε πέντε τάλαντα, εργάστηκε και παραδίδει συνολικά δέκα, αυτό που πήρε δύο παραδίδει τέσσερα, ενώ αυτός που πήρε ένα, το επιστρέφει, διότι θεωρεί ότι ο κύριος του είναι σκληρός και θέλει να θερίσει εκεί που δεν έσπειρε. Τότε ο άρχοντας διατάσσει να του πάρουν το τάλαντο και να το δώσουν σ’ αυτόν που έχει τα δέκα και να τον τιμωρήσουν, αποκόπτοντάς τον ουσιαστικά από την κοινωνία με τους άλλους!
Στον οίκο του συναξαριού της ημέρας διαβάζουμε μια ενδιαφέρουσα φράση που απευθύνεται στον καθέναν από μας: “Το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι”. Το χάρισμα, γιατί αυτό είναι το τάλαντο, που έχει ο καθένας μας, ας εργαστεί με φιλοπονία, με επιμέλεια και με προθυμία, να το αξιοποιήσει. Τα χαρίσματα είναι πολύτιμα δώρα του Θεού στον κάθε άνθρωπο και υπάρχουν, σ’ άλλον περισσότερα και σ’ άλλον λιγότερα, αλλά πάντως δίδονται σε όλους. Το ερώτημα είναι κατά πόσον αξιοποιούνται.
Συνήθως, οι άνθρωποι νιώθουν περήφανοι για τις ικανότητές τους. Είναι αλήθεια πως πολλοί αγωνίζονται σκληρά για να πετύχουν στη ζωή τους, όχι μόνο επαγγελματικά. Το καλό όνομα, η αποδοχή και η υπόληψη της κοινωνίας προς τα ανθρώπινα πρόσωπα, εξαιτίας της ηθικής τους συμπεριφοράς και της προσπάθειάς τους να είναι “καλοί καγαθοί”, αποτελούν σπουδαία κίνητρα στον αγώνα της ζωής. Ωστόσο, ταυτόχρονα με τις ικανότητες, εμφιλοχωρεί στον κόπο και μια εγωιστική διάθεση, η οποία καθιστά το χάρισμα όχι αφορμή προσφοράς και θυσίας, αλλά αφορμή υπερηφάνειας και μονομέρειας.
Ο πετυχημένος άνθρωπος συχνά θεωρεί τον εαυτό του φορέα τελειότητας. Το χάρισμα δεν γίνεται αφορμή ελευθερίας, προσφοράς, ενδιαφέροντος για τον άλλο, αλλά μόνο ικανοποίησης του συμφέροντος και της φιλοδοξίας, ενώ άλλοτε υπάρχει η αίσθηση της κτητικότητας, ότι το χάρισμα μας ανήκει και μπορούμε να το διαθέσουμε όπως εμείς θέλουμε. Γι’ αυτό κι όταν τα χαρίσματα αμφισβητούνται, θιγόμαστε ακόμη περισσότερο.
Η Εκκλησία προτείνει στον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει πως ό,τι ξεχωριστό έχει, του δόθηκε από τον Θεό για να το καλλιεργήσει προς όφελος δικό του, αλλά κυρίως, προς όφελος των άλλων. Γι’ αυτό δεν δέχεται ούτε τον εγωιστικό εγκλωβισμό στην αυτάρκεια των χαρισμάτων, ούτε την χρήση τους προς δόξαν του έχοντος, αλλά την λειτουργία του χαρίσματος προς όφελος της κοινότητας, των πολλών, της σύναξης. Η Εκκλησία δεν θέλει τον άνθρωπο εγκλωβισμένο στον ατομισμό, αλλά ζητά από τον καθένα την κοινωνική συνείδηση και προσφορά που θα τον κάνει να ζει για τους άλλους, και τους άλλους να ζουν γι’ αυτόν!
Η εποχή μας είτε θεοποιεί τους χαρισματικούς ανθρώπους, εγκλωβίζοντάς τους στον εγωισμό και την κενοδοξία, είτε ισοπεδώνει τα χαρίσματα καθιστώντας τον άνθρωπο αριθμό στην απρόσωπη μάζα. Αν η κοινωνία μας συνειδητοποιήσει πόσο σπουδαίο είναι τα χαρίσματα να ελευθερώνουν τον έχοντα, αλλά και τον κόσμο, μέσα από την σωστή χρήση τους και την προσφορά, αλλά κυρίως μέσα από την αναφορά στο Θεό, τότε μέσα από αυτή την υγιή ταπείνωση της σχέσης με το Θεό το τάλαντο θα αξιοποιηθεί φιλοπόνως. Και τότε πραγματικά, “θα εισέλθουμε εις την χαράν του Κυρίου μας”, δηλαδή στην κοινωνία της αγάπης και της προσφοράς, στην κοινωνία της ελευθερίας από την αυτάρκεια και τον εγωισμό…
του Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού, Φιλολόγου – Θεολόγου.
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ
Οι θείοι Πατέρες όρισαν την αγία αυτή ημέρα να θυμηθούμε μια από τις πιο παραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας: την παραβολή των Δέκα Παρθένων. Κι’ είχαν το σκοπό τους. Η συνοδοιπορία με το Χριστό μας προς το Θείο Πάθος δεν θα πρέπει να είναι τυπική και απλά συναισθηματική, αλλά να είναι ολοκληρωτική συμμετοχή στην εν Χριστώ πορεία και να συνοδεύεται από οντολογική αλλαγή του είναι μας. Η ενθύμηση της παραβολής των δέκα παρθένων είναι μια άριστη πνευματική άσκηση για να μην διαφεύγει από τη σκέψη μας η επερχόμενη μεγάλη, επιφανής και συνάμα φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.
Την παραβολή των δέκα Παρθένων διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο 25ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του. Με την ευκαιρία μιας καταπληκτικής εσχατολογικής ομιλίας Του ο Κύριος είπε και την εξής παραβολή: Η Βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες οι οποίες αφού πήραν μαζί τους τα λυχνάρια τους πήγαν να υποδεχθούν τον νυμφίο. Πέντε από αυτές ήταν σώφρονες και φρόντισαν να έχουν μαζί τους απόθεμα λαδιού για τα λυχνάρια τους, ενώ οι άλλες πέντε ήταν ανόητες και δεν φρόντισαν να έχουν μαζί τους το αναγκαίο απόθεμα λαδιού. Επειδή δε αργούσε ο νυμφίος και η νύχτα προχωρούσε έπεσαν να κοιμηθούν. Τα μεσάνυχτα ακούστηκε μια γοερή κραυγή η οποία ανήγγειλε τον ερχομό του νυμφίου. Οι παρθένες σηκώθηκαν για να προαπαντήσουν τον νυμφίο. Οι μεν σώφρονες παρθένες που είχαν απόθεμα λαδιού άναψαν τα λυχνάρια τους, οι δε μωρές ζητούσαν απεγνωσμένα από τις σώφρονες να τους δώσουν λίγο λάδι. Εκείνες τους απάντησαν πως μόλις αρκεί για τα δικά τους τα λυχνάρια και καλά θα κάνουν να πάνε να αγοράσουν. Οι ανόητες παρθένες έτρεξαν να αγοράσουν λάδι, αλλά εν τω μεταξύ ο νυμφίος έφθασε και μπήκε στο χώρο του γάμου με τις πέντε φρόνιμες και έκλεισε την πόρτα. Οι ανόητες παρθένες έφθασαν μετά και άρχισαν να φωνάζουν Κύριε, Κύριε άνοιξέ μας. Αυτός τους απάντησε αλήθεια σας λέγω πως δεν σας γνωρίζω και έμειναν τελικά έξω του νυμφώνος. Κλείνει την παραστατική αυτή παραβολή του ο Κύριος με την εξής σωτήρια προτροπή: «Γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδε την ώραν εν η ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ.κε΄13 ) και «γρηγορείτε ουν΄ ουκ οίδατε γαρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ ή μεσονυκτίου ή αλεκτροφωνίας ή πρωί΄ μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καδεύδοντας»(Μάρκ.13:35).[…]
Οι παρθένες είναι οι ψυχές μας και η προμήθεια λαδιού για το λυχνάρι είναι ο επίγειος συνεχής αγώνας για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, να κάνουμε έργα ευποιίας, να παραμερίζουμε από την ύπαρξή μας συνεχώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι παρείσακτα στη φύση μας και αντιστρατεύονται την πνευματική μας πρόοδο και τελείωση. Το λυχνάρι είναι η παρρησία μας μπροστά στο Θεό. […]
Το φοβερό γεγονός της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου θα γίνειξαφνικά και σε χρόνο ανύποπτο και θα πληρώσει με χαρά ανείπωτη τις φρόνιμες και αγαθές ψυχές και θα φέρει φόβο και αγωνία τις μωρές ψυχές. Οι μεν πρώτες θα επιβραβευτούν για την σώφρονα στάση τους και θα εισέλθουν στην ατέρμονη βασιλεία του Θεού, ενώ οι δεύτερες εξ’ αιτίας της αμέλειά τους θα αποκλειστούν από τη βασιλεία του Θεού και θα βυθισθούν στην κατάσταση της παντοτινής λύπης και της τιμωρίας, «εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού»(Ματθ.25:41)
Ως συνοδοιπόροι του Θείου Πάθους θα πρέπει να έχουμε συνεχώς στραμμένη τη σκέψη μας πως θα ενώσουμε την ψυχή μας με το Νυμφίο Χριστό. Τα φτηνά και εφήμερα πράγματα πρέπει να τα θέτουμε σε δεύτερη μοίρα, αν θέλουμε κι’ εμείς να βρεθούμε στην ομάδα των φρονίμων παρθένων κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Ο δρόμος του Θείου Πάθους δείχνει και σε μας το δικό μας δρόμο, ο οποίος είναι ατραπός μαρτυρίου, ο οποίος όμως οδηγεί στη εν Χριστώ λύτρωση και στην αιώνια ζωή.
από την Αποστολική Διακονία
 – Antexoume.wordpress.com

ΒΙΝΤΕΟ – Εκδήλωση Άρδην & Cognosco Team: «Για την εθνική ταυτότητα – Είναι η διατήρησή της επίκαιρη;»

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Απριλίου η εκδήλωση με θέμα «Είναι η διατήρηση της εθνικής ταυτότητας επίκαιρη;» σε συνεργασία της δημοτικής κίνησης «Αθήνα για την Ελλάδα» και της ιστοσελίδος cognoscoteam.gr

Ομιλητές ήταν ο Γιώργος Καραμπελιάς, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων και συγγραφέας, ο Μάριος Νοβακόπουλος (Διεθνολόγος), ο Νίκος Παππάς (Πολιτικός Επιστήμονας – Ιστορικός) και ο Μιχάλης Ρέττος (Φιλόλογος – ιστορικός).

(Από αριστερά: Μάριος Νοβακόπουλος, Νίκος Παππάς,
Γιώργος Καραμπελιάς, Μιχάλης Ρέττος)

Μετά από τις ομιλίες των συμμετεχόντων έγινε και εκτενής συζήτηση επί του θέματος (αλλά και εκτός) με τον κόσμο να θέτει σειρά από ζητήματα, θα θέτει ερωτήματα αλλά και να κάνει προσωπικές τοποθετήσεις.

Ως cognoscoteam.gr θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους βρέθηκαν στην εκδήλωση αλλά και τον Γιώργο Καραμπελιά (και γενικότερα όλους τους ανθρώπους του κινήματος Άρδην) για την τιμητική πρόσκληση που μας έκαναν και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση.

Το Cognosco Team δημιουργήθηκε από νέους επιστήμονες με στόχο να ξαναβρούμε οι Έλληνες την χαμένη μας ταυτότητα και σε αυτόν τον αγώνα είμαστε όλοι δρομείς. Γι’ αυτό και καλούμε, όσους ενδιαφέρονται, να επικοινωνήσουν μαζί μας (μέσω της σελίδος μας στο Facebook ή στο email cognoscoteam@yahoo.com) και να αρθρογραφήσουν και να συμμετάσχουν στον αγώνα αυτό. Στόχος μας να βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας χωρίς κομματικές παρωπίδες και συμβιβασμούς.

Ο Γ. Καραμπελιας συνομιλεί με τον Γ. Ρακκά για την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη (βίντεο)

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων που διοργανώνει ο  Γιώργος Καραμπελιάς στον Ιανό κάθε μήνα την Τετάρτη 17 Απριλίου συνομίλησε  με τον πολιτικό επιστήμονα και υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης με τον συνδυασμό «Μένουμε Θεσσαλονίκη«, Γιώργο Ρακκά, με θέμα «Αθήνα-Θεσσαλονίκη, μητροπόλεις της παγκοσμιοποίησης ή του οικουμενικού ελληνισμού».

Μαθητικό Θεατρικό Φεστιβάλ Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Στο πλαίσιο του Θεατρικού Φεστιβάλ Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δήμου Περιστερίου, ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες των γυμνασίων και λυκείων θα

παρουσιάσουν ξεχωριστές παραστάσεις στο Θέατρο Πολιτών (Τεγέας και Δαμάστας). Καλλιτεχνικός Υπεύθυνος Φεστιβάλ: Φάνης Κάσσιος. Τεχνική Επιμέλεια: Ειρήνη Μπαρού. Ώρα έναρξης 20:00. Είσοδος ελεύθερη. Το πρόγραμμα των παραστάσεων έχει ως εξής:
5ο ΓΕΛ - Δευτέρα 6 Μαΐου: «Διακοπή ρεύματος» του Κώστα Μουρσελά.
Διδασκαλία - Σκηνοθεσία - Επιμέλεια μουσικής: Φάνης Κάσσιος. Σκηνικά: Γιάννης
Ματαράγκας. Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ιωάννα Μανδάλου.
3ο ΕΠΑΛ - Τρίτη 7 Μαΐου: «Οι πιο δυνατές» της Άννας Αδριανού. Διδασκαλία -
Σκηνοθεσία: Φάνης Κάσσιος, Μαριάννα Κουβάκη. Επιμέλεια μουσικής: Φάνης
Κάσσιος. Σκηνικά: Γιάννης Ματαράγκας. Υπεύθυνοι καθηγητές: Ρίζος Δημήτρης,
Ντέμου Ελένη.
13o Γυμνάσιο - Τετάρτη 8 Μαΐου: «Όταν δημιουργεί ο Βαλεντάιν» 4 σκετς.
Διδασκαλία - Σκηνοθεσία: Φάνης Κάσσιος, Μαρία Μπαρού. Επιμέλεια μουσικής:
Φάνης Κάσσιος. Σκηνικά: Γιάννης Ματαράγκας. Υπεύθυνος Καθηγητής: Αναστάσιος
Πανόπουλος.
8ο Γυμνάσιο - Τετάρτη 8 Μαΐου: «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστη.
Διδασκαλία: Ιωάννα Φιλντίση. Σκηνοθεσία: Φάνης Κάσσιος, Ιωάννα Φιλντίση.
Επιμέλεια μουσικής: Ιωάννα Φιλντίση
Σκηνικά: Γιάννης Ματαράγκας. Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Ιωάννα Φιλντίση.
10ο Γυμνάσιο - Πέμπτη 9 Μαΐου: «Παν μέτρον… άΧρηστον» της Μαρίας
Κούτρα. Διδασκαλία - Σκηνοθεσία - Επιμέλεια μουσικής: Φάνης Κάσσιος. Σκηνικά:
Γιάννης Ματαράγκας. Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μαριάννα Πλαστουργού
5ο Γυμνάσιο - Παρασκευή 10 Μαΐου: «Η κληρονομία» του Μαριβό. Διδασκαλία -
Σκηνοθεσία - Επιμέλεια μουσικής: Φάνης Κάσσιος. Σκηνικά: Γιάννης Ματαράγκας.
Υπεύθυνες καθηγήτριες: Βασιλική Ντόκα, Γεωργία Διαμάντη.

9ο ΓΕΛ - Σάββατο 11 Μαΐου: «Ξενοδοχείο η ευτυχία» του Μ.Ζ.Τ. Σωβαζόν.
Διδασκαλία - Σκηνοθεσία: Φάνης Κάσσιος, Τέτα Κωνσταντά. Επιμέλεια μουσικής:
Τέτα Κωνσταντά. Σκηνικά: Γιάννης Ματαράγκας. Υπεύθυνες καθηγήτριες: Στέλλα
Λαμπρινάτου, Κατίκα Βάσια.
8ο ΓΕΛ - Κυριακή 12 Μαΐου: «Πειρασμός» του Ξενόπουλου. Διδασκαλία -
Σκηνοθεσία - Μουσική: Κώστας Γαργάλας. Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Φάνης
Κάσσιος.
1ο Γυμνάσιο - Δευτέρα 13 Μαΐου: «Σαν παλιό σινεμά». Διδασκαλία - Σκηνοθεσία:
Φάνης Κάσσιος, Τέτα Κωνσταντά. Επιμέλεια μουσικής: Τέτα Κωνσταντά. Σκηνικά:
Γιάννης Ματσαράγκας. Υπεύθυνη καθηγήτρια: Βάγια Μπιτζιτέ.
9ο Γυμνάσιο - Τρίτη 14 Μαΐου: «Ελένη» του Ευριπίδη Θ.Δ. Ευαγγελία Δίπλα.
Διδασκαλία - Σκηνοθεσία: Φάνης Κάσσιος. Μουσική σύνθεση και διδασκαλία
τραγουδιών: Στέλλα Τσακαλοπούλου. Σκηνικά: Γιάννης Ματαράγκας. Υπεύθυνη
καθηγήτρια: Ευαγγελία Δίπλα, Στέλλα Τσακαλοπούλου
Θα ακολουθήσει μουσική συναυλία του σχολείου.
11o ΓΕΛ - Τετάρτη 15 Μαΐου: «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο» του Όσκαρ
Ουάιλντ. Διασκευή - Δραματουργία - Σκηνοθεσία: Πιακουλάκη Μαρία, Κοκκόρου
Ελένη. Πρωτότυπη μουσική: Αιμίλιος Πολίτης. Υπεύθυνες Καθηγήτριες:
Πιακουλάκη Μαρία, Κοκκόρου Ελένη, Αγγέλου Νίκη.
6ο ΓΕΛ - Πέμπτη 16 Μαΐου: «Αλίμονο στα νιάτα» Θ.Δ. Ευγενία Φιλντίση.
Διδασκαλία: Ευγενία Φιλντίση, Μαρία Φουντουλάκη. Σκηνοθεσία: Ευγενία
Φιλντίση, Φάνης Κάσσιος. Σκηνικά: Γιάννης Ματαράγκας. Υπεύθυνοι καθηγητές:
Ευγενία Φιλντίση, Μαρία Φουντουλάκη, Θανάσης Νικολόπουλος.
13ο ΓΕΛ - Σάββατο 18 Μαΐου: Αποσπάσματα από «Φουέντε οβεχούνα» του Λόπε
ντε Βέγκα και «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα. Διδασκαλία - Σκηνοθεσία:
Χρυσούλα Πατήλα. Μουσική: Κούβελας Γιώργος, Καφετζηδάκη Έλμα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ: Αθήνα πρωτεύουσα του ελληνισμού και όχι παράσιτο της παγκοσμιοποίησης

Αθήνα πρωτεύουσα του ελληνισμού

και όχι παράσιτο της παγκοσμιοποίησης

υποψήφιος δήµαρχος:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ

Το ψηφοδέλτιο μας αποτελεί μία πρόταση ενάντια στην παρακμή της πόλης και τον καθεστωτικό εθνομηδενισμό. Συνδέεται με το δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα που αντιτάχθηκε στη Συμφωνία των Πρεσπών, ενάντια στα εγχώρια και ξένα συμφέροντα που έχουν μεταβάλει την Ελλάδα σε αποικία.

Απέναντι στους συστημικούς υποψηφίους μιας αποεθνικοποιημένης Αθήνας και τους πατριδοκάπηλους που εκμεταλλεύονται τα πατριωτικά αισθήματα του λαού, είναι αναγκαία μια εναλλακτική πρόταση.

• Όχι στον υδροκεφαλισμό που αποκόβει την Αθήνα από τη χώρα, και τη μεταβάλλει σε πόλη «γενίτσαρο», χωματερή της παγκοσμιοποίησης και του airbnb. Μέτρα αποκέντρωσης με ενίσχυση της ενορίας και της γειτονιάς.
• Η ανεργία και η φτώχεια να αντιμετωπιστούν με την κοινοτική μας παράδοση – παραγωγικές δραστηριότητες στην πόλη.
• Οι κοινωνικές υπηρεσίες  του Δήμου  δεν ανήκουν στις ΜΚΟ του Σόρος. Να συνδεθούν με τους πολίτες και τις ενορίες.
• Απάντηση στην ανεργία, με παραγωγικές δραστηριότητες και μέσα στην πόλη.
• Προτεραιότητα στο δημογραφικό και τη φυγή των νέων, από δήμο, Εκκλησία και κράτος. Ενίσχυση των νέων ζευγαριών και επιστροφή των κατοίκων στις γειτονιές που εγκατέλειψαν.
• Οικονομική ενίσχυση για τις μητέρες, – ολοήμερα νηπιαγωγεία και σχολεία.
• Όχι στη γκετοποίηση του κέντρου. Αποτροπή παράνομης μετανάστευσης, αποκέντρωση χώρων διαμονής προσφύγων.
• Μέτρα ενάντια στη γενικευμένη ανομία, από τα τραπεζοκαθίσματα  μέχρι την καλπάζουσα εγκληματικότητα.
• Απέναντι στα «παλλόμενα πέη» της ψευδοκουλτούρας και τα τουρκικά σαρβάιβορ, ένας πολιτισμός σύγχρονος, ριζωμένος στην ελληνική διαχρονία: Σωκράτης, Αγία Φιλοθέη, Μακρυγιάννης, Σεφέρης. Στον Ελαιώνα ιδρύματα που θα συνδέουν αρχαιότητα, Βυζάντιο, νέα Ελλάδα. Χρησιμοποίηση εγκαταλελειμμένων κτηρίων.
• Ο «πολιτισμός» του κέρδους και του μηδενισμού, εξαντλείται σε κινητά και τηλεπαιγνίδια. Πολιτισμικές-αθλητικές δραστηριότητες για τους νέους, μαθήματα ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, παραδοσιακών χορών και τραγουδιών.
• Αντιμετώπιση της ρύπανσης και των καταστροφών (Μάτι, Μάνδρα, Σαρωνικός), που προκαλεί η διάλυση των υποδομών.
• «Πράσινες γειτονιές» σε μια καθαρή πόλη, με πραγματική ανακύκλωση.
• Στο κυκλοφοριακό έμφαση στα μαζικά μέσα μεταφοράς, στα ΑΜΕΑ, την εγγύτητα κατοικίας και εργασίας, με συγκεκριμένα κίνητρα, όπως η επιδότηση ενοικίου.
• Εφαρμογή τοπικών δημοψηφισμάτων στην πόλη που γέννησε τη Δημοκρατία· συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων που αφορούν στη ζωή τους.
• 
  

Δεν έχουμε πλέον άλλον δρόμο πέρα από τη μεταβολή του πολιτισμού μας στο τελευταίο  όπλο της επιβίωσής μας.
Ποιοι είμαστε:
Η πρόταση μας είναι ανοικτή, και το ψηφοδέλτιό μας συγκροτείται από γυναίκες και άνδρες που προέρχονται από όλους τους πολιτικούς ορίζοντες, αρκεί να απορρίπτουν τον εθνομηδενισμό και να υιοθετούν τον δημοκρατικό πατριωτισμό. Διότι μόνο ένα πατριωτικό κίνημα, που θα υπερβαίνει τις εμφυλιοπολεμικές διαιρέσεις, της κυρίαρχης Αριστεράς και της Δεξιάς, και θα προτάσσει την επιβίωση του ελληνισμού, μπορεί να αποτελέσει το ζητούμενο της νέας ιστορικής περιόδου. Ακόμα περισσότερο στον δήμο της Αθήνας, που συμπυκνώνει όλες τις παθογένειες αλλά και τις δυνατότητες ολόκληρης της χώρας. Το ψηφοδέλτιο μας εκφράζει το σύνολο του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου με αποκλειστικό κριτήριο τις ικανότητές  και τις γνώσεις των υποψηφίων. Από τους παλιούς αγωνιστές των πατριωτικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αγώνων, που συμπυκνώνουν τη «μνήμη» της πόλης, μέχρι τους νεότερους, που  φέρνουν την ορμή τους και τη θέλησή τους για προσφορά. Όλοι, εργαζόμενοι, σε όλους τους  κοινωνικούς χώρους, και όχι ανεπάγγελτοι και σιτιζόμενοι στα κομματικά μαγειρεία. Η παράταξή μας είναι ανοιχτή σε ανθρώπους από όλη την Ελλάδα και τον ελληνισμό (Κρήτες, Μοραΐτες, Στερεοελλαδίτες, Μακεδόνες, Πόντιοι, Μικρασιάτες, Κωνσταντινουπολίτες, Βορειοηπειρώτες), καθώς και ανθρώπους από την Αρμενία, τα Βαλκάνια, την Ουκρανία, την Ρωσία κ.λπ., γενικότερα όλους όσους αποδέχονται τη συμμετοχή τους στον ελληνικό πολιτισμό.
Οι βασικές μας αρχές συμπυκνώνονται σε έξι σημεία: Πατριωτισμός, Κοινωνική δικαιοσύνη, περιβαλλοντική συνείδηση, παραγωγική ανασυγκρότηση, πολιτιστική αναγέννηση, δημοκρατία.Το 2021, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, θέλουμε την Αθήνα αξιοβίωτη, κέντρο του ελληνισμού, σε μια Ελλάδα αποκεντρωμένη και ζωντανή μέχρι το τελευταίο χωριό.

Γιώργος Καραμπελιάς:
Ο Γιώργος Καραμπελιάς συμμετέχει στους πατριωτικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς αγώνες για πάνω από 50 χρόνια. Μαθητής, στις κινητοποιήσεις για την Κύπρο, το κίνημα του 15% για την παιδεία, και του 1-1-4. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και συνελήφθη, ενώ μετά το 1974 αγωνίστηκε για τη διεύρυνση της δημοκρατίας και τα δικαιώματα  των εργαζομένων. Έχει συμμετάσχει σε πολλές κινητοποιήσεις για την πόλη, την ποιότητα ζωής και τα δικαιώματα των πολιτών. Πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις για το νέφος της Αθήνας το 1979, και την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ, όταν και κακοποιήθηκε. Καθώς η παγκοσμιοποίηση διαλύει έθνη και κράτη, και απειλείται η εθνική μας επιβίωση, πρωτοστατεί σε κινητοποιήσεις για Γιουγκοσλαβία, Ίμια, Οτσαλάν, Σχέδιο Ανάν, Μνημόνια, Σκοπιανό κ.λπ. Συμμετέχει σε έντυπα (Άρδην, Ρήξη, Λόγιος Ερμής), πολιτικές κινήσεις (Σπίθα, Άρδην) και επιτροπές (από την «Επιτροπή για τα Εθνικά Θέματα», το 1988, έως την «Επιτροπή δημοψηφίσματος για τη Συμφωνία των Πρεσπών», το 2019). Τα τελευταία βιβλία του αφορούν την ιστορία, διότι ο εθνομηδενισμός επιβουλεύεται την ιστορική μας συνείδηση. Έχει βραβευθεί από την Ακαδημία για την Ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα. Τελευταία έργα του, τα Εκκλησία και Γένος εν αιχμαλωσία και 1821, η παλιγγενεσία. Πιστεύει στην ανάγκη μιας Αθήνας πρωτεύουσας του ελληνισμού και όχι της υποβάθμισης της λοιπής Ελλάδας που οδηγεί στην καταστροφή της ίδιας της Αθήνας. Γι’ αυτό  και συμμετέχει στον συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα

τηλ. 210 3826319, 2130020427 φαξ: 210 3839930 karampeliasathina@gmail.com

FB: Αθήνα για την Ελλάδα www.athinaellada.gr