"Ιστορίες Αγάπης" από την θεατρική ομάδα "MΠΟΡΩ"

Δέηση μνήμης για τον Στρατηγό Νικηταρά

Με πρωτοβουλία της Αδελφότητας Τουρκολεκαίων ο «Νικηταράς»και του Πολιτιστικού Συλλόγου η «Ενότητα»θα τελεσθεί την Κυριακή 7 Οκτωβρίου στις 9.30 πμ, μετά το τέλος της Α´ Θείας Λειτουργίας, «Δέηση για τα 169 χρόνια από το θάνατο του ήρωα του 1821 Στρατηγού ΝΙΚΗΤΑΡΑ».

Ομιλητής ο Γεώργιος Καραμπελιάς, συγγραφέας, εκδότης του περιοδικού «Άρδην».

Στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας Πειραιώς, Γρ. Λαμπράκη 41 και Ευαγγελιστρίας, Πειραιάς.

Το μεγάλο πάρτι γύρω από το μεταναστευτικό με αριθμούς

της Νεφέλης Λυγερού από το slpress.gr 
«Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε», λέει η λαϊκή παροιμία. Και επειδή ποτέ δεν είναι στραβός ο γιαλός, μάλλον στραβά αρμενίζουμε. Αυτές τις ημέρες έχει ξεσπάσει καυγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση για τον τρόπο διαχείρισης των κονδυλίων που αφορά τα κονδύλια για το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Ο αρμόδιος υπουργός Δημήτρης Βίτσας υποστήριξε ότι οι πόροι που έχει αντλήσει η Ελλάδα από την ΕE είναι πλήρως ελεγμένοι. Παρά τον πακτωλό χρημάτων που έχει εκταμιευθεί, όμως, πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες εξακολουθούν να ζουν υπό άθλιες συνθήκες.
Δεν είναι, άλλωστε, μόνο στη Μόρια, όπου επικρατούν απάνθρωπες συνθήκες. Ο ανθρωπισμός έχει εκφυλιστεί σε όλα τα hot spot και τα κέντρα υποδοχής, ή αυτά λειτουργούν στα νησιά του Αιγαίου, ή στον Έβρο και στη Μαλακάσα, όπου συχνά πυκνά οι μετανάστες περιφέρονται στους γύρω δρόμους, καταγγέλλοντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους. Τα ποσά είναι τεράστια, αλλά τα αποτελέσματα της διαχείρισής του είναι οικτρά. Και βέβαια τα στοιχεία για λαθροχειρίες είναι πλέον πολλά για να αγνοηθούν.
Από το αίσχος της Ειδομένης, στις απάνθρωπες συνθήκες στη Μόρια, τρία χρόνια δρόμος. Κάποτε, ο ΣΥΡIΖΑ, όταν ήταν μαχητική αριστερή αντιπολίτευση, ξιφουλκούσε για τις συνθήκες στην Αμυγδαλέζα. Σήμερα διαχειρίζεται Μόριες. Η ευαισθησία του, άλλωστε, φάνηκε να εξαντλείται μόλις κατέλαβε τα υπουργικά γραφεία. Ποιος δεν θυμάται σημερινούς κυβερνητικούς να αγανακτούν δημόσια, επειδή στην Καλογρέζα είχε χαλάσει κάποιο κλιματιστικό;
Μέχρι, όμως, η Μόρια και η ατέρμονη απελπισία των απόκληρών της να διασύρει την Ελλάδα στο εξωτερικό δεν είχε ανοίξει ούτε ρουθούνι. Ούτε καν το λαλίστατο Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ είχε βρει χρόνο να ασχοληθεί. Τί κι αν 10χρονα παιδιά επιχειρούν καθημερινά να αυτοκτονήσουν; Τί κι αν εξάχρονα παιδιά γίνονται αντικείμενα αρρωστημένων σεξουαλικών ορέξεων; Τί κι αν οι γυναίκες κοιμούνται με πάνες για να αποφύγουν να βγουν από τη σκηνή τους, καθώς ακόμα και μέρα μεσημέρι καραδοκεί ο βιασμός, τα μαχαιρώματα, τα λύματα και οι ασθένειες;

Είναι πολλά τα λεφτά

Η εξαθλίωση στη Μόρια κονιορτοποιεί τις κατά καιρούς διακηρύξεις περί αριστερών αρχών. Αποδυναμώνει τόσο την πρόσφατη παρουσία του πρωθυπουργού στο Σάλτσμπουργκ στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής, όσο και τα ορθά -κατά τα άλλα- αιτήματά του για αλληλεγγύη, αναθεώρηση της συνθήκης του Δουβλίνου και τις συγκεκριμένες ιδέες για έναν μηχανισμό ανακούφισης των χωρών πρώτης υποδοχής.
Εξάλλου, πώς μπορεί μια αριστερή κυβέρνηση να καταγγέλλει τον άπονο Βίκτορ Ορμπάν με την αιτιολογία ότι προσβάλει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όταν η ίδια καλλιεργεί στα σπλάχνα της σύγχρονα κολαστήρια; Πόσα είναι τα χρήματα και πού πήγαν; Η Ελλάδα είναι ο σημαντικότερος αποδέκτης χρηματοδοτήσεων από τα ταμεία των Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, έχοντας λάβει 1,6 δισ. ευρώ. Ενδεικτικό είναι ότι η Τουρκία, στην οποία φιλοξενούνται περισσότερα από τρία εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες, έλαβε συνολικά τρία δισ. ευρώ σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην οποία έχουν δοθεί κάτι παραπάνω από τα μισά για 60.000 πρόσφυγες και μετανάστες στο έδαφός της. […]
Ακόμα και αν συμφωνήσουμε στο ύψος της χρηματοδότησης, όμως, είναι αδύνατον να ξεκαθαρίσουμε το πού και πώς αυτή διανέμεται. Είναι πραγματικά αδύνατον να βγει άκρη σε όλο αυτόν τον κυκεώνα των ετερόκλητων στοιχείων που δεν ελέγχονται από πουθενά. Ο δαίδαλος των αρμοδιοτήτων και των αναθέσεων τόσο του κράτους όσο και των ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) δεν περιορίζεται μόνο σε επίπεδο κεντρικής διακυβέρνησης. Επεκτείνεται σε κάθε καταυλισμό. Οι αρμοδιότητες είναι τόσο περίπλοκα αλληλοσυγκρουόμενες που ίσως ποτέ δεν θα βρεθεί άκρη με τα κονδύλια.

Τι λαμβάνει η Ελλάδα

Συγκεκριμένα, η Ελλάδα έχει να λαμβάνει τα εξής:
Για το προσφυγικό, η χώρα δικαιούται 509 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο των εθνικών προγραμμάτων της επταετίας 2014-2020. Επιπλέον, από τις αρχές του 2015 έλαβε έκτακτη βοήθεια ύψους 352 εκατ. ευρώ. Τόσο το ποσό των εθνικών προγραμμάτων (509 εκατ. ευρώ), όσο και το ποσό της έκτακτης βοήθειας (352 εκατ. ευρώ) διατίθενται μέσω του Ταμείου Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης (ΤΑΜΕ) και του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας (ΤΕΑ).
Οι δικαιούχοι των χρηματοδοτήσεων είναι οι ελληνικές Αρχές (συνολικά 178 εκατ. έχουν ήδη εγκριθεί σε υπουργεία, Αστυνομία, Λιμενικό, υπηρεσία πρώτης υποδοχής), καθώς και διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισμούς και ΜΚΟ (συνολικά 175 εκατ. έχουν ήδη εγκριθεί προς την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, προς το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης Ασύλου, προς τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης κ.ά).
Εξ αυτών (509 εκατ. ευρώ + 352 εκατ. ευρώ) έχουν καταβληθεί υπό τη μορφή προκαταβολής ή προχρηματοδοτήσεων για μία λίστα από συγκεκριμένες δράσεις περίπου 296 εκατ. ευρώ. Εξάλλου, το Μέσο Στήριξης Έκτακτης Ανάγκης της ΕΕ, που διαχειρίζεται ο επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων Χρήστος Στυλιανίδης, έχει χορηγήσει στην Ελλάδα από τις αρχές του 2016 περίπου 198 εκατ. ευρώ.
Από αυτό το ποσό έχουν καταβληθεί τα 185,95 εκατ. ευρώ για μία σειρά από συγκεκριμένες δράσεις (βελτίωση των υφιστάμενων καταλυμάτων, κατασκευή νέων καταυλισμών πριν από τον χειμώνα, βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, παροχή απευθείας βοήθειας στους πρόσφυγες με κουπόνια, πρόσβαση των παιδιών προσφύγων στην εκπαίδευση και παροχή βοήθειας σε ασυνόδευτους ανηλίκους). Τα χρήματα αυτά διοχετεύτηκαν μόνο σε ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμούς και όχι στην ελληνική κυβέρνηση. Πρόκειται για τον τύπο προγραμμάτων που εφαρμόζονται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Οι 14 ΜΚΟ

Τα κονδύλια αυτά έχουν κατανεμηθεί σε 14 διεθνείς οργανισμούς και διεθνείς ΜΚΟ. Συγκεκριμένα, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ έχει λάβει τη μερίδα του λέοντος, 145 εκατ. ευρώ (τα χρήματα δίνονται σταδιακά ανάλογα τις δράσεις), και ακολουθούν:
Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, 17,8 εκατ.
International Rescue Commitee 16,5 εκατ.
Ερυθρός Σταυρός 15 εκατ.
Danish Refugee Commitee 12,6 εκατ.
Norwegian Refugee Council 11 εκατ.
UNICEF 8,5 εκατ.
Medecins du Monde 7 εκατ.
OXFAM 6 εκατ.
Save the children 7 εκατ.
Arbeiter-Samariter-Bund 6,8 εκατ.
Mercy Corps 6,25 εκατ.
Care Germany 3,5 εκατ.
Terre des Hommes 3 εκατ.
Τέλος, όσον αφορά τα κονδύλια που έχουν εγκριθεί από τις αρχές του 2015 απευθείας προς τις ελληνικές Αρχές και χορηγούνται μέσω του Ταμείου Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης (ΤΑΜΕ) και του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας (ΤΕΑ), τη μερίδα του λέοντος έχει λάβει το υπουργείο Άμυνας με συνολικά 89 εκατ. ευρώ, την ώρα που το υπουργείο Υγείας έχει πάρει 25 εκατ. και το αρμόδιο υπουργείο Μετανάστευσης 12 εκατ. ευρώ.
Στη χρηματοδοτική στήριξη ύψους 1,6 δισ. ευρώ που έχει χορηγήσει η Επιτροπή από το 2015 ώστε να αντιμετωπιστούν οι μεταναστευτικές προκλήσεις στην Ελλάδα έρχονται να προστεθούν 31,1 εκατ. προκειμένου να στηριχθούν οι προσωρινές υπηρεσίες που προσφέρονται στους μετανάστες, όπως η υγειονομική περίθαλψη, η διερμηνεία, η σίτιση και η βελτίωση της υποδομής του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης στο Φυλάκιο του Έβρου, στη Βόρεια Ελλάδα.
Επιπλέον ποσό ύψους 6,4 εκατ. χορηγήθηκε στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ) για βελτίωση των συνθηκών υποδοχής και παροχή στήριξης όσον αφορά τη διαχείριση των εγκαταστάσεων σε επιλεγμένες τοποθεσίες στην ηπειρωτική χώρα.

Follow the money

Όπως και να μοιράστηκε η πίτα, γεγονός είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έλαβε σημαντικά ποσά αυτών των κονδυλίων, δεδομένου ότι δεν ολοκληρώθηκε ο στρατηγικός σχεδιασμός που απαιτούνταν. Παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Δημήτρη Βίτσα, η χώρα μας παρουσιάζει πλήρη ανεπάρκεια στην απορρόφηση εγκεκριμένων ευρωπαϊκών κονδυλίων ύψους τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ, για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Επίσης, έκτακτων πόρων που έχουν ήδη ζητηθεί, κυρίως εξαιτίας γραφειοκρατικών εμποδίων.
Η «Υπηρεσία Διαχείρισης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, Ασύλου, Υποδοχής και Ένταξης», η λειτουργία της οποίας αποτελεί προϋπόθεση για τη ροή κονδυλίων προς την Αθήνα, δεν έχει συγκροτηθεί καταλλήλως, δεν έχει κτίριο για να στεγαστεί ούτε, φυσικά, προσωπικό! Πάντως, οι ΜΚΟ πλουτίζουν την ώρα που η Ελλάδα «πνίγεται» από πρόσφυγες-μετανάστες και οι πρόσφυγες-μετανάστες πνίγονται στη Μεσόγειο κυριολεκτικά.

Δίχως στρατηγική

Το ελληνικό κράτος, όμως, δεν έφτιαξε την αρχή που θα τα διαχειριζόταν, ούτε χάραξε στρατηγική. Η αποτυχία των υπουργείων Μεταναστευτικής Πολιτικής αλλά και Ανάπτυξης να δημιουργήσουν μια αποτελεσματική αρχή διαχείρισης των ευρωπαϊκών κονδυλίων (και πρόσβασης σε αυτά) έχει φέρει τους πιο ευάλωτους πρόσφυγες σε τραγική κατάσταση.
Οι ηγέτες της Ευρώπης προσέφεραν επιπλέον χρήματα ως έκτακτη βοήθεια στην Ελλάδα, ώστε αυτή να στεγάσει 50.000 πρόσφυγες.
Παρά τη συμφωνία, ήταν σαφές πως η Ελλάδα ελάχιστα άλλαξε την τακτική της. Μια ομάδα της ΕΕ που επισκέφθηκε σημεία ελέγχου στον Έβρο και σε νησιά διαπίστωσε πως «καμία προετοιμασία δεν έμοιαζε να υπάρχει, ή έστω να σχεδιάζεται. Απλά καταγράφουν τους μετανάστες και τους αφήνουν να φύγουν». Ενδεικτικό της κατασπατάλησης πόρων είναι και το κέντρο υποδοχής «Απάνεμο» στην Λέσβο. Αν και στοίχισε περί το ένα εκατ. ευρώ, έμειναν στα χαρτιά οι σχεδιασμοί βελτίωσης των συνθηκών στα υπάρχοντα hot spots, ενώ είχε ήδη προβλεφθεί το ποσόν 186 εκατ. ευρώ.
Προκειμένου να λειτουργήσουν τα κέντρα υποδοχής, δόθηκαν χρήματα και στο υπουργείο Αμύνης. Η αρμοδιότητα διαχείρισης του προσφυγικού, όμως, εν τέλει διασκορπίστηκε σε διάφορα υπουργεία. Μια σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων που πέρασαν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο πρόβλεπαν, μάλιστα, πως δεν χρειαζόταν να γίνεται λογιστικός έλεγχος στα συμβόλαια που υπογράφονταν και είχαν σχέση με το προσφυγικό.
Αυτό κλιμάκωσε την χαοτική κατάσταση. Στο Ωραιόκαστρο, όπου το υπουργείο είχε μετρήσει επισήμως 604 άτομα, ήταν παρόντες μόνο 135. Οι φροντιστές του καταυλισμού, που λάμβαναν 5,5 ευρώ καθημερινά για κάθε έναν απ’ τους πρόσφυγες, παραδέχτηκαν πως γνώριζαν για την ασυνέπεια στα νούμερα και τόνισαν πως σέρβιραν καθημερινά 200 γεύματα, ενώ συνέχιζαν να παίρνουν χρηματοδότηση που βασιζόταν στα επίσημα νούμερα των 600 προσφύγων.

Σε μαύρο πηγάδι

Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θεωρούν πως τα χρήματα που δόθηκαν ήταν δυσανάλογα πολλά σε σχέση με την αξιοποίησή τους. Υπολογίζεται ότι για κάθε 100 ευρώ που δόθηκαν, τα 70 ευρώ χαραμίστηκαν. Έπεσαν σε ένα μαύρο πηγάδι, ή καλύτερα κατέληξαν σε μαύρες τσέπες. Αυτό γίνεται ακόμα πιο σαφές αν αναλογιστεί κανείς ότι για κάθε πρόσφυγα δόθηκαν στην Ελλάδα λίγο πάνω από 13.100 ευρώ!
Ακόμα πιο αξιοπερίεργο, μάλιστα, είναι πως την ίδια στιγμή που είχαν δοθεί εκατοντάδες εκατ. ευρώ σε ΜΚΟ πιστοποιημένες από το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, οι Έλληνες φορολογούμενοι καλούνται, μέσω του προϋπολογισμού, να καλύψουν ποσά για παροχές προς τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Η κυβέρνηση κατηγορεί εδώ και χρόνια τις ΜΚΟ και ως ένα βαθμό έχει και δίκιο. Από την άλλη, η διαδικασία για να λάβει μία ΜΚΟ χρηματική βοήθεια είναι εξαιρετικά αυστηρή. Χρειάζεται κατ’ αρχήν να υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με την Κομισιόν και η διαδικασία ελέγχου και έγκρισης μπορεί να πάρει και έναν χρόνο. Ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας απέδιδε το πρόβλημα αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι μέρος των χρημάτων διατίθετο απευθείας στις ΜΚΟ, αντί στην ελληνική κυβέρνηση.
Από την άλλη, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που του επέρριπταν ευθύνες, επειδή αρνείτο να παραχωρήσει βασικές αρμοδιότητες στη νεότευκτη γενική γραμματεία, στο πλαίσιο συντονισμένης προσπάθειας να καθιερωθεί ένα «παράλληλο σύστημα», κατά το οποίο η διάθεση ευρωπαϊκών κονδυλίων θα ελέγχεται από έναν στενό κύκλο συμβούλων.
Στο πλαίσιο του ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκε η έντονη παρουσία των ΜΚΟ, αλλά και η τεράστια ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να απορροφήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια που περιμένουν προς εκταμίευση. Όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο, «τεράστια ποσά περιμένουν στα ταμεία της ΕE για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και η Αθήνα σφυρίζει αδιάφορα».

Airbnb: Η Οικονομία του Διαμοιρασμού λίγα κοινά έχει με τον… διαμοιρασμό!

Από πρωτοσέλιδο του Έθνους 

Όταν το πολιτικώς ορθό συναντά την ελληνική πραγματικότητα

της Μ.Δ. από την Ρήξη φ. 146
Ο διαμοιρασμός υπήρξε μια πανάρχαια διαδικασία του ανθρώπινου είδους, καθώς οι πρώτες κοινότητες ανθρωπίδων ή ανθρώπων συνειδητοποίησαν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία το πόσο πολύ βοηθάει το να μπορείς να μοιραστείς μια σπηλιά για σπίτι, τον κίνδυνο του κυνηγιού τεράστιων ή επικίνδυνων ζώων για τροφή, ακόμη ακόμη και το εργαλείο που χρειάζεσαι και τυχαίνει να κατέχει ο διπλανός. Προέκταση αυτής της διαδικασίας υπήρξε ο θεσμός του δώρου που παρέπεμπε, σε πολύ γενικές γραμμές, στον διαμοιρασμό «πλούτου». Για να φτάσουμε στη σύγχρονη εποχή και στη λεγόμενη –προσφυώς;– «οικονομία του διαμοιρασμού». Κι εδώ ξεκινάνε τα… ευτράπελα της ελληνικής –και όχι μόνο!– πραγματικότητας!
Εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, που συχνά φιλοξενεί στήλη με αντιπαραθέσεις σε θέματα που αφορούν την κοινωνία, παρέθετε πρόσφατα δυο αντίθετες απόψεις σε σχέση με γνωστή πλατφόρμα βραχυχρόνιας μίσθωσης. Ο πρώτος γράφων –καθηγητής σε οικονομικό τμήμα πανεπιστημίου– παρέθετε ως οφέλη από τη συγκεκριμένη υπηρεσία το «ξεκλείδωμα» ακίνητου πλούτου, την αποφυγή πολύπλοκων διαδικασιών, την ενίσχυση του εισοδήματος του κατόχου του ακινήτου, την αναμόρφωση του κέντρου της πόλης χωρίς μεγάλη όχληση για τους κατοίκους [sic!], την ταχύτατη ανάπτυξη του τουρισμού, στην οποία οι κάτοικοι γίνονται μέτοχοι [sic!] και την άνοδο των τιμών σε υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου, ούτως ώστε να κερδίζουν όλοι [sic!]. Ο καθηγητής, στη σοφία του, έκλεινε λέγοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι το κέντρο της πόλης θα πρέπει να αφεθεί στους τουρίστες και οι υπόλοιποι κάτοικοί του να ζούμε λίγο πιο έξω, με τα εισοδήματά μας από την τουριστική κίνηση! Η οικονομία με ροζ γυαλιά! Ούτε πρωτοετής φοιτητής της οικονομίας δεν θα μπορούσε να βλέπει τα πράγματα τόσο θετικά!
Ο έτερος γράφων –από την πλευρά των ξενοδοχείων– μιλούσε για αθέμιτο ανταγωνισμό και στρέβλωση, μιας και τα ακίνητα που ενοικιάζονται μέσα από διαδικτυακές εφαρμογές δεν δηλώνονται πουθενά και δεν υπάγονται στους περιορισμούς και τη φορολογία που θέτει η νομοθεσία για την ενοικίαση. Επίσης, ανέφερε το αρνητικό αποτύπωμα της συγκεκριμένης δραστηριότητας στην κοινωνία, καθώς αυξάνονται τα ενοίκια, αλλοιώνεται η φυσιογνωμία στις γειτονιές των πόλεων, δημιουργείται έλλειμμα στη στέγαση ειδικών κατηγοριών, όπως καθηγητές, δάσκαλοι, γιατροί, ένστολοι, φοιτητές. Τέλος, ζητούσε να υπάρξουν περιορισμοί και οριοθετήσεις, καθώς και μέριμνα από το κράτος για δήλωση των στοιχείων των εν λόγω ιδιοκτητών στην εφορία. Πολύ πιο προσγειωμένη άποψη και πολύ πιο κοντά στην κοινωνία και την πραγματικότητα σε σχέση με τον προαναφερθέντα κύριο καθηγητή! Τι να σχολιάσει κανείς για τους διανοούμενους;…
Το θέμα, όμως, είναι πολύ πιο περίπλοκο και πάει πολύ πιο βαθιά. Ας διευκρινίσουμε, κατ’αρχάς, για το τι ακριβώς μιλάμε. Ο όρος «οικονομία του διαμοιρασμού» ξεκίνησε, στη σύγχρονη εποχή, από τις κοινότητες ανοικτού λογισμικού και παρέπεμπε στο μοίρασμα μεταξύ των μελών τους της πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες μέσω διαδικτύου, εννοείται χωρίς πληρωμή. Σήμερα, όμως, πολλοί οικονομολόγοι και ερευνητές καταδικάζουν ή απορρίπτουν τη χρήση του όρου ως παραπλανητικού (1). Προτιμάται ο όρος «συνεργατική κατανάλωση» (collaborative consumption), ή «οικονομία της πρόσβασης» (access economy), για να αναδείξει το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της δραστηριότητας που είναι η αγοραπωλησία αγαθών ή υπηρεσιών μέσω διαδικτυακών αγορών. Υπάρχουν, πλέον, πολλά και διαφορετικά είδη δοσοληψιών υπό τον συγκεκριμένο όρο (2): συστήματα παροχής υπηρεσιών προϊόντων (π.χ. το DriveNow της BMW), αγορές επαναδιάθεσης προϊόντων (π.χ. eBay, swap.com, κ.ά.), συνεργατικός τρόπος ζωής (π.χ. εφαρμογές που αφορούν τη διάθεση χρόνου, χώρου, χρημάτων, δεξιοτήτων, κ.λπ.). Σίγουρα, όμως, λίγες από αυτές τις εφαρμογές αφορούν πραγματικά «διαμοιρασμό», που προϋποθέτει μια κοινότητα εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
Υπάρχουν οφέλη από τέτοιες εφαρμογές; Φυσικά! Πρώτα πρώτα, μειώνεται το ανθρώπινο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, καθώς μειώνεται η ποσότητα αγαθών που χρειάζεται να παραχθεί, σημαντικό στην εποχή της κλιματικής αλλαγής. Δεύτερον, αυτή η οικονομία αποτελεί κατά κάποιον τρόπο μια βελτίωση του παλιότερου συνθήματος «μείωσε, επαναχρησιμοποίησε, ανακύκλωσε, επιδιόρθωσε», για τη διαχείριση των κάθε λογής «απορριμάτων». Τρίτον, διευκολύνει εκείνους που δεν μπορούν, λόγω οικονομικής θέσης, να αγοράσουν κάποια αγαθά ή υπηρεσίες, ή δεν τα χρειάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τέταρτον, προσφέρεται η δυνατότητα αξιολόγησης της παροχής, κάτι που διασφαλίζει και τις δυο πλευρές της συναλλαγής και βοηθά να βελτιωθεί. Επιπλέον, προσφέρεται η δυνατότητα χρήσης αγαθών ή ελεύθερου χρόνου, για προσπορισμό επιπλέον εισοδήματος, χωρίς εμπόδια. Όμως, διατηρούμε επιφυλάξεις, μιας και σχεδόν οτιδήποτε νέο στην οικονομία σήμερα γρήγορα διαβρώνεται και καταντάει όργανο συμφερόντων με μοναδικό σκοπό το κέρδος και τίποτε άλλο.
Συγκεκριμένα, ειδικά όσον αφορά τη βραχυχρόνια μίσθωση που αναφέρθηκε παραπάνω, πρόσφατες αποφάσεις για περιορισμούς στη λειτουργία συγκεκριμένης πλατφόρμας σε τουριστικά μέρη (Νέα Υόρκη, Άμστερνταμ, Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Βενετία, Καλιφόρνια, Ισλανδία, Ιαπωνία και αλλού) και οι σχετικές διαμαρτυρίες κάποιων εκ των κατοίκων τους –που πλέον, απηυδισμένοι, οργανώνονται– για την αθρόα τουριστικοποίηση, θα αρκούσαν για να διαμορφώσουμε αρνητική άποψη. Οι πόλεις είναι συσπειρώσεις κατοίκων, οργανωμένων σε γειτονιές. Όταν αυτές γίνονται πόλεις-φαντάσματα, επειδή οι κάτοικοι αποχωρούν ή η ζωή τους γίνεται δύσκολη λόγω του τουρισμού, η φυσιογνωμία της αλλάζει και το στοιχείο εκείνο που αποτελούσε πλεονέκτημα για την τουριστική τους κίνηση είναι πιθανό ακόμη και να χαθεί, οδηγώντας σε μείωση του τουρισμού! Αναλογιστείτε μια τέτοια κατάσταση στη χώρα μας, όπου ο τουρισμός έχει αναδειχτεί σε μονοκαλλιέργεια…
Από την άλλη, η ζήτηση, ειδικά σε χώρες με χειμαζόμενη οικονομία, όπως η Ελλάδα, μπορεί να ωφελεί κάποιους ιδιοκτήτες ή επενδυτές βραχυπρόθεσμα, αλλά η αρνητική επίδραση στην κτηματική αγορά είναι ασύλληπτη. Κατά πρώτον, άνοδος των ενοικίων για τον μέσο ενοικιαστή – που πλέον έχει μειωμένο εισόδημα λόγω της κρίσης και των κουτσουρεμένων απολαβών του κι έτσι δυσκολεύεται να βρει κατάλληλη στέγη προς ενοικίαση. Επιπλέον, παρουσιάζεται έλλειμμα κατάλληλης στέγης για μια σειρά ειδικών κατηγοριών ενοικιαστών, όπως ήδη αναφέρθηκε. Λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, δημιουργείται, επίσης, εργοστασιακή παραγωγή εξώσεων είτε παλιών ενοικιαστών που είναι κακοπληρωτές (ιδιαίτερα με την πρόσφατη αλλαγή στη νομοθεσία που λειτουργεί υπέρ του ιδιοκτήτη), είτε άλλων που δεν είναι, απλά και μόνο λόγω της προτίμησης του ιδιοκτήτη για το υψηλότερο εισόδημα που μπορεί να αποφέρει η βραχυχρόνια μίσθωση. Ταυτόχρονα, συντελείται μετάλλαξη ολόκληρων πολυκατοικιών, ειδικά στο κέντρο της πόλης, συχνά χωρίς να δηλώνονται στην εφορία ή την πολεοδομία. Αυτό εγείρει θέματα ασφάλειας των ενοικιαστών τέτοιων χώρων σε περίπτωση φωτιάς, σεισμού ή άλλης καταστροφής. Παράλληλα, δημιουργούνται θόρυβος και όχληση για τους μόνιμους κάτοικους σε ακατάλληλες –και όχι μόνο– ώρες, ενώ, επειδή η συγκεκριμένη υπηρεσία συμβαδίζει με την ύπαρξη μετρό ή τρένου, όλο και περισσότερες περιοχές του κέντρου γίνονται πεδίο κυνηγιού ευκαιριών από επενδυτές (3), ανεβάζοντας, μεν, τις τιμές των κτισμάτων (μάλλον καλό οικονομικά), αλλά ανεβάζοντας μεσοπρόθεσμα και τον ΕΝΦΙΑ που πρέπει να πληρώσουν οι από χρόνια ιδιοκτήτες και κάτοικοι!
«Διαμοιρασμός», μα την αλήθεια!
Σημειώσεις
1. Ενδεικτικά: Eckhardt, G. M. & Bardhi, F., «The Sharing Economy Isn’t About Sharing at All», Harvard Business Review. 28.01.2015 και Sundararajan, A., «From Zipcar to the Sharing Economy», Harvard Business Review. 03.01.2013. Πρόσβαση 10.08.2018.
2. Botsman, R. & Rogers, R. Beyond Zipcar: Collaborative Consumption Harvard Business Review. 10. 2010. Πρόσβαση 10.08.2018.
3. Βλέπε «Οι κάτοικοι φεύγουν, οι τουρίστες έρχονται…» Καθημερινή 29/7/2018.

Σε λειτουργία φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ στο Καματερό

Μια σημαντική ιατρική δομή απέκτησαν το Καματερό και η ευρύτερη περιοχή, καθώς ξεκίνησε να λειτουργεί φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ σε οίκημα που παραχώρησε ο δήμος, στη συμβολή των οδών Μ. Μπότσαρη, Τήλου και Θεοτόκου.

Το φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ καλύπτει μια σημαντική ανάγκη, την παροχή εξειδικευμένων φαρμάκων προς τους ασθενείς. Μέχρι σήμερα οι κάτοικοι του δήμου Αγίων Αναργύρων – Καματερού αλλά και των γειτονικών περιοχών έπρεπε να μετακινηθούν μια μεγάλη απόσταση για να έχουν πρόσβαση σε αυτή την κρίσιμη υπηρεσία υγείας.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι σε χώρο κοντά στο φαρμακείο θα λειτουργήσουν σύντομα και διοικητικές υπηρεσίες του ΕΟΠΠΥ, σε κτίριο που επίσης παραχώρησε ο δήμος Αγίων Αναργύρων – Καματερού.

«Συριζαϊκά δακρυγόνα στα ασθενοφόρα» – Ανακοίνωση του κινήματος Άρδην για την κυβερνητική βία

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κρύφτηκε πίσω από τις ασπίδες των πραιτοριανών, πνίγοντας χιλιάδες διαδηλωτές στα χημικά για να κάνει ανενόχλητη τα εγκαίνια  μιας ΔΕΘ όπου τιμώμενη χώρα είναι αυτή των αφεντικών της.

Όλο και  περισσότερο γίνεται φανερό πως η μόνη νομιμοποίηση  που της απομένει είναι αυτή των ξένων αφεντικών και η βία της  καταστολής.

Απέναντι οι χιλιάδες των διαδηλωτών που αψήφησαν την τρομοκρατία  και άντεξαν για ώρες τον χημικό πόλεμο που εξαπέλυσαν τα ΜΑΤ, χτυπώντας μέχρι και τα ασθενοφόρα. Κόσμος κάθε ηλικίας, ο λαός που οι «αριστεροί της εξουσίας» αφού τον πούλησε σήμερα τον λοιδορεί και τον συκοφαντεί, βαφτίζοντας φασίστα όποιον προσπαθεί να σταματήσει το ξεπούλημα της πατρίδας. Αφού κατέστρεψαν την οικονομία και το λαϊκό εισόδημα, αφού υποθήκευσαν το μέλλον όλων μας, ολοκληρώνουν την καταστροφή με την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, τους τεμενάδες στον Σουλτάνο της Άγκυρας και το γλείψιμο των ξένων αφεντικών, την στιγμή που τα σύννεφα της καταστροφής ξαναμαζεύονται στην  γειτονιά μας.

Και οι πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές ελίτ σιωπούν ένοχα σιτιζόμενοι από τα ψίχουλα της λεηλασίας του τόπου. Μένει μόνο ο λαός να φυλάγει τις Θερμοπύλες, έστω και ακέφαλος καθώς οι ηγεσίες  έχουν αυτομολήσει.

Η αντίσταση των δεκάδων  χιλιάδων διαδηλωτών της Θεσσαλονίκης απέναντι στην πρωτοφανή βία της αστυνομίας, διαδηλωτών κάθε ηλικίας που ποτέ στην ζωή τους δεν είχαν δεχτεί τέτοια βία σηματοδοτεί δύο κόσμους:

• Αυτή η κυβέρνηση είναι τόσο αντιλαϊκή που δεν μπορεί να σταθεί παρά μόνο πίσω από ένα τείχος από ασπίδες και νέφη χημικών.
• Αυτός ο λαός, όσο κι αν κάποιοι το θέλουν νικημένο  μπορεί να είναι προδομένος αλλά δεν είναι παραδομένος. Διαθέτει το ένστικτο της συλλογικής  επιβίωσης και τη  θέληση να αντισταθεί.

Αυτόν τον λαό θα βρίσκουν όλο και πιο συχνά μπροστά τους οι κυβερνώντες της αριστεροδεξιάς.

Τελικώς, οι δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών που αψήφησαν την τρομοκρατία και τους εκφοβισμούς  όλων των προηγούμενων ημερών και τη σημερινή πρωτοφανή αστυνομική καταστολή  καταδεικνύουν   ότι   το ρολόι της ιστορίας έχει πλέον γυρίσει:

Ο ελληνικός λαός ενωμένος  μπροστά στο ξεπούλημα της ιστορίας και της ταυτότητάς του είναι ικανός να μεταβάλει και την ετήσια νυσταγμένη λιτανεία  των διαδηλώσεων για την ΔΕΘ  σε μια αυθεντική λαϊκή κινητοποίηση:  Έχουμε  ΜΠΕΙ  σε μια νέας ιστορική περίοδο όπου ο ελληνικός λαός θα περάσει  και πάλι στο προσκήνιο και θα σαρώσει τη δράκα των εθνομηδενιστών της εξουσίας.

 ΩΣ ΕΔΩ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ

Ο δήμος Πετρούπολης ενημερώνει για το θεσμό του οικογενειακού γιατρού και τη διαδικασία εγγραφής

Σας ενημερώνουμε ότι ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού έχει ξεκινήσει και είναι μια νέα, δωρεάν λειτουργία του ΕΣΥ. Στο πλαίσιο της υποχρεωτικής εγγραφής του πληθυσμού σε Οικογενειακό Ιατρό (Γενικό Ιατρό ή Παθολόγο, Παιδίατρο), σας ενημερώνουμε ότι έχετε αυτόματα αντιστοιχηθεί και πρέπει να υποβάλετε αίτηση εγγραφής σε διαθέσιμο Οικογενειακό Ιατρό της επιλογής σας.

Για την αίτησή σας μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής ακολουθείτε τα παρακάτω βήματα:
1)Είσοδος στο πληροφορικό σύστημα (rdv.ehealthnet.gr), με τους κωδικούς του taxisNET και επιβεβαίωση με τον ΑΜΚΑ.
2)Συμπλήρωση των προσωπικών στοιχείων σας (βάσει των στοιχείων που θα συμπληρωθούν θα γίνει η επιλογή του Οικογενειακού Ιατρού).
3)Επιλογή Οικογενειακού Ιατρού μεταξύ των διαθέσιμων. Διαθέσιμοι θεωρούνται οι Οικογενειακοί Ιατροί, οι οποίοι παρέχουν υπηρεσίες εντός του δήμου που έχει δηλωθεί στο 2ο βήμα και οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει το εκ του νόμου ανώτατο όριο πληθυσμού ευθύνης.
4)Υποβολή της ηλεκτρονικής αίτησης.
5)Εκτύπωση της αίτησης.
Η εγγραφή ολοκληρώνεται με την παράδοση της αίτησης στον Οικογενειακό Ιατρό που αναγράφεται στην αίτηση, μαζί με:
1)Φωτοαντίγραφο Εγγράφου Ταυτοποίησης (π.χ Δελτίο Ταυτότητας) αιτούντος.
2)Φωτοαντίγραφο Εγγράφου Απόδειξης Διεύθυνσης Κατοικίας ή σχετική υπεύθυνη δήλωση (πρωτότυπη).
Μετά την παρέλευση τριμήνου από την υποβολή της αίτησης, η διαδικασία εγγραφής ολοκληρώνεται αυτόματα από το σύστημα, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα του Οικογενειακού Ιατρού που έχει επιλεγεί.
Επισημαίνεται ότι:
•Μπορείτε να αλλάξετε Οικογενειακό Ιατρό μόνο μετά την παρέλευση εξαμήνου από την εγγραφή .
•Μπορείτε να προγραμματίζετε επισκέψεις μόνο στον Οικογενειακό Ιατρό στον οποίο έχετε εγγραφεί.
•Για δωρεάν επίσκεψη σε συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ ιατρό άλλης ειδικότητας πρέπει να ακολουθήσετε τη διαδικασία της παραπομπής από τον Οικογενειακό Ιατρό.

 http://doxthi.gr/

Εγγραφές στα Κέντρα Μελέτης Δήμου Περιστερίου

Ο ΔΗΜΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ενημερώνει ότι ξεκινούν τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018 οι εγγραφές για τα Κέντρα Μελέτης του Δήμου Περιστερίου για μαθητές των δημοτικών σχολείων.
Καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες 8.00 - 14.00 στο Γραφείο Αντιδημάρχου Παιδείας (Δημοσθένους 11, κτίριο Ξυλοτεχνία), τηλέφωνο 210 5701573, καθώς και τις ώρες 18:00 - 20:00 στο ΚΥΒΕ Περιστερίου (Εθνάρχου Μακαρίου 1, Περιστέρι), τηλέφωνα 2105783278 και 2105783279.
Πληροφορίες από την Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλο Κατερίνα Τσερούλα (κιν. 6946631293) και τον Δημοτικό Σύμβουλο - Πρόεδρο της ΔΕΠΑΔΠ Αναστάσιο Καλλιάφα (κιν. 6936052000).
 Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την εγγραφή είναι τα εξής: 1. Φωτοτυπία Ταυτότητας 2. Φωτοτυπία Εκκαθαριστικού 3. Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.
Τα Κέντρα Μελέτης αποτελούν μία νέα κοινωνική του δράση του Δήμου Περιστερίου, προκειμένου να στηρίξει τους μικρούς μαθητές και τις οικογένειές τους, που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

ΚΑΜΑΤΕΡΟ: Μετέτρεψαν μπαρ σε νηπιαγωγείο!!!

Εκτεθειμένη είναι η δημοτική αρχή ύστερα από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που παίχθηκε στο χθεσινοβραδινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ για την προχειρότητα με την οποία, ο δήμος προσπαθεί να μετατρέψει ένα πρώην νυχτερινό μπάρ ("Άποψη") σε νηπιαγωγείο!!!Ο λόγος που συνέβησαν όλα αυτά ήταν ότι υπήρχαν υπεράριθμα παιδιά στο 1ο Νηπιαγωγείο Καματερού και όσα νήπια περίσσευαν δόθηκε η εντολή να μεταφερθούν απροειδοποίητα σε άλλο οίκημα με συνέπεια να βρεθούν ο γονείς στην δυσάρεστη θέση ο νέος σχολικός χώρος να είναι ένα πρώην νυκτερινό μαγαζί (μπαρ) της περιοχής.
Το ακόμη πιο εξωφρενικό σύμφωνα με τις καταγγελίες των γονιών αλλά και του ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ ήταν, ότι ο συγκεκριμένος χώρος, είναι ακόμη  υπό διαμόρφωση οπότε ούτε τα παιδιά μπορούσαν να μπουν μέσα στις τάξεις , ούτε υπήρχαν και οι ανάλογες υποδομές (τουαλέτες, κουζινάκι) με τις ταμπέλες να κρέμονται ακόμη εκεί.
Τέλος αρνητική ήταν και η εικόνα του Δημάρχου Νίκου Σαράντη αφού αντί να αναλάβει, μέρος της ευθύνης (ελλιπής ενημέρωση στους γονείς) για το μπάχαλο που δημιουργήθηκε ουσιαστικά τις...μετέφερε αλλού και ανέφερε χαρακτηριστικά:
 "ότι τον Ιούλιο ενημερώθηκε ότι θα χρειαστεί επιπλέον χώρος για τα παιδιά του νηπιαγωγείου και από τις τρεις χώρους που είχαν δηλώσει ενδιαφέρον η καφετέρια πληρούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις. «Υπήρξαν τρεις χώροι που είχαν επιλεχθεί για να νοικιαστούν για νηπιαγωγείο. Οι τρεις επιτροπές που συνεδρίασαν, του υπουργείου Παιδείας, η Εφορία και η Πολεοδομία, αποφάσισαν ότι αυτό το κτίριο έχει τις προδιαγραφές για νηπιαγωγείο. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε μια διελκυστίνδα της γραφειοκρατίας και για αυτό τα παιδιά δεν ξεκίνησαν στην ώρα τους».
Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ ΕΔΩ (από το 37:05 και μετά).

Έναρξη των τμημάτων του Εξωραϊστικού Συλλόγου «Η Εθνική Εστία» Ιλίου

Ο Σεπτέμβρης κατέφθασε και ο Εξωραϊστικός Σύλλογος «Η Εθνική Εστία» είναι πανέτοιμος να ανοίξει γι’ άλλη μια φορά τις πόρτες του και να σας καλοδεχτεί μέσα από τις πλούσιες δραστηριότητες του, την δημιουργία και την έκφραση.

Φέτος και εφόσον συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός συμμετεχόντων φιλοδοξούμε να λειτουργήσουν τα παρακάτω τμήματα:
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΙ-LATIN-ORIENTAL ΧΟΡΟΙ
ΖUMBA
ΥOGA
 EKMAΘΗΣΗ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ (Αρμόνιο, Κιθάρα)
ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΜΠΑΛΕΤΟΥ
Οι εγγραφές θα ξεκινήσουν τη Κυριακή 16/9 εως και το Σάββατο 28/09 καθημερινά
από τις 19.30-21.00 και Σαββατοκύριακα από τις 10.30-13.00 στα γραφεία του Συλλόγου μας.
Στις 23 Σεπτεμβρίου σε συνεργασία με την διεύθυνση πολιτισμού του Δήμου Ιλίου ανεβαίνει στο θέατρο Μελίνα Μερκούρη (Αγ.Φανουρίου 99 Ίλιον) η παράσταση «Κύκλοι από Φθινοπωρινά Φιλιά» με τα παιδιά των επιμορφωτικών μας τμημάτων να χορεύουν και να τραγουδούν για το φιλί.
Την παράσταση ντύνει με την φωνή της, η καταξιωμένη Σοφία Βόσσου. Ώρα έναρξης: 20.00
Από τις 24 Σεπτεμβρίου ξεκινούν τα τμήματα ένταξης και η κανονική ροή όλων των μαθημάτων, ενώ στις 30 Σεπτεμβρίου στα γραφεία του Συλλόγου μας θα πραγματοποιηθεί ο καθιερωμένος αγιασμός για την επίσημη έναρξη της συλλογικής χρονιάς στις 19.00 το απόγευμα.
Άλλη μια χρονιά ξεκινά δυναμικά για την Εστία μας, άλλο ένα ταξίδι στο οποίο σας καλούμε να είσαστε συνταξιδιώτες μας σ’ ένα ταξίδι ανάμεσα σε αξίες όπως ο εθελοντισμός και η προσφορά.
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Το Διοικητικό Συμβούλιο

Οι δυο κόσμοι της ΔΕΘ

Οι δυο κόσμοι της ΔΕΘ:

Μετεμφυλιακή νεκρανάσταση ή πατριωτική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού;

του Γιώργου Ρακκά 

Ο καταιγισμός των δακρυγόνων που έπεφτε από το απόγευμα μέχρι το βράδυ του Σαββάτου, μέχρι και εναντίον ασθενοφόρων –μια κατασταλτική καινοτομία της παρούσας κυβέρνησης– δεν είναι παρά το αποκορύφωμα μιας εκστρατείας φίμωσης και τρομοκράτησης της βούλησης του ελληνικού λαού, ο οποίος επιθυμεί να βγει στους δρόμους και να εκφράσει την κατηγορηματική του αντίθεση με την συμφωνία που αυτή υπέγραψε στις Πρέσπες.

Προηγήθηκαν συμβάντα, όπως η εισβολή της αστυνομίας σε… χριστιανικά σωματεία. Και βέβαια, διαρκής είναι η εκστρατεία επικοινωνιακής κατατρομοκράτησης από την κυβέρνηση και το δίκτυο των παρακρατικών ΜΜΕ που η ίδια έχει δημιουργήσει, με σκοπό να διασύρει και να συκοφαντήσει το αντιστασιακό πατριωτικό αίσθημα που ζωντάνεψε και ένωσε τους τελευταίους μήνες πλειοψηφικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας.

Τα αφηγήματα τα οποία επιστρατεύει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την κοινωνική κατακραυγή, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον μιας και παραπέμπουν απευθείας στον χαρακτήρα του νέου καθεστώτος που τείνει να διαμορφωθεί. Σύμφωνα με αυτά, τις κινητοποιήσεις προκαλεί και οργανώνει μια «μειοψηφία» ακραίων και οπισθοδρομικών «σκοταδιστών», που χαρακτηρίζονται σχεδόν από μια «γενετική προδιάθεση» προς την ακροδεξιά και τον φασισμό. Είναι, κατά συνέπεια αποσυνάγωγοι, και ακριβώς γι’ αυτά τα χαρακτηριστικά η κυβέρνηση θεωρεί ότι δικαιούται να τους μεταχειρίζεται έξω απ’ το δημοκρατικό πλαίσιο: Γι’ αυτό και υποβαθμίζονται συστηματικά απ’ την κυβερνητική προπαγάνδα, μπορούν να καταστέλλονται αγρίως, ή να αποτελούν αντικείμενο ακραίας λοιδορίας και υποτίμησης: Η κυβερνητική ρητορική ανάγει όσους συμμετέχουν σε αυτές σ’ ένα είδος «υπανθρώπων εθνικιστών» έναντι των οποίων υποτίθεται ότι δικαιολογείται κάθε αυταρχική πρακτική.

Το γεγονός ότι το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αντιμετωπίζει έτσι μια στάση διαμαρτυρίας η οποία εκφράζει και στηρίζεται από την κοινωνική πλειοψηφία, σηματοδοτεί έναν τελευταίο του μεταμορφισμό που θα δοκιμάσει σε αυτήν την σχετικώς παρατεταμένη περίοδο πτώσης του από την εξουσία.

Το καθεστώς απεδείχθη μνημονιακότερο των προηγούμενων μνημονιακών, δούρειος ίππος για την μεταβολή της «έκτακτης» κοινωνικής και οικονομικής καταβύθισης, σε συνθήκη μονιμότητας. Και αφού έχει απολέσει κάθε ουσιαστικό έρεισμα στο εσωτερικό, γαντζώνεται ολοένα και περισσότερο απ’ τις πρεσβείες –την Πρεσβεία, όπως φάνηκε απ’ το φιλοατλαντικό κρεσέντο του Τσίπρα στην ΔΕΘ– και μεταβάλλεται σε «κομάντο» εκτέλεσης ειδικών γεωπολιτικών αποστολών. Έτσι, μετά την οικονομική και την κοινωνική, σηματοδοτεί και την ακραία γεωπολιτική και εθνική απαξίωση της Ελλάδας: Από την μεταβολή της σε αποθήκη ψυχών, και ζώνη καραντίνας των γιγάντιων πληθυσμιακών μετακινήσεων προς τη Δύση, μέχρι την δορυφοροποίησή της στον νέο-οθωμανικό άξονα, και την αποδοχή των βασικών διεκδικήσεων του αλυτρωτισμού των Σκοπίων.
Ωστόσο ο αντιδραστικός χαρακτήρας  της εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν φτάνει για να σταματήσει την μετακίνηση των τεκτονικών πλακών της ίδιας της κοινωνίας: Καθώς η κρίση ολοκληρώνεται, από κοινωνική-οικονομική σε γεωπολιτική και εθνική, τα πατριωτικά αντανακλαστικά ξυπνούν μέσα στην κοινωνία, καταδεικνύοντας  ότι αυτή διαθέτει ακόμα τα στοιχειώδη ένστικτα επιβίωσης και αυτοσυντήρησης, και μετασχηματίζουν την ίδια την πολιτική συνείδηση των Ελλήνων.
Η αλλαγή έχει να κάνει με την υπέρβαση της διαίρεσης μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, και την από τα κάτω ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, μέσω της πατριωτικής αφύπνισης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η νέα διαίρεση, ανάμεσα στην εθνική βάση και στις εθνομηδενιστικές ελίτ, διαπερνάει οριζόντια τον πολιτικό άξονα, διασπά τις συνιστώσες του και τις επανενώνει μέσα στους κόλπους των δύο υπό διαμόρφωση πόλων: Απ’ τη μια έχουμε το μπλοκ μιας ολιγαρχίας με διευρυμένη πρόσβαση στην εγχώρια εξουσία, το οποίο ξεκινάει από την νεοφιλελεύθερη δεξιά, περνάει από την κυβερνητική, κρατικιστική αριστερά, και καταλήγει σε… μερίδες του αντιεξουσιαστικού χώρου. Κι απ’ την άλλη, το στρατόπεδο των «πρώην», αριστερών, κεντρώων και δεξιών, οι οποίοι ανήκουν στους χαμένους της ελληνικής κρίσης και οι οποίοι απέμειναν μόνοι τους να εκφράσουν την αγωνία ενός ολόκληρου έθνους, που βλέπει να διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξή του ως ελεύθερο συλλογικό υποκείμενο.
Οι παρασιτικές ελίτ της οικονομίας, της πελατειακής πολιτικής, αλλά και της μόρφωσης βρίσκονται από τη μια πλευρά, τα πλατιά στρώματα των υποβαθμισμένων, των εκπτωχευμένων, των κατεστραμμένων από την κρίση, και όσα παραγωγικά και δημιουργικά στοιχεία έχουν απομείνει στη χώρα από την άλλη. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται μια διπλή ανισοκατανομή: Η πολιτική ισχύς, προς το παρόν, κατανέμεται αντίστροφα απ’ την αριθμητική, κι αυτό γιατί το πατριωτικό, κοινωνικό μπλοκ στερείται αντιπροσώπευσης. Κι αυτό συμβαίνει γιατί, οι ηγεσίες των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ο πνευματικός κόσμος, οι κοινωνικοί φορείς (απ’ τα συνδικάτα, μέχρι την τοπική αυτοδιοίκηση και τα κινήματα της προηγούμενης περιόδου), ακόμα και η κεφαλή της Εκκλησίας, το έχουν εγκαταλείψει στις τύχες του. Και αυτό το γεγονός είναι που επιτρέπει στην άκρα δεξιά να διεκδικεί διευρυμένη πρόσβαση στην πλατιά κοινωνική, πατριωτική διαμαρτυρία –πρόσβαση που διογκώνεται ακόμα περισσότερο από την κυβερνητική προπαγάνδα, η οποία στοχεύει  ακριβώς να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που διακηρύσσει.
Έτσι, όμως, μέσα στο αίτημα του πατριωτισμού, συμπυκνώνονται όλες οι διαιρέσεις που χαρακτηρίζουν την μετα-μνημονιακή Ελλάδα: Οι έχοντες και οι μη-έχοντες· οι παραγωγοί και τα παράσιτα· εκείνοι που έχουν διευρυμένη πρόσβαση στην εξουσία, η πολιτική ολιγαρχία των κομμάτων, όσων στελεχώνουν τις ανώτερες βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης και των πανεπιστημίων, εναντίον όσων παραμένουν επί της ουσίας αποκλεισμένοι από το τρέχον πολιτικό παιχνίδι, μην μπορώντας να εκφράσουν τις ανάγκες και τις αγωνίες τους για το μέλλον –ανάγκες και αγωνίες ενός ολόκληρου λαού.
Στις κινητοποιήσεις για την ΔΕΘ, το γεγονός αυτό θα αποτυπωθεί εντελώς ξεκάθαρα, ακόμα και… χωροταξικά: Από την Καμάρα και πίσω, προς το Βαρδάρη ο «παλαιός κόσμος» της διαμαρτυρίας, με τις άμαζες συγκεντρώσεις του, σε κατάσταση απόλυτης σύγχυσης και αποπροσανατολισμού –άλλοι να επιδίδονται σε μια ξύλινη φρασεολογία, ελάχιστα πιστευτή σε ό,τι αφορά στις κυβερνητικές της αιχμές, και άλλοι να επιλέγουν την στοχοποίηση του… πατριωτικού αισθήματος της κοινωνίας, αντί για την εξουσία. Ενδιάμεσα, η φιλοατλαντική κυβερνητική φιέστα που πραγματοποιήθηκε μέσα στο κατασταλτικό παραπέτασμα που έστησε από κοινού το γραφείο Πρωθυπουργού, το υπουργείο Δημόσιας Τάξεως και η… CIA. Και σε όλο το μήκος της παραλίας, στον Λευκό Πύργο και το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα πλήθη που διαδήλωναν για το Μακεδονικό, ενάντια στην συμφωνία των Πρεσπών, σε μια συγκέντρωση απείρως μαζικότερη, αντιπροσωπευτικότερη του λαού σε ό,τι αφορά στην κοινωνική της σύνθεση, όμως δίχως οργάνωση, σχέδιο, που πασχίζει να βρει ακόμα την κατάλληλη πολιτική γλώσσα για να εκφραστεί.

Ανεξάρτητα, όμως, από τις προφανείς αδυναμίες του, το πατριωτικό δυναμικό αυτό αποτελεί στην πραγματικότητα την μόνη ικανή δύναμη πολιτικής ανανέωσης στην χώρα: Και αυτό γιατί το πρόταγμα υπεράσπισης της ελευθερίας και της επιβίωσης αυτού του έθνους, αναδύεται σταδιακά ως το μόνο ικανό να κινητοποιήσει σημαντικά, πλειοψηφικά κομμάτια της κοινωνίας προς την κατεύθυνση μιας πολιτικής αλλαγής. Γύρω από αυτό συσπειρώνεται το τελευταίο απόθεμα δυνάμεων που διαθέτει αυτός ο λαός, κλείνοντας αυτήν την σκοτεινή δεκαετία κρίσης και καταβύθισης. Και η πρόταση που κομίζει αυτό το δυναμικό, δεν αφορά μόνον στην εθνική στρατηγική, στη στάση απέναντι στην συμφωνία των Πρεσπών, ή την αντιμετώπιση της νεοθωμανικής επιβολής, αλλά σε κάθε πτυχή της εθνικής μας κοινωνικής ζωής, από την ανόρθωση του κράτους, της οικονομίας, των ενόπλων δυνάμεων και της εκπαίδευσης, μέχρι την απαραίτητη αλλαγή στις νοοτροπίες και τον πολιτισμό.
Πρόκειται, όντως, για την τελευταία δυνατότητα διεξόδου, από την ζοφερή προοπτική που μας έχουν οδηγήσει οι τελευταίες κυβερνήσεις, με το αποκορύφωμα, την τρέχουσα: Αν δεν θέλουμε μια χώρα γεωπολιτικό οικόπεδο, και αποθήκη ψυχών, ένα αποικιακό πολυώνυμο, μια τουριστική μπανανία, σε συνθήκες δημογραφικής κατάρρευσης, που θα καθηλώνει όσους νέους δεν μπόρεσαν να την εγκαταλείψουν να επιβιώνουν ως γκαρσόνια, με το τοπίο να συμπληρώνεται από την δραστηριότητα των μαφιόζων και των ολιγαρχών, και έναν πόλεμο συμμοριών που θα ανακαινίζει εκφυλισμένα τα εμφυλιακά σύνδρομα του προηγούμενου αιώνα, τότε θα πρέπει να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις, ώστε αυτό το θετικό δυναμικό να αποκτήσει και ένα θετικό όραμα για την Ελλάδα του 2021, ώστε τα 200 χρόνια ελεύθερου βίου αυτού του λαού, να μην σηματοδοτούν την απαρχή της κατάρρευσής του.
Αυτό αφορά σε όλο το πολιτικό σύστημα, το οποίο καλείται να ανατοποθετήσει την βασική οπτική του για το σήμερα: Από το 1996, έτος εγκαθίδρυσης του σημιτικού εκσυγχρονισμού, μέχρι σήμερα, όλες οι κεντρικές πολιτικές δυνάμεις τοποθετούνταν έχοντας ως δεδομένη την παγκοσμιοποίηση, εκφράζοντας την φιλελεύθερη, την σοσιαλδημοκρατική ή την αριστερή άποψη υπέρ της.
Τώρα που η βίαιη προσαρμογή μας σε αυτήν οδηγεί την χώρα μας σε μια απόλυτη παρακμή, σε ακραία, μάλιστα, αντίθεση με άλλες χώρες που άρχισαν να θέτουν αυτές τις διαδικασίες υπό τον έλεγχο των κρατών τους, ισορροπώντας την άμετρη τάση για διεθνοποίηση με κριτήριο το εθνικό τους συμφέρον, ήρθε ο καιρός για την πολιτική ζωή στην Ελλάδα «να αλλάξει οικοσύστημα»: Να επιστρέψει ξανά από την σαπουνόφουσκα της παγκοσμιοποίησης, στο υπαρκτό έδαφος του πατριωτισμού.
Μόνον τότε, το ρήγμα που η παρούσα κυβέρνηση άνοιξε μεταξύ κοινωνίας και εξουσίας, προβαίνοντας στην καταισχύνη των Πρεσπών, και το όποιο έχει βάθος που ξεπερνάει κατά πολύ το ζήτημα των σχέσεών μας με το γειτονικό κράτος, ρήγμα δημοκρατίας, ρήγμα εκπροσώπησης, ρήγμα ενότητας της χώρας σε τελευταία ανάλυση, μεταξύ των «από πάνω» και των «από κάτω», θα αποκατασταθεί.
Φωτογραφίες: Νίκος Ντάσιος

Κυκλοφορεί η Ρήξη Σεπτεμβρίου

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί η Ρήξη Σεπτεμβρίου. Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Δαναΐδων 7), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

• Μαδουρίστες – Μερκελίστες, του Γ. Κ
• Να ξεπεράσουμε δημιουργικά το… ’22, του Γιώργου Καραμπελιά

Αφιέρωμα: ΔΕΘ, ανεπιθύμητος ο πρωθυπουργός των καταστροφών

και της εθνικής μειοδοσίας

• Έργα και ημέρες μιας «πορτοκαλί κυβέρνησης», του Γιώργου Ρακκά

• Υπάρχει απάντηση στο κυβερνητικό αφήγημα του τέλους των μνημονίων;,

του Γιάννη Δουλφή

• Ανασχηματισμός με το βλέμμα στο Κόμμα, του Γιάννη Ξένου
• Όνειρο θερινής θυμηδίας…, του Βαγγέλη Βαϊάννη
• Κατάρρευση υποδομών, του Νίκου Ντάσιου
• Αριστερός (Δεξιός) είσαι και φαίνεσαι!, του Τάσου Αναστασίου
• Το Μάτι θα τους καταδιώκει, του Γιάννη Ξένου

Παιδεία

• O tempora o mores!…η υποβάθμιση της κλασικής παιδείας συνεχίζεται…, του Τάσου Χατζηαναστασίου
• Λατινικά εναντίον Κοινωνιολογίας: Άλλος ένας κουτοπόνηρος ιδεολογικός εμφύλιος της κυβέρνησης, του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου
• Το νηπιαγωγείο πρωταγωνιστής στο θέατρο σκιών του μνημονιακού παραλόγου, της Α.Κ. προϊστάμενης ΠΕ60

Γεωργία

• Η απειλή των φυτοφαρμάκων, του Δημήτρη Μπούσμπουρα

Οικονομία

• Airbnb: Η Οικονομία του Διαμοιρασμού λίγα κοινά έχει

με τον… διαμοιρασμό!, της Μ. Δ.

Διεθνή

• «Η Τουρκία θέλει μερίδιο στην ανοικοδόμηση της Συρίας, του Fehim Tastekin
• Tεχνολογικός ανταγωνισμός, Η ανάδυση της Κίνας ως επιστημονικής υπερδύναμης αρχίζει να βασανίζει τους Αμερικανούς, του Alain Frachon,
• Aufstehen! («Σηκωθείτε»), του Βασίλη Στοϊλόπουλου
• Επανεξετάζοντας τον λαϊκισμό, του Adrian Kuzminski
• Μεταναστευτικοί μύθοι!, του Βασίλη Στοϊλόπουλου
• Το Facebook προσπαθεί να ελέγξει τα ιατρικά δεδομένα, του Δείμου
• Η δημογραφική κατάρρευση της Ουκρανίας, του Πιοτρ Ακόπωφ

• Δελαπατρίδης Reloaded;, του Ιωάννη Μιχαλακόπουλου
• Ρόδης Ρούφος Χρονικό μιας σταυροφορίας, του Σπύρου Κουτρούλη
• CIA και LSD, Όταν η υπηρεσία έκανε πόλεμο όχι εναντίον, αλλά με τα ναρκωτικά, του Κωνσταντίνου Μαυρίδη
• Tραγούδια για τον IRA και την Ιρλανδία, του Φώτη Μελέτη
• cineρήξη: 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος, του Κωνσταντίνου Μπλάθρα
• Ενημέρωση για τον χώρο πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής»
• τα σκίτσα του Νικόλα και άλλα πολλά