Λένε, ότι την «παιδεία» μιας διοίκησης, την αντιλαμβάνεσαι, αν ρίξεις μια ματιά στα σχολεία της. Στο Περιστέρι θα προτείναμε σε όλους να μην το ρισκάρουν, γιατί πολύ απλά, μάλλον θα απογοητευτούν!
Ένα μικρό παράδειγμα από το χάλι των σχολικών κτιρίων αποτελεί το 8ο Γυμνάσιο, που για το συγκεκριμένο έχουμε ξαναγράψει άλλες 2 φορές, (ΕΔΩ) και (ΕΔΩ) δείτε τις φώτο παρακάτω (το οποίο μάλιστα βρίσκεται και σε κεντρικότατο δρόμο).
Ευτυχώς που είναι γυμνάσιο, γιατί αν
ήταν δημοτικό, τα χόρτα θα ξεπερνούσαν το ύψος των μαθητών και θα τα
χάναμε τα παιδιά… Βέβαια, αν ήταν μόνο τα χόρτα και είσαι και λίγο
αδιάφορος, άντε και το προσπερνά. Όταν όμως, η βρωμιά και η δυσωδία
ξεχειλίζουν, τότε δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις πως δεν βλέπεις. Βέβαια,
εδώ εκτός από σπασμένα τζάμια και από βρωμιά (όπως βλέπετε) έχουμε και
διάφορα άλλα αντικείμενα, πολύ χρήσιμα σε ένα νοικοκυριό, αλλά εντελώς
περιττά στο
προαύλιο ενός σχολείο. Αλλά στο Περιστέρι είμαστε; Τι
περιμένεις; Ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος κύριος Τάσος Θεοδωράκος (κι αυτός
ένας από τους διεκδικητές της διαδοχής του Δήμαρχου) μας τα είπε πολύ
καλά στους αγιασμούς των σχολείων, όπου και ασφαλώς δεν παράλειψε να
παραβρεθεί. Μας είπε πόσο κοντά είναι ο Δήμος στα Περιστεριωτάκια, στους
μαθητές της «καρδιάς» μας και πόσο πολύ νοιάζεται για την πρόοδό τους.
Το είπε και το έκανε. Για τον λόγο αυτό, «πέταξε» από ένα τηγάνι σε κάθε
προαύλιο, ως εποπτικό όργανο για το μάθημα της οικιακής οικονομίας
(για τα διάφορα μπουκάλιαδεν κάνουμε θέμα). Πλάκα δεν έχει το όλο
σκηνικό; Βέβαια ίσως να γινόμαστε και λίγο άδικοι, διότι, από την στιγμή
που στο Περιστέρι υπάρχει το Άλσος και η 1η Παιδική Χαρά, ποιος
νοιάζεται για τα σχολεία; Χέστ..ε η φοράδα στ΄ αλώνι! Κανένας λοιπόν,
δεν εμποδίζει τα παιδιά, μετά το πέρας των μαθημάτων τους να επισκεφτούν
τους αγαπημένους χώρους του Δήμαρχου και των Αντιδημάρχων του, για να
νοιώσουν πόσο τυχερά είναι που ζουν σε αυτή την πόλη. Όσο για τους
γονείς; Μπορούν να συναντήσουν τον Αντιδήμαρχο της καρδιάς του κάθε
απόγευμα, σε έναν από τους προαναφερόμενους χώρους, να του σφίξουν το
χέρι, να φωτογραφηθούν μαζί του και να τους δείξει με περηφάνεια το
σπουδαίο έργο του! Σαν δεν ντρεπόμαστε λίγο… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου