Ένα εκκλησάκι «θησαυρός» στο πάρκο Τρίτση

Ένας μικρός «θησαυρός» που περιστοιχίζεται από αιωνόβια πεύκα και κυπαρίσσια κρύβεται στο βορειοδυτικό λόφο του πάρκου Τρίτση. Πρόκειται για τον ναό του Απoστόλου Παύλου που χτίστηκε περίπου το 1960. Ο σχεδιασμός και η επίβλεψη έγιναν από ομάδα αρχιτεκτόνων με εποπτεύοντα τον Δημήτρη Πικιώνη και τον συνεργάτη του Θανάση Κουτσογιάννη. Το όνομά του το οφείλει στον τότε βασιλιά Παύλο αφού το σημερινό πάρκο ήταν πρώην βασιλικό κτήμα που ανήκε στο κτήμα Τατοϊου. Έχει ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και αισθητική αξία.
Μάλιστα, όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης του Μητροπολιτικού Πάρκου
«Αντώνης Τρίτσης», Γιάννης Πολύζος «έγινε μια συνάντηση με εκπροσώπους της Εφορίας Αρχαιοτήτων Αθηνών και συναποφασίσαμε να ετοιμαστεί ένας φάκελος για να χαρακτηριστεί το εκκλησάκι ως διατηρητέο κτίριο, αλλά παράλληλα και ως έργο τέχνης, καθώς στο εσωτερικό του υπήρχαν καταπληκτικές εικόνες με υπογραφή Φώτη Κόντογλου». Αυτές οι αγιογραφίες, αυτήν την στιγμή, φυλάσσονται στα γραφεία του ΙΝΕΔΙΒΙΜ (Ίδρυμα Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης) μιας και το Ίδρυμα ήταν ο τελευταίος διαχειριστής του χώρου. «Αυτές οι αγιογραφίες του Κόντογλου θα πρέπει να αξιολογηθούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού. Αν κάποιες κριθούν πολύ σημαντικά έργα τέχνης τότε το υπουργείο έχει το δικαίωμα αυτές οι αγιογραφίες να μεταφερθούν στο Βυζαντινό Μουσείο και στο εκκλησάκι να τοποθετηθούν πιστά αντίγραφα. Βέβαια, από Σεπτέμβρη θα καταμετρηθούν και θα κριθεί κι η τύχη τους» τονίζει ο κ. Πολύζος.

Από Σεπτέβρη και τέλεση μυστηρίων

Το εκκλησάκι άρχισε να λειτουργεί ξανά από τον Φορέα Διαχείρισης και εγκρίθηκε στο προηγούμενο ΔΣ και ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας σύμφωνα με τον οποίο προβλέπεται η τέλεση μυστηρίων.  Όπως επισημαίνει στο Πρακτορείο ο γενικός διευθυντής του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου, Τάσος Λύτρας «έγιναν οι απαιτούμενες επισκευές και παρεμβάσεις στον περιβάλλοντα χώρο, αποκαταστήσαμε την ηλεκτροδότηση, έγινε πλέον λειτουργικό το εκκλησάκι και μάλιστα μέχρι στιγμής έχουν κατατεθεί 20 αιτήματα από όλη την Αττική. Ακόμη και από την Αμερική έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον για να τελεστεί κάποιο μυστήριο».
Υπεύθυνοι για παραχώρηση άδειας ή απόρριψης είναι μια τριμελής επιτροπή που έχει οριστεί από τον Φορέα Διαχείρισης και θα εξετάζει τις αιτήσεις καθώς υπάρχουν προϋποθέσεις χρήσης. «Ο χώρος είναι δασικός, προστατευμένος αλλά και το κτίριο δεν επιδέχεται ταλαιπωρίας. Καθαρίστηκε ο χώρος και έγιναν κάποιες παερεμβάσεις. Το εκκλησάκι ήταν για δέκα χρόνια κλειστό και τώρα με προσεκτικές κινήσεις επαναλειτουργεί» προσθέτει ο κ. Πολύζος και συμπληρώνει «χρειάζεται προσοχή και σεβασμός καθώς και στον προαύλιο χώρο του μικρού ναού εντοπίστηκαν ευρήματα από αρχαία μνημεία, τα οποία θα εξεταστούν αναλυτικά από την αρμόδια Εφορία Αρχαιοτήτων Αθηνών».
Οι ενδιαφερόμενοι που επιθυμούν να τελεστεί κάποιο μυστήριο, από τις αρχές Σεπτέμβρη μπορούν να καταθέτουν αίτηση και να επικοινωνούν με τον Φορέα Διαχείρισης του Μητροπολιτικού Πάρκου «Αντώνης Τρίτσης» στο τηλ. 210 2323163 και στο mail contact@parkotritsis.gr.


 https://left.gr/news/ena-ekklisaki-thisayros-sto-parko-tritsi

«Πολιτιστική διαδρομή 2017» υπό την αιγίδα του Δήμου Αιγάλεω

Η «Πολιτιστική διαδρομή» του Δήμου Αιγάλεω επιστρέφει και φέτος γεμάτη με σπουδαίους καλλιτέχνες και στόχο να δώσει στα βράδια του Σεπτέμβρη άρωμα πολιτισμού. 
Από τις 3 Σεπτεμβρίου και για ένα σχεδόν μήνα θα παρουσιαστεί στο θέατρο «Αλέξης Μινωτής», στο Άλσος Αιγάλεω (Μπαρουτάδικο) πλήθος εκδηλώσεων (θεατρικών παραστάσεων και συναυλιών) με ώρα έναρξης τις 21:00. 
Πρόγραμμα εκδηλώσεων:
Κυριακή 3/9: Αλκίνοος Ιωαννίδης 
Τρίτη 5/9: «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή Σκηνοθεσία: Γιώτα Κουνδουράκη 
Τετάρτη 6/9: «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη Σκηνοθεσία: Γιάννης Μπέζος 
Παρασκευή 8/9: «Ο Κουκουμπλής» Διασκευή-Σκηνοθεσία: Τάσος Ράτζος 
Κυριακή 10/9: «Ειρήνη» του Αριστοφάνη από το Εθνικό Θέατρο, Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης 
Τρίτη 12/9: «Γουρούνι στο σακί» του Ζωρζ Φεϋντώ από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, Σκηνοθεσία: Γιάννης Καραχισαρίδης 
Παρασκευή 15/9: «Βάστα Καρδιά μου» από τη Φιλαρμονική του Δήμου Αιγάλεω 
Σάββατο 16/9: «Big Band» του Δήμου Αθηναίων 
Κυριακή 17/9: Φιλιώ Χαϊδεμένου Σκηνοθεσία: Βασίλης Ευταξόπουλος 
Δευτέρα 18/9: «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης & Μανώλης Δούνιας
Παρασκευή 22/9: Δημήτρης Ζερβουδάκης μαζί του η Ευτυχία Μητρίτσα 
Σάββατο 23/9: «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Λουίτζι Πιραντέλλο από τη θεατρική ομάδα Δήμου Αιγάλεω, Σκηνοθεσία: Χρήστος Σαλτσόγλου 
Κυριακή 24/9: «Πλούτος» του Αριστοφάνη από τη θεατρική ομάδα του Τ.Ε.Ι. Αθηνών, Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Σπηλιόπουλος 
Παρασκευή 29/9: «Ταξίδι στην Ελλάδα» από το ΚΕΘΕΑ «Διάβαση»

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

  
 Αγαπητοί συμπολίτες, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, και συγκεκριμένα από την έναρξη της θερινής περιόδου, έχουν παρουσιασθεί πολλά κρούσματα δολιοφθοράς από άγνωστο/αγνώστους.
   Συγκεκριμένα, έχουν επανειλημμένως διαπιστωθεί καταστροφές του συστήματος ποτίσματος στους χώρους πρασίνου του Δήμου, ενώ έχουν κοπεί (με τρόπο ακριβείας) τα καλώδια του ρεύματος στα ποτιστικά (ηλεκτροβάνες). Τα κρούσματα εντοπίστηκαν στους χώρους του Δημ. Κοιμητηρίου, της πλατείας “Ηρώ”, του γραμμικού Πάρκου “Πεύκα Βέρδη”, της οδού Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και στην πλατεία που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Θεσσαλίας & Ελαιών.
   Οι απαράδεκτες αυτές ενέργειες θέτουν σε κίνδυνο την ζωή μικρών παιδιών (αφού οι δράστες ξεβίδωσαν τα μπουλόνια από τις κούνιες στις παιδικές χαρές του Αγ. Δημητρίου, της Παναγίτσας και του “Άρη Θεοχάρη”)!!!
   Η Δημοτική Αρχή έχει ήδη καταγγείλει τα συμβάντα στο Αστυνομικό Τμήμα Πετρούπολης, ζητώντας παράλληλα να πραγματοποιείται επιπλέον αστυνόμευση σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους της πόλης.
   Επιπλέον, στην προσπάθειά της να αποφεύγονται τέτοιου είδους γεγονότα, έχει συνεννοηθεί με κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι έχουν αναλάβει να κλειδώνουν τις παιδικές χαρές του Αγ. Δημητρίου, του «Αρη Θεοχάρη» και της παιδικής χαράς που βρίσκεται στην οδό Κωνσταντινουπόλεως (αφού δυστυχώς η κυβέρνηση δεν εξασφαλίζει στους δήμους τον απαραίτητο αριθμό προσωπικού, ώστε να υπάρχουν φύλακες στις παιδικές χαρές).
   Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε εάν πίσω από αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες υπάρχει κάποια σκοπιμότητα ή αν πρόκειται για το “παιχνίδι” κάποιων νεαρών. Όπως και να ‘χει, πρέπει αδιαμφισβήτητα να σεβόμαστε όχι μόνο το οικονομικό κόστος (την επιβάρυνση των πολιτών στα δημοτικά τέλη) που απαιτείται για την διατήρηση των κοινόχρηστων αυτών χώρων, αλλά κυρίως, να αντιληφθούμε το ότι συντελούν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, αφού αποτελούν μέρη αναψυχής για όλους και ειδικά για τα μικρά παιδιά.
   Για αυτό και είναι απαραίτητο να μεριμνούμε ανελλιπώς για την καθημερινή φροντίδα και τη διαφύλαξη των υποδομών της πόλης μας και να είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση (σε περίπτωση που οποιοσδήποτε αντιληφθεί οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση, να ειδοποιήσει επί τόπου το Αστυνομικό Τμήμα και τον Δήμο Πετρούπολης), ώστε να προλάβουμε την εκδήλωση παρόμοιων συμβάντων και να έχουμε μια πόλη με ασφαλείς παιδικές χαρές και γενικά με όμορφους και καθαρούς χώρους πρασίνου.

                                                    Η Διοίκηση του Δήμου Πετρούπολης

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ: Ξεκίνησαν οι εγγραφές στο κολυμβητήριο του Λόφου Αξιωματικών

Με μεγάλο ενδιαφέρον οι Περιστεριώτες υποδέχθηκαν από τις 26 Ιουνίου το δεύτερο δημοτικό κολυμβητήριο στο Περιστέρι και πλέον η αθλητική εγκατάσταση της πόλης μπαίνει σε ρυθμούς κανονικής λειτουργίας.

Από σήμερα στο κολυμβητήριο του Λόφου Αξιωματικών ξεκίνησαν οι εγγραφές για τη νέα περίοδο. Δυνατότητα εγγραφής έχουν όλοι οι πολίτες από κάθε Δήμο με διαφορετικό κόστος σε σχέση με τους Περιστεριώτες. Σύμφωνα με πληροφορίες από τους υπεύθυνους του κολυμβητηρίου για ειδικές ομάδες θα ισχύσουν μειωμένες τιμές (άνεργοι, φοιτητές κλπ).

Με γνώμονα τα δείγματα από τη δοκιμαστική περίοδο λειτουργίας για τους κατοίκους του Περιστερίου που οι εγγραφές ξεπέρασαν τις 1500, αναμένονται πλέον με ενδιαφέρον οι εγγραφές του Σεπτεμβρίου.

Πληροφορίες – εγγραφές στα τηλέφωνα 210 5711637 – 210 5767591 (ώρες 9:00-13:00 & 18:00-21:00).

Ελληνική Ιστορία: Από τον Φαλμεράυερ στον Χομπσμπάουμ

Ελληνική Ιστορία: Από τον Φαλμεράυερ στον Χομπσμπάουμ

Προλογικό Σημείωμα από το αφιέρωμα του Νέου Ερμή του Λόγιου τ. 15 που κυκλοφορεί σε περίπτερα και βιβλιοπωλεία. 

Το αφιέρωμα αφορά στην ελληνική Ιστορία και την αποδομητική ιστοριογραφία, με αφετηρία τις πρόσφατες προτάσεις της επιτροπής του «Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής» για τη διδασκαλία της Ιστορίας.
Στην Ανακοίνωση της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς», που υπογράφεται από τον Β. Φίλια και την Α. Σιδέρη-Τόλια, τονίζεται πως η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας υποβαθμίζει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, χρησιμοποιεί το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικής παιδείας, αμφισβητεί την ίδια την ιδέα του έθνους, με στόχο τη διαμόρφωση μιας ταυτότητας προσαρμοσμένης στη Νέα Τάξη και στην παγκοσμιοποίηση.
Το κείμενο του Κυριάκου Κατσιμάνη, «Πίσω από τις λέξεις κρύβονται οι προθέσεις – Οι υποβόσκουσες ιδεολογικές “σταθερές” του σχεδίου προγραμμάτων του ΙΕΠ για την ιστορία», επικεντρώνεται στο θεωρητικό πλαίσιο του Σχεδίου και εξετάζει λεπτομερώς τις προτάσεις του. Διαβάζουμε μερικούς τίτλους των κεφαλαίων του: Ιστορία και «Πολιτική Παιδεία»· Εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, σχετικοποίηση της ιστορικής αλήθειας· Η υποβάθμιση του σχολικού εγχειριδίου· Ιστορική αμνησία και ιστοριογραφικός αναθεωρητισμός· Εθνική ταυτότητα «πλουραλιστική» ή μήπως ενοχική; Αποσιώπηση εθνικής συνείδησης και αμφισβήτηση ιστορικής συνέχειας κ.λπ.
Ακολουθούν τρία εκτενή κείμενα του Γιώργου Καραμπελιά («Από τον Φαλμεράυερ στον Χομπσμπάουμ, Η γένεση της αποδομητικής ιστοριογραφίας»), του Άγγελου Γουνόπουλου («Ο Eric Hobsbawm και η επινόηση της “επινοημένης παράδοσης”», Α΄) και του Γιώργου Κοντογιώργη («Ο Eric Hobsbawm και ο ελληνισμός ως έθνος-κοσμοσύστημα»), που εξετάζουν τη γένεση της αποδομητικής ιστορικής σχολής στην Ευρώπη, με πρόσφατο εκπρόσωπο τον Χομπσμπάουμ, και την εδραίωσή της στην Ελλάδα. Για να πραγματοποιηθεί η μετάβαση από το ελληνικό έθνος-κράτος σε μια απλή επαρχία –οιονεί αποικία– μιας παγκοσμιοποιημένης Ευρώπης, θα πρέπει, μέσα σε λίγα χρόνια, να αποδομηθεί η εθνική ταυτότητα ενός πανάρχαιου έθνους. Και εάν ο ηλεκτρονικός Τύπος αποτελεί τον κυριότερο μηχανισμό αυτού του πολιτισμικού εξανδραποδισμού, ωστόσο είναι απαραίτητη και η συνδρομή της «υψηλής κουλτούρας».
Όπως υπογραμμίζει ο Γ. Καραμπελιάς, η νεώτερη εθνοαποδομητική ιστοριογραφία κυριάρχησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, και προπαντός κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, μεταφέροντας στην Ελλάδα όλες τις ιδεοληψίες και τα «πορίσματα» μιας αγγλοσαξονικής ιστορικής Σχολής, η οποία, ήδη με τον Τόυνμπη, αναπαράγει τα βασικά στερεότυπα του Φαλμεράυερ ενώ, εσχάτως, αναζωπυρώθηκε με αφετηρία Άγγλους και Αμερικανούς ακαδημαϊκούς, κατ’ εξοχήν τον Ρόμιλυ Τζένκινς, τον Σύριλ Μάνγκο και τον Έρικ Χομπσμπάουμ.
Ο Άγγελος Γουνόπουλος εγκύπτει στη σύνολη θεωρητική αντίληψη του Eric Hobsbawm, ο οποίος χαρακτηρίζει επινοημένες όλες τις «παραδόσεις» και υποστηρίζει πως ενώ έχουν εμφανιστεί πολύ πρόσφατα –στα πλαίσια της νεωτερικότητας, εξαιτίας των απαιτήσεων της συγκρότησης των εθνικών κρατών–, τους αποδίδουμε ένα ιστορικό βάθος που δεν έχουν! Έτσι, μπορεί να «κατασκευαστεί» θεωρητικά η έννοια του έθνους ως κατασκευής – μέσω επινοημένων παραδόσεων.
Τέλος, ο Γ. Κοντογιώργης ανασκευάζει συστηματικά τις απόψεις του Χομπσμπάουμ για το ελληνικό έθνος («Όλα τα έθνη είναι σχετικά πρόσφατα και σχετικά τεχνητά δημιουργήματα. Αυτό ισχύει και για το ελληνικό έθνος που δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα»), καταδεικνύοντας τη συνέχειά του: «Η ελληνική ταυτότητα αποτελεί μία σταθερά που συγκροτείται ήδη κατά τους κρητομυκηναϊκούς χρόνους και εξελίσσεται μεταλλασσόμενη αδιάκοπα έως τη σύγχρονη εποχή».
Για το ζήτημα της εθνολογικής σύστασης των Ελλήνων, παραθέτουμε δύο κείμενα. Στο πρώτο, «Οι εθνολογικές εξελίξεις του ελληνικού λαού», ο Νίκος Σβορώνος υποστηρίζει πως, παρά τις σλαβικές επιδρομές, «μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνισμός που έμεινε επί τόπου ήταν αρκετός σε όγκο και σε συνοχή, ώστε να μπορέσει να ξαναρχίσει σύντομα την ανάκτηση των χαμένων εδαφών και να αφομοιώσει με τον καιρό τα ξένα αυτά στοιχεία». Την άποψή του επιβεβαιώνει το δεύτερο άρθρο ερευνητών, υπό τον καθ. Γενετικής των ΗΠΑ, Γιώργο Σταματογιαννόπουλο, στο European Journal of Human Genetics, –το οποίο και παρουσιάζει ο Νίκος Κελέρμενος–, με τον τίτλο «Η γενετική των πελοποννησιακών πληθυσμών και η θεωρία της εξαφάνισης των Πελοποννησίων Ελλήνων», που διαπιστώνει πως «η μέση κοινή καταγωγή με τους Γάλλους κυμαίνεται σε 39-42%, με τους Ανδαλουσιανούς 53–62% και με τους Ιταλούς 85–96%. Αντίθετα, η μέση κοινή καταγωγή με τους σλαβικούς πληθυσμούς είναι πάντα <15%. Οι Πελοποννήσιοι είναι γενετικά περισσότερο διακριτοί από τους σλαβικούς πληθυσμούς και εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερη ομοιότητα με τους νοτιοευρωπαϊκούς πληθυσμούς».
Ο Σπύρος Κουτρούλης κλείνει το αφιέρωμα με τη μελέτη, «Είναι ο Ίων Δραγούμης πρωτοφασίστας και τρομοκράτης; Οι αστοχίες ενός βιβλίου του Γιάννη Μάζη». Πράγματι, ο Γ. Μάζης δηλώνει πως δεν έχει «καμία αμφιβολία ότι (ο Δραγούμης) ήταν ένας πρωτο-φασίστας», ενώ το βιβλίο του αποτελεί «συνέχεια» του βιβλίου του Σπ. Μαρκέτου, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, Πώς φίλησα τον Μουσσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού. Ο Γ. Μάζης παραθέτει ως τεκμήριο την άποψη του Μουσολίνι ότι «χωρίς το κράτος δεν υπάρχει έθνος», ενώ ο Δραγούμης πιστεύει, αντίθετα, ότι το έθνος μπορεί να υπάρξει χωρίς το κράτος. Ο Κουτρούλης παρουσιάζει πληθώρα στοιχείων που καταδεικνύουν πως ο Δραγούμης ήταν σε επικοινωνία με εκπροσώπους της Αριστεράς, όπως ο Κορδάτος και ο Γιαννιός, ενώ επηρέασε αποφασιστικά τον βενιζελικό Θεοτοκά. Τέλος, τα Φύλλα Ημερολογίου μας αποκαλύπτουν τη μετατόπισή του σε μια ιδεολογία πατριωτική, δημοκρατική, κοινοτική, σοσιαλιστική.

Δήμος Φυλής : Εκμισθώνεται το στρατόπεδο «ΛΙΟΣΗ»

Με εκμισθώσεις ανενεργών στρατοπέδων και άλλων ακινήτων μέσω πλειοδοτικών διαγωνισμών, η Υπηρεσία Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας Ενόπλων Δυνάμεων

ανακοινώνει οικονομικά οφέλη συνολικού ύψους 13.556.148,362 €. Συγκεκριμένα, η Υπηρεσία εκμισθώνει το Στρατόπεδο "ΛΙΟΣΗ" -το οποίο το 2015 είχε ανοίξει για την στέγαση προσφύγων- καθώς και τρία ακίνητα ιδιοκτησίας της στην Αθήνα συν ένα στην Καβάλα, στους πλειοδότες σχετικών διαγωνισμών για μακρόχρονες εκμισθώσεις με πρόβλεψη για παράταση αυτών, εξασφαλίζοντας όφελος εκατομμυρίων ευρώ.
Δείτε την σχετική ανακοίνωση για το Στρατόπεδο Λιόση από την Υπηρεσία Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας Ενόπλων Δυνάμεων.  
Κατά το πρώτο πακέτο διαγωνισμών, το οποίο διενεργήθηκε τον Απρίλιο 2017, αναδείχθηκε πλειοδότης για το ακίνητο του πρώην Στρατοπέδου «Λιόση», ιδιοκτησίας Τ.ΕΘ.Α., με μηνιαίο μίσθωμα (3.400,00€) για εικοσιπέντε (25) έτη με δυνατότητα παράτασης για άλλα εικοσιπέντε (25) έτη, με ελάχιστη αναπροσαρμογή 1% το χρόνο. Το συνολικό οικονομικό όφελος για την Υπηρεσία από τη συγκεκριμένη σύμβαση μισθώσεως (για εικοσιπέντε (25) έτη) θα είναι κατ΄ ελάχιστον 1.152.322,54 €.

ΑΡΧΑΙΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΣΤΟ ΚΑΜΑΤΕΡΟ

   Πραγματικά ποιος από εμάς θα μπορούσε να πιστέψει ότι μια μικρή περιοχή, όπως το Καματερό,θα μπορούσε να κρύβει αρχαιολογικά ευρήματα ανυπολόγιστης αξίας, του 4ου αιώνα π.Χ.;

  Κι όμως, όπως πολλές σπουδαίες ανακαλύψεις και εφευρέσεις που άλλαξαν την ιστορία του κόσμου προέκυψαν τυχαία,  έτσι έγινε και αυτή. Με αφορμή την απόφαση του Δήμου Καματερού να δομήσει μία απλή παιδική χαρά, όπου θα πρόσφερε διασκέδαση στα παιδιά της γειτονιάς ήρθαν στην επιφάνεια σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα.

  Ας δούμε τα γεγονότα αυτά λίγο πιο συγκεκριμένα.

  Τον Απρίλιο του 2008 στο κέντρο του Καματερού, σε
μικρή απόσταση από τη Λεωφόρο Φυλής, εντοπίστηκαν αρχαία. Συγκεκριμένα, επί των οδών Ζορμπά και Κορδάτου πραγματοποιούνταν εργασίες από το Δήμο Καματερού για το καθαρισμό οικοπέδου και την ανάπλαση παιδικής χαράς, κατά τη διάρκεια των οποίων ο εκσκαφέας απομάκρυνε μεγάλο πλακοειδή λίθο αποκαλύπτοντας κτιστό τάφο (εικ.1).

εικ.1   Κάτω από το μικρό σκέπαστρο βρίσκεται ο τάφος, στο πίσω σκέπαστρο ο πήλινος αγωγός

 Οι ανασκαφικές εργασίες ξεκίνησαν την ίδια κιόλας ημέρα με την αποκάλυψη του κτιστού τάφου. Ο τάφος είναι κιβωτιόσχημος^[1] παραλληλόγραμμου σχήματος, διαστάσεων 1,07x2,21x0,62 μ, θεμελιωμένος στο φυσικό έδαφος και κτισμένος με επίπεδες κεραμίδες δεμένες με παχύ ασβεστοκονίαμα. Καλυπτόταν από δύο πλακοειδείς λίθους και μία μαρμάρινη επιτάφια^[2] στήλη (εικ.3), η οποία αποτελεί και το πιο εντυπωσιακό από τα ευρήματα της ανασκαφής. Η στήλη σώζεται σχεδόν ακέραιη, με μικρό τμήμα του κεντρικού ακρωτηρίου της μόνο να λείπει. Είναι λαξευμένη σε λευκό μάρμαρο, σε μορφή  ναϊσκου με αετωματική επίστεψη  και  διαστάσεις  1,35x0,62x0,13μ. Ο προσανατολισμός του τάφου είναι ΒΔ-ΝΑ και λόγω της έντονης κλίσης του εδάφους εντοπίστηκε σε βάθος μόλις 0,20μ από το επίπεδο της οδού Ζορμπά.

εικ.2   Ο πήλινος αγωγός, ο οποίος ανυψώθηκε για να είναι ορατός 

  Μετά την απομάκρυνση και του δεύτερου λίθου που κάλυπτε τον τάφο άρχισε η διερεύνηση του εσωτερικού του. Ο σκελετός σωζόταν αποσπασματικά, σε ύπτια θέση με το κρανίο προς τα ΒΔ και ανήκε σε ενήλικο άτομο. Γύρω από το σκελετό, κυρίως στο ανώτερο τμήμα του, εντοπίστηκαν τα κτερίσματα της ταφής, γυάλινα ως επί το πλείστον αγγεία. Το νεκρό συνόδευαν στη μετά θάνατον ζωή μία γυάλινη φιάλη, δύο επιμήκη γυάλινα μυροδοχεία του λεγόμενου τύπου «δοκιμαστικού σωλήνα», γυάλινο μπουκάλι με δύο μικρές λαβές και χάλκινο διαβρωμένο νόμισμα. Εντοπίστηκαν επίσης αρκετά γυάλινα θραύσματα που ανήκουν σε, τουλάχιστον, δύο αγγεία.

  Η χρονολόγηση του τάφου τοποθετείται στο πρώτο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ. (περίπου 300-350 μ.Χ.) βάσει του χάλκινου νομίσματος και των γυάλινων αγγείων. Όπως προαναφέρθηκε, τμήμα του τάφου καλυπτόταν από μαρμάρινη επιτάφια στήλη σε δεύτερη χρήση. Η στήλη σώζεται σχεδόν ακέραιη, με μικρό τμήμα του κεντρικού ακρωτηρίου της μόνο να λείπει. Στο επιστύλιο αναγράφεται το όνομα της νεκρής, το πατρώνυμό της και το εθνικό της: ΣΥΝΦΕΡΟΥΣΑ  ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ  ΜΙΛΗΣΙΑ. Πρόκειται δηλαδή για τη Συνφέρουσα, κόρη του Καλλίστρατου από τη Μίλητο (της Σάμου) η οποία απεικονίζεται σε χαμηλό ανάγλυφο όρθια, με μακρύ πολύπτυχο χιτώνα και βαρύ ιμάτιο το οποίο συγκρατεί μπροστά από τον αριστερό της ώμο

εικ.3   Η επιτύμβια στήλη, αν προσέξετε στο επάνω μέρος της θα διαβάστε το όνομα  Συνφέρουσα

  Με βάση την τεχνοτροπία της και τη γραμματοσειρά που χρησιμοποιήθηκε για την επιγραφή, η στήλη χρονολογείται στο β΄μισό του 1ου αιώνα μ.Χ. Πρόκειται λοιπόν για το ταφικό μνημείο νεαρής γυναίκας που απεβίωσε στα χρόνια μεταξύ 50 και 100 μ.Χ. και διακόσια περίπου χρόνια αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως απλή κάλυψη ενός άλλου τάφου.

  Οι έρευνές επεκτάθηκαν σε όλη την έκταση της παιδικής χαράς, αποκαλύπτοντας αρχαία κατάλοιπα μόνο στο ΒΔ και Β τμήμα. Στα ΒΔ του κτιστού κιβωτιόσχημου εντοπίστηκε ένας κεραμοσκεπής τάφος διαστάσεων 0,45 x 1,80 x 0,48μ με κατεύθυνση επίσης ΒΔ-ΝΑ. Κάλυπτε νεκρό ενταφιασμένο σε ύπτια θέση,σε απόσταση 0,50μ ανατολικά του κεραμοσκεπούς τάφου και λίγο ψηλότερα από αυτόν μικρό στρώμα με τμήματα κεραμίδων, λίγα όστρακα και οστά, απέδωσε πήλινη οινοχόη με σφαιρικό σώμα, το μοναδικό πήλινο αγγείο της ανασκαφής. Πιθανότατα τα οστά προέρχονται από τελετές προσφορών στο νεκρό ή ταφές μεταγενέστερες του κεραμοσκεπούς τάφου.

  Λίγο βαθύτερα βρέθηκε ακέραιο γυάλινο απιόσχημο μυροδοχείο και σε βάθος 0,68μ ο πυθμένας της κατασκευής από πατημένο χώμα. Η κατασκευή αυτή λοιπόν αποτελεί ένα οστεοφυλάκιο, στο οποίο εναποτέθηκαν τα οστά μετά την ανακομιδή τους από το αρχικό σημείο ταφής. Ο τύπος του συγκεκριμένου μυροδοχείου απαντάται στον 1ο και στον 2ο αιώνα μ.Χ..

  Στο βόρειο τμήμα του, αποκαλύφθηκε σε βάθος 0,17μ πήλινος αγωγός(εικ.4). Η κατεύθυνσή του είναι Δ(ΒΔ)-Α και σώζεται σε δύο τμήματα μήκους 3,15μ και 4,90μ, ενώ το πλάτος του κυμαίνεται από 0,50 έως 0,83μ. Ο αγωγός, για μεγαλύτερη προστασία, καλυπτόταν από μικρούς λίθους δεμένους με χώμα. Η κατασκευή του αγωγού είναι πανομοιότυπη με αγωγούς που έχουν κατά καιρούς αποκαλυφθεί στις Αχαρνές και πιθανολογείται ότι αποτελούν τμήματα του Αχαρνικού Οχετού ^[3], σημαντικού υδροδοτικού έργου του 4ου αιώνα π.Χ. 

εικ.4  Ο πήλινος αγωγός

  Ο δήμος Καματερού ζήτησε τη διατήρηση των ευρημάτων που ήταν εφικτό να διατηρηθούν και την ανάδειξή τους. Εκπονήθηκε μελέτη και την Άνοιξη του 2011 ξεκίνησαν οι εργασίες ανάδειξης δαπάνη του Δήμου Αγ. Αναργύρων–Καματερού. Για την προστασία του αγωγού από τα όμβρια ύδατα αποφασίστηκε η ανύψωσή του και η κατασκευή στεγάστρου. Αρχικά πραγματοποιήθηκαν εκσκαφικές εργασίες περιμετρικά του αγωγού και κατασκευάστηκε τσιμεντένια βάση με άγκιστρα. Στη συνέχεια ο αγωγός ανυψώθηκε με γερανό και έγινε διαμόρφωση του εδάφους. Ο αγωγός τοποθετήθηκε στο νέο ανυψωμένο επίπεδο, συμπληρώθηκαν αρκετά θραύσματά του και διαμορφώθηκε το έδαφος ώστε να καλυφθεί η τσιμεντένια βάση του. Τέλος, κατασκευάστηκε στέγαστρο που καλύπτει όλο το μήκος του αγωγού και διατηρήθηκε ο κτιστός κιβωτιόσχημος τάφος.

 Υ.Γ. Δυστυχώς σήμερα πολλοί προσπερνούν το σημείο χωρίς να αντιληφθούν τι βρίσκεται εκεί μιας και δεν υπάρχει κάποια επιγραφή όπου θα περιγράφει τα αρχαιολογικά ευρήματα..

Παναγιώτης Τσετζάν

Οι φωτογραφίες είναι του Παναγιώτη Τσετζάν (2014) εκτός της φωτογραφίας της επιτύμβιας στήλης (2008)

 Ευχαριστούμε τον Παναγιώτη Τσετζάν, μαθητή του σχολείου μας ο οποίος δέχτηκε με χαρά, μετά από παρότρυνση εκπαιδευτικών του σχολείου μας, να ασχοληθεί και λειτουργώντας ως ερευνητής-δημοσιογράφος να ψάξει, να φωτογραφίσει, να συντάξει και να μας προσφέρει τελικά αυτό το ωραίο άρθρο.

Αναφορές

 1.  Οι κιβωτιόσχημοι τάφοι είναι λάκκοι σκαμμένοι στο χώμα ή σε μαλακό βράχο που φέρουν εσωτερική επένδυση από λίθινες ή πλίνθινες πλάκες. Το σχήμα τους είναι συνήθως ορθογώνιο αλλά μερικές φορές και ασύμμετρο τετράπλευρο, ενώ το μέγεθός τους ποικίλλει ανάλογα με το ύψος του νεκρού.

 2. Επιτύμβια στήλη ή επιτάφια στήλη ονομάζεται στήλη, συνήθως μαρμάρινη, η οποία στήνεται στον τάφο, ώστε αφενός να γίνεται ορατή η θέση του τάφου, αφετέρου για να σημειώνονται τα στοιχεία του νεκρού.

3. Στους κλασικούς χρόνους η περιοχή των Αχαρνών, όλων των γύρω δήμων της Πάρνηθας και της πεδιάδας στα νότιά τους μέχρι και το βόρειο τμήμα των Αθηνών υδροδοτούνταν από τα νερά του Αχαρνικού Οχετού, ενός μεγάλου υδραυλικού έργου του 4ου αι. π.Χ. που οδηγούσε τα πηγαία νερά του βουνού στην πεδιάδα για αρδευτικούς κυρίως λόγους.

 ΠΗΓΗ: 

http://2gym-kamat.att.sch.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=182&Itemid=159

ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ: ΕΝΑΡΞΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

ΕΝΑΡΞΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 2017-2018.

ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΕΩΝ

Για τις Πολιτιστικές Δραστηριότητες
Τμήματα: Παραδοσιακών χορών, Λατινοαμερικάνικων χορών, Σύγχρονου χορού, Ρυθμικής και Ψυχοκινητικής αγωγής, Γιόγκα. Εργαστήρια: Εικαστικών, Φωτογραφίας, Κεραμικής, Αγιογραφίας, Θεάτρου.
Από Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου έως  Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο
Ωράριο υποβολής αιτήσεων:
5 έως 8 Σεπτεμβρίου: Πρωί: 9-1 και απόγευμα 5-8
11 έως 18 Σεπτεμβρίου: Πρωί: 9-2
Διεύθυνση: Εθνικής Αντιστάσεως 61, τηλέφωνο: 210 5061421
Διαβάστε Γενικές Πληροφορίες και ενημερωθείτε για τα Απαιτούμενα Δικαιολογητικά

Για το Δημοτικό Ωδείο

Από την Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου στο Δημ. Ωδείο.

Ωράριο γραμματείας: Δευτέρα – Πέμπτη 3-8 και Παρασκευή 9-1
Από τις 11 Σεπτεμβρίου η γραμματεία θα λειτουργεί πρωί και απόγευμα.
Διεύθυνση: Ελευθ. Βενιζέλου 131 & Ανατ. Ρωμυλίας, τηλέφωνο: 210 5050315

Για τις Αθλητικές Δραστηριότητες

- Για το ΚολυμβητήριοΑπό την Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Πετρούπολης
Ωράριο υποβολής αιτήσεων: Πρωί 10-2 και απόγευμα 4-8
Διεύθυνση: Κ. Βάρναλη & Ελαιών, τηλέφωνο: 210 5062961

- Για το Δημοτικό Γυμναστήριο Ανδρών – ΓυναικώνΑπό τη Δευτέρα 4  Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Γυμναστήριο
Ωράριο: Καθημερινά 8:30 το πρωί  - 10:00 το βράδυ
Διεύθυνση: Αγ. Λαύρας 68, τηλέφωνο: 210 5065668

- Τμήμα Ποδοσφαίρου
Από Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου έως Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Πετρούπολης
Ωράριο: Καθημερινά 11 -6
Διεύθυνση: Κ. Βάρναλη & Ελαιών, τηλέφωνο: 210 5062961
Τμήματα: Μπάσκετ, Βόλεϊ, Ενόργανης, Ρυθμικής.
Από τη Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου έως Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου στο Κλειστό Γυμναστήριο Ν. Παξιμαδάς
Ωράριο: Καθημερινά 5 – 9 το βράδυ
Διεύθυνση: Κ. Βάρναλη, τηλέφωνο: 210 5054860
Προσοχή για τις νέες εγγραφές στην Ενόργανη και Ρυθμική η διαδικασία θα είναι ως εξής:
-Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017 -Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017 οι ενδιαφερόμενοι θα συμπληρώσουν αιτήσεις συμμετοχής στην κλήρωση, Καθημερινά 17.00 -21.00 το βράδυ.
-Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017 ώρα 18.00 στο Πολιτιστικό Κέντρο θα πραγματοποιηθεί  η κλήρωση για τις κενές θέσεις.
Η κατάθεση των δικαιολογητικών για τα παιδιά που θα κληρωθούν θα είναι από τις 28 Σεπτεμβρίου2017-6 Οκτωβρίου 2017.
Έναρξη μαθημάτων 2/10/17 για τα παλιά τμήματα  και 9/10/17 για τα καινούργια.

Πολυκατεχόμενη και κατατεμαχισμένη

Tων Γιώργου Καραμπελιά και Γιώργου Ρακκά από το Άρδην τ. 107-8 που κυκλοφορεί 
Καθώς οριστικοποιήθηκε το κλείσιμο της αξιολόγησης και η εκταμίευση της κουτσουρεμένης δόσης από την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της, Αλέξης Τσίπρας, φόρεσε το αλεπουδιάρικο ύφος του και επισκέφθηκε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, για να του δηλώσει ότι με το κλείσιμο κι αυτής της περιπέτειας ανοίγει «φως στο τούνελ».
Καθώς, σε ένα χρόνο από τώρα, υπολογίζει ότι θα τεθεί τέλος στη βάσανο των ελληνικών προγραμμάτων λιτότητας, τη στιγμή που ο ίδιος έχει υπογράψει την εκχώρηση του συνόλου της εθνικής περιουσίας στο Υπερταμείο, έχει διαλύσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, έχει ξεπουλήσει αεροδρόμια και λιμάνια και έχει προνομοθετήσει τη μόνιμη λιτότητα μέχρι το 2060, αυτή που ο ανεκδιήγητος Ζουράρις περιγράφει ως μια μικρή ψιχάλα.
Όταν, όμως, κατακάτσει ο κουρνιαχτός όλων των συμβάντων της τελευταίας επταετίας, των μνημονίων, της ψωροπερήφανης διαπραγμάτευσης και των διαδοχικών εθνικών εξευτελισμών στους οποίους αυτή θα μας υποβάλει, θα ανακαλύψουμε έντρομοι ότι η χώρα στην οποία ζούμε ουδεμία σχέση έχει με εκείνην που αποχαιρέτησε ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, από το Καστελόριζο, τον Απρίλιο του 2010.
Οι εγκληματικές πολιτικές των ελληνικών ελίτ, σε συνδυασμό με την υφή και τη φυσιογνωμία των πολιτικών που επιβάλλει ο ευρωπαϊκός οικονομικός ολοκληρωτισμός, έχουν καταφέρει καθοριστικά πλήγματα στο «στρατηγικό βάθος» της χώρας: Η μικρομεσαία κοινωνία και οικονομία παραπαίει, και αυτό που επιτυγχάνεται μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι δυστυχώς η αποδυνάμωση του ίδιου του εθνικού κορμού, αλλά και η σχετικοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας, η οποία πλέον τείνει να μεταβληθεί σε «ψιλή», τύποις κυριαρχία, την ίδια στιγμή που νέα πολιτικο-κοινωνικά φαινόμενα κάνουν την εμφάνισή τους στη χώρα.
Δύο είναι τα σημαντικότερα: Αφ’ ενός, η αποδυνάμωση του διεθνούς εκτοπίσματος της χώρας, που αποτυπώνεται γλαφυρά στο ανέκδοτο των ημερών –όπως το κυκλοφόρησε με τη δηλητηριώδη του χαιρεκακία ο Σόιμπλε– που θέλει τον πρωθυπουργό να ξεροσταλιάζει διαρκώς στο τηλέφωνο, παρακαλώντας ξένους ηγεμόνες για λίγη επιείκεια· αποδυνάμωση που έχει δημιουργήσει μια κατάσταση ταυτόχρονης διείσδυσης ξένων συμφερόντων στο εσωτερικό της χώρας, η οποία τείνει προοπτικά να καταστεί πολυμετοχικό κονσόρτσιο. Αφ’ ετέρου, η ανάδειξη των κάθε είδους ολιγαρχών σε κεντρικούς πυλώνες της πολιτικής αλλά και της πολιτισμικής-πνευματικής εξουσίας, όχι πλέον πίσω από τα πολιτικά κόμματα και τις πνευματικές και πολιτικές ελίτ, αλλά μπροστά από αυτές.

Πολυκατεχόμενη

Ως προς τη πολλαπλή διείσδυση των ξένων δυνάμεων και συμφερόντων είναι προφανής και πολυεπίπεδη η αυξανόμενη παρουσία της Τουρκίας.
Η νεο-οθωμανική Τουρκία δεν αποτελεί πλέον μόνο μια επεκτατική και αναθεωρητική δύναμη που πιέζει σε πολλαπλά επίπεδα την Ελλάδα – στην Κύπρο, το Αιγαίο, τα νησιά, τη Θράκη– απειλώντας με ανατροπή ακόμα και της συνθήκης της Λωζάννης, αλλά έχει προσθέσει και νέα μέσα πίεσης στη φαρέτρα της. Μέσω του προσφυγικού, απειλεί με πληθυσμιακή αλλοίωση την ελληνική επικράτεια και την εγκατάσταση μουσουλμανικών πληθυσμών χειραγωγούμενων από την ίδια, ιδιαίτερα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Μέσω της οικονομικής της διείσδυσης στη Θράκη, την Ανατολική Μακεδονία και τα νησιά –εμπόριο, τουρισμός, επενδύσεις–, συγκροτεί λόμπυ φιλοτουρκικών συμφερόντων σε ευαίσθητους τομείς της ελληνικής επικράτειας. Έτσι, στην Καβάλα αλλά και τη Θεσσαλονίκη, παράλληλα με τη Χίο ή τη Μυτιλήνη, ενισχύεται η φιλοτουρκική συμπεριφορά των τοπικών αρχόντων ώστε να προσελκύσουν τουρίστες και επενδύσεις. Μέσω της χρήσης του Πατριαρχείου και των απειλών σε αυτό, ευνουχίζει, ή προσπαθεί να το κάνει, την αντίθεση της ορθόδοξης Εκκλησίας και τουλάχιστον μέρους των ιεραρχών απέναντι στην επεκτατική πολιτική της. Χαρακτηριστική είναι η μεταβολή των ιεραρχών της Κρήτης σε Τούρκους υπηκόους, ώστε να … αποκτήσει ποίμνιο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως! Δηλαδή, το Πατριαρχείο και η Ελλάδα, αντί να καταγγείλουν την υποχρέωση της εκλογής πατριάρχη από Τούρκους υπηκόους αποκλειστικά, επιλέγουν την τουρκοποίηση των Ελλήνων!
Παράλληλα, βαθαίνει η εξάρτηση σημαντικών τομέων της ελληνικής οικονομίας από την τουρκική – π.χ., το μεγαλύτερο μέρος του βαμβακιού της χώρας εξάγεται ακατέργαστο προς μεταποίηση στην Τουρκία! Τέλος αλλά όχι ελάχιστο, προχωράει η διείσδυση της Τουρκίας στα ελληνικά ΜΜΕ – αυξάνονται και πάλι οι τουρκικές εκπομπές στα κανάλια ενώ και το περιβόητο Survivor ελέγχεται από Τούρκο επιχειρηματία.
Οι Γερμανοί, χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο τα μνημόνια, έχουν ήδη «καπαρώσει» τα οικονομικά φιλέτα της χώρας με τη μεγαλύτερη αξία. Αεροδρόμια, λιμάνια (στη Θεσσαλονίκη), τηλεπικοινωνίες (ΟΤΕ), διαχείριση σκουπιδιών και πολύ σύντομα η ΔΕΗ, αποτελούν μερικά από τα αποκτήματά τους. Παράλληλα, επέτυχαν να διαλύσουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και να το εξαφανίσουν από τα Βαλκάνια, όπου αποτελούσε ισχυρό ανταγωνιστή των γερμανικών και αυστριακών τραπεζών. Στον τουριστικό τομέα, επεκτείνονται διαρκώς αγοράζοντας όχι μόνο τουριστικές επιχειρήσεις αλλά και μεγάλο αριθμό παραθεριστικών κατοικιών, σκοπεύοντας μεσοπρόθεσμα να μεταβάλουν ολοκληρωτικά την Ελλάδα σε μια τουριστική αποικία των Κεντροευρωπαίων συνταξιούχων.
Οι Αμερικανοί επιθυμούν τώρα να ρευστοποιήσουν τη σκανδαλώδη στήριξη που προσέφεραν στον ΓΑΠ και στον Τσίπρα: Παράλληλα με τον έλεγχο, μέσω των ποικιλώνυμων funds, των ελληνικών τραπεζών και την παρουσία τους στον τομέα της έρευνας για υδρογονάνθρακες, ενισχύουν την περαιτέρω πολιτικοστρατιωτική υπαγωγή της χώρας στον δικό τους άξονα, «επιτρέποντας» στους Γερμανούς να διατηρούν την πρωτοκαθεδρία στα ζητήματα της οικονομίας. Η Κρήτη αποκτά αυξημένο γεωπολιτικό και στρατιωτικό βάρος για τους Αμερικανούς, που μέσω αυτής μπορούν να εκβιάζουν την Τουρκία αλλά και να αποτρέπουν τη ρωσική παρουσία στο Αιγαίο.
Και εάν αυτές οι τρεις δυνάμεις έχουν τον πρώτο λόγο στον έλεγχο πάνω στη χώρα –έλεγχο που καθημερινά βαθαίνει– δεν είναι όμως και οι μοναδικές.
Οι Κινέζοι, ιδιαίτερα στον τομέα των μεταφορών και του εμπορίου, οι Γάλλοι ή οι… «συμπαθούντες» Ιταλοί, που έλαβαν το δικό τους κομμάτι από την πίτα, με τις τράπεζες, το λιμάνι και τους σιδηρόδρομους· οι Ρώσοι, με τους επιχειρηματίες που επενδύουν στη Βόρεια Ελλάδα και την ενίσχυση της διείσδυσής τους στο Άγιον Όρος, ή οι νεο-εμφανισθέντες Ισραηλινοί, που επιθυμούν να ρευστοποιήσουν τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, βάζοντας χέρι στη Θεσσαλονίκη, και έμμεσα στην Κρήτη.

Κατατεμαχισμένη

Την ίδια στιγμή, και καθώς η επίσημη, «συντεταγμένη», οικονομία υποχωρεί ολοένα και περισσότερο, εμφανίζονται καρτέλ συνδεόμενα με συγκεκριμένες περιοχές της χώρας ως χωροδεσποτείες, που αξιώνουν να παίξουν ρόλο πόλων ανεξάρτητης και υπερθεσμικής ισχύος εντός της χώρας, υπονομεύοντας ένα από τα πιο γερά θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος, την αρχή της διάκρισης πολιτικής και οικονομικής εξουσίας: ο Μαρινάκης, ο Μελισσανίδης, ο Αλαφούζος και ο Βαρδινογιάννης, ο Σαββίδης στον Βορρά, ακόμα και ο… Μπέος στη Μαγνησία, αποτελούν κατ’ εξοχήν τέτοιες φιγούρες. Και είναι βέβαιο πως, εάν συνεχιστεί η υποβάθμιση της χώρας, αυτές οι «χωροδεσποτείες» θα αρχίσουν να αποκτούν και γεωγραφική υπόσταση. Και δεν είναι διόλου τυχαίο, βέβαια, ότι οι περισσότεροι από αυτούς συνδέονται ανοιχτά με τις ξένες πρεσβείες δυνάμεων που προαναφέραμε, υφαίνοντας τον καμβά ενός θλιβερού βαλκανικού προτεκτοράτου – αντίστοιχου με αυτά που κληροδότησε στα Δυτικά Βαλκάνια η τραγική δεκαετία του 1990.
Υπό αυτήν την έννοια, η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι η Ελλάδα παρέμεινε στον «σκληρό πυρήνα» της Ε.Ε. αποτελεί μεγάλο ψεύδος. Τουναντίον, γίνεται σταδιακά προφανές ότι η χώρα κατέβηκε πολλές κατηγορίες και αποτελεί πλέον μια εντελώς ιδιάζουσα περίπτωση στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ένα αποικιακό της προσάρτημα.
Η διάτρηση της χώρας και οι ροές οικονομικής και πολιτικής ισχύος που την διαπερνούν δημιουργούν μια εικόνα που θα μπορούσε, με τη χρήση των κατάλληλων ιστορικών αναλογιών, να συγκριθεί με τα χρόνια της παρακμής στο Βυζάντιο, όπου το κράτος δικαίου θα αποδυναμωθεί ολοκληρωτικά για να αντικατασταθεί από ένα μωσαϊκό Δυνατών, Δουκάτων, και λοιπών παράκεντρων εξουσίας. Τα δυο στοιχεία που λείπουν, βέβαια, είναι αφ’ ενός οι… Ζηλωτές, δηλαδή δεν έχει συγκροτηθεί ένα στρατόπεδο λαϊκό που να διεκδικεί την επαναφορά του οικονομικού και κοινωνικού δικαίου, καθώς και της πολιτικής ισχύος, στο σώμα των πολλών. Και αφ’ ετέρου, η βυζαντινή υψηλή στρατηγική, δηλαδή η δυνατότητα του τότε πολιτικού προσωπικού του κράτους να υλοποιεί πολιτική υψηλής σύνθεσης και λεπτών ισορροπιών ώστε να αλληλοεξουδετερώνει, στο μέτρο του δυνατού, τις εξωγενείς δυνάμεις που επεδίωκαν και τότε έμμεσο έλεγχο πάνω στον ελληνικό χώρο.
Στο τέλος όμως, ακόμα και αυτή η στρατηγική έπαψε να λειτουργεί ως αλληλοεξουδετέρωση, καθώς ο βυζαντινός ελληνισμός αποδυναμώνονταν και κατέληξε στις οδυνηρές Αλώσεις που πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Στην πρώτη φάση, μετά το 1071, η προσπάθεια αλληλεξουδετέρωσης των ιταλικών πόλεων και αντιμετώπισης των Σελτζούκων Τούρκων, με την παραχώρηση τεράστιων οικονομικών προνομίων σε Ενετούς και Γενουάτες, οδήγησε σε οικονομική αποικιοποίηση του Βυζαντίου και εν τέλει κατέληξε στην Άλωση του 1204. Στη δεύτερη περίοδο, οι συμμαχίες με τις τουρκικές ένοπλες συμμορίες, για να αντιμετωπιστούν οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι ή οι Φράγκοι από τον Ιωάννη Καντακουζηνό, στα μέσα του 14ου αιώνα, τους άνοιξαν την όρεξη και κατέληξαν εν τέλει στην είσοδο των Τούρκων στην Ευρώπη και την Άλωση του 1453.
Η εξισορρόπηση των επιρροών μπορεί να έχει νόημα και να λειτουργήσει για ένα χρονικό διάστημα μόνο εάν ενισχύεται ταυτόχρονα η δική σου ισχύς, έτσι ώστε να αδυνατίζει ο ρόλος των ξένων. Διαφορετικά, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σε αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δύο δυνάμεων που χρησιμοποιούνται ως αντίρροπες επιρροές στην τουρκική και τη γερμανική διείσδυση, εκείνη του Ισραήλ και εκείνη της Κίνας.
Οι περισσότεροι Έλληνες είδαν με δικαιολογημένη ευχαρίστηση τη μεταβολή του Πειραιά σε στρατηγικό κόμβο του κινεζικού δρόμου του μεταξιού, ως ένα στοιχείο που μειώνει την εξάρτησή μας από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Ωστόσο, το τίμημα για κάτι τέτοιο ήταν σημαντικό, ήταν η πλήρης εκχώρηση της ιδιοκτησίας του πρώτου λιμανιού της χώρας σε μια ξένη δύναμη και η επιβολή συνθηκών εργασίας ημιασιατικού τύπου στο λιμάνι. Μια ισχυρότερη Ελλάδα θα μπορούσε να κερδίσει τα ίδια πλεονεκτήματα, διατηρώντας τον έλεγχο του λιμανιού και οικοδομώντας μια συνεταιρική και όχι αποικιακή σχέση με την Κίνα.
Πολύ πιο αμφιλεγόμενες είναι και οι σχέσεις μας με το Ισραήλ, που διαγράφηκαν με ενάργεια κατά την πρόσφατη επίσκεψη του ισραηλινού «γερακιού», προέδρου του Ισραήλ, Μπενζαμέν Νετανιάχου, στη Θεσσαλονίκη, πριν από λίγες ημέρες: Γνωρίζουμε πως οι σχέσεις της Ελλάδος και της Κύπρου με αυτό το – τύποις δημοκρατικό και εν πολλοίς αποικιακό – κράτος επιβάλλονται προκειμένου να εξισορροπηθεί η ισχύς του ισλαμοφασιστικού άξονα, του οποίου ηγείται η Τουρκία, που προσδοκά να καταπιεί τη χώρα μας και ολόκληρα τα Βαλκάνια. Από την άλλη, είναι σαφές ότι διπλωματικές σχέσεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να σημάνουν «αποικιοποίηση» όπως προσβλέπει το ισραηλινό κεφάλαιο για την Κρήτη, αλλά και τη Θεσσαλονίκη, υπό το πρόσχημα των εγκλημάτων που συνετέλεσαν οι ναζί στο εβραϊκό της στοιχείο κατά την Κατοχή.
Και είναι εξίσου σαφές ότι για τα συμφέροντα της χώρας είναι απολύτως προβληματική η πολιτική της ανάφλεξης που πρεσβεύει το Ισραήλ: τόσο σε ό,τι αφορά στο Παλαιστινιακό όπου, υπό την καθοδήγηση του υπουργού εθνικής άμυνας, Αβίγκτορ Λίμπερμαν, επιλέγεται η στρατηγική της «τελικής λύσης», μέσω της διάλυσης των δύο κρατιδίων της Γάζας και της Δυτικής Όχθης· όσο βέβαια και σε ό,τι έχει να κάνει με το Ιράν, όπου το Ισραήλ επίμονα, εδώ και χρόνια, προωθεί την προοπτική της κλιμάκωσης και της σύγκρουσης, βρίσκοντας σε αυτήν τη συγκυρία ένθερμο σύμμαχο, τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μοιάζει να επιστρέφει στην πολεμοκάπηλη πολιτική των νεοσυντηρητικών για τη Μέση Ανατολή.
Ωστόσο, μια στρατηγική της έντασης στην περιοχή είναι κατ’ εξοχήν υπονομευτική για τον ελληνισμό, καθώς παράγει διαρκώς εξτρεμισμό, αποσταθεροποίηση, διαλύει κράτη και εντείνει ακόμα και αυτά τα προσφυγικά-μεταναστευτικά ρεύματα που μετακινούνται προς τη χώρα μας, και κινδυνεύει να μας φέρει αντιμέτωπους ακόμα και με την ισλαμική τρομοκρατία, που θα αποβεί καταστροφική για την ελληνική οικονομία και όχι μόνο.
Επί του προκειμένου, λοιπόν, η ατζέντα των ελληνικών συμφερόντων συμπίπτει με τη στρατηγική αρχών, για την αυτοδιάθεση των λαών, την υπέρβαση του σιωνιστικού ρατσισμού αλλά και του ισλαμοφασισμού, τη συνεννόηση και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Και είναι μόνον η Ελλάδα που μπορεί να θέσει αυτές τις αρχές στην ειλικρινή τους βάση, καθώς δεν διαθέτει επιθετικά χαρακτηριστικά, ούτε και επεκτατικά συμφέροντα που μεταβάλλουν σε άλλοθι και εργαλειοποιούν αυτές τις αρχές. Κατά συνέπεια, η σχέση της Ελλάδας με το Ισραήλ θα έπρεπε να είναι μια σχέση κυριολεκτικώς win-win, όπου η ενίσχυση των σχέσεων θα έπρεπε να λειτουργεί και προς την αντίθετη φορά, δηλαδή την πίεση προς το Ισραήλ για μια πιο δίκαιη και ισορροπημένη πολιτική στην περιοχή, σύμφωνα με τα δικά μας εθνικά συμφέροντα.
Για να μπορούμε να θέσουμε σε ισχύ μια τέτοια στρατηγική και να μην αποτελούμε ένα καρυδότσουφλο που αργά ή γρήγορα θα καταποντιστεί, θα έπρεπε να ακολουθούμε μια πολιτική στηριγμένη σε τρεις βασικούς άξονες. Άμεση ενίσχυση της παραγωγικής ανασυγκρότησης και αυτονομίας της χώρας, με το βάρος στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ιδιαίτερο βάρος στην αμυντική βιομηχανία και την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητάς μας, τέλος μια δημογραφική, πολιτισμική και εκπαιδευτική επανάσταση. Μόνο εάν ακολουθήσουμε άμεσα και ενεργητικά μια τέτοια πολιτική, ίσως προλάβουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα που διαγράφονται μπροστά μας.
Το ζήτημα είναι ποιοί μέσα από την ελληνική κοινωνία, και πώς θα καταφέρουν να επιβάλουν αυτήν την πολιτική υψηλής στρατηγικής και συνθέσεων. Τα κόμματα αδυνατούν καθώς, με τη διάχυτη αποπολιτικοποίηση και την απαξίωσή τους, τείνουν να καταντήσουν παρακολούθημα των νεο-ολιγαρχών, ο κάθε ένας από τους οποίους παίζει με την εκάστοτε επιλογή εξουσίας και αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά το δοκούν, όπως συμβαίνει με τον Σαββίδη, τον Μελισσανίδη και τον Τσίπρα, ή με τον Μαρινάκη και τον Μητσοτάκη.
Ο ελληνισμός σήμερα έχει ανάγκη από άλλου τύπου συλλογικές ηγεσίες και ίσως να ήρθε ο καιρός, μέσα στην κρίση του ελληνικού πολιτεύματος, να αποπειραθούμε μια κυριολεκτικά μεγάλη επανάσταση. Διαφορετικά, η ήδη πολυκατεχόμενη και κατατεμαχισμένη Ελλάδα θα διαμελιστεί –με το ένα ή άλλο τρόπο– κυριολεκτικά!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ TOY δήμου Αγίας Βαρβάρας

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ

Δυτικά της Αθήνας, ανάμεσα στους Δήμους Κορυδαλλού Χαϊδαρίου και Αιγάλεω βρίσκεται η Αγία Βαρβάρα. Ο Δήμος έχει έκταση 2.233 στρέμματα. Τα 1.900  καταλαμβάνει ο οικισμός και τα 233 το πευκοδάσος του όρους Αιγάλεω.
Η πόλη πήρε το όνομά της από τον ιστορικό ναό της Αγίας Βαρβάρας. Ο ναός αποτελεί διατηρητέο μνημείο και έχει μεγάλη αρχαιολογική, ιστορική, θρησκευτική και πολιτιστική σημασία. Χτίστηκε πριν από περίπου 100 χρόνια. Ιερό του ναού είναι ένας ναΐσκος του 17ου αιώνα μέσα στον οποίο βρέθηκε η εικόνα της Αγίας Βαρβάρας. Σήμερα στο ναΐσκο έχουν μεταφερθεί και οστά της αγίας. Το εσωτερικό του ναού κοσμούν αγιογραφίες του Φώτη Κόντογλου, ενός από τους μεγαλύτερους αγιογράφους των νεοτέρων χρόνων, κατόχου μιας προσωπικής εικαστικής γλώσσας η οποία «δένει» με αρμονία τη βυζαντινή παράδοση, το μυστικισμό του Ελ Γκρέκο, τον εξπρεσιονισμό του Βαν Γκόγκ με τη λαϊκή τέχνη. Στις 4 Δεκεμβρίου, γιορτή της Αγίας Βαρβάρας, ο ναός γίνεται πόλος έλξης χιλιάδων επισκεπτών.

Η Αγία Βαρβάρα εκτείνεται στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω. Από το όρος Αιγάλεω, παρακολούθησε ο Ξέρξης τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.χ. Αρχαιολογικό και σπηλαιολογικό ενδιαφέρον έχει και το σπήλαιο με τις τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκε μόλις τον Ιανουάριο του 2008 στο όρος Αιγάλεω το οποίο εικάζεται ότι συνδέεται με εκείνο της Πεντέλης.
Μια από τις δύο εισόδους της πόλης  βρίσκεται στην Ιερά Οδό, το δρόμο της πομπής των Μεγάλων Ελευσίνιων της αρχαιότητας.
Από τη σύγχρονη ιστορία, αξιόλογη είναι η συμμετοχή της πόλης στην Εθνική Αντίσταση. Ανώνυμοι και επώνυμοι ήρωες πολίτες της Αγίας Βαρβάρας αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έγιναν πολλά μπλόκα στην Αγία Βαρβάρα, και στις 29 Σεπτεμβρίου 1944, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν τουλάχιστον 65 μέλη μέλη της Εθνικής Αντίστασης.
Η οικιστική ανάπτυξη της Αγίας Βαρβάρας ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄20. Το 1985 εκπονήθηκε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του δήμου το οποίο θεσμοθετήθηκε  το 1989 και ισχύει μέχρι σήμερα. Εκτός πολεοδομικού σχεδίου είναι μόνο 333 στρέμματα  στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω.
Είναι μια σύγχρονη, όμορφη κι ανθρώπινη πόλη. Έχει καλές τεχνικές υποδομές και δίκτυα. Τα κτίρια είναι κυρίως μονώροφα έως τετραώροφα.  Στην κάτω Αγία Βαρβάρα, στα τέλη της δεκαετίας του ΄60, κτίστηκαν 31 προσφυγικές πολυκατοικίες Γενικά πολυκατοικίες άρχιζαν να κτίζονται μετά το ΄90 και αριθμητικά δεν είναι πολλές.
Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της πολιτικής ανάπτυξης του Δήμου, έχει περιοριστεί το ύψος των οικοδομών, έχει αυξηθεί το αστικό πράσινο και οι κοινόχρηστοι χώροι φτάνοντας το 33% της συνολικής έκτασης και υπάρχει σχέδιο για την περαιτέρω αύξησή τους, τη δημιουργία μεγάλων χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων, τη βελτίωση της  βαδισιμότητας και της κυκλοφορίας, την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών για την προστασία του περιβάλλοντος και  διεύρυνση  των υπηρεσιών για τον πολίτη.
Σύμφωνα με την απογραφή της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας του 2011, ο πληθυσμός της Αγίας Βαρβάρας είναι 26.550 (12.650 άνδρες, 13.900 γυναίκες). Αναλυτικά δημογραφικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά, κοινωνικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού περιγράφονται στο Επιχειρησιακό Σχέδιο του Δήμου.
Μέχρι το 1948  η πόλη ανήκε διοικητικά στο  Δήμο Αιγάλεω. Το 1951 έγινε κοινότητα με πρώτο κοινοτάρχη τον Αθανάσιο Κοτρώτσο. Το 1963 έγινε Δήμος με προσωρινό Δήμαρχο. Στις εκλογές του 1964 εκλέχθηκε Δήμαρχος ο Νίκος Νικολόπουλος. Από το 1974 ως το 1994 Δήμαρχος ήταν ο Μήτρος Σουλιμιώτης κι από το 1995 ως το 2009  ο Λάμπρος Μίχος και απο το 2009 εως  σήμερα ο Γιώργος Καπλάνης.

Οι οθόνες μας αφαιρούν τον λόγο;

σχέδιο του  Steve Cutts

Παγιδευμένοι στα smartphones μας, σε λίγο δεν θα είμαστε σε θέση να διεξάγουμε μια πραγματική συζήτηση, υποστηρίζουν κάποιοι ερευνητές

του Φρεντερίκ Ζουανιώ* από το Άρδην τ. 106

Πρόκειται για καθημερινές και ανησυχητικές σκηνές της ψηφιακής εποχής. Μια οικογένεια, δύο γονείς και δύο έφηβοι, βρίσκονται στο εστιατόριο: κατά τη διάρκεια του γεύματος, πληκτρολογούν τα κινητά τους, συνομιλώντας ελάχιστα. Πέντε συνάδελφοι γευματίζουν μαζί: κάθε δύο λεπτά συμβουλεύονται τις οθόνες τους, στέλνουν μηνύματα, συζητούν αποσπασματικά. Δέχεστε μια πρόσκληση σε δείπνο από δύο γονείς με παιδιά 12, 13 ετών: οι νεαροί παρακολουθούν το φέισμπουκ και απαντούν στο γουατσάπ, χωρίς να συμμετέχουν στη συζήτηση, ενώ ένας από τους ενήλικες, απών κατά το ήμισυ, στέλνει μηνύματα.
Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες ή πρωταγωνιστούμε σε τέτοιες σκηνές, όπου οι ψηφιακές πρακτικές μας ανταγωνίζονται την οικογενειακή μας ζωή και τις φιλικές μας σχέσεις. Ανακαλύπτουμε ότι τις καταπατούν. Τις περικυκλώνουν. Τις κατακερματίζουν.

«Κατακερματισμένη» ταυτότητα

Ερευνητές των ανθρωπιστικών επιστημών αρχίζουν να προσμετρούν αυτή την επίπτωση. Η ψυχο-κοινωνιολόγος Σέρυ Τερκλ (Sherry Turkle), καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), διεξάγει εδώ και είκοσι χρόνια μια εργασία σχετικά με την επίδραση των τεχνολογιών στις συμπεριφορές.
Ήδη από το 1995, στο βιβλίο Life on the Screen (H ζωή στην οθόνη, εκδ. Simon & Schuster), μελετούσε την «ταυτότητα στην εποχή του Διαδικτύου». Έδειχνε πώς οι φορητοί υπολογιστές, οι κονσόλες παιχνιδιών, όλα αυτά τα «αντικείμενα μέσω των οποίων σκεπτόμαστε» έχουν γίνει «καθημερινοί σύντροφοι», προικισμένοι με μια μορφή «ψυχολογίας»: μεταφέροντάς μας στον κυβερνοχώρο, έχουν τροποποιήσει την ταυτότητά μας. Την «πολλαπλασίασαν», μετατρέποντάς μας σε συνδεδεμένους παίκτες, σε αντίγραφα, αλλά και την «κατακερμάτισαν», μονοπωλώντας την προσοχή μας ανά πάσα στιγμή.
Δεν είναι πάντα εύκολο να συμβιβαστεί το ψηφιακό εγώ, αιχμαλωτισμένο από το διαδίκτυο, με το κοινωνικό εγώ. «Η ζωή στην οθόνη μεταβάλλεται σε καθημερινή φιλοσοφία», διαβεβαιώνει η Σέρυ Τερκλ.
Είκοσι χρόνια μετά, με την έλευση των σμάρτφοουν, των κοινωνικών δικτύων και των εφαρμογών διευρυμένης πραγματικότητας, η ερευνήτρια αποτιμά αυτή την κρίση ταυτότητας σε ένα πολύκροτο βιβλίο, Reclaiming Conversation («Ανακτώντας τη συνομιλία», Penguin Press, 2015). Αντλώντας από εκατοντάδες συνεντεύξεις, παρατηρεί ότι «οι συνομιλίες πρόσωπο με πρόσωπο συρρικνώνονται» λόγω της πανταχού παρουσίας των κινητών τηλεφώνων.
Σύμφωνα με μια μελέτη του Pew Research Center, που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2015, το 92% των Αμερικανών ενηλίκων κατέχουν ένα κινητό, το 80% δηλώνει ότι η τελευταία κοινωνική τους σχέση έγινε μέσω αυτού, το 67% το συμβουλεύεται διαρκώς, το 44% το έχει κοντά του όταν κοιμάται. Το κινητό βρίσκεται πάντα εκεί, τοποθετημένο ανάμεσα σε εμάς και τους άλλους. Η δονούμενη παρουσία του, ο συνεχής έλεγχος της οθόνης, η τακτική αποστολή μηνυμάτων παρασιτούν τις καθημερινές σχέσεις μας και συντομεύουν τις συζητήσεις μας.

«Κουλοχέρηδες τσέπης»

Στο έργο της, όπως και στις διαλέξεις της, η Σέρυ Τερκλ πολλαπλασιάζει τις μαρτυρίες. Μια μητέρα συνειδητοποιεί ότι κοιτάζει το κινητό της την ώρα που κάνει μπάνιο το μωρό της, αντί να παίζει μαζί του. Ένας υπάλληλος εκφράζει τη λύπη του γιατί η τυραννία της επαγγελματικής ηλεκτρονικής αλληλογραφίας τον απομακρύνει από τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Μαθητές γυμνασίου, φοιτητές αναφέρουν ότι συμβουλεύονται το κινητό τους στη διάρκεια του μαθήματος. Θεατές το ενεργοποιούν κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ή ενός συνεδρίου… Με αποτέλεσμα να εξασθενεί η προσοχή μας προς τους άλλους, η συναισθηματική ζωή μας, η παρουσία μας στον πραγματικό κόσμο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα έργα της Σέρυ Τερκλ έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις και κριτικές σε σχέση με τον τρόπο που οι τεχνολογίες πληροφορίας και επικοινωνίας (ΤΠΕ) επηρεάζουν τη ζωή μας. Ένας πρώην στρατηγικός σύμβουλος της Γκουγκλ, ο ηθολόγος Τρίσταν Χάρις (Tristan Harris), άριστος γνώστης των στρατηγικών αποπλάνησης των GAFA (οι γίγαντες του διαδικτύου: Google, Apple, Facebook, Amazon), κάνει μια παρόμοια ανάλυση.
Τον Σεπτέμβριο του 2014, σε μια διάλεξη, εξηγούσε ότι τα κινητά έχουν καταντήσει «κουλοχέρηδες τσέπης». Τα χρησιμοποιούμε εμμονικά, όπως κάνουν οι παίκτες στο καζίνο με τους κουλοχέρηδες, σε μόνιμο «σύνδρομο στέρησης», «γαντζωμένοι επάνω τους», με τον φόβο μη χάσουμε κάτι: την κρίσιμη ανάρτηση ενός φίλου, ένα κρίσιμο μήνυμα από τη δουλειά, ένα γελοίο τρολάρισμα, έναν ονειρεμένο σύντροφο στο Τίντερ, κ.λπ.
«Κάθε φορά που κοιτάμε την οθόνη –150 φορές την ημέρα κατά μέσον όρο–, παίζουμε στον κουλοχέρη και διακόπτουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους», λέει ο Τρίσταν Χάρις.

Βυθισμένοι στη ροή της πληροφορίας

Και άλλες εργασίες βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση: Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2016 στο περιοδικό Communication Theory (Θεωρία της Επικοινωνίας), η προσφυγή και η μόνιμη επίκληση των κινητών προκαλούν «ασυνείδητες συνήθειες σύνδεσης» που μας κάνουν να διακόπτουμε «αυτομάτως» οποιαδήποτε τρέχουσα δραστηριότητα, ακόμα και μια συνομιλία, για να βυθιστούμε και πάλι στη ροή της πληροφορίας. Πιστεύουμε ότι ελέγχουμε το κινητό, αλλά είναι αυτό που μας ελέγχει, βεβαιώνει ο Τρίσταν Χάρις.
Η Σέρυ Τερκλ πηγαίνει ακόμα πιο μακριά. Σε ένα προηγούμενο βιβλίο της, Seuls ensemble. De plus en plus de technologies, de moins en moins de relations humaines (Μόνοι μαζί. Όλο και περισσότερη τεχνολογία, όλο και λιγότερες ανθρώπινες σχέσεις γαλλ. εκδ. L’Echappée, 2015), μελέτησε την απώλεια ενσυναίσθησης που δημιουργεί η εντατική χρήση των κινητών τηλεφώνων. Περιέγραφε πώς οι μαθητές αναρτούν στο φέισμπουκ βίαια και εκδικητικά κείμενα για τους συμμαθητές τους χωρίς να διανοούνται ότι κάνουν κάτι κακό: το γεγονός ότι το κάνουν μέσω μιας οθόνης, χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσουν συναισθηματικά τους άλλους, τους έχει καταστήσει πιο αναίσθητους. Στερούνται ενσυναίσθησης: «Η ενσυναίσθηση, η ικανότητα να μπαίνεις στη θέση ενός προσώπου και να φαντάζεσαι πώς αισθάνεται, έχει νευρολογική βάση, δαρβινική», υπενθυμίζει η ψυχο-κοινωνιολόγος. «Εμείς όμως την καταργούμε μέσα σε ένα ψηφιακό περιβάλλον όπου δεν κοιταζόμαστε πια στα μάτια. Κολλημένοι στην οθόνη μας, γίνεται δύσκολο να βιώσουμε, σωματικά, αυτό που βιώνουν οι άλλοι».
Για τη Σέρυ Τερκλ, το κινητό όχι μόνο δεν αποτελεί ένα ουδέτερο μέσο επικοινωνίας, αλλά έχει μεταβληθεί στον «αρχιτέκτονα της ιδιωτικής ζωής μας», την διαμορφώνει ευνοώντας σχέσεις αποσπασματικές, αποστασιοποιημένες, ιδιοτελείς και φευγαλέες. Ενισχύει μια μορφή ναρκισσισμού και «μοναξιάς μέσα στο πλήθος». Καταναλώνουμε «τους ανθρώπους τμηματικά. Τους χρησιμοποιούμε ως ανταλλακτικά». Θεωρεί πολύ αποκαλυπτικές ορισμένες πρακτικές, όπως τη χρήση του κινητού κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ή μιας θρησκευτικής ακολουθίας. «Έχουν ξεχάσει, λοιπόν, ότι μια κηδεία μας επιτρέπει να είμαστε μαζί για να επικοινωνούμε με τους άλλους;» αναρωτιέται.

σχέδιο του  Steve Cutts

Στρεβλές ερμηνείες;

Και ενώ οι περισσότεροι ερευνητές, που αναλύουν, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, τις κοινωνικές, συμπεριφεριολογικές και ανθρωπολογικές επιπτώσεις των ΤΠΕ και των κοινωνικών δικτύων, χαιρετίζουν την πρωτοποριακή εργασία της Σέρυ Τερκλ, δεν ταυτίζονται όλοι με τη ριζική κριτική της.
Πολλοί από αυτούς τους κοινωνιολόγους του διαδικτύου πιστεύουν ότι πέφτει θύμα μιας μορφής «ηθικού πανικού» μπροστά σε τρόπους ύπαρξης και επικοινωνίας ριζικά καινούργιους, που δεν έχουν ακόμα αποκρυπτογραφηθεί, και μπροστά σε διαγενεακά προβλήματα που την ξεπερνούν. Στη Γαλλία, ο φιλόσοφος των τεχνολογιών, Στεφάν Βιαλ (Stéphane Vial), συγγραφέας του βιβλίου L’Etre et l’Ecran. Comment le numérique change la perception (Το Είναι και η Οθόνη. Πώς η ψηφιακή πραγματικότητα μεταβάλλει την αντίληψη, PUF, 2013), αναφέρεται ακόμα και σε μια πραγματική «αδυναμία κατανόησης» των πρακτικών της ψηφιακής γενιάς. «Σε όλες τις διαλέξεις της, η Σέρυ Τερκλ παρουσιάζει φωτογραφίες με τις κόρες της και τις φίλες τους που πληκτρολογούν στα κινητά τους χωρίς να μιλούν μεταξύ τους. Αναρωτιέται όμως, άραγε, για το τι πραγματικά κάνουν; Μπορεί να διαβάζουν ένα μυθιστόρημα, ή να συνομιλούν με τους αγαπημένους τους… Δεν είναι απαραίτητα απομονωμένες ή άμυαλες», υποστηρίζει.
Ο Στεφάν Βιαλ δίνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της στρεβλής αντίληψης σχετικά με τη χρήση των κινητών από τους εφήβους. Τον Ιανουάριο, η βρετανική εφημερίδα Τέλεγκραφ δημοσίευσε μια έρευνα σχετικά με μια φωτογραφία που δείχνει μια ομάδα φοιτητών μπροστά στο Ριγκμουσέουμ του Άμστερνταμ: μπροστά στον πίνακα του Ρέμπραντ, Νυχτερινή περίπολος, όλοι κοιτούσαν τα τηλέφωνά τους. «Αυτή η εικόνα έχει κάνει τον γύρο του διαδικτύου, έχει γίνει το σύμβολο του εκβαρβαρισμού και της απώλειας επαφής με την πραγματικότητα των νέων, λέει. Όμως, αποδείχθηκε ότι οι μαθητές συμβουλεύονταν μια εκπαιδευτική εφαρμογή του μουσείου. Και σε μια προηγούμενη φωτογραφία, οι ίδιοι στέκονταν μπροστά σε έναν Ρέμπραντ, συζητώντας για τον πίνακα».
Σύμφωνα με αυτόν τον φιλόσοφο, η Σέρυ Τερκλ ακολουθεί πολλές αναπόδεικτες φιλοσοφικές και πρακτικές ιδέες, οπωσδήποτε εσφαλμένες, που την εμποδίζουν να κατανοήσει τις νέες δυνατότητες καλλιέργειας και επικοινωνίας που προσφέρουν τα κινητά.
Η πρώτη στρέβλωση είναι ότι «μόνο η πρόσωπο με πρόσωπο συνομιλία είναι ικανοποιητική και αυθεντική». Ωστόσο, όλες οι μορφές επικοινωνίας –τηλέφωνο, γραπτά μηνύματα, αποστολή εικόνων ή συνδέσμων– μπορεί να είναι «δημιουργικές» υποστηρίζει ο Στεφάν Βιαλ. Περισσότερο «συνεχίζουν» παρά καταργούν τις συνομιλίες. Ξεδιπλώνουν την «ψηφιακή παρουσία» μας που είναι το ίδιο πραγματική όσο και η φυσική μας παρουσία. Διατηρούν μια συναισθηματική, οικεία διάσταση.

Σύμφωνα με τον Γάλλο κοινωνιολόγο, Αντονιό Καζιλί (Antonio Casilli), συγγραφέα του βιβλίου Liaisons numériques. Vers une nouvelle sociabilité (Ψηφιακές σχέσεις. Προς μια νέα κοινωνικότητα, Seuil, 2010), η Αμερικανή ερευνήτρια δεν βλέπει επίσης ότι οι πρακτικές των κινητών εξελίσσονται, εκπολιτίζονται.
Οι χρήστες του διαδικτύου, λέει, επινοούν κάποιους «διαδικτυακούς κανόνες συμπεριφοράς»: κανόνες ευγένειας εδραιώνονται στους δημόσιους χώρους, στα μέσα μεταφοράς, τους πολιτιστικούς χώρους όπου ο καθένας απομονώνεται για να τηλεφωνήσει. Έτσι, με τη χρήση, οι τεχνολογίες «εξανθρωπίζονται» και «κοινωνικοποιούνται».
Στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν πολλές έρευνες που παρουσιάζουν αντιπαραδείγματα απέναντι στις αναλύσεις της Σέρυ Τερκλ. Για παράδειγμα, η υποτιθέμενη έλλειψη ενσυναίσθησης μέσα στο ψηφιακό σύμπαν.
Στο πανεπιστήμιο Τζέιμς Μάντισον (Βιρτζίνια), η κοινωνιολόγος Τζένυ Ντέιβις (Jenny Davis) ανακάλυψε ότι οι παίκτες που είναι οπαδοί βιντεοπαιχνιδιών βασισμένων στην αλληλοβοήθεια και το ενδιαφέρον για τους άλλους αναπτύσσουν αυτές τις πρακτικές και στη δική τους ζωή: η εικονική ζωή τους μεταφέρεται στην πραγματική, και οι δύο συγχέονται. Στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ερευνητές του Virtual Interaction Lab ανακοίνωσαν τον Οκτώβριο ότι καταπολέμησαν πραγματικές ρατσιστικές προκαταλήψεις φέρνοντας τους φοιτητές αντιμέτωπους, μέσω των αναπαραστάσεων, με εικονικές καταστάσεις ξενοφοβίας.

Εμπλουτίζοντας το «κοινωνικό κεφάλαιό» μας

Άλλες έρευνες, όπως εκείνες των κοινωνιολόγων Μπάρυ Γουέλμαν (Barry Wellman) και Τζων Α. Μπαργκ (John A. Bargh), τονίζουν πως η Σέρυ Τερκλ απαξιώνει τις απομακρυσμένες σχέσεις – αυτούς τους ελαφρούς, εγκάρδιους δεσμούς συντροφικότητας και διασκέδασης, που δημιουργούνται μέσω των κινητών και οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι «μη γνήσιοι». Όμως, αυτοί οι «ασθενείς δεσμοί», λένε, είναι στην πραγματικότητα θεμελιώδεις και θρέφουν τη ζωή μας. Συμπληρώνουν, πλουτίζουν, ενίοτε ανανεώνουν τις «ισχυρές» σχέσεις μας, οικογενειακές και συγγενικές.
Γι’ αυτό και είμαστε τόσο προσκολλημένοι στα κινητά μας και στα αιτήματα των κοινωνικών δικτύων. Ένα δίκτυο όπως το φέισμπουκ διευκολύνει τους δεσμούς αυτούς και εμπλουτίζει, λέει ο Τζων Α. Μπαργκ, το «κοινωνικό κεφάλαιο» των χρηστών του: άνθρωποι απομονωμένοι ξαναβρίσκουν παλιούς φίλους και τα δίκτυά τους· άτομα που μετακομίζουν, αλλάζουν δουλειά ή σχολείο και υποφέρουν από την απώλεια των σχέσεών τους, μπορούν να βρουν τους παλιούς τους γείτονες και συναδέλφους και έτσι να βγουν από την απομόνωσή τους.
Παραμένει όμως ανοιχτό το ερώτημα που έχει θέσει η Τερκλ: η «συνομιλία», η διαλεκτική τέχνη που θεωρείται ένα κόσμημα της κλασικής παιδείας, είναι συμβατή με τον κόσμο των γραπτών μηνυμάτων και του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου;
Μεγάλος χλευαστής των ναρκισσιστικών και αντικοινωνικών συνηθειών της ψηφιακής εποχής, ο μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος Τζόναθαν Φράνζεν (Jonathan Franzen) χαιρέτισε τη Σέρυ Τερκλ παρουσιάζοντας το βιβλίο της Reclaiming Conversation, στην εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς, τον Σεπτέμβριο του 2015. «Πολλά από αυτά που συγκροτούν την ανθρωπότητα απειλούνται όταν αντικαθιστούμε τη συζήτηση με τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες», υποστηρίζει.
Για τον συγγραφέα, η συζήτηση θεμελιώνει την προσωπικότητα: μέσα στην οικογένεια, βοηθά να αναπτυχθούν η αυτοεκτίμηση και η επιβεβαίωση· με τους φίλους, καλλιεργεί την οικειότητα και την ενσυναίσθηση· ζωηρή, διευκολύνει την αποστασιοποίηση, την αμφισβήτηση… Η συζήτηση ενθαρρύνει την «αυτοαναζήτηση», την ανεξάρτητη σκέψη, την επεξεργασία προσωπικών πεποιθήσεων: δεν απέχει καθόλου από την disputatio του 14ου και 15ου γαλλικού αιώνα, αυτήν τη μορφή διδασκαλίας και άσκησης του πνεύματος που συνίστατο σε μεγάλες ρητορικές μονομαχίες ανάμεσα στους «αντιπάλους» και τους «υπερασπιστές» που συζητούν για μια κρίσιμη quaestio.
* Ο Frédéric Joignot είναι δημοσιογράφος του Monde
Μετάφραση:  Χρηστίνα Σταματοπούλου

Παρατείνεται μέχρι τέλος του 2019 το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι»

Μέχρι το Δεκέμβριο του 2019 εξασφαλίζεται η λειτουργία του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», σύμφωνα με το άρθρο 153 του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών ν. 4483/2017.
Στο συγκεκριμένο άρθρο εκτός από την παράταση μέχρι το 2019, προβλέπεται η οικονομική βιωσιμότητα του Προγράμματος μέσω συγκεκριμένων κωδικών.
Για το προσωπικό επισημαίνεται ότι «οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου των απασχολούμενων για την παροχή των σχετικών υπηρεσιών, παρατείνονται από τη λήξη τους μέχρι τις 31.12.2019».
Να σημειωθεί ότι η ρύθμιση δεν ικανοποιεί τους εργαζόμενους καθώς διεκδικούν την μόνιμη και σταθερή εργασία. Μάλιστα σε περίπτωση που δεν υπάρξει θετική ανταπόκριση από τα συναρμόδια υπουργεία προειδοποιούν με κινητοποιήσεις.

Τι προβλέπεται για την παράταση του Προγράμματος στο ν.4483

Στο επίμαχο άρθρο 153 του ν.4483/17 προβλέπεται ότι «η διάρκεια του Προγράμματος “Βοήθεια στο σπίτι”, που παρατάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 69 του ν. 4430/ 2016 (Α΄ 205) μέχρι τις 31.12.2017, καθώς και οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου των απασχολούμενων για την παροχή των σχετικών υπηρεσιών, που παρατάθηκαν για το ίδιο χρονικό διάστημα, παρατείνονται από τη λήξη τους μέχρι τις 31.12.2019».
Στο άρθρο υπογραμμίζεται ότι οι συμβάσεις των απασχολούμενων του Προγράμματος «σε καμία περίπτωση δεν μετατρέπονται σε αορίστου χρόνου». Για τη χρηματοδότηση και υλοποίηση του Προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι» απαιτείται το ποσό των εξήντα εκατομμυρίων (60.000.000) ευρώ για κάθε πλήρες έτος της παράτασης, το οποίο προέρχεται από το λογαριασμό της Εισφοράς Αλληλεγγύης συνταξιούχων, μέχρι του ύψους των σαράντα εκατομμυρίων (40.000.000) ευρώ, από τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μέχρι του ύψους των πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) ευρώ, από την ειδική εισφορά ασφαλισμένων, που θεσμοθετήθηκε με το άρθρο 138 του ν. 4052/2012 για τη χρηματοδότηση του Προγράμματος «Κατ’ οίκον Φροντίδα Συνταξιούχων» μέχρι του ύψους των δεκατεσσάρων εκατομμυρίων (14.000.000) ευρώ και τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εσωτερικών μέχρι του ύψους του ενός εκατομμυρίου (1.000.000) ευρώ.
Η μεταφορά των πόρων αποφασίζεται με Κοινή Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εσωτερικών. Η διαχείριση των πόρων και οι διαδικασίες υλοποίησης του Προγράμματος καθορίζονται σε προγραμματική σύμβαση, που υπογράφεται μεταξύ των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Εσωτερικών, του Διοικητή του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.) και της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. (Ε.Ε.Τ.Α.Α. Α.Ε.).

ΚΕΠ: Τι αλλάζει στην επιλογή Προϊσταμένων

Μία σημαντική αλλαγή στην επιλογή Προϊσταμένων στα ΚΕΠ, περιλαμβάνει Άρθρο του Ν.4484, όπως παρουσιάζει, σήμερα, το epoli.gr σε συνέχεια των αναλύσεων προβλέψεων του ίδιου Νόμου (Πληρωμή συμβασιούχων - "παρατασιούχων", Μισθολογικά θέματα).  Συγκεκριμένα, με το άρθρο 84 ορίζεται ότι, Προϊστάµενοι σε οργανικές µονάδες υπηρεσιών Κ.Ε.Π. τοποθετούνται σύµφωνα µε τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις υπάλληλοι ΠΕ και ΤΕ του κλάδου ΔΥΠ (Διεκπεραίωσης Υποθέσεων Πολιτών). Σε περίπτωση µη ύπαρξης υπαλλήλων του εν λόγω κλάδου, ως Προϊστάµενοι δύνανται να τοποθετούνται υπάλληλοι και άλλων κλάδων των κατηγοριών αυτών.

Tο Άρθρο 84

  https://www.epoli.gr/

Νέο αντιπλημμυρικό έργο στον Ίλιον που είχε εγκριθεί επί …Χρυσοχοίδη

Την έγκριση νέου αντιπλημμυρικού έργου (παραρεμάτιων αγωγών) έλαβε το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών με την υπ’ αριθμ. 1378/2017 Απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, προϋπολογισμού 13.962.601,624€, το οποίο αποτελεί συνέχεια του έργου «Διευθέτηση ρέματος Εσχατιάς Τμήμα 1^ο (από πλατεία Ιλίου έως συμβολή αγωγού Ευπυρίδων)» και αφορά την συμπληρωματική κατασκευή παρόδιου δικτύου ομβρίων υδάτων εκατέρωθεν του διευθετημένου (σκεπασμένου) ρέματος.

Ο Δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος, φανερά ικανοποιημένος, δήλωσε: «Τελικά, όταν υπάρχει βούληση, το κράτος έχει συνέχεια. Μετά από τρεις συσκέψεις που έχουν προηγηθεί, το 2013 και το 2014, με τον τότε Υπουργό Μεταφορών και Δικτύων κ. Χρυσοχοΐδη, καθώς επίσης, με συναρμόδιους φορείς, το 2015 και το 2016, η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου περνά στην υλοποίηση των προτάσεων που είχαν προκύψει, επιλύοντας το χρόνιο πρόβλημα της αντιπλημμυρικής θωράκισης του Δήμου μας και της ευρύτερης περιοχής.»

Εκτός ΜΕΤΡΟ (Γραμμή 4) Πετρούπολη – Ίλιον – Άγιοι Ανάργυροι – Καματερό

Τέσσερις είναι οι «μνηστήρες» που δείχνουν ενδιαφέρον για τον διαγωνισμό επέκτασης του μετρό της Αθήνας, σύμφωνα με ανώνυμη πηγή που επικαλείται το Reuters. Η επένδυση θα φτάσει τα 1.45 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η ΓΕΚ Τέρνα θα καταθέσει προσφορά στο πλαίσιο κοινοπραξίας με τη γαλλική Vinci και τη Siemens, όπως δήλωσε εκπρόσωπος της ΓΕΚ Τέρνα. Προσφορές αναμένεται επίσης να καταθέσουν η Άκτωρ με την ιταλική Ansaldobreda, η J&P Avax με την ιταλική Ghella και τη γαλλική Alstom και η Μυτιληναίος με την ισπανική FCC, όπως αναφέρει η πηγή του
Reuters, που διατήρησε την ανωνυμία της.
Η προθεσμία για την υποβολή των προσφορών εκπνέει στις 10 Αυγούστου, μετά την αναβολή που αποφάσισε η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, μετά από αίτημα των πιθανών επενδυτών.
Η εταιρία θα συντάξει μία αναλυτική λίστα με τους επενδυτές μέχρι το τέλος του έτους. Στη συνέχεια οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να υποβάλλουν τις προτάσεις τους για την κατασκευή, που θα συγχρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκά κεφάλαια και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Η κατασκευή αναμένεται να ξεκινήσει το 2019 και θα ολοκληρωθεί εντός οκταετίας. Όπως δήλωσε στο Reuters, ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, τον Σεπτέμβριο θα εκκινήσουν προκατασκευαστικές εργασίες, στις οποίες θα συμπεριλαμβάνεται και αρχαιολογική μελέτη.

Η Γραμμή 4 αποτελείται από 2 σκέλη ακτινικής μορφής, προς Γαλάτσι και Μαρούσι, και ένα κεντρικό τμήμα διερχόμενο από το κέντρο της Αθήνας. Έχει συνολικό μήκος 33,5 χλμ, περιλαμβάνει 30 συνολικά σταθμούς και αποτελείται από πέντε επιμέρους διακριτά τμήματα, Α, Β, Γ, Δ και Ε:
Τμήμα Α: Άλσος Βεΐκου-Γουδή (μήκους 12,9 χλμ και 14 σταθμούς)
Τμήμα Β: Γουδή-Μαρούσι (μήκους 9,6 χλμ και 8 σταθμούς)
Τμήμα Γ: Ευαγγελισμός-Άνω Ηλιούπολη (μήκους 3,6 χλμ και 3 σταθμούς)
Τμήμα Δ: Άλσος Βεΐκου-Περισσός (μήκους 3,0 χλμ και 2 σταθμούς)
Τμήμα Ε: Μαρούσι-Εθνική Οδός (μήκους 4,4 χλμ και 3 σταθμούς).

 http://west-athens.gr